Schoenperikelen

De hele winter loop ik vrijwel op één paar schoenen rond, namelijk van die korte zwarte botjes. Toegegeven, ik heb ook lange zwarte laarzen voor onder een rok, en sinds vorig jaar heb ik ook een paar rode laarsjes en sinds dit jaar zelfs een paar paarse, maar mijn standaard schoeisel is dus een paar zwarte. Dat past onder elke broek, zwart, paars, rood of jeans, en dat is altijd makkelijk. Ik draag ze tot het sandalentijd is, maar zelfs in de zomer, als het regent, durf ik ze aan te trekken.

Het resultaat is natuurlijk ook dat die dingen supersnel verslijten. Mijn paar van vorig jaar heeft al twee keer een nieuw hieltje gekregen, en zelfs al een paar nieuwe tippen, maar ze zijn toch overal serieus aan het verslijten. Ons ma vond dat ze er eigenlijk niet meer deftig uitzagen, maar bon, ik wilde dus wachten tot de solden om een paar nieuwe te kopen, zo gierig ben ik dan wel weer.

We zaten in Nederland toen de solden begonnen, en ik ben in Ouddorp in drie schoenwinkels binnengewaaid. In Middelburg, vrijdag, heb ik een vijftal schoenwinkels afgelopen, maar helaas: geen maatje veertig meer, platte modellen, laarzen met glitterstuds, of van die hakken van acht centimeter en hoger, niet voor alledag dus, en zeker niet om les te geven. Ik heb ook al Zalando en andere schoenensites afgeschuimd, maar daar was doorgaans hetzelfde probleem aan de orde, en ook nog eens minstens 80 euro. Poeh.

Zaterdagvoormiddag ben ik dan naar de Brantano hier in Mariakerke gereden, en daar heb ik een paar prachtige schoenen gevonden. 55 euro: niet spotgoedkoop, maar toch wel een deftige prijs, denk ik zo.

Zeg nu zelf: wat vindt u van mijn mooie nieuwe zwarte botjes? :-p

rodeschoenen

Laarzen, en hoeveel malchance dat ge kunt hebben :-(

Ik en schoenen, dat is altijd al een moeilijk punt geweest. Ik weet namelijk veel te goed wat ik wil, en dan moet ik ook dàt hebben, en niks anders. Meestal ook vrij minimalistisch, zonder veel prulletjes of tierlantijntjes.

Schoenenverkopers zien me daarom eigenlijk best wel graag komen: ze hoeven geen veertien dozen uit te halen. Ofwel hebben ze wat ik zoek, ofwel niet. Ik kan een grote schoenwinkel binnenkomen, en ongeveer tien seconden later weer buiten staan.

Nu was ik al een tijdje op zoek naar paarse enkellaarsjes. “Paars??” hoor ik u denken. Ja, toch wel: ik draag vrijwel alleen zwart, rood en paars. En als je dan een zwarte broek of een jeans aan hebt en een paars T-shirt, dan zijn zo van die paarse laarsjes wel leuk.

Na lang zoeken had ik er gevonden bij 3 Suisses, of all places. Zo content als een katjen bestelde ik ze, en ging ze met een nog groter hart afhalen. En jawel, ze waren precíes wat ik zocht.

laarsjes1

Ze pasten perfect, en ik stond te blinken waar ik stond, toen ik plots de vlek opmerkte. Een vlek in het leer.

laarsjes2

Hmpf. Gelukkig kan ik ze zonder kosten omruilen, maar toch. Hmpf.

En vorige woensdag moest ik naar de schoenwinkel omdat Kobe alwéér door zijn schoenen heen zat. Ik denk dat hij de vorige geen twee maanden heeft gehad.

En toen zag ik daar een paar lange zwarte laarzen. Met gespen. In een extreem wijde kuitmaat. En ik kon er warempel in! Ze waren geen leer, en kostten daarom maar 60 euro. Met nog eens 50% korting, dus ik kon mijn geluk niet op: lange zwarte laarzen waar ik in kon, voor amper 30 euro!

Ik doodcontent naar huis, met een rokje aan, en mijn lange nieuwe laarzen. En toen wilde ik ze donderdag aandoen om naar mijn schoonouders te gaan, en stond ik plots met het trekhaakje van de rits in mijn handen :-(. Ik ben teruggegaan, maar ze waren al overal uitverkocht, dus geen laarzen voor mij. Ik heb nog even overwogen om het kapotte paar te houden, maar ik zou er mijn handen op kapot trekken, en wellicht ook menig paar nylons. Hmpf.

Geen geluk met mijn laarzen dus.

Blah.

Twintig maanden

Met zo’n kleintje in huis doe je dus echt niet veel op een dag. Enfin, je doet wel veel, maar niks zinnigs.

Wolf is nog op kamp, Kobe is op dagkamp op zijn school: hij ging zich anders vervelen zonder broer, en geloof me, dat was zondag al te merken.

Om Merel wat af te matten, ben ik na het afzetten van Kobe naar de Delhaize gereden, en dat vond ze de max. Daarna speelde ze wat, genoot ervan dat ze met haar mama thuis was (in casu: ze klom voortdurend boven op me, aan tafel, in de zetel, aan mijn bureau…) en kreeg ik haar voor een uurtje in bed.

Intussen kwam er een vriendin langs, die ik echt niet vaak zie, maar eigenlijk toch wel als een goeie vriendin beschouw. We dronken koffie, roddelden en kletsten honderduit, en zagen de voormiddag voorbij vliegen.

Er werd gekookt en gegeten (Merel at amper), en om haar opnieuw wat afleiding te bezorgen (lees: afmatten) ging ik met Merel een pakje afhalen in het postpunt. Dat op maandag gesloten is. Hmm. Dan maar schoenen binnenbrengen bij de schoenmaker. Die op maandag gesloten is.

Zucht.

Ik had Merel een uitje beloofd, en dat hebben we gedaan ook: we zijn naar de Brantano gereden, maar helaas, niks roods meer voor mij in de solden, of toch niet iets dat me kon bekoren. Wel een paar sportschoenachtige dingen gevonden voor Wolf, aan -70%. En een Tshirtje voor Merel voor 1,99 euro in de belendende Bel&Bo.

Waardoor Merel toch veel heeft kunnen rondlopen, rondkijken en onderzoeken. Want ha ja, als mama ergens staat, zal zij erop uit trekken om te kijken wat er zoal te zien is. Nikske bang, nikske verlegen. En gelukkig moe genoeg voor nog een dutje van een uur, bij thuiskomst.

Twintig maanden is ze vandaag, mijn Merel. En ik zie ze elke maand liever.

Nieuwe schoentjes

Die kleine van mij, daar zit pit in! We gaan daar later nog wat mee tegenkomen, medunkt.

Ik had al een paar dagen zitten denken dat haar schoentjes precies wat te klein werden, omdat ze niet echt stevig doorstapte. Deze morgen bevestigde ze dat: ik wilde haar schoenen aandoen, en ze weigerde categoriek. Ze trok haar benen terug, spartelde, greep een schoen en gooide die weg, en zei resoluut: “Nee!”.

Ah bon. Aandringen en opnieuw proberen resulteerde alleen maar in een onaards gekrijs. Die schoenen ging ze duidelijk niet meer aandoen. Toen ik haar dan maar op haar kousen op de grond zette, nam ze de schoentjes en ging ze in het schoenenrek zetten. Weg ermee dus.

sandalen1

Bart heeft haar dan maar meegenomen op haar kousen en in de creche haar pantoffels aangedaan, en ik ben deze namiddag om nieuwe schoenen gereden, twee maten groter dan wat ze nu had. Veel keuze was er niet, toch niet in wat ik haar eigenlijk wilde kopen: zo van die gesloten schoentjes met een riempje, zomerschoenen maar geen sandalen. Tenzij ik felroze wilde, of iets met gigantische harten op. Nee dank u.

sandalen2

Het zijn zachtpaarse sandalen geworden, de meest neutrale die er tussen zaten. Ook hier weer bijzonder veel felroze of glitter en zo. Merel vindt ze duidelijk mooi, stapt er stevig op, en sputtert hoegenaamd niet tegen. Zij blij, ikke blij.