Jonas en Annelies

Ik weet eigenlijk niet hoe lang ik Jonas en Annelies al ken. Twintig jaar en meer, vermoed ik, van in de Tolkienvereniging Elanor. Allez, Annelies dan toch, Jonas is er later bijgekomen.

We hebben nog samen zwaardgevochten, hobbit respectievelijk elf gespeeld, Tolkien voorgelezen, onnozel gedaan, ons geamuseerd op trouwfeesten… Samen hebben ze vier kinderen intussen, Thorial, Tyrgen, Thurin en Terra. Goh ja, strikt genomen is de oudste enkel van Jonas, maar ook die woont fulltime bij hen, dus ja.
Heel vaak zien we elkaar niet, daarvoor wonen we net iets te ver uit elkaar, maar we spreken toch af en toe eens af, ja, op de Middelheimpicknick, maar ook bv in 2014 nog een Belgian Girl Geek, of de Elanor drink bij ons thuis, waar nog een foto is van een piepjonge Jonas

Vorig jaar zijn ze stiekem getrouwd, vandaag gaven ze een zeer fijn feest. Het was anderhalf uur rijden, dat wel, maar wel de moeite. We hebben onnozel gedaan in de photobooth, gezellig zitten kletsen en ik heb ook even zeer enthousiast staan rondspringen op de dansvloer, want dat had ik Jonas beloofd: het waren The Sisters of Mercy! Toen was mijn pijp ook meteen uit, en ik wilde afscheid nemen. Maar dat was buiten Annelies gerekend: die sleurde me prompt mee in de keuken om de bruidstaart te bewonderen. Mijn mond viel open, effectief: prachtig!

Ik ben dan maar nog even gebleven voor de heerlijke taart, en toen zijn we naar huis gereden. Moe, maar een fijne avond. En vooral een ongelofelijk fijn koppel!

Via Leuven, Boutersem en Eupen naar Champagne

Ik weet intussen niet meer de hoeveelste keer het is dat we naar het huisje van Ellen en Jan in Waimes gaan, maar ik weet wel dat het een beetje voelt als thuiskomen. Ellen had aangeboden dat we ook nu weer vijf dagen mochten komen, aangezien zij er zelden in de week zijn, en dat het huisje dan maar kan gebruikt worden. Wij zeiden natuurlijk niet nee.

Het plan was om vanmorgen om half acht op te staan, het moment dat Bart naar zijn werk vertrekt. Nu, hij is me wel een kus komen geven, maar blijkbaar heb ik me daarna gewoon omgedraaid en verder geslapen tot negen uur. Juist ja. Maar ook de kinderen zijn intussen geroutineerd in het inpakken, en dus zaten we om elf uur gepakt en gezakt in de auto, met kleren, laarzen, speelgoed, jassen, levensmiddelen en massa’s computers.

Iets over twaalf stonden we in Leuven om de sleutel op te halen, en we gingen dan maar eten in de ViaVia in de Parklaan. Dikke aanrader, trouwens. We hebben er zeer lekker gegeten, maar moesten halverwege toch naar binnen vluchten wegens te fris op het terras. De spaghettis zijn er trouwens zodanig groot, dat we wellicht nog een keer met zijn vieren kunnen eten van het restorestje dat ze ons hebben meegegeven.

We pikten een paar geocaches mee, en reden naar Boutersem om daar aan vrienden een autozitje af te geven, en wat onnozel te doen op de plaatselijke speeltuin naast een cache.

En daarna ging het in één rit met de nodige file naar Eupen, ietwat laat voor een vieruurtje, maar ideaal om de benen te strekken en een ijsje te eten in het uitstekende ijssalon aldaar.

IMG_0097

En natuurlijk nog even op de speeltuin, daar heb ik nu eenmaal aapjes voor.

Tegen half zes draaiden we de oprit in Waimes op, tegen zessen was alles geïnstalleerd, de bedden opgemaakt, alles uitgepakt, en zat iedereen ontspannen waar hij wilde. Ik bakte met het brood van gisteren boterhampannenkoeken, en zag alleen tevreden gezichtjes. Thuis is waar je computer automatisch op de wifi zit. Wel, we voelden ons thuis.

Nog eens bedankt, Jan en Ellen!