Nu ja, ‘dag’ is een beetje overdreven.
Gisterenavond kwam Wolf rond een uur of zeven thuis van vijf daagjes Center Parcs, en hij was een beetje uit zijn lood geslagen omdat oma en opa er waren. Hij had gedacht dat hij gewoon zijn boeltje daar ging kunnen smijten en in de zetel ploffen, en vertellen en knuffelen, en dat was dus niet het geval. Ach ja…
Hij sliep wel serieus lang, tot half elf – tot het gegil en gekrijs van woest gekriebelde Merel en Kobe hem wakker maakten, zo blijkt *kijkt onschuldig* – en moest dan nog op ’t gemakje wakker worden. Enfin, het was half twaalf voor we in de tuin zaten en opnieuw konden werken aan de nieuwe speeltuin. We zaagden plankjes, ik boorde ze voor en Wolf vees het tweede platform op zijn plaats. En en passant staken we ook de ladder in elkaar, want dat was eigenlijk nog wel zo praktisch.
Bart warmde intussen het eten op, we pauzeerden heel eventjes, en deden daarna vrolijk verder: extra balkjes aan de voorkant waartussen het laddertje werd vastgezet, en dan al de relingen waar later nog allemaal plankjes tegen komen.
In totaal zijn we vier uur bezig geweest, en ge ziet met moeite het verschil. Serieus werkje dus, het zit verdorie echt stevig vast, en ik amuseer me te pletter. Maar ik zal toch blij zijn als het af is, geloof me. Om half vijf moesten we al stoppen, want Wolf – wat een sociaal leven, zeg! – moest om vijf uur bij een maat zijn voor een serieus verjaardagsslaapfeestje.
De glijbaan is er maar voorlopig tegen gezet, die komt naast het laddertje, maar ik moet daar nog de juiste vijzen voor halen. En een extra balkje om ze wat op te hogen.
