Geplaatst op

Fijn bezoek

Ik mag niet klagen over het bezoek dat ik krijg: vandaag zat Annick bij mij in de zetel, en opnieuw hebben we honderduit gekletst over de meest uiteenlopende dingen, terwijl Merel ons voorzag van koffies met een dikke laag melkschuim.

Ik kreeg ook een heel fijn, klein cadeautje: ongelofelijk schattige kleine spinnenoorbelletjes, weliswaar met zes pootjes, maar bon.

Het leuke is dat we elkaar ook zo goed kennen intussen, dat we ons allebei opkrullen in de zetel, ons helemaal installeren, en dan regelmatig de slappe lach krijgen.

Zo hoort dat, toch?

Geplaatst op

Sophietje

Ik had nog maar goed en wel aangekondigd dat ik moest geopereerd worden, of Sophie liet me al weten dat ze zeker eens ging afkomen. Ik heb dat destijds ook bij haar gedaan, en eigenlijk was het toch alweer te lang geleden dat we elkaar gezien hadden. Het is niet alsof we eigenlijk geen van beiden tijd hebben om eens te gaan lunchen, het komt er gewoon niet van.

Maar vandaag, na mijn kine, stond Sophie hier netjes te blinken met maar liefst twéé grote kerstbuches! Ha ja, had ze gedacht, met drie grote kinderen en dus in totaal zes mensen, dat is rap op! Euh, het zijn hier niet allemaal zo grote taarteters, en Wolf zat nog op zijn kot, maar het heeft wel gigantisch gesmaakt, en het zal de komende dagen nog steeds enorm smaken!

En verder? Goh, Merel verwonderde er zich over dat wij twee zó, maar zó hard konden tetteren! We kennen elkaar dan ook sinds we 12 zijn, zijn talloze keren bij elkaar blijven slapen, zijn samen op vakantie geweest en dat soort dingen. Ik ken haar ouder en broer en zo, zij kent die van mij, gespreksstof genoeg dus.

Het deed deugd om nog eens oeverloos te kunnen kletsen, maar ik was wél doodop achteraf.

Ik heb alvast één goed voornemen voor het komende jaar: proberen op regelmatige basis af te spreken met mijn vriendinnen. Ik heb daar elke keer weer zo veel deugd van…

Geplaatst op

Fijn bezoek

Je weet dat het bezoek fijn was, als je er zelfs geen moment aan gedacht hebt om een foto te nemen.

Een paar weken geleden contacteerde Lorre me: of hij en Koen niet mochten blijven slapen bij ons. Niet dat hij de gewoonte heeft om zichzelf uit te nodigen, ik had hem al vaker gezegd dat als ze in Gent moesten zijn, ze hier mochten komen slapen.
Deze morgen moesten ze om 09.00 uur in de Voskenslaan zijn voor een zeer belangrijk gesprek en aangezien ze bij Boom wonen en dat dat toch een uurtje rijden is zonder file, leek dat niet ideaal.

Ze kwamen hier iets na achten toe met zowaar een gigantische kumquatplant! Lorre had me gevraagd waar hij me een plezier mee kon doen, en omdat ik wist dat het toch niet ging helpen als ik zei dat hij echt niks moest meebrengen, had ik gesproken van een klein plantje. Juist ja.

Er werd heerlijk gekletst, behoorlijk wat mede gedronken, en ik maakte zowaar nog kaneelbroodjes voor bij het ontbijt. Lorre kroop wat vroeger in bed, ik bleef nog kletsen met Koen tot middernacht en toen was het ook voor ons welletjes.

Deze ochtend zaten we om half acht aan het ontbijt en om half negen stipt waren ze de deur uit. En ik, ik had een zalige avond en ochtend met een van mijn meest favoriete koppels.

Oh, enne… ik heb een kumquat!

Geplaatst op

Sociaal

Ik heb gisteren en vandaag een beetje mijn schade ingehaald qua sociaal zijn. Gisteren kwam Jarne namelijk langs, ons jongste Vosje van toch wel 23 jaar. We wilden gewoon nog eens lekker kletsen, maar ik had ook bijbedoelingen. Jarne is namelijk aan het doctoreren als burgerlijk ingenieur computerwetenschappen, en is dus ideaal geplaatst om aan Wolf wat meer uitleg te geven in verband met de studie burgie. Van de infobrochure word je immers niet altijd veel wijzer. Zo heb je in het eerste jaar analyse. Uitleg: de analytische kant van de wiskunde. Juist ja. Maar Jarne kon uitleggen hoe het in elkaar zit – om de drie weken een test – wat de vakken inhouden, wanneer je een richting moet kiezen, wat de mogelijkheden zijn… Jarne bleef meteen ook gewoon eten en ontfermde zich over meer dan de helft van de nog overgebleven kalkoen. Geen flauw idee hoe die erin slaagt zo mager te zijn…

Het werd in elk geval een gezellige namiddag, en Wolfs keuze voor volgend jaar ligt nu wel min of meer vast, denk ik.

Vandaag werd nog een pak socialer: er kwamen maar liefst vijf Korda – allez ja, vier Korda en een lief – vanuit Balen naar Gent. Blijkbaar komen ze wel vaker, en dan vooral om naar de World’s End te gaan, een geek-comic-boardgames café. Tussen drie en vier gingen ze hier zijn, en kwart over drie waren ze hier ook effectief, allemaal gewoon doorweekt. Wat een rotweer ook! Gent was vandaag duidelijk tegengevallen: veel te druk, te nat, te… bleh. Hier zaten ze dan ook lekker warm en droog, en vooral ook met een negatieve zelftest. Ja, ik ben daar moeilijk in: corona is nog niet weg en ik neem liever geen risico met vijf jonge gasten, ook al ben ik net zelf genezen en dus immuun.

Er werd koffie en bier gedronken, heel veel gekletst, gediscussieerd, gelachen, over Larp gepraat, enfin, ’t werd een heel fijne, sociale middag.

Om half zeven besloten ze eten te bestellen: ik had wel brood voorzien, maar zij hadden nog niet warm gegeten, vandaar. Geen probleem, wij deden wel mee: sushi en pizza! Alleen bleken de levertijden naar de lange kant, zeker toen daar nog vertraging op kwam. De pizza was er om kwart voor acht, de sushi om kwart na acht, maar man, die was wel schitterend! Eerlijk waar, de beste die ik al gegeten heb, vanuit de Twilight Sushi op de Korenmarkt dan nog!

Tegen half tien heb ik ze dan buitengegooid: Bart had zich al die tijd afzijdig gehouden in zijn bureau, en ik wist dat het welletjes was voor hem. Niet dat de Korda het erg vonden: ze moesten nog anderhalf uur rijden, en voor een van hen nog een uur extra. Tsja.

Maar ik, ik heb keihard genoten van mijn vriendjes in de buurt. Zalig!

Geplaatst op

Eerste officiële bezoek binnen!

Jawel, we halen alweer een mijlpaal vandaag!

Tweede Sinksen, en dus een ideale dag om Barts broer en diens gezin uit te nodigen om te komen eten. Bart had heerlijk gekookt – een rosbiefje met frietjes – en de kinderen genoten van elkaars gezelschap. Vooral Bo wou zijn peter Wolf nog eens zien, en de jongens hebben dan ook gevoetbald.

Buiten zitten zat er niet echt in: koud en soms ook nat, maar gelukkig mocht het ook alweer binnen, zij het met afstand.

Er was ook taart, uiteraard, en ook die ging vlotjes binnen.

Oh, en Merel en ik hebben een heel fijn cadeau gekregen van Else: een soortement doe-het-zelf bloemstuk. Ik dacht eerst dat Else met een pizzadoos binnenkwam, maar het was een ring, een assortiment droogbloemen en een handleiding. Het ziet er wreed wijs uit, Merel en ik gaan dat eens samen in elkaar steken. En dan vechten waar het mag hangen ^^

Enfin, fijne dag, voorwaar.

Geplaatst op

Nog meer sociaal gedoe en al!

Donderdag hadden Arend en Mireille hier gezeten en ’s avonds dan de DnD groep, gisteren kwamen op den bots Bart en Birgit met de kinderen langs. Hoezo?

Wel, ik had al gezien op Facebook dat ze een camper hadden gehuurd voor het lange weekend, en zaterdagmiddag las ik dat ze in ’t Drongengoed zaten, in Ursel dus, waar mijn grootmoeder woont. We kennen het Drongengoed, welja, goed, want een klein stukje ervan is zelfs eigendom van mijn grootmoeder en we gingen er vroeger vaak wandelen.

Ik wist dan ook dat ze eigenlijk evengoed via de R4 (en dus een 500 m van ons deur) terug naar Antwerpen konden rijden en ik nodigde hen uit om op ons terras een warme koffie of thee of zo te komen drinken. Tot mijn vreugde gingen ze daar gretig op in, en dus zaten ze tegen half vier hier onder ons partytentje met respectievelijk een koffie, thee en glas rosé.

Kaat en Dries, hun kinderen, waren blij met de wifi, ons kinderen kwamen wel even hallo zeggen, maar dat was dat. Bart, tot mijn grote verbazing en nog grotere tevredenheid, nam warempel een stoel en zette zich erbij. Er waren hapjes, er was drank, en er was vooral heerlijk gebabbel over vanalles en nog wat. We hebben het zelfs niet over larp gehad, en dat is een kunst met larpers onder elkaar. Het voelde warempel bijna normaal aan!

Alleen begon het op een bepaald moment te gieten en bleek onze partytent toch niet helemaal waterdicht: de regen komt er als een fijne nevel doorheen, waardoor je toch nog kletsnat wordt. Een eerste bui hebben we nog overleefd, een tweede bui was er te veel aan en dus reden B&B rond half zes alsnog verder richting Antwerpen.

Maar ik, ik vond het supergezellig, zelfs in de kou en de nattigheid.

Bedankt, Bart en Birgit! Hopelijk kunnen we dat binnenkort eens herhalen zonder afstand en in beter weer!

Geplaatst op

Héérlijk sociaal

Nooit gedacht dat ik dat nog ging zeggen, maar vandaag was een héérlijk sociale dag!

In de voormiddag hebben Kobe en ik het partytentje opgezet want er kwam volk, maar het mocht niet zijn: in de namiddag is het echt beginnen gieten. Het zag er nochtans dik in orde uit.

Tegen half vier stonden Arend en Mireille hier: die moesten al lang iets komen ophalen en vandaag hebben we er gewoon een gelegenheid van gemaakt. Gelukkig waren ze maar met twee, van dezelfde bubbel, en volgens de huidige maatregelen mochten ze dus ook gewoon binnen, op afstand.

Ik had nog snel taart gebakken – diepvriestaart van de Aveve FTW! – en het deed deugd, eens gewoon in ’t echt, zonder scherm, zitten kletsen met vrienden. Over gewone dingen, niet eens over larp, en gewoon, echt als vrienden. Man, meestal put sociaal contact me uit, maar hiervan voelde ik mijn batterijen gewoon opladen.

Toen ze weg waren, begon het gelukkig wat droger te worden buiten en kon ik alles klaarzetten voor de DnD sessie, ook voor het eerst in bijna een jaar niet via schermen. We wisten dat het frisjes ging zijn, maar met je winterjas aan is het perfect te doen, en vooral: we konden écht spelen.

Al was ook dat weer met een korreltje zout te nemen: voor vrijwel iedereen was het het eerste niet-werkgerelateerde sociaal contact met iemand van buiten de familie of bubbel, en we hebben eerst twee uur gewoon oeverloos zitten tetteren. Héérlijk! We hadden er allemaal duidelijk behoefte aan.
Gelukkig is er wel nog wat gespeeld ook, en tegen half twaalf vond ik het welletjes: ik werd moe, en ik denk dat ook de buren het misschien wel welletjes zouden vinden. Niet dat we zo veel lawaai maakten, maar toch…

Maar ik ben binnengegaan met een grote, grote grijns. Echt. Fantastisch.

Geplaatst op

Proper

Vandaag kwamen mijn twee beste vriendinnen uit het middelbaar even langs. Het was eigenlijk schandalig lang geleden dat ik hen gezien had, maar onze agenda’s clashen precies ook altijd een beetje.

Maar blijkbaar kon voor één keertje de maandagnamiddag, en dat was prima! Alleen… was ik vergeten dat de kuisvrouw op dinsdag en donderdag komt, en dat de maandag ons huis soms nog ontploft lijkt door het weekend.

Ik stuurde de kinderen en manlief het huis uit, keek om me heen, en zuchtte. Diep. En dan ben ik maar begonnen met op te ruimen, jassen weg te hangen, scoutsgerief opzij te leggen, koptelefoons, kabeltjes, lege dozen, potloden, papiertjes, enfin, ge weet wel.

Ik ruimde de tafel af, vouwde tvdekentjes op, en probeerde orde te brengen in de chaos van de zetel. Zalig, zo’n extra ruime zetel met massa’s kussens, maar ook niet altijd even praktisch. Ik vulde nog de afwasmachine op, en stelde vast dat de kinderen blijkbaar een broodzak of drie kruimels onder de tafel hadden gestrooid. Serieus, hoe doen die dat toch???

Ik ging dus ook nog maar aan ’t stofzuigen. Gelukkig hebben we een superdeluxe kruimeldief op steel van Dyson, waar ge u dus niet voor hoeft te bukken, want dat zou niet lukken. En stofzuigde meteen ook nog de aardesporen van de scoutsschoenen weg.

Enfin, tegen één uur lag het huis helemaal netjes, en lag ik uitgeteld in de zetel.

’t Is dat ik zo’n gezellige namiddag heb gehad met de dames, want anders…

Ik moet vooral voor mezelf onthouden: bezoek laten komen op dinsdag- en donderdagnamiddag. Vrijdag kan ook nog, maar de maandag is duidelijk geen goed idee. Puh!

Geplaatst op

Afleiding

Dat ik me verveel, hoef ik hier al niet meer te vertellen. Maar af en toe krijg ik fantastische afleiding, zoals deze namiddag, toen werd het gewoon druk.

Om één uur zat ik bij de kinesist, en om kwart voor twee verwachtte ik Jesse aan de deur. Helaas, ook in Gent sloeg de file toe, en hij kwam er maar door tegen kwart na twee. Maar bon, toen was er taart, en een übergezellige babbel die eigenlijk veel te kort was. Larpende welbespraakte oudleerlingen, daar moet ne mens duidelijk meer tijd voor uittrekken. Alleen had ik er op voorhand niet bij stilgestaan dat ik om drie uur Wolf moest afhalen van de GWP.

Ik heb met pijn in het hart Jesse dan maar vakkundig buitengegooid, en ben naar de parking aan de Notenstraat gereden. Ik had me evenwel niet moeten haasten, want de kinderen waren wel al gearriveerd, maar de ongeduldige en onverdraagzame mensen die toch maar per se op of af de parking wilden, zorgen voor complete chaos en stilstand. Het was verdorie vier uur tegen dat ik thuis was!
Maar de uitbundige knuffel die ik kreeg van een van de tweedes, met begeleidende uitroep “Mevrouw!!!!!!!!!! Ge zijt terug!!!!!!” maakte veel goed, ook al moest ik het meisje helaas teleurstellen.

Nog een chance dat voor een keertje de fagotles was weggevallen, of ik moest nog meer rondcrossen…