Acta Diurna de muliere ludenti
Terwijl ik nog steeds heel erg koest blijf – liggen, af en toe een beetje was opvouwen, weer liggen, wat voor school doen, liggen – leefde Bart zich andermaal uit in de keuken. Deze keer was het een lamsbout, en ik moet zeggen, het was meer dan dik in orde!
Oordeel zelf: dit ziet er toch fantastisch uit?
Het resultaat op het bord was dan dit:
Yup. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen. Dat dat gat er dan dik van wordt, moet ik er maar bijnemen zeker?
Sinds een paar jaar is kerstavond afwisselend bij mijn oudste broer en bij ons. Vroeger ging Jeroen met zijn gezin naar zijn schoonouders, maar die mensen zien dat echt niet meer zitten. Ons ma en pa kwamen al een paar jaar bij ons, en toen werden er enkel hapjes gegeten, of gewoon wafels, want mijn ma was daar verzot op. Roeland gaat standaard naar Sarahs ouders, die is er dus nooit. Maar het was dus wel de eerste keer zonder ons ma… Ik geloof dat vooral ons pa daar serieus last van had, maar al bij al viel het bijzonder goed mee.
Bart was vroeg opgestaan, en stond al om acht uur – en blijkbaar lang niet als enige – aan de Delhaize om boodschappen te doen. Hij heeft het hele menu in elkaar gezet én gekookt, ik heb zelfs geen potje afgewassen. Mijn taak was het om het huis toonbaar te krijgen en de tafel feestelijk te dekken. De kamers van de kinderen hebben een serieus tijdje in beslag genomen, maar de missie mocht wel geslaagd genoemd worden. We moesten ons nochtans een beetje haasten, want de jongens werden rond half twee opgehaald door hun nonkel, om samen met Alexander naar Star Wars Rogue One te gaan. Feest!
Tegen drie uur was eigenlijk alles zo goed als klaar, en deed Bart zowaar een tukje in de zetel. Komt dat tegen! Compleet stressvrij en al.
En toen was het tijd voor het grote geweld, en veel te veel cadeautjes en hapjes. Bart had zowel gewone chips voorzien – voor de kinderen – als hapjes met garnalen, met gamba’s, met zalm, met gerookte makreel…
Als voorgerecht had hij een sublieme truffelrisotto gemaakt, compleet met échte verse truffel. Een zeer overheersende smaak, maar wel bijzonder lekker.
Het hoofdgerecht was hertenfilet in een wildsausje met boschampignons, met dan gestoomde babygroenten, een witloofstronkje, en pommes duchesse. Maar lekker, maat!
En toen moest het dessert nog komen: een toren van mini-éclairs en soesjes, en chocoladebekertjes gevuld met lemon curd, met een grote kom slagroom erbij.
Ons pa is er bijna bijgekropen…
Intussen speelden de kinderen vrolijk boven, was er af en toe een cadeautjesronde, en genoot ik met volle teugen.
Ons ma, die zou het fantastisch gevonden hebben. Serieus waar.