Meer kunst in mijn wijk

Het was andermaal een glorieuze dag, ideaal om te gaan fietsen.

Bart had fantastisch gekookt – verse asperges rechtstreeks van bij de boer –

en we hadden eigenlijk wat te veel gegeten, maar dat lieten we niet aan ons hart komen: we lieten ons pa achter met koffie en een boekje en sprongen op de fiets richting Mariakerke. Daar was het namelijk de laatste dag – mei, weet u wel – van de actie Meer kunst in mijn Wijk die Max op poten had gezet.

De vorige weekends was het compleet rotweer geweest, maar vandaag wilde ik het toch niet meer missen. Max heeft 45 panelen gezet langs de straatkant met tekeningen van hemzelf en foto’s van Katleen Van Huffel.

Ik moet eerlijk zijn: ik was doorgaans niet echt onder de indruk. Ik had het gevoel dat Max niet zijn beste werk heeft tentoongesteld, en ook de foto’s waren… mja. Maar niet iedereen kan een Anton Corbijn of een Stefan Van Vleteren zijn natuurlijk.

Al bij al was het wel een zeer aangename fietstocht, mijn lief en ik.

En thuis kon ik opa gelukkig maken met een stukje taart en een kommetje fruitsla mét slagroom.

Nog later op de avond waaiden eerst Annelies en Jonas langs met vierkoppige kroost voor een gezellige babbel en het ophalen van wat meiklokjesplantjes, en toen kwam ook Amedee om dezelfde reden er even bij zitten.

Yep. Er zijn slechtere zondagen.

Van ouwe mensen en asperges

Barts moeder kwam vandaag nog eens eten, en pas na enig aandringen zei ze wat ze graag nog eens wou eten: asperges. Bart krabde even in zijn haar, maar liet zich daardoor niet van zijn stuk brengen. Nelly belde zelfs nog eens, met de vraag of wij een aspergekoker hadden. “Nee”, zei Bart, “maar nu wel zeker?”

Helaas, stainless steel en inductievuur, dat gaat niet echt samen, jammer genoeg.

Bart had een hapje voorzien van gerookte makreel en avocado, en dat aten we buiten op. Koud was het niet, maar bij momenten waaiden we gewoon bijna weg.
En daarna volgde een succulente rosbief, met dus excellente asperges op zijn Vlaams, en exquise gebakken rozemarijnpatatjes. Oh, en een sausje om duimen en vingers bij af te likken. Enfin, ’t was lekker, dus.

Dessert was er niet, maar wel cake die Nelly had gebakken, en een keur aan zoetigheden die zij ook had meegebracht. Intussen hadden we nog even buiten zitten wegwaaien, respectievelijk was ophangen, en de coiffures waren er ook naar. ’t Moet niet altijd mijn pa zijn die een Einsteinlook heeft…

IMG_9903

Merel en Kobe waren intussen naar de scouts, en Wolf had zich pubergewijs op zijn kamer teruggetrokken, zodat die twee oudjes gezellig zaten te keuvelen.

Yupyup. Zo van die gezapige zondagen, dat mag gerust.

Oosterse aspergeschotel

Omdat het nu volop aspergetijd is, gaf Weight Watchers de eerste week van mei een aantal recepten met asperges mee in zijn weekboekje.  Eentje ervan sprak me echt wel aan, en dus zette ik het vandaag op het menu.

asperges

Voor één persoon heb je nodig:

– 50 gr ongekookte basmatirijst
– 1 koffielepel sesamzaadjes (optioneel, ik liet ze weg omdat de kinderen ze niet lusten)
– 130 gr kipfilet in reepjes gesneden
– 1 koffielepel olie
– 200 gr groene asperges (en ik had het verkeerd opgeschreven en had witte mee. Niet erg, uiteraard)
– 40 gr shiitake
– 1 kleine ui
– een halve chilipeper (die er ook uit is gegaan wegens te straf voor de kinderen)
– 1 teentje knoflook, geperst
– 60 ml groentebouillon
– 1 eetlepel sojasaus
– 4 cocktailtomaatjes (die blijkbaar verdwenen waren, tsja…)

Kook de rijst, rooster de sesamzaadjes (zonder vet), bak de kipfilet 7 minuten in de olie. Bestrooi met peper en zout, haal uit de pan. Snij de asperges, shiitakes, ui en pepertje in stukjes, bak alles ongeveer 5 minuten met de knoflook in de pan van de kip. Giet er de bouillon en de sojasaus bij, laat nog eens 8 minuten garen.

Halveer de tomaatjes, doe ze samen met de kip in de pan. Bestrooi met sesamzaadjes, dien op met de rijst.

10 punten per persoon, en verdomd lekker.

Aspergepannetje

Foodfotografie, da’s dus een job op zich. Nee, echt: dat is een specialisatie, waarbij het eten er ongelofelijk smakelijk uitziet, maar absoluut oneetbaar en totaal koud is geworden. Ze zitten er vaak op met haarlak en vernis en dat soort dingen.

Ik trek gewoon het eten zoals het op mijn keukentafel verschijnt, vlak voordat we het opeten. Zonder deftig licht of gelijk wat, en ik geef mezelf tien seconden want anders wordt het koud.

Dit gewoon om te zeggen dat dit geen goeie foto’s zijn, en dat ik dat ook wel besef. Ik ben dan ook geen fotograaf.

BUG_85261_UitDePanEnWok_104Soit, dit gezegd zijnde: ik heb donderdag een nieuw boekje meegenomen uit de Weight Watchers cursus, Uit de pan en wok. Enfin, nieuw kan je het bezwaarlijk noemen: het was afgeprijsd naar 4,95 euro, omdat het uit het gamma verdwijnt en plaats maakt voor nieuwe dingen. Maar het is dus wel een aanrader.

Het staat vol met eenpansgerechten (wat overigens met een korrel zout te nemen valt, want vaak moet je dingen apart nog koken, maar het eindigt wel in één pan, da’s waar) en wokgerechten.

Deze middag heb ik van pagina 15 het aspergepannetje gemaakt, wat u wellicht al kon raden uit de titel :-p En ja, het werd goed bevonden door man en kroost.

aspergepannetje

Ik heb wel, zoals altijd, het recept naar mijn hand gezet, gewoon omdat ik weet dat kinderen niet altijd even zot zijn van asperges, en dat soort dingen. Er zit dus 300 gr. groene asperges (diepvries) in, een stevige koolrabi (eerste keer dat ik dat gebruikt heb, ik kende het zelfs niet), een beetje olie, 400 gr kalkoenfilet, een zakje hollandaisesaus (gewone, in plaats van twee zakjes Weight Watchers, want ik had die niet in huis), een koffielepel honing, een scheut citroensap, en uiteraard peper en zout. En tagliatelle, dat ook nog. 8 propunten per persoon, vier porties.

En ja, ik mocht het op het lijstje van ‘voor herhaling vatbare recepten’ zetten van de jongens. Het boekje was nu dus al zijn geld waard, en er staan er nog negenendertig in.