Geplaatst op

Nerdlab: STEAMlunch

Vorige week zaterdag, en deze zaterdag zat Kobe bij Nerdlab in de bibliotheek van Wondelgem. Omdat ik erover wou bloggen, zocht ik Nerdlab even op, en toen zag ik op Facebook passeren dat er morgen een Steamlunch was in Nest (de oude bibliotheek op de Zuid) waar er nog een plaatsje over was, en dat je mocht mailen om kans te maken op dat gratis ticket.

Het leek me machtig interessant: hoe krijg je jongeren in de richting van techniek en ICT? Ik mailde, en kreeg prompt antwoord dat ik met plezier mocht aansluiten. De meeste aanwezigen waren mensen van diverse jeugdhuizen, organisaties die met jongeren bezig zijn, met techniek en kunst en digital art en dat soort dingen. En nu ik dus ook.

Alleen vroeg ik me af of mijn rug het wel ging uithouden. Ik had deze morgen nog geprobeerd om te voet met de kinderen naar school te wandelen (1.6 km in totaal) maar had op het eind van de Kamperfoelielaan toch besloten terug te keren, het was me echt nog te ver. Stel u voor, anderhalve kilometer is te ver…

Maar bon, de rest van de voormiddag bleef ik in mijn zeteltje, en tegen twaalven stond ik in Nest. De ‘receptie’, met uitgebreide uitleg over het project, het traject van de voorbije maanden en de resultaten, duurde een uur waarbij je enkel kon rechtstaan. Ik ben uiteindelijk maar beginnen ijsberen, en ik was echt blij toen we eindelijk konden gaan zitten. Maar het project draait dus om het activeren van kinderen en jongeren richting techniek, technologie en ICT, STEM dus. Nerdlab wil hier heel bewust ook de A van Arts aan toevoegen, maar ziet dat op een heel eigen manier, namelijk élke vorm van creativiteit. Daar valt bijvoorbeeld ook onder: het ontwerpen van eigen robotjes, het schrijven van eigen code, het oplossen van wetenschappelijke problemen, niet alleen het kunstzinnige.

Per tafel zaten we met vijf personen. Drie experts kwamen elk een al dan niet controversiële stelling toelichten, waarover dan moest gedebatteerd worden en hopelijk ook praktische oplossingen voor aangebracht. De eerste was: hoe zetten we meisjes aan tot meer technisch/tenchnologische richtingen? De tweede stelde zich de vraag hoe wij die A van Steam concreet zagen, en de derde was iets met concrete lichtsculpturen, maar daar snapte ik de vraag eigenlijk niet zo goed.

Bon, een en ander leverde me een boeiende namiddag op, zij het dat ik eigenlijk wel nog honger had na de lunch, en het is niet dat ik de laatste tijd, met mijn Weight Watchers, zo veel eet…

Geef nu toe, dat laatste bord was het hoofdgerecht: een zachte patat. Tsja…

Maar de workshop daarna maakte veel goed. Ik heb vroeger al ooit de lessenreeks Arduino bij ons op school gevolgd, maar dit was een basisuitleg over Arduino zónder dat er ook maar een echte Arduino in de buurt was. Geniaal! We leerden binair denken, sensoren opstellen, input en uitput herkennen, en zelfs het basisidee van een script opstellen aan de hand van een aantal Clicx en kleine kaartjes. Perfect bruikbaar voor leerlingen!

IMG_1037

Tegen dan was het half vijf, en was ik echt compleet op. Ik was tijdens de workshop al even gaan liggen, gewoon omdat het niet meer ging. Zucht.

Maar ik heb wél lekker een fijne, interessante namiddag gehad!

Geplaatst op

Arduino

Intussen zitten we aan les zeven van de Arduino lessen van ArdLab, en ik blijf het ongelofelijk wijs vinden. Hans steekt telkens nieuwe dingen in elkaar, en dus speelden we vandaag met een Arduino Mega en vooral een touch screen. Amusant, jong!

Eigenlijk programmeren we niks zelf: hij stuurt ons de sketches op voorhand door, we laden die op naar het Arduinobord, en daarna overlopen we de sketch en bekijken we wat het ding nu precies doet. Je leert dus vooral andermans code lezen en ermee omgaan of wijzigen. Want waarom zou je zelf van nul beginnen, als alle code zomaar op het net te vinden is? Je moet er natuurlijk wel aan uit geraken, en dat is nu precies wat we leren.

Het is behoorlijk wiskundig, maar blijkbaar kan ik na vijfentwintig wiskundeloze jaren nog steeds redelijk volgen. Niet dat ik er wellicht ooit iets mee ga doen, of me zelf een Arduino bordje ga aanschaffen: zo fanatiek ben ik niet. Maar ik vind het principe erachter fantastisch, en ik ben blij dat ik het snap.

Geplaatst op

Arduino

Ik had er al veel van gehoord, van een Arduino bord, en had eigenlijk al de kinderen willen inschrijven voor een cursus Coder Dojo, maar dat was eigenlijk nog nooit gelukt wegens teveel andere activiteiten. Maar nu richtte ArdLab – de vader van een van onze leerlingen – cursussen in voor onze leerlingen, en mocht er per groepje ook een leerkracht meedoen, gratis en voor niks. Ik was er als de kippen bij om me in te schrijven, want prutsen met techniek en hardware, ik vind dat eigenlijk de max.

IMG_9225

Maar wat is nu in hemelsnaam een Arduino? Wel, eigenlijk is dat een microcontroller, een klein programmeerbaar stukje computer dat je vanalles kan laten doen. Als je het – met nog tussenstukjes, dat wel – aansluit op pakweg je kerstboomlichtjes, kan je die Stille Nacht in morse laten knipperen. Of je kan, met een lichtsensor en een motortje, het ding je gordijnen automatisch laten sluiten als het donker wordt, dat soort onzin. Je sluit het via USB aan op je computer, en kan het programmeren om dingen te laten doen.

En dat is wat ik nu aan het leren ben, acht maandagavonden van zes tot negen. Vandaag was het eigenlijk behoorlijk theoretisch: je moet uiteraard eerst de grondbeginselen van de programmatie in C++ aanleren, om pas daarna te leren spelen. Ik ben een absolute leek, maar was wel bijzonder gefascineerd door het bord dat voor mijn neus stond. Hans, de lesgever, had voor ons allemaal ideale beginnersbordjes gemaakt: een Arduino, met een schakelingenbordje ernaast (ik hoop dat ik de juiste term gebruik), een potentiometer en nog wel wat dingen.

Voor we het goed en wel beseften, deden we een lichtje knipperen. En daarna dimden we dat lichtje, snel en traag, en met onderbrekingen en al.

Wijs hoor, maar wel vermoeiend, en ingewikkeld. Ik hoop maar dat ik het volhoud, maar voorlopig vind ik het absoluut de max.