AMC

Wolf heeft, ondanks alle pijn en het feit dat hij al anderhalf jaar geen gitaar meer speelt, toch nog steevast de lessen Algemene MuziekCultuur (AMC) gevolgd. Vrijwel elke zaterdag was hij trouw op post in de Poel tussen 11 en 12, terwijl ik dan een koffie dronk in de Labath.

Zodra we wisten dat hij naar het Zeepreventorium kon, is hij gestopt met die lessen: het ging gewoon echt niet meer. Ik heb dan ergens in mei aan de lesgever, Jelle, laten weten wat er precies aan de hand was, en die mailde vol ongeloof terug: dat Wolf echt die lessen was blijven volgen met al die problemen??? De helft van de leerlingen is regelmatig afwezig zonder geldige reden, en hij was er zo goed als altijd.

Hij moest enkel nog een taak indienen, en dan was het oké, had hij gezegd.

Vandaag was de laatste les, en Wolf was zijn taak natuurlijk in De Haan vergeten. Gelukkig mag hij hem nog gewoon doormailen. Jelle was bijzonder blij verrast van Wolf nog eens te zien, en Wolf is al zo veel aan de beterhand dat de les op zich geen probleem meer vormde.

Merel en ik posteerden ons intussen in de Labath, zoals altijd: de antibiotica maakte me te suf en de kaak doet nog te veel pijn om te gaan rondlopen.

Toch wel trots op mijn Wolf: zijn doorzettingsvermogen en koppigheid mogen er zijn.

Een Griekse λυρα

Wolf moet voor het vak AMC (Algemene muziekcultuur) een instrument zelf maken. Het mag om het even wat zijn, als er maar geluid uit komt.

En toen kreeg ik een ambitieuze ingeving: waarom geen Griekse lier proberen namaken? Enfin, toch het principe?

In Vergilius’ Georgica heeft hij het over de lier van Orpheus, en hoe die gebouwd is op een holle lier. Ik deed wat opzoekingswerk, en had een idee in mijn hoofd, dat ik gelukkig aan Wolf kon uitleggen. Samen gingen we aan het werk. Aangezien we niet over een schildpadschild beschikken, hebben we zelf een soortement kom gemaakt met sneldrogende klei (DAS), waarin twee stokken zijn bevestigd. Die stokken hebben ons wel even werk gekost, want die komen gewoon uit onze houtstapel, en moesten dus nogal wat bijgewerkt en schoongemaakt worden.

Amusant, jong!

Nog geen idee of al de rest wel zal lukken, en dus nemen we foto’s van het proces, in de hoop dat het instrument de volgende stappen ook overleeft.

Wordt vervolgd.

Gladiatoren in Zelzate

Vandaag was het dan weer een rustige dag, kwestie van gisteren een beetje te compenseren. Al zat hij eigenlijk ook behoorlijk vol, maar dan wel veel rustiger. Het begon met Wolfs muziekles aan de Poel, en dus een uurtje rust voor mij. Ik probeerde een bijzonder uitgebreide cache te vinden in de Sint-Niklaaskerk, en brak mijn hoofd op de puzzel. Fantastisch gedaan, dat wel, echt. Om elf uur was er de vaste afspraak met de zoon in de Labath, met respectievelijk caffe latte en warme chocomelk (gemaakt van twee stevige latten donkere chocolade en gestoomde melk), en een gezellige babbel. Zo van die moeder-zoon-momenten, ik koester ze. Haastig waren we sowieso niet, en dus liepen we nog even samen tot in de Sint-Niklaaskerk, waar Wolf wél een paar aanwijzingen vond die ik over het hoofd had gezien, en daarna tot onder de Stadshal voor een smaakje van Wilde Mannen Woeste Wijven.

img_1994

De namiddag begon heerlijk lui, en rond een uur of vier pakten we ons op en reden naar Zelzate, net op tijd voor de gladiatorenshow op het Romeinse weekend. Altijd fijn om te zien! Al was het net daarvoor efkes beginnen gieten, en moesten we nog even wachten.

Daarna liepen we nog even rond, gaf ik uitleg aan de kinderen over alle dingen die er te zien waren, en zochten we nog drie caches in de buurt.

Afsluiten deden we gezellig thuis met een warme chocomelk – de tweede van de dag al voor Wolf – en een filmpje. Heerlijk rustige zaterdag!