Eerste echt zomerse vakantiezondag

Niet dat het vorige week geen zomerse zondag was, maar toen zaten we op het communiefeest van Marie-Julie, en dat is niet hetzelfde.

Vandaag maakte ik ettelijke potjes confituur dankzij het snijwerk van vader en dochter. Het zwembad, waarvan we vrijdag hadden vastgesteld dat het meer gaten bevatte dan het geheugen van een zwaar dementerende fruitvlieg en dat ik dus nieuw besteld had en dat gisteren werd geleverd – de lokale handelaars hadden er geen meer in voorraad – was eindelijk gevuld en kon gebruikt worden, de zomertent werd opgesteld om toch uit de zon te kunnen zitten, en ook de tuinmeubelen werden dankbaar gebruikt door ons pa.

Zomerse shenanigans, als het ware.

En toen ging ik, in het terugrijden naar Zomergem, nog een paar caches zoeken met ons pa in Vinderhoute. Of Merendree, geen idee welk grondgebied het precies was.

Confituur, opnieuw van eigen kweek

Vorig jaar was het me niet gelukt: doordat het voorjaar zo warm en droog was, hadden we bijna geen aardbeien. Maar dit jaar begon Wolf er zich mee bezig te houden, zodra die ellendige kou voorbij was. Hij heeft ze tijdens zijn examens alle dagen uitvoerig water gegeven, hij werd daar zen van, zei hij.

Het resultaat was véél aardbeien (en véél slakken) maar wel met een zure nasmaak, en veel later dan anders. Vandaag heb ik een goeie kilo uit eigen tuin in de confituur gedraaid, en dat geeft toch echt ongelofelijk veel smaak.

Hopelijk volgend jaar opnieuw: Wolf ziet het zitten om ze opnieuw onder handen te nemen. Dit jaar is hij trouwens op een bepaald moment zelf naar de Brico om slakkenkorrels gereden: hij was die beesten kotsbeu.

Ik hou hem alvast niet tegen. Hij is dan ook zowat de grootste afnemer van mama’s confituur.

Zomerse zondag

Een zomerse zondag om duimen en vingers bij af te likken.

Zo was er de zelfgemaakte confituur en daarna een koud buffet om u tegen te zeggen. Mijn echtgenoot is echt wel de max.

En toen trokken ons pa en ik er nog op uit om de rest van de geocache in  park Halfweg te gaan zoeken. Helaas, de cachegoden waren ons niet goed gezind: de servers lagen plat! Geen mogelijkheid dus om de tussenpunten te gaan zoeken. Twee van de vijf ontbrekende tags konden we nog lokaliseren door op het gevoel af te gaan, en jawel, ook de uiteindelijke cache kon ik vinden puur op ervaring. We vonden er wel een enorme twaalfstammige boom – je moet de tweede foto met ons pa erbij maar eens bekijken – en een handgekapte prauw. Wijs!

We hadden alweer een zeer fijne wandeling, maar ik heb er helaas ook reuzeberenklauw gespot. Gelukkig werd die blijkbaar al regelmatig afgedaan, ’t stad moet er dus wel van weten. En ja, die is dus vlotjes drie meter hoog he!

Plots stonden we ook tussen de schapen: de Gentse stadsherder kwam even langs met de beestjes, die in de zomer sowieso gebaseerd zijn aan de Watersportbaan.

Aansluitend was er ook nog taart in de tuin met Marleen: die kwam haar verjaardag vieren ^^

 

Kobes, caches en confituur. En ook wel voetbal, ja.

Blijkbaar was het iets te veel voor Kobe de voorbije dagen: wellicht de warmte? In elk geval voelde hij zich gisterenavond niet zo lekker, heeft ook niet gegeten, en datzelfde geldt voor deze morgen en deze middag. Tot zover de plannen om samen naar ’t stad te fietsen en daar iets te eten. Goh ja, de vakantie is nog lang…

Ik wilde echter nog aardbeienconfituur maken, maar vond al een paar weken geen confituuraardbeitjes. Tsja. Op algemeen aanraden ben ik naar Ertvelde Tervenen gereden, toch wel een eindje weg, maar als ik dat kon combineren met cachen, waarom ook niet? Ik baande me een weg door de mais – die blaren snijden nog serieus! – sloeg wat tengels plat, en vond vier caches op toch wel hele mooie plekjes.

De aardbeitjes stonden niet goedkoop – 2.5 euro per bakje – maar waren echt wel topkwaliteit. Ik heb ze ’s avonds tijdens de match – ne mens moet toch iets doen, nee? – gesneden en in de pauze verwerkt tot confituur. Mooi meegenomen, en bijzonder lekker. En Kobe, die voelde zich een pak beter en speelde vlotjes een grote omelet binnen. Oef.

Vakantie…

Wat doet ne mens op zijn eerste vakantiedag? Lang uitslapen, natuurlijk.

En dan tegen half twaalf met de dochter naar de markt in Evergem trekken, om daar nog confituuraardbeitjes te scoren, en prachtige grote zonnebloemen.

En dan ’s namiddags, na een dutje, confituur te maken samen met de kinderen.

Meer moet dat toch niet zijn, op zo’n dag? Hmm?

Platte-omaatjesconfituur

Een van de favoriete dingen hier in huis van ons ma, was haar aarbeienconfituur. Omaatjes confituur met platte aardbeien, en dat werd dus platte-omaatjesconfituur. Vorig jaar heb ik er ook gemaakt, en dit jaar, goh, met gans de perikelen rond Els en Wols was het er gewoon niet van gekomen.

En toen passeerde op Wondelgem Leeft het bericht dat iemand hier op de Evergemsesteenweg nog een ganse hoop confituuraardbeitjes in de tuin staan had, maar dat ze geen zin meer had om die te plukken, en wie wilde, mocht er zelf komen trekken. Ik reageerde snel, en tegen half twee wandelde ik met Merel door de hitte richting aardbeienveld.

Effectief, het stond vol met felrode, zeer smaakvolle en sappige kleine aardbeitjes, en na twintig minuten hadden we een gans vergiet vol.

IMG_0440

Een uur gesnij door Kobe en Merel later stond een stevige ketel te pruttelen, en nog wat later hadden we zeven mooie potjes platte-omaatjesconfituur. Win!

IMG_0441

Confituur

Zaterdag liep ik op de markt met Kobe, en namen we behoorlijk wat aardbeien en kersen mee, met het idee: ik zie nog wel wat ik ermee doe, maar ze zien er wreed goed uit, en desnoods wordt het confituur. Ha ja, want ons ma haar “platte-omaatjesconfituur ” was legendarisch lekker (en ook altijd veel te slap), maar is dus helaas ook verleden tijd. Ik voorzag dus al de nodige pec om ze in te dikken.

Gisteren waren de kinderen zich op een bepaald moment aan het vervelen, en toen ik vroeg om aardbeien te snijden, zeiden ze alle drie volmondig ja. Op een ‘ik-en-een-gij’ waren de aardbeien gesneden en stond de confituur te pruttelen. En zocht ik krampachtig naar confituurpotten waarvan ik zeker was dat ik ze nog had, maar die ik dus aan geen kanten vond. Ik heb er uiteindelijk nog een paar opgeduikeld, en vandaag ben ik er zelfs nog gaan kopen. Want ja, die aardbeienconfituur gisteren was een schot in de roos, en dus heb ik vandaag ook de kersen in de potten gedraaid.