Geplaatst op

Filmsuggesties, iemand?

Op oudejaarsavond blijven wij – dat is intussen traditie – gewoon thuis met de kinderen. In de vroege namiddag maken we allerlei hapjes en dergelijke, en bereiden de kinderen eigenlijk zelf de avond voor.

In de late namiddag en de avond kijken we dan een film. ’t Is te zeggen: twee films eigenlijk. Eentje die gedaan is tegen dat het Merels bedtijd is, en dan nog een met de jongens. Op Merels vraag ga ik dit jaar op zoek gaan naar Frozen. Heeft iemand die toevallig liggen, en zou ik die dan eens mogen lenen? Of wie weet is hij tegen dan beschikbaar op Telenet, maar daar durf ik niet op rekenen.

Daarna gaan we nog naar een film kijken met de jongens. Heeft iemand daar een suggestie voor? Ze zijn fan van dingen zoals The Avengers, The Hulk, Captain America, en die films hebben ze dus al allemaal gezien, net zoals  – uiteraard – The Lord of The Rings trilogie. Ook alle Harry Potters, de Star Wars en de Narnia’s kennen ze al, en ze houden echt wel van fantasy.

Ik dacht eventueel aan Eragon, maar er moet toch beter te vinden zijn. En toch mag het ook niet te  eng zijn, want Kobe is nog steeds maar zeven.

Iemand een suggestie? Waar wij dus ook iets aan hebben, als volwassenen?

Geplaatst op

Hoe je op een uur eigenlijk toch veel geld kwijt kan zijn, zonder die bedoeling

Ik was het daarstraks gewoon beu, die kapotte lampen in onze woonkamer. Nu, het zijn blijkbaar van die speciale lampen die je niet in de gemiddelde Brico of Gamma vindt, en dus moesten we naar De Lampenwinkel. Je weet wel, die vroeger van Hans Rosseau was in de Dampoortstraat, maar nu overgenomen is door AST in de Albertlaan. Ook wel mijn favoriete elektrowinkel, komt dat even goed uit :-p Je kan het zo gek niet bedenken qua lampen, of ze hebben het wel. Of ze kunnen het bestellen, zonder problemen. De mijne hadden ze gelukkig in voorraad, en dus nam ik meteen drie stuks mee, en een speciale buislamp voor de bureaulamp van Kobe.
Maar nu Merel en ik toch op stap waren – Wolf is op scoutsweekend, en Kobe zit in Schilde om in de gietende regen te rugbyen, den duts – konden we maar meteen ook eens kijken voor nieuwe zwarte laarsjes voor mezelf. Zij vond dat niet erg, en ik dus ook niet. Enfin, een dik kwartier later had ik de gewenste laarsjes 🙂 Maar tegenover ’t Fabriekske ligt nog een vree wijze klerenwinkel. Vooral de kinderkleren zijn de moeite daar, voor relatief weinig geld. Ik ben er dus buitengekomen, zonder dat dat bedoeling was, met een heel amusant kleedje voor Merel en een bijpassend coltruitje, en een rood-zwart kleedje voor mij. Vooral dat laatste was niet de bedoeling, maar bon.

En dan deze namiddag nog de bestelde laarsjes voor Merel afhalen, en we weten weer waarvoor we werken. Dju toch :-p

Geplaatst op

Nat, maar da’s helemaal niet erg

Sinds begin dit jaar komen de kinderen vrijwel elke dag te voet naar huis. Dat is nu eenmaal makkelijker, en voor mij een pak minder stressvol. Ze doen dat netjes met de schoolrij: die brengt hen tot het einde van de straat, en daar steken ze onder begeleiding over. Voor de rest moeten ze door de woonwijk, en steken ze enkel nog twee keer over via het zebrapad. Oh, en nog een keertje hier aan de deur.

Enkel op maandag blijven Merel en Kobe in de opvang: ik heb les tot kwart over vier, en daarna pik ik hen op. Wolf mag sinds dit schooljaar op maandag zelf naar huis komen, hij heeft een sleutel. Hij zegt dat hij er van geniet, van dat uurtje alleen thuis in alle stilte, en ik begrijp hem volledig.

Op woensdag scheelt het vooral een pak: ik geef zelf les tot vijf over twaalf, en dan komen we ongeveer gelijktijdig thuis. Dat betekent dat ik snel kan beginnen koken, en dat we nog rustig kunnen eten voor de jongens naar de muziekles moeten om half twee.

Eigenlijk was de afspraak dat ze alleen naar huis zouden komen als het weer het toeliet, en dat ik hen wel ging ophalen als het regende. Maar toen bleek dat onze definities van regenen niet altijd gelijk lopen, en dat ik daar dus al eens op school stond terwijl zij intussen al thuis waren. Intussen komen ze zonder meer naar huis, regen of niet. Tenzij het stortregent natuurlijk, maar bon.

Dat geeft dus het volgende beeld, en daaraan merk je duidelijk dat ze het niet erg vinden:

IMG_2569

IMG_2570

Geplaatst op

En toen was ze ziek, onze kleine meid

Het begon plots vannacht: ik schoot recht in mijn bed omdat Merel plots aan het gillen ging, en jawel, ze had net zichzelf en haar dekens ondergekotst.

Ik riep Bart uit bed, en die kalmeerde en douchte zijn dochter, terwijl ik het bed ververste en een proper donsdeken uit de kast haalde. We waren ongeveer gelijktijdig klaar, en dus zette ik een emmer naast Mereltjes bed, en stopte haar weer netjes in, in de hoop dat het de clementijn was die op haar maagje was blijven liggen, en die ze dus had overgegeven.

Niet dus.

Toen ik haar ’s morgens om zeven uur uit haar bed wilde halen, had ze opnieuw gekotst, maar had ze blijkbaar ook zware diarree gehad. Ze had me alleen niet durven roepen, denk ik, omdat ze weet dat een pamper enkel nog dient om in te plassen. Enfin, ze ging opnieuw de douche in, en ik ververste nog maar eens het ganse bed. Ze wou echter niet meer slapen, en kwam mee naar beneden. Ik was blij dat ze nog een emmer naast zich had staan, en dat ik haar een verse pamper had aangedaan, in plaats van een onderbroekje, want het bleek effectief een stevige buikgriep, het arme kind. Na nog een viertal verse emmers en verse pampers stak ik haar rond tien uur toch in haar bed, ondanks het protest dat ze liever in de zetel wilde blijven liggen. Ik stopte haar stevig onder haar dekens, liep naar beneden om de emmer te halen, en tegen dat ik, een tiental seconden later, opnieuw naast haar bed stond, sliep ze al.

Dat heeft ze gedaan tot kort na de middag, en toen zag ze er al meteen een heel pak beter uit, en wilde ze zelfs een glaasje water.

Bart was intussen ook thuis gekomen: ook hij voelde zich niet meteen lekker, en hij had meteen ook eten voor me meegebracht, want het was niet alsof ik het huis uit kon. Onze plannen om samen ergens te lunchen en dan naar het SMAK te gaan, zullen dus voor een andere keer zijn. Soit.

In elk geval zag ik haar zienderogen beter worden, en tegen de avond ging er zelfs een yoghurtje in. Ze was ook weer volop aan het spelen, en niet langer het hoopje ellende van ’s morgens. Intussen was Bart ook half geveld, en gaf dat het volgende beeld in de woonkamer tegen ’s avonds:

IMG_2563

Allemaal zeer sociaal bezig dus, en Merel bij haar broer, daar waar ze zich volkomen veilig voelt.

Tegen morgen zal ze wellicht wel weer in orde zijn, mijn kleine muis.

Geplaatst op

Kobelogica

Al een tijdje spreek ik met Kobe Engels, wanneer ik hem in bed stop. Hij vindt het een uitdaging, en is er ongelofelijk snel mee weg.

Maar Engels is uiteraard niet logisch, zoals hij zou verwachten. Zoals ons gesprekje vanavond nog maar eens bewees:

“Zeg mama, als een oor in het Engels “an ear” is, dan moet een oog toch “an eag” zijn? Logisch toch?”

Ik moest vreselijk lachen, maar ik kon hem geen ongelijk geven. En al helemaal niet, toen ik via FB daarna nog deze uitleg kreeg:

eye (n.) Look up eye at Dictionary.com
c.1200, from Old English ege (Mercian), eage (West Saxon) “eye; region around the eye; apperture, hole,” from Proto-Germanic *augon (cognates: Old Saxon aga, Old Frisian age, Old Norse auga, Swedish öga, Danish øie, Middle Dutch oghe, Dutch oog, Old High German ouga, German Auge, Gothic augo “eye”).

Prachtig, toch?