Nieuwjaarsbrieven, deel twee

Omdat ik maar een beperkte hoeveelheid kan uploaden per week, kreeg ik niet alle nieuwjaarsbrieven online in één post. Hier volgt dus deel twee, blijkbaar enkel te bekijken via PC, en niet via tablet. Tsja.

In elk geval meenden de kinderen het wel.

Kobe, de eeuwige toneelspeler:

Alexander met toch wel een leuke tekst:

Wolf had dan weer twee versies van zijn net iets volwassener brief. Hij wordt groot, mijn Wolf.

En dan waren er ook nog nieuwjaarsbrieven in Ronse, bij Omaly. Onze brieven waren dezelfde, ik heb ze dus niet nog eens opgenomen. Maar Liv had uiteraard nog iets nieuws, ook al was ze blijkbaar nogal verlegen om hem op te zeggen.

En Bo is uiteraard nog te klein voor een nieuwjaarsbrief, maar die gaf gewoon een dikke knuffel. Kan ik mee leven ^^

 

Rustig dagje met een hectisch einde

Het begon allemaal zeer rustig: donderdag is mijn vrije dag, en ik deed vooral administratie, voorbereidingen en dat soort dingen. Tussendoor hielp ik Chantal met opruimen, deed ik boodschappen, en tegen half een begon ik te koken. Ik ben er zelfs in geslaagd om, voor ik de kinderen moest halen, een kwartiertje met een koffietje te zitten lezen in de zetel, terwijl het buiten aan het gieten was.

En toen ging het mis.

Want omdat het nog zo aan het regenen was, ging ik de kinderen ophalen met de auto, en dan meteen in het terugkeren nog een brief posten en de boeken binnensteken in de bibliotheek. Alleen hebben de kinderen en ik blijkbaar andere definities van “hard regenen”: ik kwam hen namelijk tegen in ’t klein straatje, nat maar vrolijk. “Bon”, riep ik, “ga maar naar huis, ik ga snel die boeken binnendragen, en ik ben daar”. En dus reed ik fluks naar de bibliotheek. En toen ik daar aankwam, stelde ik tot mijn verbazing vast dat de schoenmaker, die ik al een paar weken kwijt was wegens winkel plots verdwenen, nu in een pand naast de bib zat. Ik was zodanig aan het gapen naar ’s mans etalage, dat ik eigenlijk zonder meer tegen de bordure reed met mijn rechtervoorband. Oi! Ik dacht zelf nog dat het gelijk een beetje hard was, en bij het uitstappen ging ik naar de betreffende band kijken. Al was dat laatste niet echt nodig: een omineus gesis waaide me tegemoet. Jawel, een ganse scheur in mijn vijf maanden oude band. Blah! En binnen de kortste keren sjiekeplat natuurlijk, dus geen enkele mogelijkheid om nog te rijden. Hoe stom kunt ge zijn, zeg!

Ik belde dan maar naar de VAB – dat abonnement heeft zijn geld al opgebracht – en sprak met hen af dat ik naar huis ging wandelen, dat de pechdienst mij dan thuis ging oppikken, naar mijn auto brengen, en die slepen. Afhankelijk van het uur ging ik dan ook een reservewagen krijgen. Maar ze waren daar veel sneller dan geanticipeerd, eigenlijk, en tegen kwart na vijf stond ik met auto en al in de bandencentrale op de Wiedauwkaai, waar ze meteen de band gingen vervangen. Enfin, ja, meteen… Het probleem was intussen dat Wolf, in die tien minuten dat ik thuis was, me wist te melden dat zijn schoenen van nog geen twee maand oud (10 november, nagekeken) finaal naar de knoppen waren: ze waren gewoon losgescheurd van de zool! Allez jong! Maar morgen moet hij wel naar school, en zijn scoutsschoenen zijn echt smerig. Hmmm. Ik heb, toen ik vertrok uit de garage, naar hem gebeld dat hij klaar moest staan, en ben nog met hem om tien voor zes naar de Brantano geraced. Ze waren gelukkig open tot half zeven, en dus heeft hij een nieuw paar schoenen. Maar ik heb wel van mijn oren gemaakt aan de kassa over zijn “oude” schoenen, en ze gaan ze laten lijmen. Ik ben benieuwd.

Enfin, ik ben dus nogal dolgedraaid thuisgekomen, met een nieuw paar schoenen, een nieuwe band, en zonder bibliotheekboeken.

Missie geslaagd. Oyoo.

Lijstje na de kerstvakantie

Door gans het gedoe met Bart heb ik niet bepaald veel uitgespookt in de kerstvakantie. De voorziene opruim van mijn naaikamer is er gekomen, maar dat is het wel zo’n beetje. Tsja. Vakantie mag ook een beetje vakantie zijn, zeker?

Maar bon, ik ga nu wel (nieuw jaar en zo) de afgehandelde taken eruit gooien. Er staat nog meer dan genoeg op, vrees ik.

Woonkamer:

– vloer aanpakken, i.e. afschuren en opnieuw opboenen, plank per plank
– blikjescrusher ophangen
– kleine kadertjes ophangen
– spot in living vervangen
– luster helemaal opkuisen

Toiletten:

– nieuwe rolhouder boven
– buis wegschilderen/bekisten

Kinderkamers:

– gordijnbakken schilderen, zodra Wolf er de laatste restjes behangpapier heeft afgehaald
– naambordje Wolf
– gordijnen voor Kobe maken: in progress

Naaikamer:

opruimen
– naaiwerk:
– kasten leegmaken en opruimen

Badkamer:
– kast leegmaken/opruimen
– plafond herschilderen + zijmuur rond kastje
– schuiven kuisen

“Loft”:

– kast leegmaken/opruimen
– boeken terugzetten
– plant ophangen

Diversen:

foto’s bestellen en ophangen
– Eandis contacteren
– cursus Turks bekijken
– tweede garage leegmaken en opzeggen
– ontbrekende tegeltjes in garage opnieuw plaatsen
– fiets in orde zetten, nieuwe bel, nieuw licht
diepvries eens opruimen


Drie uurtjes helemaal voor mezelf

Voor het eerst in toch wel een tijdje had ik eindelijk nog eens wat me-time. Met gans Barts operatie, en dan voortdurend de kinderen om me heen, was dat er een beetje bij ingeschoten.

Maar op dinsdag heb ik gedaan met lesgeven om 12.05u, en dus reed ik vrolijk de stad in. Ik had nog een bon van Cora Kemperman te verzilveren, en ik wilde ook nog eens kijken of ik ergens iets jurkachtigs vond voor de Larp.

Ik dus geparkeerd in de Kouter, en een fris wandelingetje gemaakt naar de Ajuinlei, alwaar zich de Think Twice bevindt.  Die winkel is me intussen door verschillende mensen aangeraden: een tweedehandswinkel, maar met een hoek af: gewone kleren, maar ook veel speciale, en dus ook dingen die bruikbaar zijn in een larp. Ik had geluk: ik heb er drie jurken gevonden in mijn maat. De eerste is een paarse in een dikke stof, met een grote kanten kraag. De tweede is in rood velours, de derde is zwart velours. Ik ga die laatste wat aanpassen: het kleur van mijn Poortpersonage is purper, en ik vind nog wel wat ^^ Ik had trouwens nog geluk: er was 50% korting op alles, en ik heb dus 28 euro betaald voor de drie. Score!

Enfin, ik ben daarna richting Mageleinstraat gewandeld, en aldus kwam ik voorbij de Aula. Aha, dacht ik, eens kijken of er plaats is in het restaurant! Helaas, dat was meer dan volzet (een wachtrij dus) maar ze hebben er ook schitterende broodjes. Voor 2,10 euro had ik er een heerlijk ovenbroodje met dikke plakken brie, rucola en honing. Dik in orde! Ik heb me dan iets verderop op een bankje gezet om er in alle rust van te genieten, en blijkbaar viel dat op, want een viertal passerenden sprak me aan, dat het precies lekker was, of om me smakelijk eten te wensen. Nog een viertal anderen schonk me een warme glimlach. Tsja, het mag dan tegen het vriespunt zijn, als je lekker ingeduffeld bent, maakt het echt niet uit  dat het koud is.

Ik kuierde op het gemak verder, de Mageleinstraat in, bleef kletsen met de gerant van de Mephisto – de zoon van mijn grootmoeders beste vriendin – en waaide de Cora Kemperman binnen. Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld in het aanbod: heel veel was er niet te vinden, vond ik. Maar bon, mijn oog viel op een schattig zwart jurkje, dat nog 25 euro stond, en ik nam maar meteen ook nog een basisT-shirt mee in een soort koffiekleurtje. Ik heb dat model al twee keer in het zwart, en een keertje in het grijs, rood, aubergine en felblauw, en blijf er grote fan van. Niet erg dus, dat het nieuwe collectie was: die 35 euro kon er ook wel vanaf, zeker met mijn cadeaubon.

Ik overwoog om nog een koffie te drinken, maar het was al half drie, en dus slenterde ik maar terug richting Kouter. En toen ik goed en wel aan het rijden was, viel mijn euro dat Wolf dringend broeken nodig heeft. Al zijn broeken zijn plots te klein, maar vorige week had hij daar blijkbaar niet bij stilgestaan. Bon, ik ben dan maar nog even in de C&A aan de Wondelgembrug binnengegaan, en heb er drie broeken voor hem, en twee jeansbroeken voor mezelf meegenomen.

Ik had nog net genoeg tijd om rustig koffie te drinken, tegen dat de kinderen thuis kwamen en het uit was met de rust. Maar die drie uurtjes hebben me echt deugd gedaan. Nu maar wachten op beter weer, zodat ik met de fiets kan gaan. En dat ik mijn nieuwe jurkje aan kan doen :-p

Cadeautjes

Cadeautjes geven is leuk, maar er krijgen toch ook wel hoor! Met andere woorden: er volgt een behoorlijk materialistische post, u weze gewaarschuwd!

Ik heb me zitten amuseren met dingen uitzoeken dit jaar.

* Merel: een prinsessencomputer van ons (enfin, eigenlijk Freecycle: niet dat we het niet kunnen betalen, maar ik vind het onnozel dat iemand een perfect stuk plastiek in de vuilbak gooit, en ik dan een nieuw stuk plastiek ga kopen), de DVD Frozen van oma, twee puzzels van Omaly, boekjes van meter Sarah, een minikeukentje en een hoofddoekje van meter Else.
* Kobe: twee elandenknuffels van ons, twee Skylanders van oma, geld van omaly, het boek De Hobbit in het Nederlands van peter Roeland. Peter Dirk moet nog eens komen nieuwjaren.
* Wolf: een envelopje en een knutselskelet van ons, een prachtige verlichte wereldbol van oma, geld van omaly én peter Jeroen. Hij wilde dat eigenlijk het liefst, maar met die wereldbol kon oma hem dus ook verleiden, dat wou hij bijzonder graag. Hij is er dan ook  al uren zoet mee geweest. En van peter Koen kreeg hij dé klapper: vier boeken van Minecraft, waarmee ze dingen kunnen maken in het spel.

De drie kinderen hebben samen ook nog een paar dingen gekregen: het nieuwste Heerlijk Hoorspel, een DVD van kapitein Winokio, cinematickets voor de Hobbit.

* voor ons ma had ik een bon van M.A.R.T.H.A., waarvoor ze dus met mij eens in ’t stad zal moeten. Dubbel score, dus ^^ Voor haar nieuwjaar had ik een allerschattigst keramieken hangding gevonden voor een theelichtje.
* ons pa kreeg zijn standaard zeurkalender.
* Bart had als antwoord gegeven op de vraag wat hij wilde: “eens lekker lang kunnen slapen”. Als gimmick – want hij mag elk weekend minstens een dag uitslapen, meestal zelfs de twee – kreeg hij dus een pyjama. Tsja. Hij heeft ook nog een paar Moleskine schriftjes gekregen, gewoon omdat hij een moeilijke mens is om cadeautjes voor te kopen.
* meter Sarah kreeg een bon van COS, omdat Roeland me wist te vertellen dat ze dat leuk vond.
* meter Else wilde een armband om te gaan lopen met haar iPhone, en een paar rode gastendoekjes. Lang gezocht – wegens nergens rood te vinden – maar uiteindelijk toch gescoord.
* Nelly kreeg de laatste nieuwe van Pascale Naessens, op eigen aanvraag blijkbaar.
* Marie-Julie kreeg de twee prinsessenjurken uit de vorige post
* Marne kreeg een schattig houten poppenhuisje, waar ze hopelijk veel mee zal spelen. Sarah denkt alvast van wel.
* Voor Liv en Bo heb ik elk een opbergdoos van Lego gekocht, in de vorm van een groot blok. Else wil er een muur mee bouwen, en dan komt dat perfect uit natuurlijk.
* voor de vier peters heeft Bart gezorgd, namelijk een fles goeie cognac.

Eigenlijk heb ik dus vooral veel rondgecrosst om alles te vinden en te halen, en ook wel veel gedacht. Maar bon, missie geslaagd dus.

En wat heb ik zelf gekregen? Mooie dingen!

Van Bart kreeg ik zelfs twee cadeautjes: een bon van 100 euro voor het Vijgeblad: ha ja, zo had hij er zelf ook nog wat aan, zei hij ^^ En dan nog het boek Persepolis van Marjan Satrapi, wat op mijn verlanglijstje stond.
Sarah voorzag dan weer een bon van Cora Kemperman, en aangezien ik daar zelf zo stilaan een winkel mee kan beginnen, is dat een prima idee! Ik draag eigenlijk bijna niks anders…
Ons ma gaf me een heel mooie rode ketting, recht in de roos.

IMG_2934

Delphine gaf me voor het kerstfeestje een zeer royale portie koffie van Hoorens, en schitterende thee, met nog een zakje koekjes en chocolade bij. En als meter kreeg ik een prachtige orchidee in een hele mooie pot. Ik dik content zeg!

IMG_2936

Nelly gaf me mijn traditionele, zeer gewaardeerde cadeau: een nieuwe fles Trésor van Lancôme. Ik zat er eigenlijk al op te wachten, want de vorige was al een paar weken leeg…

Enfin, ik heb eigenlijk zeer fijne dingen gekregen, en ik heb zo de indruk dat de ontvangers van de cadeautjes ook allemaal wel tevreden waren.