Snelle hamburgers
Op woensdag moet het snel gaan, en dit is blijkbaar wel een voltreffer bij de kinderen, ja.
Simpel: hamburgers. Maar dan wel met lamsburgers, wit bagnatbrood, gebakken champignontjes, sla, kerstomaatjes, schijfjes wortel, augurk, en een sneetje kaas. Snel klaar, en met zeer veel smaak naar binnen gespeeld, dat was hier wel duidelijk.
365 – 29 april 2015 – campanula
Kloven
Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben dus bijzonder kloofgevoelig.
Ik vind het ook vreselijk om in de zomer dames te zien lopen in prachtige sandalen, met dan van die zwarte kloofstrepen op hun hielen. Maar helaas, ik krijg die kloven niet onder controle: ik smeer elke avond mijn hielen netjes in met speciale crème (Podexine, Scholl, Vögel, you name it), en om de twee dagen haal ik er de eelt af onder de douche, en toch blijven de kloven. In de zomer kunnen ze zelfs zodanig diep zijn dat ze bloeden en ik loop te strompelen. Het moet iets genetisch zijn, want zowel mijn vader als mijn grootmoeder hebben dat ook.
Helaas, ik heb het dus ook aan mijn handen tegenwoordig. Als ik veel met mijn handen in het water heb gezeten – koken, afwassen, schilderen en dus vaak handen wassen, kindersnoetjes afkuisen, tafel even schoonvegen, natte was ophangen – kan ik er donder op zeggen dat er naast mijn nagels zo van die kleine, diepe kloofjes ontstaan die bijzonder pijnlijk zijn. En ja, ik smeer elke avond voor het slapen gaan mijn handen in met een extra rijke crème, en ook overdag smeer ik regelmatig. Wat kan ik anders doen? Ik begin nu meer en meer handschoenen te gebruiken, bijvoorbeeld om te tuinieren en dus met mijn handen in vochtige aarde te zitten.
Met andere woorden: wie extra raad heeft voor mij: graag. Maar een bepaald merk smeersel aanraden heeft geen zin, vrees ik, want ik heb al zowat alles dat je gewoon in de winkel of apotheek kunt kopen, uitgeprobeerd. Ook Neutrogena en dergelijke, jawel.
Hmpf.
365 – 28 april 2015 – hibiscus
Charlie Mag
Ik had het al een paar keer zien passeren, Charlie Mag. Niet te verwarren met Charlie Hebdo, het Franse magazine dat slachtoffer werd van terreur.
Charlie is eigenlijk een online magazine, door vooral vrouwen, al is bijvoorbeeld ook Thomas Siffer erbij betrokken. Charlie is vooral bijzonder eigenzinnig, en alles wat Flair of Libelle niet is. Met andere woorden: geen dieettips of recepten, geen lezersbrieven of make overs, maar echte artikels. Over hoe het soms echt niet fijn is om een mama te zijn. Hoe het leven als alleenstaande kan zijn, niet alleen in relaties en eenzaamheid, maar ook hoe je dan de eindjes aan elkaar moet weten te knopen. Hoe mode soms echt is, dat soort dingen.
Ik had van Bart het papieren magazine gekregen, een eenmalig papieren feestnummer, omdat hij hen gesteund had bij hun crowdfunding. Wel, ik heb het van a tot z gelezen. Elke pagina, jawel, en dat gebeurt zelden. Al was het maar omdat in andere magazines altijd reclame staat, en in dit bookzine, zoals ze het zelf noemen, niet.
Ik vond het vooral… eerlijk, verfrissend, en echt. Zoals ze zelf beweren: bullshit-free. En eigenlijk dekt dat toch wel volledig de lading, ja.
Vanaf nu zit het dus in mijn feedreader, het Charlie Mag. Gewoon, omdat het zo goed is.
U moest al aan het lezen zijn.
365 – 27 april 2015 – broodje gezond
Appelroosjes
Ik heb al veel vraag gekregen naar hoe je die appelroosjes, zoals op de vorige post, nu eigenlijk maakt. Wel, eigenlijk zijn ze poepsimpel. Ik zag ze passeren via de FB van een vriendin, uitgelegd in een kort Engelstalig filmpje. Recepten in filmpjes van drie minuten kunnen altijd op mijn aandacht rekenen :-p
Maar het is echt, maar echt niet moeilijk. Wat heb je nodig voor zes stuks?
* twee rode, liefst echt volledig rode appels
* een vierkant vel bladerdeeg (bv. diepvries bij Aveve)
* beetje abrikozenconfituur
* citroensap
* poedersuiker voor de afwerking
– Je halveert de appels en prutst er het klokhuis uit. Dan snij je ze, dwars op de uitsnijding, in dunne, dunne plakjes zodat je halve maantjes krijgt.
– vul een kom met water, doe er het sap van een halve citroen bij, en kook daarin je appelschijfjes drie minuten in de microgolf. Laat grondig uitlekken. Let op: laat ze niet nog even in het water staan, of je bent je rode kleur kwijt (heb ik ondervonden)
– rol je vel bladerdeeg nog net iets dunner uit, en snij in zes gelijke repen.
– leg een streepje confituur in het midden van de reep, schik de appelschijfjes netjes op de rand, half overlappend, en zorg dat het rood mooi uitsteekt boven het bladerdeeg
– vouw de repen dicht over de rand van de appeltjes zodat ze vast zitten, en rol op. Zet in een cupcakevormpje, of nog beter, een rammequin, zodat ze wat breder uitstaan.
– zet 40 minuten in een voorverwarmde oven van 190°, maar zet liefst de heteluchtfunctie uit, want anders verbranden de randjes.
– laat een beetje afkoelen, en bestrooi met poedersuiker.
Het filmpje vind je hier:
365 – 26 april 2015 – Catan
Heel erg fijn samenzijn
In de voormiddag was er rugbytoernooi, in de namiddag waren er toetsen en desserts die moesten gemaakt worden, maar ’s avonds was er een etentje bij ons ma. Ze had namelijk nog vier hazenruggen in de diepvries, en dat was ideaal voor vier koppels, zijnde mijn ouders, mijn broers en ik. Zonder onze kinderen dus, en dat was, denk ik, elf jaar geleden, van voor Wolfs geboorte. Want eigenlijk hebben we dat sindsdien nooit gedaan, gegeten of gefeest zonder de kinderen. Dat geeft toch een compleet andere sfeer, want er is altijd wel eentje die om een of andere reden aandacht vraagt, al was het maar door het feit dat het muisstil is :-p
We hadden allemaal een babysit, en tekenden om zeven uur present in Zomergem. Sarah had voor hapjes gezorgd, Delphine had een heel erg lekker voorgerecht voorzien, ons ma had dus hazenrug gemaakt volgens recept van Bocuse – we hebben allemaal te veel gegeten – en ik tekende voor het dessert. Ons pa zorgde voor succulente wijnen, en ik had intense spijt dat ik er niet van kon drinken. En de afwas? Die deden we allemaal samen, zodat ons ma wat respijt had. Want ze mag dan wel weigeren ziek te zijn, en zelf gras afrijden en dat soort onzin, maar eigenlijk is ze, ondanks alles, zwaar ziek, en is ze snel moe.
Ik had een heerlijke avond. Ik heb lekker gegeten, de meest absurde gesprekken gevoerd, natte-handdoekgevecht gehouden met mijn oudste broer, dat soort onzin. Mijn pa had iets te veel op, en hield een emotionele speech. En ons ma? Die glunderde.
En daar, daar zou ik momenteel alles voor doen.
