365 – 27 februari 2015 – toezicht
Schoolwebsite
In september ben ik in een opwelling begonnen met een schoolblog. Ik vond het zo jammer dat er zoveel gebeurde bij ons op school, en dat niemand daar eigenlijk iets van wist. Onze school kan wel wat PR gebruiken, want we krijgen eigenlijk nog heel vaak de reactie van mensen uit Mariakerke zelf: “Moh, is daar een school?” Ja dus. Crèche, kleuter, lager, en dus ook een atheneum met meer dan 600 leerlingen.
Intussen is dat schoolblog uitgegroeid van een onnozel wordpresssiteje tot een heuse website (nog steeds wordpress, dat wel) met alle extra info op onze eigen servers. Directie is volledig mee, mijn IT-collega is volledig mee (en heeft alles overgezet op de eigen servers, zonder hem was dat nooit gelukt) en intussen zijn ook de meeste collega’s mee: ze sturen me van elke activiteit wat informatie en een paar foto’s. Het resultaat is een haalbare website (ik ga ooit wel eens van theme veranderen) met vooral elke dag een nieuw postje over wat er op school gaande is. Ja, ik besef best dat je ziet dat het niet door een professional is gedaan, maar daar is geen budget voor. Ik doe dit ook gewoon allemaal achter mijn uren, ik word er niet voor betaald. Maar het trekt wel volk, het wordt gretig gelezen, en hopelijk geeft het nieuwe leerlingen inspiratie.
Enfin, ge moet zelf maar eens gaan kijken op www.kamariakerke.be, en zeg gerust wat ge ervan vindt. Het kan alleen maar verbeteren daardoor.
365 – 24 februari 2015 – Carmina Burana
Gevecht
Het is lang geleden dat ik nog eens de adrenaline op zo’n manier in mijn lijf voelde.
Daarstraks, toen de laatste bel ging om half vier en mijn leerlingen al buiten waren, hoorde ik geroep en gescheld in de gang. Ik stak mijn hoofd buiten, zag dat de leerlingen nog maar eens de nooddeur gebruikten, en liep naar die deur, net op tijd om te zien hoe twee jongens een derde letterlijk tegen de muur plakten, en een van hen uithaalde om er stevig op te slaan. Ik ben er tussen gesprongen, en heb de partijen (die allemaal groter waren dan ik, en eentje dubbel zo breed als ik) uit elkaar gehaald. Daarna heb ik op hen proberen inpraten, en de ene nog twee keer fysiek moeten tegenhouden om de derde geen mep te verkopen. Uiteindelijk heb ik het “slachtoffer” weggestuurd en de anderen nog tien minuten bij mij gehouden, al pratend, om zeker te zijn dat het achteraf op straat niet opnieuw tot een confrontatie zou komen.
Beide heren waren tegen mij zeer beleefd en vooral ook zelfverzekerd: ja, ze zouden er nog op slaan, en ja, het was hen waard om desnoods van school gestuurd te worden. Zucht. En nee, op mij zouden ze nooit geslagen hebben, ze hadden er respect voor dat ik ertussen gekomen was.
Maar ik was er wel niet goed van, en had zelf zin om ergens op te slaan om de adrenaline kwijt te geraken. Want nee, je springt niet zomaar tussen drie hormonaal opgefokte, door het lint gaande tieners die groter zijn dan jij. Poeh.
365 – 13 februari 2015 – fietsplaatjes
365 – 10 februari 2015 – instant taak
Quiz
Het is toch echt een evenement op zich, die quiz op school. Eigenlijk heeft het soms meer weg van een oudleerlingendag dan wat anders ^^ Maar om “echte” quizteams wat te mijden, waren dit jaar de regels wat verstrengd: minstens twee van de vier spelers moet een rechtstreekse band hebben met de school, dus leerling, oudleerling, leraar of iets in die trant.
In elk geval was het ook deze keer weer bijzonder amusant. Ik deed mee met een jonge collega/oudleerling, haar vriend, en ons ma. We hebben het ook niet slecht gedaan: tiende op vierenveertig ploegen, maar met één puntje meer waren we zevende geëindigd.
Een verslagje met stapels foto’s kan je lezen op de schoolblog, die ik ook onderhoud, maar ik heb gewoon geen zin om alles hier nog eens te herhalen.
Doorwerkdonderdag
Sommige donderdagen – donderdag is mijn vrije dag – ga ik op pad, of probeer ik te lunchen met iemand, maar deze donderdag had ik broodnodig voor mezelf. Door op weekend te gaan was mijn werk er wat bij ingeschoten en had ik nogal wat achterstand. Dus blogde ik, werkte ik Gentblogt bij, deed ik allerhande administratie, voerde ik betalingen uit, probeerde ik mijn inbox wat te legen, legde afspraken vast, plooide was op, leegde valiezen van vorig weekend, repareerde Merels klink met gerief dat ik eerst in de Brico ging halen, en nog wel wat van dat soort dingen.
Quasi wanhopig probeerde ik ook wat toetsen te verbeteren, maar dat viel wat tegen, want ik raakte enkel door de kleine toetsen en de ongeziene teksten, mijn stapel herhalingstoetsen is nog steeds even hoog.
Maar vooral: ik veegde een hoop spinrag uit mijn hersenpan en creëerde innerlijke rust, en die had ik echt nodig.
Ik kan weer een tijdje voort, denk ik.
Woensdag: stress en gezapigheid
Woensdag, da’s hier altijd een mix van stressmomenten en heerlijke gezapigheid.
Stress, toen Wolf ’s morgens plots hartverscheurend begon te huilen. Zijn gitaarsnaren moesten al twee weken vervangen zijn, en hij ging dat nog rap even doen voor school. Tot hij vaststelde dat je zo’n snaar er niet op een halve minuut had afgedraaid en weer op. Bon, mama to the rescue: ik moest maar om twintig over negen lesgeven, en ik heb me dus een zere pols gedraaid in dat dik uur dat ik nog over had. Ik was nog ei zo na te laat ook, maar de nieuwe snaren zaten erop. Hopelijk komt die pols ook weer snel in orde.
Gezapig tijdens het lesgeven. Gewoon, fijne klassen, fijne leerstof, en het klaslokaal is nu eenmaal mijn element.
Stress toen er files bleken te zijn, en ik niet gelijktijdig met de kinderen kon thuis zijn. Meer stress om snel te kunnen koken, want de jongens moesten naar de notenleer/gitaarles. Het was enerzijds gewoon spaghettisaus opwarmen, maar Kobe lust die niet, en ik heb nog snel aparte saus voor hem gemaakt.
Gezapig terwijl de jongens naar de les waren, en ik met Merel heerlijk meisjesdingen deed, zoals nagels knippen en lakken, koffie drinken met een koekje bij, sites updaten.
Stress, want natuurlijk belde terwijl ik net de jongens ging halen, de man van Eandis dat hij voor de deur stond. Hij wilde gelukkig wel de twee minuten die ik verwijderd was, wachten, en dus heb ik nu een gloednieuwe, veiligere hoofdschakelaar voor de elektriciteit. Oef.
Gezapig terwijl er vieruurtjes werden genuttigd, toetsen verbeterd en algemeen getamzakt.
Stress omdat het plots toch later bleek te zijn dan gedacht, en er naar de rugby moest gegaan worden, met het smeren van sandwichkes en alles wat daarbij hoort.
Gezapig terwijl de jongens aan het trainen waren, en ik met Merel door de vrieskou liep, vaststelde dat zowel glijbaan als picknicktafel veel te nat en te ijzig waren om te gebruiken, en dan maar al wandelend een sandwichke at, terwijl Merel vrolijk huppelde en we naar het ijs keken.
Stress omdat Merel sowieso op woensdag- en vrijdagavond veel te laat in bed zit wegens die rugbytraining, en ik me dus opjaagde om haar toch nog tegen kwart over acht in bed te krijgen.
Gezapig omdat het heerlijk rustig was met de kinderen in bed, en ik nog op mijn dooie gemakje nog wat werk voor school en blogs kon doen.