Taartdag, op dinsdag deze keer
Ik had aan mijn zesdes beloofd dat ik, voor mijn verjaardag, in de laatste lesweek wel een kokostaart ging bakken. Alleen had ik er destijds uiteraard niet op gerekend dat ik op weekend zou geweest zijn. En daarbij, het was compleet uit mijn hoofd gegaan.
Ik stond rond kwart na twaalf onder de douche, toen het me plots te binnen schoot. In vijftien haasten heb ik me afgedroogd, ben nog halfnat naar beneden gecrosst, heb de oven aangezet, en zag pas toen dat ik blijkbaar niet genoeg kokos en eieren meer in huis had. Damn, ik had het nog net kunnen halen, denk ik. Soit, geen taart dus deze namiddag. Maar, zo verzekerde ik hen, je krijgt er dan morgen in de speeltijd, we hebben toch het uur ervoor en erna les.
Natuurlijk was er vandaag wel nog Arduinoles, de laatste. Een en ander betekende dat ik om half tien nog aan die taart moest beginnen. Gelukkig duurt het amper een kwartiertje om ze te maken, en heb ik morgenvroeg nog wel even tijd om ze te versieren. En het heeft het voordeel dat ik lekker zelf de spatels en de kom kan uitlikken :-p
Maar: weer goed bezig, Rombaut! Tijdsmanagement, het zal nooit mijn sterkste punt worden. En tegen vrijdag dan nog eens, voor mijn vijfdes.
Enfin, hier nog even een paar foto’s van de voorgaande baksels, zowel van vijfdes als van zesdes. Sommige heb ik gewoon niet gefotografeerd omdat ze zodanig lekker waren dat ik het gewoon vergat.
365 – 18 november 2015 – Latijnolympiade
Arduino
Intussen zitten we aan les zeven van de Arduino lessen van ArdLab, en ik blijf het ongelofelijk wijs vinden. Hans steekt telkens nieuwe dingen in elkaar, en dus speelden we vandaag met een Arduino Mega en vooral een touch screen. Amusant, jong!
Eigenlijk programmeren we niks zelf: hij stuurt ons de sketches op voorhand door, we laden die op naar het Arduinobord, en daarna overlopen we de sketch en bekijken we wat het ding nu precies doet. Je leert dus vooral andermans code lezen en ermee omgaan of wijzigen. Want waarom zou je zelf van nul beginnen, als alle code zomaar op het net te vinden is? Je moet er natuurlijk wel aan uit geraken, en dat is nu precies wat we leren.
Het is behoorlijk wiskundig, maar blijkbaar kan ik na vijfentwintig wiskundeloze jaren nog steeds redelijk volgen. Niet dat ik er wellicht ooit iets mee ga doen, of me zelf een Arduino bordje ga aanschaffen: zo fanatiek ben ik niet. Maar ik vind het principe erachter fantastisch, en ik ben blij dat ik het snap.
Pedagogische studiedag
Ik ben helemaal uit mijn gewone doen geweest vandaag. Normaal gezien heb ik de voormiddag vrij en doe ik dan een stapel schoolwerk, maar vandaag was er dus pedagogische studiedag en werd ik wel al om half negen op school verwacht. Daar ging mijn gewone rustige ritme…
Waar we vorig jaar op de studiedag nog gingen sporten, en ik er een fantastische kayaktocht op had zitten, was er dit jaar helaas geen tijd voor dat soort plezanterieën. We kregen een korte uitleg, en togen onverwijld aan het werk in de vakgroep. Wij zitten eigenlijk al vrij ver, en toch hadden we andermaal tijd te kort om al onze vakgroepdoelen te verwezenlijken. Maar bon, er was koffie, er was soep, en tegen de middag was er fantastische lasagne. En na de middag was er tijd voor de werkgroepen die een paar weken geleden in het leven zijn geroepen.
Ik heb het gevoel – dat had ik al bij de eerste samenkomst – dat onze groep echt iets kan veranderen. We vlogen er in, met het verslag van de vorige keer en de feedback van de directie, gunden onszelf tien minuten pauze met een koffie, en deden daarna enthousiast weer verder. In die mate dat mensen uit andere groepen ons kwamen vragen wat wij nog zo ijverig aan het doen waren, want de meesten hadden er echt geen zin meer in. Wij hebben aan een sneltempo verdergewerkt, en dat deed eigenlijk best wel deugd.
Enfin, nu eens de ideeën gaan voorleggen aan de directie, en zien wat zij ervan zeggen.
Een goeie studiedag, dat wel, als ge het gevoel hebt dat ge vooruit gaat.
Wat een week.
Maar echt, wat een week!
* Het begon eigenlijk al vrijdagavond, toen ik Kobe meegaf met iemand anders naar de rugby, zodat ik Wolf kon afzetten bij de scouts voor zijn scoutsweekend.
* Zaterdagmorgen rond kwart voor zeven gooide ik Bart af aan het station voor een weekje China. Anderhalf uur later reed ik met Kobe en Merel naar Doornik voor een rugbytoernooi. Merel en ik gingen rondlopen in Doornik, en daarna gingen we eten bij Omaly. We deden nog snel een paar winkels, boodschappen, en dan een film.
* Zondag werd Wolf afgehaald van de scouts, Kobe richting scouts gestuurd, en deed ik schoolwerk.
* Maandag: rookalarm, kinderen naar school, meer schoolwerk, lesgeven, klassenraad, snel naar huis met brood, hallo zeggen tegen babysit oma, Arduinoles, crashen.
* Dinsdag: lesgeven, lens kopen, lesgeven, boodschappen, Wolf naar gitaarles.
* Woensdag: lesgeven, koken, Kobe naar de muziekles, intussen schoenen kopen voor Wolf, Kobe afhalen, boterhammen smeren, barshift in de rugby, babysit ophalen, kwissen, babysit afgooien, crashen.
* Donderdag: meehelpen in de tuin voor Zuiddag, snelsnel douchen en eten, lesgeven, naar huis, oudercontact, babysit oma uitzwaaien, eten, crashen.
* Vandaag: lesgeven, lunchen bij Gwen, boodschappen, Wolf meegeven naar de rugby, Kobe afzetten bij de scouts, Merel in bed, crash.
Tussendoor was er nog vanalles extra van school, en zijn ze hier de tuin aan het aanpakken.
Een goeie agenda, da’s echt geld waard, geloof me. En morgen komt Bart thuis van China, oef. Ik heb hem echt gemist.
Zuiddag 2015
Vorig jaar was er nog één leerlinge in mijn klas die geen job had gevonden voor Zuiddag, en die heb ik toen zelf maar in dienst genomen om mijn berging aan te pakken. Ik was daar toen zo content van, dat ik ook dit jaar een leerling heb laten werken in ruil voor 40 euro voor een goed doel.
Timon stond hier netjes om negen uur, en samen zijn we toen maar de motregen gaan trotseren. Enfin, ik was eigenlijk vrij vlug weer binnen, want het eerste werkje dat ik voor hem had was er eentje dat mijn rug absoluut niet meer aankan: het herstapelen van een ganse hoop stenen tegen de muur.
Timon deed dat snel en grondig, en ik was meteen al tevreden. Daarna hebben we samen de houtstapel aangepakt, die de kraanman uit het houthok had geplukt en in het achtertuintje had gedropt. Letterlijk. Dit was de toestand van de achtertuin op het moment dat we er nog moesten aan beginnen.
Timon was misschien niet zo handig in het stapelen, maar wel in het aangeven, en meer moest dat eigenlijk niet zijn. Tegen half elf hadden we de hele boel al opgeruimd, en een hoop onverwachte fauna opgespoord. Zo zagen we een heel aantal spinnen die ik nog nooit eerder gezien had: van zwart tot bruin, met een heel specifieke tekening op het achterlijf, tot zo’n drie cm groot. Als iemand weet wat het is: graag!
Plots zagen we ook twee padden, een bruine en ene met een eerder oranje tekening. Timon zei dat hij er daarna nog meer had gezien. Bizar!
Intussen deden we vrolijk verder, en bleek er onder het hout nog een stenen vloertje te zitten, dat we vlot konden uitbreken.
Ook daar zagen we een soort spin die ik nog nooit gezien had.
We reden nog even tot aan het containerpark om alle afval weg te brengen, aten, en toen moest ik eigenlijk wel gaan douchen om les te gaan geven. Timon bleef nog even verder werken, haalde de overwoekerende klimop nog grotendeels weg, en verplantte nog een azalea japonica. Daarna mocht hij van mij al vertrekken: ik was bijzonder tevreden met het resultaat.
Het ziet er nog slordig uit, maar het is de bedoeling dat er een moestuintje komt voor Kobe, ik moet het sowieso nog omspitten.
Enfin, ik ben in elk geval ongelofelijk fan van het principe van Zuiddag. Volgend jaar meer!
Vrolijke maandag
Maandagvoormiddag is mijn vrije dag (samen met de donderdagvoormiddag – de voordelen van deeltijds werken), en dus een heerlijke verlenging van mijn weekend. Hoe druk het ook is geweest, ik kan nog even uitblazen op maandag.
Ik ben sowieso niet echt een ochtendmens, maar als ik rustig kan wakker worden met mijn Wake-Up light, valt dat eigenlijk wel mee. Niet vandaag dus. Want om half zeven begint er hier nu toch een alarm te blèren: “Noodgeval! Er is rook in het kantoor! Noodgeval! Er is rook in het kantoor!” Ik voerde een versnelde versie uit van het rechtkomen van Frankensteins monster, en rende naar beneden, terwijl ik nog even tegen Wolf riep dat hij mocht blijven liggen. Ik heb het lawaai uitgezet, maar het ding bleef maar pinken, en kon dus elk moment opnieuw beginnen tuten, en dus heb ik er gewoon de batterijen uitgehaald. Tot zover noodgeval. Om mijn hartslag weer wat naar beneden te krijgen, heb ik dan maar de tafel gedekt en nog wat op mijn computer gerommeld, en ben toch nog even teruggekropen onder mijn warme donsdeken. Kwestie van een ochtendhumeur te onderdrukken. Kobe had zelfs niks gehoord.
Bon, een ontbijt en een ochtendwandelingetje later was mijn humeur al wat opgeklaard, en toen ik een koffie binnen had en er nota bene ook nog bericht was van Bart vanuit Shangai, kon het zowaar zonnig genoemd worden.
Er volgden nog boodschappen, een rustige lunch hier thuis, een paar uur lesgeven, klassenraad, naar huis spurten om mijn Arduinocursus, een kus geven aan ons ma die kwam babysitten, een slaapwelknuffel voor de kinderen, rushen naar de Arduinoles, mijn hersenen op een wiskundige manier pijnigen gedurende drie uur, thuiskomen om kwart over negen, en in de zetel ploffen. Dat wel.
Maar de voormiddag was toch wel heerlijk. Dat wel.
Ups and downs
Al bij al was het eigenlijk geen goede week – dommigheden, te druk, te veel dingen te regelen, dat soort onzin – maar vandaag was wel bevredigend. Ik had maar les tot 12.05u, en daarna een afspraak met de directie. Ik ben namelijk de voorzitter van onze piepkleine vakgroep Klassieke Talen, met welgeteld drie leden, maar wel specifieke noden. Enfin, we hebben samen de laatste vakgroepverslagen doorgenomen en de pijnpunten besproken. Al bij al was de conclusie dat wij met onze vakgroep eigenlijk zeer ver staan, en perfect op elkaar inspelen.
Nu ik toch bij directie zat – en zij per grote uitzondering even tijd hadden, tussen de leerlingenvragen en politie (omvergereden leerling) door – hebben we meteen ook besproken wat er nog extra moet op de website, en wat er moet veranderd worden aan de infokrantjes die ik vorig jaar had gemaakt. En nu we toch bezig waren, hebben we meteen ook het mini-verslag van de eerste, bijzonder provisoire want toch wel een kwartier durende vergadering van de werkgroep externe communicatie overlopen. Volgende week is er pedagogische studiedag, en dan is het bedoeling dat we voor het eerst écht vergaderen. Maar er waren toch wel al een hoop wederzijdse vragen, en die hebben we dan ook maar meteen getackeld.
Een en ander resulteerde in het feit dat ik pas na drieën naar huis ging, maar wel met een echt goed gevoel. Er beweegt vanalles op school, en dat is goed om weten.
Op naar een betere week.
Planetarium
Ik was vrijwilliger, vandaag. Elk jaar gaan onze zesdes naar het planetarium in Brussel. Drie jaar geleden was ik al eens meegeweest, en ik vond het machtig interessant. De ‘show’ duurt wel 2,5 uur, en da’s lang, maar de moeite waard. Het sluit blijkbaar volledig aan bij de lessen aardrijkskunde, en sommige stukken zijn echt niet gemakkelijk. De lesgever van dienst goochelde met begrippen zoals circumpolaire sterren, inclinatie, declinatie, equator- en horizoncoördinaten, siderische en synodische maanden, sterrendagen en zonnedagen, precessie van de aardas, azimut, rechte klimming, culminatiehoogte, lichtjaren, astronomische eenheden, planetoïden, Cassiopeia, De Voerman, de terugloop van het lentepunt en nog zo wel een paar dingen.
Ik had maar vier uur les vandaag, waarvan twee in de zesdes, en ik zag het volledig zitten om taken te geven, en dus ging ik mee. Heerlijk, maar koud. En die koepel met de projecties is echt de max.
Enfin, meer foto’s vindt u hier op de website van de school. Waar anders?