Werk. Te. Veel. Werk.

Ik heb het zelden zo druk gehad als de voorbije weken, en deze week zal niet zoveel beter zijn, denk ik.

Op school zitten we met een herneming van de doorlichting, waardoor er nog stapels papier en documenten in orde gebracht moeten worden. Extra vergaderingen galore.

Daarnaast is er een nieuwe directie, waardoor er eindelijk ook een nieuwe wind waait, en er na twintig jaar stagnatie eindelijk ook veranderingen komen. Maar elke verandering brengt uiteraard een hoop werk met zich mee.

Vorig jaar heb ik op den bots zowel de website als de infobrochure veranderd, gewoon omdat het zo eigenlijk gewoon echt zo niet verder kon. Die website, dat doe ik echt wel graag, maar daar kruipt gigantisch veel extra tijd in, vrijwilligerswerk dus. Die infobrochure, daarvan dacht ik in al mijn naïviteit dat dat één keer een groot werk was, en daarna gewoon bijwerken. Helaas, we hebben een enorme vernieuwing in onze eerste graad doorgevoerd, en dus ging die brochure plots van 12 naar 16 pagina’s. En wie mocht die schrijven? Juist ja.

In het begin van het jaar moesten we ons trouwens allemaal opgeven voor een werkgroep. Het leek me, gezien de website, de facebookpagina en de brochure, maar bijzonder logisch dat ik in de werkgroep externe communicatie ging zitten. En daar bleek dan ook nog alle recrutering onder te vallen, inclusief infoavond en openschooldag. Ook die recrutering was aan een nieuw kleedje toe, en de infoavond moest dringend hervormd worden. Ik ben toen plots met een idee op de proppen gekomen, heb dat op papier uitgewerkt, maar doordat alles plots samenkwam, kon ik niet meer volgen. Echt serieus, ik zit er ver door, ik geef dat eerlijk toe. Gelukkig heb ik een schat van een collega die ook in de werkgroep zit, die alles gewoon zonder boe of ba heeft overgenomen en eigenlijk gans die infoavond op poten heeft gezet. Toen ik zijn eerste mail daarover zag binnenkomen met een werkverdeling, viel er echt een gans pak van mijn schouders. Die infoavond was vorige week, en het was dik in orde ook. Oef. Veel volk trouwens.

Maar er moest uiteraard ook reclame gemaakt worden voor die infoavond, en aangezien we door de privacywetgeving geen adressen meer kunnen krijgen, moest er geflyerd worden. Waarvoor er flyers moesten ontworpen worden, besteld en afgehaald.

Ik ben absoluut geen grafica, maar ik vind dat mijn flyer best wel goed gelukt is. Op het einde heeft onze in-huis-grafica, aka. lerares techniek, er nog even haar oog over laten gaan, hoewel ze eigenlijk ziek was, en hier en daar nog wat kleine verbeteringen aangebracht. 20 op 20 cm, op stevig papier, en bijzonder betaalbaar.

Flyer voorkant jpg

Flyer achterkant

Enfin, massa’s vergaderingen om alles goed te krijgen, vooral dan de inhoud van de brochure – een paar posts geleden heb ik die hier gezet – maar ik ben wel tevreden met het resultaat. Vorige week was er dan op donderdag de infoavond, op vrijdag de quiz, en deze week zijn er elke dag klassenraden, en volgende week nog het oudercontact. Tussendoor moet ik nog de GPS-tocht doorheen Gent voor het fotoproject van de vijfdes uitwerken. Die start op 21 maart, zoveel tijd is er nu ook weer niet meer. Wanneer ik dan de rest van mijn werk ga doen, laat staan mijn huishouden, daar heb ik geen idee van. Ik vermoed dat ik geen enkele avond voor achten zal thuis zijn.

Maar bon, er is licht aan het eind van de tunnel. Alleen ben ik misschien wel te moe om dat nog te halen :-p

 

Zomergems werkdagje

Nu ons ma niet meer alles zelf kan doen – chapeau voor wat ze tot hiertoe wel allemaal deed, ze is per slot van rekening de 70 voorbij – en soms moedeloos wordt van al het werk dat er overal ligt, dachten de broers en ik: we doen eens van werkdag in Zomergem.

We hadden om tien uur afgesproken, maar – mea culpa – het was kwart voor elf voor we eraan begonnen. Roeland dook met Wolf de oude kelder in die overstroomd stond en haalde er alle rommel en brol uit: kapotte en lege wijnkistjes, oude dozen, restanten van bijengerief, kapotte zakken suiker, enfin, u kent het wel. Meteen pompten ze ook alles leeg, schepten de smurrie eruit, en ruimden ook gewoon alles op. Jammer van het goede weer, ze zaten grotendeels in een donkere en zeer vochtige kelder.

Intussen ruimde ik het plankier beneden wat op. Buitenzitten doet ons ma altijd op het balkon en soms op het terras, maar ook beneden is er wel degelijk tuin met een groot plankier. Ik sorteerde massa’s oude bloempotjes en gooide er stapels weg, stapelde hout, sleepte tegels weg, veegde hoekjes uit, gooide rommel weg, sorteerde ander gerief, en begon daarna hetzelfde te doen in de garage. Nu de oude jeep er weg is, is er meer plaats. En helaas ook meer plaats voor rommel en ongeordend gerief. We gooiden bakken overbodig computergerief weg, ons pa sorteerde een paar andere bakken, we ruimden op, veegden, kuisten, versleepten, en gooiden nog meer weg. Jeroen sleepte het meest naar mijn auto.

Ik heb gelukkig een grote auto met een echt grote koffer, en die hebben we twee keer bomvol gestapeld met gerief voor het containerpark. Roeland zegt dat hij eigenlijk spijt heeft dat hij er geen foto van genomen heeft, want dat hij nog nooit een auto zó vol bucht en brol gezien heeft.

En ook merci aan mijn schoonzusje, die tegen half een voor iedereen soep en spaghetti had, zodat we ons daar geen zorgen over hoefden te maken.

Mijn rug vond het welletjes, mijn benen ook, maar het resultaat mag er zijn. Alleen gaan er nog wel zo’n paar dagen moeten volgen.

Infobrochure 2016

Op mijn school, Atheneum Mariakerke, is er sinds vorig jaar een nieuwe directie. De adjunct-directeur van vorig jaar is helaas alweer weggepromoveerd, maar de huidige adjunct staat ook meer dan haar mannetje. Een en ander resulteert in een aantal broodnodige veranderingen. Het zorgt ook wel voor nieuwe inspiratie en een nieuw elan, zo’n nieuwe directie.

Zo ben ik vorig jaar op den hotsenbots met een nieuwe website voor school begonnen, zomaar. Zo goed als elke dag zet ik daar een nieuwe blogpost op over wat er gaande is op school. De meeste collega’s zijn intussen mee met het verhaal, en sturen me dus alle mogelijke besprekingen en foto’s door. Schitterend, maar had ik geweten hoeveel (onbetaald) werk ik mezelf ermee ging bezorgen, ik had het misschien niet gedaan. Aan de andere kant: de website wordt zeer druk bekeken en is een schitterend wervingsinstrument.

Nog zoiets waar ik vorig jaar in een opwelling mee begonnen ben, en dan het bureau van de adjunct ben binnengevallen: een nieuwe infobrochure voor de eerstejaars. Iedereen was er toen laaiend enthousiast over, maar… die moet wel bijgewerkt worden. En was het enkel hier en daar wat tekst aanpassen, en de foto’s updaten, dan was dat allemaal nog zo erg niet. Maar sinds dit jaar hebben we ons aanbod voor de eerste graad serieus omgegooid en werken we met modules. Die moesten uitgelegd worden, en dus mocht ik vier extra pagina’s toevoegen, de layout overal bijwerken om alles er toch maar in te krijgen, en uren bij de directie zitten om te spreken over de exacte bewoording.

Man man man…

Bloed, zweet en tranen. Enfin, als ik eerlijk ben: ergernis, frustratie, tijd en slapeloze nachten. Maar ze is er, en ze ziet er goed uit. En nu maar hopen dat de infoavond – een concept van mij, uitgewerkt door een fantastische collega die inzag dat ik het zelf niet ging redden – goed verloopt vanavond!

Brochure 2016 pagina 1
Brochure 2016 pagina 2
Brochure 2016 pagina 3
Brochure 2016 pagina 4
Brochure 2016 pagina 5
Brochure 2016 pagina 6
Brochure 2016 pagina 7
Brochure 2016 pagina 8
Brochure 2016 pagina 9
Brochure 2016 pagina 10
Brochure 2016 pagina 11
Brochure 2016 pagina 12
Brochure 2016 pagina 13
Brochure 2016 pagina 14
Brochure 2016 pagina 15
Brochure 2016 pagina 16

Regenweer = klusjesweer

Geef toe, vandaag was het nu toch echt geen weer om buiten te komen?

En wat doe je dan met kinderen, als die zich beginnen te vervelen? Ja, je zou een spelletje kunnen spelen. Maar evengoed kan je ze motiveren om lekker samen niet-alledaagse klusjes te doen. Kobe sorteerde oude fotokadertjes die opnieuw in de gang moeten komen, maar eerst hielp hij Wolf een handje: die schilderde namelijk de serieus geabimeerde muur in de gang opnieuw. Enfin, de stukken die nodig waren. Alleen is achteraf gebleken dat er blijkbaar na al die tijd een miniem kleurverschil op zit. Het valt niet op als je er niet op let, maar als je het weet… Tsja, alle vlekken en plekken zijn tenminste weg.

Merel ruimde intussen haar kamer op, en ik, ik deed de was, repareerde Wolfs lamp, verving de lamp in de gang, ruimde al Merels giletjes op om ze door te geven naar Marne, dat soort onzin.

En de dag, die vloog voorbij terwijl het buiten bleef regenen, en wij maar al te blij waren met het behaalde resultaat. Oef.

Odi et amo

Elk jaar doe ik mijn leerlingen van het vijfde jaar een eigen vertaling/bewerking maken van mijn favoriete gedicht. Elk jaar zitten er een paar pareltjes tussen.

Ik geef er u hier een paar mee, gewoon omdat het kan. Maar met eerst de originele tekst, en dan mijn vertaling.

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
    Nescio, sed fieri sentio, et excrucior.

    Catullus carmen 85

Ik haat en ik heb lief. Waarom ik dat doe, vraag je misschien.
Ik weet het niet, maar ik voel dat het zo is, en ik ga eraan kapot.

 

Haat en liefde. Waarom doe ik dit ? Ik weet het niet , maar ik voel het en ik kan het niet meer aan.

(Kaoutar Laytouss)

 ♥

Ik haat je en ik hou van je – nee, ik weet niet wat ik voel
O Venus en Mars, kunnen jullie mij het antwoord geven?
Want ik ga hier aan ten onder

(Yashin Meiresonne)

Ik heb haat en vlinders.
Waarom? Geen idee.
Maar het vloekt.

(Tibor Reynebeau)

Ik hou van jou,
ik hou niet van jou,
ik hou van jou,
ik hou niet van jou.
Waarom ik de blaadjes van
dit onschuldig madeliefje verscheur?
Ik weet het niet, maar verscheurd
is exact hoe ik me voel.

(Shania Boudrez)

Een levend fotoboek. Herinneringen van pijn en verdriet, maar ook van vreugde en liefde. Dat is wat ik zie als je voorbij loopt. Het doet pijn, elke keer weer opnieuw. Hoe hou ik dit vol?

(Bodine Colpaert)

Haten en liefhebben, ik doe ze alle twee.
Jij vraagt waarom? Ik heb geen flauw idee.
Toch voel ik dat het gebeurt
En hoe de pijn me langzaamaan meesleurt.

(Aurora Martens)

In een donker bos maar tegelijkertijd op een regenboog.
Niemand zal ooit weten hoe ik er geraak,
behalve dat het niet zonder pijn was.

(Cathérine Steyaert)

WrOk
& toewijDing
de motIvering
voor dit fEit
dat is de kwesTie…
VerstAndeloos ben ik
M
aar de kwelling is
nOg zo groot.

(Emma Teetaert)

De liefde en de verachting
Oh, voor deze twee bestaat er geen verzachting,
en beiden blijven ze me kwellen, desalniettemin,
want ik haat, en ik bemin.

(Tijl Vander Beken)

Ik wil maar veracht
Weet niet waarom ik smacht
Voel en wacht
Zonder dat de pijn verzacht

(Sam Semey)

Dear me, dear me
Have I not suffered enough?
Can you not see
How much it kills me, my love?
For each day I’m drained
And can’t fathom why.
Is it worse being pained
Than it is to die?

(Elaine Van Sprang)

Strak getimed

’t Was weer zo’n meticuleus geplande dag vandaag.

Bart zette de kinderen af op school, en ik dronk koffie en gaf punten in. Tegen kwart over negen was ik op school, om kwart over twaalf was ik alweer op weg naar huis, en iets over half schoof ik een kant-en-klare maaltijd in de microgolf. Ik hou daar normaal gezien niet van, maar die champignonrisotto zag er best eetbaar uit, en ik ging toch geen tijd hebben om zelf te koken.

En jawel,  twintig voor één stond mijn ma aan de voordeur, en een kwartier later belde schoonma aan. Het was namelijk grootouderdag voor Merel op school, en dan staat het daar ook altijd volledig vol geparkeerd. Aangezien zowel mijn pa – die niet mee was omdat hij zich echt niet goed voelde – als mijn schoonma, en eigenlijk ook mijn ma niet echt ver meer kunnen stappen, had ik gezegd dat ze naar hier mochten komen, en dat ik hen wel voor de deur ging afzetten. Aldus geschiedde.

Ik had nog tijd om mijn mails te lezen en koffie te drinken, en dan sommeerde ik Wolf in de auto, en ging het richting ziekenhuis. Zijn voet moest namelijk onder de magnetische-resonantiescanner. Ginder was dat precies ook strak getimed: we waren er om tien voor, meldden ons vijf voor aan aan de balie van de medische beeldvorming, en om twee uur lag Wolf al op de tafel. Knap!

Enfin, tijd genoeg dus om Bart te laten weten dat hij de dames niet hoefde op te pikken, dat ik dat wel ging doen, en om nog met Wolf tot aan de Fashion Loft te rijden om eens te kijken voor communiekleren. Een hemd en schoenen heeft hij al, nu nog een felblauwe broek en een deftige gilet. Helaas, we zagen niks dat ons aanstond, en liepen dan maar ’t Fabriekske binnen, om er in sneltempo een paar laarsjes voor mij voor volgend jaar aan 50% te scoren. Netjes!

Ik gooide Wolf thuis af en ging de oudjes ophalen, waarna we nog even bij ons thuis bleven kletsen, en ze tegen vier uur alweer huiswaarts keerden.

Om half zes mocht Kobe zich omkleden en eten, en ik bracht hem tegen zessen naar de scouts. Tegen zevenen onderging Wolf dezelfde behandeling, tegen achten ging ik Kobe weer ophalen. En toen ik om half tien wilde aanzetten om ook Wolf op te halen, stond die plots al voor de deur: Delphine had hem meegebracht. Leuk!

Enfin, drukke dag dus, maar eigenlijk zonder stress. Moet kunnen!