Weight Watchers

Een van mijn goeie voornemens dit jaar is eindelijk iets doen aan dat gewicht. A recurring thing, I know.

Ik weet in elk geval dat ik het kan: toen ik trouwde, was ik 14 kilo kwijtgespeeld dankzij de Weight Watchers en hun toenmalige programma met eenheden. Het werkte, ik had geen honger, en ik zag er goed uit. Alleen had ik toen geen kinderen die boterhammen met choco wilden, geen overbezet programma zodat ik steevast op school eet en ’s avonds niet meer kook, en… Ach ja, u kent die uitvluchten wel. Ik had toen ook een doel.

Nu heb ik, wat eten betreft, zo ongeveer de wilskracht van een verlamde kwal op wiet.

Ik heb hier al tijden het adres van een goeie diëtiste liggen, nog niet eens ver af ook. Het komt er maar niet van om te bellen. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om te diëten. Mijn lijf schreeuwt het tegenovergestelde: 35 kilo overgewicht sleep je niet zomaar mee, en mijn voeten kunnen dat getuigen. Maar ik eet zo ongelofelijk graag, en ik heb echt geen zin om te beginnen tellen en doen.

En toch moet het.

En dus wordt het die diëtiste. Maar eerst ga ik nog de Weight Watchers een kans geven. Het kookboek en het stappenplan heb ik al, en de kennis dat het werkt ook. Nu alleen nog de motivatie, en die kan ik misschien halen uit de bijeenkomsten, als ik daar geraak tenminste.

Brussels Girl Geek Dinner heeft er zelfs een wedstrijd rond, en vandaag was de laatste dag. Ze vroegen hoe je onder een ongelofelijk calorierijke feestmaaltijd van je moeder zou uit geraken.

Hmpf. LOL, eigenlijk zou ik daar helemaal niet om geven :-p Ik zou het vrolijk naar binnen werken, alleen een beetje opletten qua hoeveelheden, en er gigantisch van genieten. En dan achteraf heerlijk uitbuiken op de sofa. Maar ik heb het gevoel dat de WW niet echt op dit antwoord zaten te wachten :-p Hoe zou ik het dan aanpakken, in dieettijd? Wel, ik zou al op voorhand mijn ma waarschuwen. Heh, ze zou het echt wel al weten als ik aan het diëten zou zijn: de ettelijke zaagtelefoons in haar richting zouden ervoor gezorgd hebben dat ze zich pijnlijk bewust zou zijn van het gegeven. Maar als ze ondanks mijn tegenpruttelen dan tóch roomsauzen zou combineren met kroketten, en crème-au-beurretaarten zou laten voorafgaan door roomijsbuchen en petit fours? Wel, dan heb ik het gemakkelijk: ik ben notoir maaglijder, en sommige dagen doet die maag van mij ondanks dagelijkse medicatie toch nog lastig, vaak zonder aanwijsbare oorzaak. Ook dàt gegeven kent ze, en dat is dan de ideale smoes. “Goh ma, echt niet vandaag, mijn maag doet lastig en dan kan ik echt niet tegen vettigheden en zo, je kent het wel”. Als ik daar dan mijn zieligste gezicht bij trek, lukt dat wel.

Alleen moet ik dan zelf kunnen weerstaan aan die lekkernijen. MMmmmmm….

En misschien ook eerst eens beginnen met een ruggengraat kweken. Maar hoe doe je dat?

Kerstdineetje met Weight Watchers, jawel.

cole.png

(Ik zit nog een BGGD achter, die post komt later nog wel eens)

Gisteren was er dus nog maar eens een Brussels Girl Geek Dinner, een vrij exclusieve alweer. Ik had echt mijn best gedaan om er bij te zijn, al had ik er mijn kwisconvent voor in de kou moeten laten staan. 20 dames waren namelijk uitgenodigd op het Kookeiland in Deurne, voor een soortement van kerstfeestje. We gingen in primeur kennis maken met het nieuwe ProPointssysteem van de Weight Watchers, en meteen ook een calorie-arm kerstmenu klaarmaken.

Right up my alley dus, voor wie me kent en dus weet dat er volgens de dokters 30 kilo af moet. Destijds voor mijn trouwdag was de situatie nog niet zo erg, en heb ik er op vier maanden 17 kilo afgekregen, met diezelfde Weight Watchers. Ik heb toen geen moment honger gehad (alleen verdomd veel goesting in chocolade en zo), maar nu ontbreekt het me aan motivatie. Soit, wie weet ligt dat nieuwe systeem me wat beter.

Trouwens, Clo had ook nog een lekker ding achter het fornuis beloofd, dat kon dus niet misgaan. Helaas was ze er in geslaagd zichzelf dubbel te boeken, en moest ze verstek laten gaan. En ze had er nog wel zó naar uitgekeken. Soit, ik kon inspringen om de introductie te doen, dus dat probleem was verholpen. Dat mijn klassenraad mega uitliep en ik pas om kwart voor zeven in Deurne was, mocht de pret niet drukken. Perrine had me gebrieft via de telefoon, het viel dus wel mee.

We kregen een korte uitleg vanwege de Weight Watchers zelf, en werden daarna vergast op Mitch Coldenhoff, een voor mij nobele onbekende, maar niettemin best charmant :-p Hij mag misschien niet veel van geeks weten en geeft dat ook grif toe (I quote: “Ik heb vandaag twee nieuwe woorden geleerd, geek en blog”), koken kan hij gelukkig wel. Hij gaf ons telkens een demonstratie met de nodige uitleg, en daarna konden we zelf per vier aan de slag, elk op een, jawel, kookeiland.

Het voorgerecht bleken gamba’s te zijn in een licht en lekker sausje, als hoofdgerecht was er Boeuf Stroganoff met rijst. Helaas, in echte Weight Watcherstraditie, was er dus geen dessert, enkel koffie. Maar de goodiebag maakte veel goed:
* Het kookboek met 365 dagmenu’s en recepten volgens het nieuwe ProPointsplan
* een mapje met 4 startboekjes voor het nieuwe plan
* boodschappengids met alle mogelijke producten en merken volgens hun puntenwaarde
* een WWmagazine (wist niet eens dat het bestond)

En last but not least een doosje met 5 lemon-meringue chocoladerepen, dus jawel, toch een dessert! Hahaa!

Ik heb dus eigenlijk geen excuus meer om er niet aan te beginnen, tenzij mijn eigen lamlendigheid.

Wil je trouwens zelf eens weten hoe dat nieuwe puntenplan eruit ziet, dan kan je meedingen naar gratis bijeenkomsten. De uitleg vind je – uiteraard – op de website van Brussels Girl Geek Dinner.  Doen, zou ik zeggen. Gewoon doen.

Fiets

Daarstraks, zo rond twaalf uur, was ik aan het twijfelen of ik Wolf ging afhalen van school per auto of met de fiets. De auto is natuurlijk makkelijker, maar het is daar altijd een drukte van jewelste en een probleem om te parkeren. De fiets is wat dat betreft eenvoudiger, maar in dit weer… Ik was aan het twijfelen, en toen brak plots de zon door en bleek de lucht diepblauw te zijn boven ons, terwijl de grijze wolken wegdreven.

Dilemma opgelost dus. Ik deed mijn jas aan, handschoenen, mutsje, en, na het wegvegen van enige spinnenwebben en stofnetten, toog ik vrolijk op weg. Al was het alsnog met enige vertraging: na drie meter stapte ik af, keerde fiets met aanhangfiets om en pompte fluitend de achterband op.

Bon, iets later dan gepland was ik vrolijk gezwind aan het fietsen, neus hoog in de zon, de omgeving in me opnemend. Ik denk dat dat scenario tot ongeveer het einde van de straat heeft geduurd. Ik heb behoorlijk wat overgewicht (mooi eufemisme om te zeggen dat ik 30 kilo te dik ben :-p ), ben conditioneel altijd al een wrak geweest, en met die zere voet betert het er echt niet op. Ik ben nog net niet puffend en blazend twee kilometer verder toegekomen, maar bij het terug thuis komen was ik wel serieus aan het zweten (ter mijner verdediging: het bleek warmer dan gedacht buiten, zo in de zon), hijgde lichtjes (een zware verkoudheid, jawel, ik loop al dagen te niezen en te snotteren) en had kramp in de probleemvoet.

En toen bekeek ik mezelf eens kritisch, en besloot dat ik eigenlijk zonder meer zielig was. Kom zeg, mijn ma van 63,5 (zeg géén 64!) heeft een betere conditie dan ik. Helaas, zonder werkende voet is daar momenteel niet veel aan te verhelpen. Alleen dat vermageren he… Zucht :-p

Ik denk dat ik toch maar ga investeren in de farmaceutische industrie, kwestie dat ze snel een dieetpil of zo uitvinden…

Kerstmenu

Jawel, deze keer de foto’s. Het was een bijzonder lekkere en gezellige avond. En nee, het aperitief en de koffie staan er niet op…

voorgerecht.jpg

voorgerecht-top.jpg
Mousse van verse groene asperges op een bedje van gerookte zalm
kreeft.jpg

kreeft in vanilleboter met zwarte pasta

dessert.jpg

tiramisu met peperkoek en peer

Goed bezig (toch een beetje)

Geloof het of niet, deze morgen 90,9.

Ik vraag me af of mijn weegschaal nog wel correct werkt :-p

Meer details op www.dieet-volgen.be, en daar zijn de mensen die van op een afstand gaan mee doen, zeer welkom om actiever mee te doen. Peer pressure, weetuwel.

Elke dag dat gewicht publiceren is confronterend en je wil liever niet op je bek gaan. Al val ik natuurlijk wel zacht.

Gewicht

(Noot: dank je voor de vele reacties. Wie effectief wil meedoen en daar ook ongegeneerd over wil zagen: willen we verkassen naar www.dieet-volgen.be ? Is mijn domeinnaam van eeuwen geleden (waar een maat blogde over zijn hopeloze pogingen) en dan vervelen we er niemand mee op de persoonlijke blogs. Kan een incentive zijn. Ik geef je dan wel toegang tot blogger. Laat iets weten.)

Gisteren is goed begonnen, en dan weer compleet de mist ingegaan. Zucht.

Ben begonnen met twee kommen Special K, gewoon van de goesting en de honger. Daarna op mijn tanden gebeten, en met een grote kop koffie (de helft warme magere melk, de helft espressokoffie, en een Ti-light suikerklontje) de ochtend doorgesparteld.

Vrij onverwacht iets gaan eten met Bart: een stukje quiche met zalm, courgette en dille, met een royale portie gemengde sla erbij.

De namiddag doorsparteld met alweer een grote kop latte, bijna het behang aan de muren kwijtgespeeld, om vier uur een fruityoghurt gegeten (ik moet nog de magere variant inslaan), en dan ’s avonds stevig wat boterhammen gegeten. Geen extra speculoosje.

En toen… was er roleplay ’s avonds, en zette de gastheer een grote kom tsjoepkes (cuberdons of rode neusjes) voor mijn neus, en was ik verloren. Ik weet niet hoeveel ik er heb binnengespeeld, maar het waren er veel…

Enfin, deze morgen 91,7, wel vóór mijn ontbijt.

Genoeg.

Het is genoeg geweest, mijn besluit staat vast, de kogel is door de kerk: ik stop met vreten. Vreten being the right word, alas.

Echt diëten wil ik het niet noemen, ik ga geen punten beginnen tellen en zo, maar ik stop met snoepen. Waarom? Wie me persoonlijk kent, stelt zich die vraag niet, jammer genoeg.

Even schetsen: ik ben al altijd een dikkerdje geweest, met zwaar en breed gebeente. Ideaal dus voor de twee jaar competitierugby die ik gespeeld heb. Aan de unief (1989) woog ik nog 68 kilo (ik ben 1.67 meter), dank zij intensief gesport, gefiets van het een naar het ander, veel uitgaan op water (ik drink nauwelijks alcohol), veel gedans, en al eens een maaltijd overslaan wegens te druk aan het kaarten en zo.

En toen kwam Bart, en mijn moto. Exit het fietsen, het vele uitgaan, ik sloeg al eens een training over, en ik at veel regelmatiger en rijker (kwestie van te koken voor het ventje). Na een blessure stopte het sporten al helemaal, en begon het verdikken. Yep, zo heel gemeen en geniepig, half kilootje per half kilootje. Resultaat? Een jaar voor mijn trouwdatum, zijnde 1995, woog ik bijna negentig. Ugh. Lang leve de Weight Watchers: ik trouwde met een nette 75 kilo. En toen kwam het goede en gelukkige leven… De zwangerschap van Wolf leverde me een kiloverlies op van 95 naar 81, maar ook die zijn er weer aangeslopen.

Om kort te gaan: vóór mijn zwangerschap van Kobe woog ik 99. Jawel. Ik moet zelf slikken wanneer ik het neerschrijf. Ik leg direct wel uit waarom ik dit trouwens doe op mijn blog, voor iedereens neus en zo. Opnieuw was ik zo ellendig, en nam het metabolisme van de baby zodanig over, dat ik twee dagen na de bevalling nog 88 woog. Ik kreeg complimenten van alle kanten, voelde me goed in mijn vel, zag er stralend uit. Nieuwe haarstijl en al 🙂

Helaas. De vreetzak, de lamme kwal in mij heeft het weer overgenomen, en ik ben weer aan het snoepen geslagen. Voor de rest eet ik niet zoveel, zolang ik maar mijn snoepverslaving kan onderhouden. Ruggengraat? Wie? Moi?

Resultaat, een goeie drie maanden na de bevalling, deze morgen: 92. En het is genoeg geweest.

Waarom schrijf ik dit nu, geloof me, met een pak moeite en schaamte allemaal op, te grabbel op een internetpagina? Omdat ik mezelf dan niet langer iets kan wijsmaken. Ach ja, dat ene kilootje… Ik heb net ontbeten… We zijn gisteren zwaar op restaurant geweest… Smoezen met hopen en kilo’s, vet jammer genoeg ook.

Ik ga jullie de komende weken dus vervelen met gewichtsproblemen, dingen die ik gevreten heb en zo. Een eigen excellijstje helpt niet, dus dan maar openbaar. Tik me gerust op de vingers.

En interesseert dit jullie niet (waar ik dik kan inkomen)? Niemand verplicht je om dit te lezen. Een blog is voornamelijk voor mezelf, denk ik zo. Maar laat gerust de commentaren komen, en vooral ook de stekken en de grappen. Kan ik me misschien nog beter motiveren.

EN als u me nu wilt excuseren, ik ga een taart bakken voor vanavond (geen grap, helaas :-p).