Van tandartsen, kappers en cursussen.

Dat het gisteren een goed gevulde dag was, en dat mijn rug het zal geweten hebben!

Ik kon gelukkig wel nog uitslapen en op het gemak ontbijten, maar tegen half twaalf zat ik bij de kapper om het vorige week ontdekte gaatje te laten repareren. Echt, ik prijs me gelukkig met mijn tandarts: no nonsense, een zeer gerichte uitleg en verder niks. Geen pijn, geen overbodig iets, gewoon in orde.

Bon, thuis had Bart gekookt en tegen één uur stonden Merel en ik bij de kapper. Bij haar moesten gewoon de puntjes eraf, bij mij wilde ik terug naar mijn oude kapsel: lang aan beide kanten werkt niet voor mij. De ene kant krult onverbeterlijk alle kanten uit, en ik vind dat ik eruit zie als Charlotte Kiekeboe.

Nog wat later kwam mijn collega Latijn op werkbezoek: we hebben een nieuw leerplan en dus moeten we ook een nieuwe cursus hebben. Ik heb gelukkig al het materiaal van een collega uit Deinze kunnen krijgen, maar nu moeten we dat nog naar onze eigen hand zetten. We zijn een goed paar uur bezig geweest, maar het resultaat van hoofdstuk één mag er wel al zijn. Gelukkig maar.

En toen, toen ben ik plat gegaan. Het is Bart die Wolf naar en van de rugby gebracht heeft, voor mij was het welletjes.

Ik ga proberen dinsdag te starten, maar dan gaat de rug toch nog iets beter moeten zijn dan nu: dit hou ik (nog) niet vol.

Hmpf.

Grijs? Nog even niet…

Ik had er al een tijd over zitten denken: zou ik mijn haar wel nog kleuren? Met de corona en de vakantie liet ik het eigenlijk wel wat afbleken. Ik ben ook nogal nieuwsgierig om te weten hoe ik er zou uitzien met grijs haar, en vooral: welk type grijs gaat mijn haar zijn? Ons ma, bijvoorbeeld, zag er ronduit schitterend uit met haar grijs haar, maar dat was dan ook gewoon een mooi grijs!

Enfin, ik was aan het twijfelen, maar toen maakte Bart er een opmerking over, dat ik toch wel serieus wat uitgroei had en echt wel grijs begon te worden.

Euh… Ik bekeek mezelf nog eens grondig, nam een foto van de uitgroei en… besloot dat ik er eigenlijk nog niet klaar voor ben om grijs te zijn. Ik ben nog geen 50, ook al is mijn lijf al kapot, maar in mijn geest ben ik nog geeneens 20, denk ik.

Enfin, het werd vandaag dus dit:

Toch nog maar even het paars, me dunkt.

Lookalikes

Merel had een tijdje geleden van mij een simpel fluopeche kleedje gekregen. Daar had ze dan plots de juiste bloemetjes in haar haar bij gevonden, en de juiste sokjes en dergelijke. En dan, dan was er plots ook de juiste pop met de juiste outfit. Kijk maar.

Wijvendinges

Morgen moet ik weer voor de klas staan. Als in: voor een échte klas staan, stel u voor!

Aan de snit van het coronakapsel kunnen we niks veranderen, maar aan de kleur gelukkig wel. Merel en ik hadden ons haar eind maart al eens gekleurd, maar intussen was dat alweer helemaal rost geworden, en ook bij Merel waren ze enorm verbleekt, die strepen.

Bon, wijvenavond dus. We gingen ons haar kleuren en tijdens het half uurtje wachten een gezichtsmaskertje of zo aanbrengen. En zo gebeurde dus, in verschillende stappen, met de radio aan en in onze badjassen.

Een uurtje later waren we allebei weer helemaal toonbaar, met een netjes ingesmeerd velletje en frisgedroogde haren.

Helemaal klaar voor morgen!