Stommiteiten van Rombaut: aflevering 8

* Stommiteiten van Rombaut #36

Ga een dagje naar Parijs. Loop de voormiddag rond in een museum, ga dan iets eten in zo’n typische Parijse brasserie. Ge weet wel, met van zo die kleine tafeltjes. Zie hoe de dienster vlak voor uw neus een tafeltje afruimt, een verse papieren nap oplegt, snel de tafel dekt, en u uitnodigt om te gaan zitten. Merk op dat moment op dat dat precies wel stevig papier is dat netjes een tiental centimeter uitsteekt voorbij het tafeloppervlak. Vergeet dat feit.

Bestel een stevige steak met frieten. Krijg een goed stuk vlees, bleu gebakken zoals gevraagd, met een mooi apart potje pepersaus.

Babbel met uw echtgenoot. Snij op een bepaald moment nogal enthousiast in uw vlees. Voel hoe uw bord al even enthousiast omkiepert op uw schoot, waarbij het potje saus door de lucht vliegt, voor een groot deel op uw broek terechtkomt, deels op het venster en dan de grond op rolt. Grabbel naar uw bord. Slaag erin om, dankzij redelijk goeie reflexen, het eten wel op uw bord te houden, afgezien van een friet of drie. Zie hoe ook uw echtgenoot rechtspringt en een doek vraagt aan de ober achter de bar. Probeer de saus van uw broek te halen met een toch wel heel groezelige handdoek. Ga richting toilet om daar met extra water aan de slag te gaan. Stel vast dat het een grote vlek zal zijn. Stel ook vast dat ge er 1. uit gaat zien alsof ge in uw broek hebt gedaan 2. ge echt wel kouwe billen gaat hebben het komende uur 3. het personeel precies niet verbaasd is 4. ge blij zijt dat ge hier in Parijs toch niemand kent.

Eet uw lauw geworden eten op.

Snap het gebrek aan verbazing bij het personeel wanneer een kwartier later iemand aan een andere tafel krek hetzelfde tegenkomt.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #37

Ga een dagje naar Parijs. Bezoek daar een galerij met prachtige foto’s van een bekende Vlaamse fotograaf. Merk dat het binnen beduidend warmer is dan buiten en doe uw jas uit. Hang die over uw arm. Kijk begeesterd rond naar de foto’s. Let niet op waar ge precies loopt.

Kom buiten. Wil uw jas weer aantrekken. Zie dat die precies vol plaklettertjes hangt.

Herinner u dat er binnen een ganse tekst tegen de muur hing met uitleg over de fotograaf en zijn collectie. Realiseer u dat die daar nu niet meer volledig hangt. Schiet in de lach. Maak dat ge weg komt. Doe pas een straat verder uw lettervrije jas aan.

Zie uw lief rologen. Hoor hem de opmerking maken: “Met u kunt ge ook nergens komen hé!”. Geef hem geen ongelijk.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #38

Ga werken. Geef les, ga in de speeltijd naar de leraarskamer. Vul daar de afwasmachine op, spoel een paar dingen af. Ga opnieuw lesgeven. Ga op uw bank zitten om over het Romeinse Rijk te vertellen aan uw eerstes. Begin met uw ring te spelen. Ge weet wel, de verlovingsring van uw ma die ge gekregen hebt van uw vader een paar minuten nadat uw ma gestorven is, en die heel erg veel emotionele waarde heeft voor u. Die ring die ge eigenlijk nooit uitdoet, behalve om te slapen, te douchen en de afwas te doen. Stel vast dat ge uw ring niet aanhebt.
Voel een golf van paniek door u heen slaan. Herinner u niet dat ge hem hebt uitgedaan bij de afwas daarnet. Bedenk dat ge hem wellicht compleet automatisch hebt uitgedaan omdat dat altijd is wat ge doet, en dat hij wellicht – hopelijk – naast de afwasbak in de leraarskamer ligt. Bedwing de impuls om recht te springen en naar de leraarszaal te crossen.
Merk net op dat moment op dat ge kopies hebt gemaakt voor die klas en dat die, jawel, nog in de leraarskamer liggen. Heb dus het ideale excuus om alsnog naar die leraarszaal te crossen. Zeg tegen uw leerlingen dat ge snel kopies gaat halen die ge vergeten zijt en dat ze eventjes hun klep moeten houden terwijl ge weg zijt.
Begin als een halve zot de leraarskamer af te zoeken. Krijg hulp van een collega die daar toevallig zit en die uw paniek opmerkt. Vind de ring niet. Begin te zweten.
Realiseer u dan plots dat ge de avond voordien uw ring waart vergeten uit te doen in de badkamer en dat ge hem daarom op uw nachtkastje gelegd hebt. En dat hij daar nu nog ligt.

Pak uw kopies en keer terug naar uw klas. Begin opnieuw over dat verdomde Romeinse Rijk alsof er niks aan de hand was.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #39

(Eentje van in 2016, toen de rug gelukkig nog in orde was, of ik had deze niet overleefd)

Draag slaapkousen. Ge weet wel, van die extra dikke in een soortement fleece met van die plastieken nopkes aan de onderkant. Sta op rond een uur of negen wegens pas later moeten lesgeven. Wees toch nog niet goed wakker. Ga slaapdronken de trap af. Schiet twee treden van het einde van de eerste reeks trappen met uw blijkbaar toch gladde kousen van de trede. Donder van die trap. Val daarbij vooral gewoon enthousiast achterover. Heb vijfentwintig jaar na uw laatste ninjitsutraining blijkbaar nog steeds de reflex om af te kloppen. Klop dus af. Hard. Op losse houten treden. Roep auw.

Krabbel recht, strompel naar het bed van uw oudste zoon dat vlakbij is. Ga liggen. Blijf minstens vijf minuten zuchten uit schrik dat ge gaat flauwvallen van de zeer en de schok. Merk hoe op uw linker onderarm zich twee diepblauwe strepen beginnen af te tekenen. Merk hoe ook uw rechterpols blauw wel een mooie kleur lijkt te vinden. Realiseer u dat dat net de plekjes zijn waarmee ge op uw bureau steunt als ge aan het typen zijt. Of aan het verbeteren. Denk aan uw stevige pak verbeterwerk die daar nog ligt.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #40

Ga een dag op nascholing. Geef uw zesdes die daardoor in de studie zitten, een herhalingstoets die dag. Wees in uw nopjes dat ge netjes de dag voordien een toets hebt opgesteld, gekopieerd en in het juiste bakje op het secretariaat hebt gelegd, zelfs al ’s middags. Geef uzelf een speekmedaalde voor uw georganiseerdheid.

Ga naar uw nascholing. Krijg midden in de voormiddag een telefoon van uw secretariaat. Loop de zaal uit, neem op, hoor hoe ze u gaan doorverbinden met iemand van het beleidsteam. Verneem dat ge blijkbaar de verkeerde toets hebt doorgestuurd, die van historiografie in plaats van satire. Sla uzelf voor de kop. Stamel dat ge inderdaad verkeerd waart, put u uit in verontschuldigingen en zeg dat ge gelukkig de toets op uw Smartschool staan hebt en dat ge hem sebiet gaat doorsturen, want gelukkig hadden uw zesdes eigenlijk twee uur Latijn en mochten ze dat tweede uur eigenlijk vroeger naar huis. Niet dus. Zeg dat ze dan de rest van dit uur mogen studeren en dat ze die toets dan het tweede uur moeten maken. Weet nu al dat ze u daar niet graag voor gaan zien.

Leen van een andere deelnemer aan de nascholing een laptop. Sukkel ermee om online te geraken. Zet een hotspot op met uw telefoon, ga online. Sukkel, uit pure van-uw-melk-zijn, om in te loggen in uw Smartschool, alsof ge dan nog geen duizenden keren hebt gedaan. Tik eindelijk de juiste gebruikersnaam in. Zoek de toets, stuur hem door. Sla uzelf nog eens voor uw kop.

Ga verder met uw professionalisering. Voel u vooral bijzonder professioneel.

Zucht eens diep.

Stommiteiten nu gebundeld

Ik krijg altijd enorm veel reactie op de Stommiteiten, of die nu van mezelf of van de vrienden zijn, maakt niet uit.

Ik dacht: laat ik die dan ook wat meer eigen ruimte geven, en daarom heb ik er een eigen blogje voor gemaakt, waar ze allemaal op staan. Het zijn er intussen blijkbaar al 63, de ene al beter dan de andere uiteraard.

Stommiteiten van Rombaut

Ik ga ze hier ook nog per vijf bundelen hoor, maar het is leuker om ze allemaal samen te zien staan, met elk verhaal een eigen postje.

Allez ja, ’t is waar ne mens zich mee bezighoudt, zeker?

Oh, enne, inzendingen zijn nog steeds meer dan welkom!

 

Stommiteiten van Rombaut: aflevering 7

* Stommiteiten van Rombaut #31

Ga met de fiets naar Gent Jazz. Geniet van een bijzonder fijne avond. Fiets rond één uur terug naar huis. Besluit, aan de al anderhalf jaar durende werken aan de Evergemsesteenweg, dat ge toch ne keer wilt zien hoe ver ze al staan, want het is een tijdje geleden dat ge nog gepasseerd zijt. Merk op hoe uw echtgenoot met zijn ogen rolt en de berijdbare omweg neemt.

Rijd voorzichtig en heel traag langs de werken, verwonder u over hoe ver ze nog maar zitten. Voel plots hoe er aan uw fiets gerukt wordt doordat ge – veronderstelt ge toch – met de gesp van uw fietstassen blijft hangen. Merk hoe ge tot stilstand komt, uw evenwicht verliest en tegen de Herashekkens aan valt. Merk, in slow motion, hoe ook die Herashekkens uw gewicht niet kunnen houden en langzaam naar beneden tuimelen. Tuimel vrolijk met de Herashekkens mee naar beneden. Lig even later een goeie meter lager, bovenop de hekkens, in een hoop zand, met uw hoofd naar beneden, onder uw fiets. Dank de hemelen dat er zand lag en niet gewoon steen. Wees iets minder dankbaar wanneer ge merkt dat er katten geweest zijn die dat zand als kattenbak hebben gebruikt.

Blijf even versuft liggen in het zand. Denk dat ge het toch maar weer eens gekund hebt. Bel uw echtgenoot die een paar straten van u verwijderd is. Merk dat hij niet opneemt. Probeer zelf recht te krabbelen van onder uw fiets. Neem de telefoon op wanneer uw echtgenoot terugbelt en vraag hem om u op te komen rapen. Zie door de telefoon heen hoe hij met zijn ogen rolt en eens diep zucht.

Kruip zelf terug naar boven, wacht tot uw echtgenoot er aan komt en uw fiets naar boven hijst, terwijl gij schaapachtig staat te kijken. Laat de volledige rij Herashekkens gewoon liggen. Merk dat uw arm toch ietwat pijn doet en dat ge waarschijnlijk uw rechtervoet verstuikt hebt. Stap voorzichtig tot voorbij de werken, fiets naar huis. Krijg geen klap van uw boze echtgenoot. Begrijp hem volledig. Kruip in uw bed. Slaap slecht omdat uw voet toch wel zeer doet.

Merk de volgende ochtend dat uw voet écht zeer doet, en dat het anders voelt dan een verstuiking. Haal uw krukken boven. Vraag advies aan uw kinesist bij wie ge toch langs moest in de voormiddag. Hoor haar bevestigen dat het wellicht geen ligament is, maar misschien toch een barst of een kleine breuk. Regel een RX en een echo, hoor dat het wellicht een botfragment is dat vroeger al afgerukt is geweest en dat nu verschoven is, waardoor het serieus pijn doet.

Kruip in uw zetel met uw poot omhoog, ijs op de poot en uw krukken naast u.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #32

Wees al een dag of vijf geveld door de griep. Voel u op dag vijf wel wat beter, goed genoeg om te douchen, u aan te kleden en wat werk te doen. Raap uzelf samen om uw dochter naar de blokfluitles te voeren, want een uur stilzitten en lezen bij een koffie moet nog wel lukken.
Bestel u bij uwe koffie een stuk cheesecake omdat die er zo goed uitziet en ge toch nog geen vieruurtje hebt gegeten. Neem een hap van de bijzonder smakelijk uitziende taart. Realiseer u pas dan dat ge eigenlijk al vier dagen niks meer smaakt.
Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #33

Eentje van in 2016, een grauwe zaterdag.

Vind op een grauwe januarizaterdag dat het het ideale moment is om uw grootmoeder in Ursel te gaan bezoeken. Besluit om met Wolf en Merel ook een paar caches in de buurt te zoeken.

Rij naar Ursel, sla een boerenslag in tegenover de Molenhoek. Denk dat die wel wat modderig ligt, maar dat het best nog wel berijdbaar is, want Wolfs voet doet wat pijn en ge wilt niet te ver wandelen. Wees in uw nopjes met de mooie cache die ge vindt. Merk op dat er een bijzonder grote plas ligt en dat dat misschien niet ideaal is om met de auto door te rijden. Zie dat er geen grachten liggen en dat ge u misschien wel kunt draaien gewoon aan de rand van het veld. Maak een serieuze inschattingsfout, want dat land is nog veel zachter en modderiger dan ge dacht. Merk hoe uw auto niet meer vooruit gaat, ondanks uw gas geven. Kijk naar uw twaalfjarige zoon, zie hoe die terugkijkt en schiet allebei gigantisch in de lach.

Overleg even dat ge eerst zelf gaat proberen los te geraken en daarna eventueel wat verderop assistentie vragen op een boerderij. Overweeg om desnoods de wegenwacht te bellen. Bedenk dat daar dan misschien wel smalend op gereageerd kan worden.

Begin met uw zoon takjes te verzamelen om onder de slippende voorwielen te steken. Merk dat dit geen effect heeft. Zie alleen rondvliegende modderkluiten.

Bedenk u plotseling dat ge nog van die stevige herbruikbare Delhaizezakken in de koffer liggen hebt. Steek één van die zakken onder een wiel. Prop er nog wat takjes bij. Laat uw zoon duwen aan de rand van de deur, en probeer voorzichtig achteruit te rijden. Merk hoe de banden van uw auto langzaam grip krijgen. Kom op de verharde aarde terecht. Stap weer uit, kijk even naar de bijna onder de modder verdwenen Delhaizezak, besluit om die te laten voor wat het is. Begin met uw zoon te giechelen als een tienermeisje.

Stap terug in, rij naar het rusthuis.

Besluit samen met uw zoon om te zwijgen tegen uw man, want die gaat alleen maar zijn hoofd schudden. Giechel de rest van de weg.

* Stommiteiten van Rombaut #34

Ga op een zonnige zaterdag in de herfst geocachen op de Antwerpse linkeroever. Zoek en vind enkele caches. Zie hoe er blijkbaar eentje ook op de oever van de Schelde ligt, diep verscholen in het riet. Volg een paadje door dat letterlijk metershoge riet. Daal iet of wat af naar een lager punt, vind de cache, log de cache. Denk dat je evengoed de lus van het paadje kunt vervolmaken, doorheen de rest van het riet. Hoor stemmen een beetje verderop, boven u. Zie plots, terwijl ge het paadje naar boven volgt, een grote blote kont tussen datzelfde riet. Zie hoe een jongedame, een van de Zeescouts die een beetje verderop aan het prutsen zijn met een boot, een pieske doet. Wacht even tot ze klaar is, haar broek weer aangetrokken heeft en weer toonbaar is. Stap naar boven en zeg goeiedag. Zie het bijzonder verschrikte gezicht van het meisje. Zeg, met een grote grijns op uw gezicht: “Wat is de kans dat er net nu, op dit moment, iemand in dat riet achter u loopt? Trek het u niet aan, ik ken u niet, gij kent mij niet, en nu hebben we allebei een goed verhaal.”
Loop zonder om te kijken verder. Hoor hoe het meisje samen met haar vriendinnen de slappe lach krijgt.

Grijns nog wat meer.

* Stommiteiten van Rombaut #35

Overslaap u. Word wakker om tien voor acht terwijl ge toezicht hebt om half negen. Douche in sneltempo, droog uw haar, schmink u, eet, doe uw juwelerie aan, maak zelfs nog koffie voor onderweg. Besef dat ge nipt op tijd of net te laat gaat zijn. Vertrouw op uw medetoezichter.
Sta voor de lichten. Wil uw medetoezichter toch snel een berichtje sturen dat ge iets te laat gaat zijn. Zie dat er al een berichtje is binnengekomen via Smartschool. Zie dat het van uw medetoezichter is. Lees hoe zij haar trein heeft gemist en dus vijf minuten te laat gaat zijn. Stuur géén berichtje meer. Wees bijzonder opgetogen over het vlotte verkeer. Kom net op tijd toe op school. Stap op het belsignaal uw lokaal binnen.

Zucht eens diep.

 

Stommiteit…

Ik kan het niet beter beschrijven dan met het format van een van mijn stommiteiten, want deze kan alweer tellen…

Ga met de fiets naar Gent Jazz. Geniet van een bijzonder fijne avond. Fiets rond één uur terug naar huis. Besluit, aan de al anderhalf jaar durende werken aan de Evergemsesteenweg, dat ge toch ne keer wilt zien hoe ver ze al staan, want het is een tijdje geleden dat ge nog gepasseerd zijt. Merk op hoe uw echtgenoot met zijn ogen rolt en de berijdbare omweg neemt.

Rijd voorzichtig en heel traag langs de werken, verwonder u over hoe ver ze nog maar zitten. Voel plots hoe er aan uw fiets gerukt wordt doordat ge – veronderstelt ge toch – met de gesp van uw fietstassen blijft hangen. Merk hoe ge tot stilstand komt, uw evenwicht verliest en tegen de Herashekkens aan valt. Merk, in slow motion, hoe ook die Herashekkens uw gewicht niet kunnen houden en langzaam naar beneden tuimelen. Tuimel vrolijk met de Herashekkens mee naar beneden. Lig even later een goeie meter lager, bovenop de hekkens, in een hoop zand, met uw hoofd naar beneden, onder uw fiets. Dank de hemelen dat er zand lag en niet gewoon steen. Wees iets minder dankbaar wanneer ge merkt dat er katten geweest zijn die dat zand als kattenbak hebben gebruikt.

Blijf even versuft liggen in het zand. Denk dat ge het toch maar weer eens gekund hebt. Bel uw echtgenoot die een paar straten van u verwijderd is. Merk dat hij niet opneemt. Probeer zelf recht te krabbelen van onder uw fiets. Neem de telefoon op wanneer uw echtgenoot terugbelt en vraag hem om u op te komen rapen. Zie door de telefoon heen hoe hij met zijn ogen rolt en eens diep zucht.

Kruip zelf terug naar boven, wacht tot uw echtgenoot er aan komt en uw fiets naar boven hijst, terwijl gij schaapachtig staat te kijken. Laat de volledige rij Herashekkens gewoon liggen. Merk dat uw arm toch ietwat pijn doet en dat ge waarschijnlijk uw rechtervoet verstuikt hebt. Stap voorzichtig tot voorbij de werken, fiets naar huis. Krijg geen klap van uw boze echtgenoot. Begrijp hem volledig. Kruip in uw bed. Slaap slecht omdat uw voet toch wel zeer doet.

Merk de volgende ochtend dat uw voet écht zeer doet, en dat het anders voelt dan een verstuiking. Haal uw krukken boven. Vraag advies aan uw kinesist bij wie ge toch langs moest in de voormiddag. Hoor haar bevestigen dat het wellicht geen ligament is, maar misschien toch een barst of een kleine breuk. Regel een RX en een echo, hoor dat het wellicht een botfragment is dat vroeger al afgerukt is geweest en dat nu verschoven is, waardoor het serieus pijn doet.

Kruip in uw zetel met uw poot omhoog, ijs op de poot en uw krukken naast u.

Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 4

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #16

Het is zondag. Voel u lamlendig, heb geen goesting om om het even wat te doen. Stel vast dat er toch nog wel wat taken zijn die moeten gedaan worden.
Schop uzelf uit uw zetel, ga naar de zelfoogstboerderij om wortels en spruitjes te gaan oogsten. Voel u al een pak opgekikkerd.
Kom thuis, ga met volle energie aan de slag met de net geoogste groenten. Wees in uw nopjes. Schakel een versnelling hoger bij het kuisen van de spruitjes zodat ze al in de microgolf kunnen stomen terwijl gij uw jongste gaat ophalen op een verjaardagsfeestje, zodat ze gaar zijn tegen dat ge terug zijt. Wees extra in uw nopjes met uw excellente gevoel voor timing.
Bedenk, nu ge toch op dreef zijt, dat ge misschien bij het thuiskomen ook die pompoen die al lang in de kelder ligt en slecht zou kunnen worden, zou kunnen klaarmaken.
Wees nogmaals in uw nopjes wanneer de heerlijke geuren u bij het opendoen van de voordeur tegemoet waaien.
Zoek een recept voor pompoen op, verzamel de nodige ingrediënten, zet uw combimicrogolf op 200° om voor te verwarmen, terwijl gij de pompoen ontpit.
Amuseer u samen met zoonlief met het ontpitten van de pompoen. Wees verheugd dat, net wanneer ge daarmee klaar zijt, het belletje van de oven gaat dat hij voorverwarmd is. Wees in uw nopjes dat ge toch zo actief geworden zijt na uw hangerige namiddag.
Roep tegen uw zoontje, die met enthousiasme het deurtje van de oven al wil opendoen, dat hij de warmte niet allemaal mag laten ontsnappen. Kijk even naar de oven. Voel hoe een besef zich vormt in uw geest. Vloek eens luid. Kijk hoe uw zoon verbaasd naar u kijkt. Zie hoe hij daarna, met het ovendeurtje in de hand, even verwonderd kijkt naar de vreemde, vervormde tupperwarespruitjesblubber die zich in het midden van de combimicrogolf bevindt. Bedenk dat de combinatie microgolf – warmeluchtoven niet altijd even wenselijk is voor verstrooide geesten.

Voel hoe al uw opgebouwde positieve energie wegvloeit.

Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #17
Doe boodschappen voor ge moet beginnen lesgeven. Leg uw boodschappen in de frigo in de leraarskamer. Ken uzelf, besef dat ge die ’s avonds gewoon gaat vergeten. Denk: deze keer hebben ze me niet. Pas de truc toe die ge op internet hebt gelezen en leg uw autosleutels bij uw boodschappen, in de frigo dus.
Loop na schooltijd puur op routine naar uw auto.  Zoek uw sleutels. Zoek uw sleutels nog wat langer. Realiseer u plots dat die in de frigo in de leraarskamer liggen. Wees trots op uzelf dat ge zo’n goede truc hebt gevonden. Loop naar de leraarskamer, haal uw ‘vergeten’ boodschappen, en uw sleutels, uit de frigo. Loop terug naar uw auto. Probeer uw auto te openen. Probeer nogmaals uw auto te openen. Merk dat er geen reactie van uw auto komt als ge met uw sleutels probeert te zappen.
Kom er achter dat de bijna platte batterij in uw sleutel niks meer doet als die zo koud is. Vind ook het sleutelgaatje niet, want uw auto is modern en rekent op de afstandsbediening in uw sleutel.
Doe een facepalm. Kijk een collega schaapachtig aan om u naar huis te brengen.
Zucht eens diep.
Wees blij dat ge tenminste boodschappen hebt.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #18

Kom thuis met een volle koffer met boodschappen. Merk dat het regent dat het giet, parkeer uw auto in de garage. Stap uit, doe de garagepoort dicht.
Begin uw koffer uit te laden. Merk dat ge toch niet echt ver genoeg in de garage gereden zijt waardoor ge u  in bochten moet wringen om de koffer leeg te maken. Wees te koppig om de wagen te verzetten. Doe dapper voort, wring u in nog enkele extra bochten.  Haal uiteindelijk de laatste van de boodschappen uit de koffer. Wees in uw nopjes.
Verschiet op dat moment keihard van de deurbel. Smijt haastig uw koffer dicht om de voordeur te gaan openen.  Realiseer u pas daarna dat uwe kop precies nog  in de weg zat. Tel sterretjes. Stel vast dat het er nogal wat zijn.
Loop wankelend naar de voordeur. Trek die open terwijl ge iets over uw gezicht voelt lopen. Bewonder de felrode druppels op de bleke vloer. Kijk vervolgens in het lijkbleke gezicht van een collega van uw man. Realiseer u dat ge een nogal griezelige eerste indruk moet maken. Stel vast dat die collega blijkbaar absoluut niet tegen bloed kan. Heb meer werk met die collega van uw man te kalmeren en te hem te verzekeren dat ge écht niet naar de kliniek moet dan met uzelf. Werk hem zo snel mogelijk buiten.
Plak uw voorhoofd dicht. Kuis het bloed op.

Zucht eens diep.

(En bewonder jaren later nog steeds het litteken in het midden van uw voorhoofd tegen uw haargrens.)

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #19

Heb een baby van een paar weken, naast een kleuter van drie. Gebruik wasbare billendoekjes maar voorlopig nog wegwerpluiers voor het kleintje. Heb twee vuilbakken geïnstalleerd aan de luiertafel: een voor de luiers en een met een wasnet voor de wasbare doekjes. Wees in uw nopjes met uw systeem. Gebruik dat systeem nu al drie jaar. Geef uzelf een speekmedaalde.

Doe een was voor de wasbare doekjes. Haal de propere was uit de machine. Stel vast dat die volledig onder de witte bolletjes zit. Staar even niet-begrijpend naar de niet-bruikbare was. Realiseer u dat ge wellicht een wegwerpluier hebt meegewassen. Vloek eens grondig, pluk zoveel mogelijk bolletjes van de was, steek de was opnieuw in. Zweer dat ge dat nooit meer gaat tegenkomen.

Vis een week later nog net op het nippertje een wegwerpluier uit uw vuile was. Stoef bij uw lief dat ge nog op tijd waart. Geef uzelf een speekmedaalde.

Trek deze week nietsvermoedend uw droogkast open. Word aangevallen door een horde witte bolletjes. Sla uzelf voor de kop.

Zucht eens diep.
Steek de was opnieuw in de wasmachine.
Doe een dutje om wat slaap in te halen.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #20

Heb een oude maar charmante camper. Ga daar al graag eens mee op uitstap. Bedenk dat het een lang weekend is en dat het ideaal is om de bloesems te gaan bekijken in de Limburg. Parkeer uw camperke op een mooi idyllisch plekske voor een rustige nacht.

Vraag u vanaf middernacht af wat al die auto’s en heisa en lawaaierige jeugd en ge’boenkeboenkeboenke’muziek hier in godsnaam komen zoeken. Slaap slecht in uw camper tussen de bloesems. Denk, terwijl ge door uw gordijntjes gluurt naar al dat rugzakken uitladend jong volk: Amai, een dropping van de scouts of Chiro zeker?

Zie ’s morgens dat ge bijna helemaal ingeparkeerd staat, dat er tentjes staan in de bermen en dat er toch ietwat vreemd uitgedost maar vriendelijk volk rondhangt. Zeg tegen uw kinderen: “Dát zijn nu hippies.”

Hoor pas daarna (via het nieuws) dat een paar 100 m verder ’s nachts de grootste rave party uit de Benelux gestart is.
Werk uw bloesemwandeling af tussen de zatte feestvierders.

Zucht eens diep.

Stommiteiten van Rombaut: aflevering 6

* Stommiteiten van Rombaut #26

Sta op donderdag rustig op met de kinderen. Haast u niet, want ge moet zelf maar beginnen lesgeven om 10.10 uur. Steek een was in, zodat ge die nog op tijd kunt buitenhangen voor ge gaat werken.
Ontbijt rustig, ruim wat op, doet uw kleren aan maar schmink u nog niet want daar hebt ge nog tijd voor. Trek uw computer open, zet een toets klaar die ge straks gaat kopiëren, zet een blogpostje op de website van de school en de instagram, vul nog wat administratie aan. Denk er rond een uur of half tien aan om uw agenda voor straks al in te vullen.

Vul rustig het tweede lesuur in, dat lesuur dat begint om 9.20 uur. Voel ergens in de achtergrond van uw brein dat er precies iets niet klopt.

Spring recht, grabbel uw telefoon, bel naar school dat ge compleet vergeten waart dat ge een nieuw lesrooster hadt en dat ge nog volledig op dat van september zat en dat ge toen maar om 10.10 uur moest beginnen terwijl ge nu eigenlijk al op school had moeten zijn, en of ze uw zesdes in de klas willen binnenlaten want die hebben eigenlijk een herhalingstoets en die kunnen dan nog wat studeren en of ze dan ook zo lief willen zijn om de toets die ge gaat doorsturen meteen 15 keer te kopiëren zodat ge daar zelf geen tijd meer mee gaat verliezen.

Cross de trap op, wrijf wat schmink op uw toot, spring in uw nieuwe flashy schoenen, grabbel uw gelukkig klaarstaand gerief mee, vergeet uw handtas, uw fles water en uw vest maar doe nog wel snel de juiste assorti ring en ketting aan en rij naar school.

Wees de rest van de dag geagiteerd.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #27

(Dit is een stommiteit van lang geleden die ik vroeger heb uitgeschreven als was het een aflevering van Fawlty Towers. Nu dus in dit formaat.)

Spreek af met een vriendin om te lunchen. Probeer eens een ietwat chiquer etablissement met een goeie naam.

Ga binnen, bekijk het menu, denk dat dat er ferm goed uit ziet. Stel vast dat er schaaldieren in zitten, iets waar uw vriendin allergisch voor is. Krijg de verzekering van de gerant dat dat geen probleem vormt.

Geniet van uw soepje. Krijg iets later uw voorgerecht.

IMG_1099

Stel vast dat beide borden geserveerd zijn met een bisque van garnalen. Stel daar een vraag over aan de jonge ober. Laat die mens u toch wel twintig seconden niet-begrijpend aanstaren als een koe naar een trein. Stel vast dat vervolgens de gerant op u komt aangestoven, het bord weggrist, zich verontschuldigt en dat er iets later een voorgerecht komt zonder garnalen. Met extra verontschuldigingen. Vooral over de leercontract-ober. Voel u gegeneerd over de bizarre excuses.

Kijk rond u en merk op dat ge nog de enige gasten zijt. Merk vooral ook op dat de jonge ober met veel lawaai de andere tafeltjes volledig begint af te ruimen: borden, glazen, bestek, tafelkleedjes… Voel u niet meteen welkom. Stel vast dat ook de gerant begint mee te doen, met een luide conversatie in plat dialect. Probeer zelf nog een conversatie te houden boven het lawaai.

Krijg uw hoofdgerecht.

IMG_1102

Merk op dat er geen patatjes bij zijn. Merk ook op dat er precies geen in aantocht zijn ook. Maak daar een vrij luide opmerking over. Krijg een paar minuten later de gerant aan tafel die zich verontschuldigt over het feit dat ze de kroketjes waren vergeten maar dat die er nog aankwamen.

Krijg, terwijl ge ongeveer uw laatste happen vlees in uw mond steekt, de gerant aan uw tafel die uw bord ongevraagd begint te vullen met aardappelbolletjes. Merk dat die mens zich zo haast dat er een paar bolletjes naast uw bord op de blanke tafel rollen. Stel vast dat hij zonder boe of ba ze met zijn hand oppikt en in uw bord legt. Geneer u opnieuw over zijn uitgebreide excuses.

Stel vast dat ze intussen al met tafels beginnen schuiven zijn terwijl gij nog aan het eten zijt. Krijg excuses van de gerant dat ze vanavond een uitgebreide receptie hebben. Maak een opmerking over het vele lawaai, krijg de verzekering dat ze het stiller gaan houden. Geneer u nogmaals over de excuses.

Vind het intussen ronduit ongezellig, met al het opruimen en de bizarre excuses. Besluit het dessert over te slaan. Krijg bij het vragen van de rekening een koffie of thee van het huis aangeboden wegens de overlast. Sla die beleefd af, besluit om thuis gezelliger koffie te drinken. Krijg nogmaals excuses, met de vraag of ze echt niks voor ons kunnen doen. Krijg wel de volledige rekening gepresenteerd.

Krijg die rekening in een mooi doosje met een paar snoepjes in. Laat uw vriendin een koffiespek uit het doosje nemen. Stel vast dat de gerant dat gezien heeft, naar zijn kast loopt en een hele zak koffiespekken neemt. Kijk verbijsterd toe hoe hij een hele poot van die snoepen onceremonieel in de open sacoche van uw vriendin dumpt. Krijg zelf ook een vijftiental van die snoepen in uw sacoche gestampt. Realiseer u dat ge die snoepen zelfs niet lust.

Stap naar buiten zonder een woord te zeggen. Stap samen met uw vriendin in de auto. Krijg spontaan allebei een gigantische slappe lach. Denk aan verborgen camera. Lach allebei nog harder.

Kom thuis even bij met een lekkere, gezellige koffie met de juiste ingrediënten, in alle rust. Zonder koffiespekken.

* Stommiteiten van Rombaut #28

Heb een kapotte rug. Ga daarom regelmatig in de zetel liggen. Heb dan extra veel deugd van een goed heet kersenpitkussen tegen uw onderrug.

Heb een acute fase van rugpijn. Probeer daarom zo weinig mogelijk uit uw zetel te komen. Vraag aan uw zesjarige dochter om een kersenpitkussentje te warmen voor u. Geef haar de instructie om 300 in te tikken in de microgolf en daarna op start te duwen. Zie met genoegen hoe uw dochter dat bijzonder voorbeeldig en gedienstig doet voor u.

Laat haar daarna lekker onnozel komen doen bij u in de zetel. Realiseer u na een tijdje dat het opwarmen van dat kersenpitkussentje precies wel lang duurt. Stuur uw dochter naar de keuken om te kijken. Hoor hoe ze verkondigt: “Zeg mama, dat ruikt hier precies een beetje verbrand!”

Gil vanuit uw zetel -want uw rug laat niet toe recht te springen – : “Oh nee! Duw op stop! Duw op stop!” Merk hoe uw dochter in paniek slaat en gilt/huilt/krijst: “Maar ik weet niet wat ik moet doen!!!!!”

Roep daarna, iets rustiger qua stem – merk de beperking op – “Duw op de stopknop, meisje, en doe de deur open!”

Merk hoe een heuse rookwalm uit uw microgolf slaat. Geef uw dochter de instructie: “Merel, neem een paar ovenwanten en pak het uit de microgolf, en gooi het buiten.”

Hoor hoe uw dochter repliceert: “Maar dat durf ik niet, mama!” in een huilerig stemmetje. Sommeer haar om haar oudste broer te roepen. Hoor hoe ze met een fijn stemmetje roept: “Woholf! Kan jij eens komen? En rap?”

Merk hoe uw oudste de trap af stommelt, de rook in de kamer opmerkt, genoeg heeft aan een paar seconden uitleg en u een bruinverbrand, smeulend kersenpitkussentje komt tonen. Stel vast dat dat verdomd hard kan stinken.

Laat uw vensters openzetten, spuit rond met de geurverdrijver Oust. Heb nog steeds het gevoel alsof een amateurbrandweerkorps hier ter plekke zijn jaarlijkse blusoefening heeft gehouden.

Stel vast dat ge nog steeds geen heet kersenpitkussentje in uw rug hebt.

Zucht eens diep.

* Stommiteiten van Rombaut #29

Laat uw rechtervoet opereren op woensdag. Laat uw voet daarvoor in een halfopen gips steken, zodat de wonde nog wat plaats heeft om te zwellen of te ontzwellen. Loop op krukken. Wees blij dat ge in totaal al meer dan een jaar van uw leven op krukken hebt gelopen, zodat ge zelfs met een kapotte rug daar nog altijd goed mee overweg kunt.
Sta op vrijdagmorgen op. Roep uw echtgenoot die gezegd had dat hij de hele dag thuis ging zijn. Roep nog eens uw echtgenoot. ROEP UW ECHTGENOOT! Stel vast dat die u precies absoluut niet hoort. Gebruik de walkie-talkie functie van uw smartwatch om hem te bereiken. Merk dat ook dat niet lukt.
Ga op uw eentje de trap af met uw krukken. Wees blij dat ge ook dat nog altijd kunt. Roep een verdieping lager nog eens uw echtgenoot. Merk dat die u blijkbaar nog steeds absoluut niet hoort en dat ge die dus niet kunt bereiken.

Vind van uzelf dat ge intussen toch wel stinkt en dringend in de douche moet. Wees koppig en beslis dat ge dat op uw eentje kunt, want uw echtgenoot hoort u toch niet.
Merk dat de plastiekfolie nog in de keuken ligt. Bedenk dat een handdoek rond uw gips ook wel zal werken, zeker? Kleed u uit, draai een handdoek rond uw poot, zet u op het bankje van uw douche met uw poot op een krukje net buiten de douche. Wees in uw nopjes.
Draai het water open, geniet van de douche. Wiebel een beetje. Merk dat uw krukje wat te ver aan het opschuiven is om comfortabel te zijn. Probeer het met uw andere voet dichter te schuiven. Zie tot uw grote paniek het krukje omvallen. Zit daar met uw haar ingezeept zonder krukje en uw been naar beneden. Voel het water in de handdoek lopen. Besef dat ge op dat moment niet kunt stoppen met douchen. Voel uw plaaster nat worden.
Douche zo snel mogelijk verder.

Merk hoe uw echtgenoot plots de badkamer binnenkomt, hoofdschuddend opmerkt dat ge precies weer ongeduldig waart en het krukje rechtzet zodat ge er uw intussen natte voet weer kunt opleggen. Zie hoe hij liefdevol een droge handdoek pakt en die rond uw natte plaaster wikkelt.
Wees ongelofelijk opgelucht dat hij er is en u uit uw douche kan helpen. Merk dat uw voet intussen toch wel serieus pijn doet en dat de wonde begint te pieken.
Steun met uw knie op het krukje tijdens het afdrogen. Merk plots hoe zich onder de plaaster een hele rode plas heeft gevormd. Denk eerst dat dat enkel maar van de isobetadine is die er intussen is afgespoeld door uw stommiteit. Merk dan dat het kleur toch precies wel wat donkerder rood is dan puur roodsel. Link dat aan het feit dat de wonde toch wel behoorlijk aan het pieken is intussen. Denk er het uwe van. Laat het vocht verder uit uw doordrenkte plaaster lopen.

Laat uw echtgenoot, die eigenlijk gewoon even boodschappen gaan doen was en zich midden in de winkel had staan afvragen of hij nu werkelijk gek aan het worden was omdat hij stemmen hoorde, u helpen met aankleden en u naar beneden helpen. Zet u aan de ontbijttafel met uw voet op een stoel.
Maak u pas echt zorgen wanneer een van uw katten, die daarvoor enkel eens achteloos aan uw voet had gesnuffeld, nu bijzonder geïntrigeerd blijkt door de voet en bijna IN uw plaaster kruipt. Bedenk dat katten roofdieren zijn die getriggerd worden door de geur van vers bloed.


Bel naar uw huisarts. Bel op haar aanraden naar de gipskamer van het ziekenhuis. Krijg daar een afspraak voor een nieuwe plaaster. Zie hoe, na meer dan een uur wachten, de verpleging daar een stevige wenkbrauw optrekt na het openknippen van uw natte en bebloede plaaster. Hoor hoe ze de chirurg opbellen en hem zelfs een fotootje van de wonde, die stevig openstaat, doorsturen. Stel samen met het verplegend personeel vast dat er geen speciaal gaasje op de wonde had gelegen, waardoor het verband in de wonde was blijven plakken en de wonde tijdens het douchen opnieuw had opengetrokken.
Krijg een verse, mooie en vooral droge plaaster, zonder bloed. Mét speciaal wondgaasje.
Zucht eens diep.



* Stommiteiten van Rombaut #30

Een korte maar typische stommiteit, deze keer. Heb uw eerste werkdag na anderhalve maand thuis wegens voetoperatie. Sta iets na zeven in uw douche, en vind dat algelijk vroeg, aangezien ge gewoon zijt geweest om ergens tussen negen en tien op te staan. Wees nog niet goed wakker.
Was uw haar. Spoel uw haar uit. Pak uw verse grote fles conditioner. Doe een goeie blob in uw linkerhand. Voel hoe de fles uit uw rechterhand glipt en valt. Sta dwaas naar de gevallen fles te kijken met in uw hoofd “Wat is uw probleem, jong?” Wil intussen, terwijl ge nog steeds naar die domme fles kijkt, de conditioner in uw haar wrijven. Voel hoe de blob van uw hand glijdt. Sla instinctief uw hand mét blob tegen uw hoofd. Voel hoe de conditioner in uw oor loopt. Wees niet wakker genoeg om te vloeken. Wees gelukkig wél wakker genoeg om te beseffen dat ge misschien best niet met uw pinkske de conditioner uit uw oor pulkt want dat ge hem dan alleen maar verder duwt. Probeer zo veel mogelijk uit uw oor te spoelen met uw douchekop.
Heb voor de rest van de dag een superzacht oor én water in uw gehoorgang.
Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut deel 3

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #11

Wees een geocacher. Ga dus op plaatsen die ge vindt met uw GSM, kleine potjes zoeken waarin een papierke zit, meer niet. Ga ergens te velde in een relatief donker stukje bos zo’n potteke zoeken. Vind een stevig wit pakske, bestaande uit zeven stevig dichtgeknoopte witte plastiek zakken
plus een glazen bokaal, maar geen logboekske. Vermoed dat ge niet meteen het gezochte potteke hebt gevonden. Wees nieuwsgierig en maak de plastiek zakken stuk voor stuk open. Tref hierin 2 zakjes van 100 gr fruitige kruiden aan. Open de bokaal, vind daar een zakje van 5 gr kruiden met rookmondstukken.
Wees niet helemaal naïef.
Strooi de kruiden goed uit in de natuur en voer al de rest af naar de dichtstbijzijnde vuilnisbak.
Zoek dan maar verder naar het eigenlijke logboek, en tref het zwarte potteke aan in het donker hoekje.
Denk dat bepaalde mensen een heel slecht weekendje zullen hebben. Reken even na: 200 gr x 9 euro op straat per gram……1800 euro uitgestrooid. Koester het vermoeden dat het hier niet meer zal verstopt worden. Heb uw lol bij het uitstrooien.
Grinnik eens hard.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #12

Ga met uw reismaatje Jon naar San Francisco. Huur op de laatste dag een auto om naar Vegas te rijden. Ga naar voorgenoemde auto en zie dat het een “ottomatiek” is. Lach eens zelfverzekerd omdat je een perfecte chauffeur bent en echt genoeg Hollywood films gezien hebt. Zet de auto in R en rij het parkeervak uit, kijk even vreemd naar de D van “Drive,” die hier blijkbaar ook een zijstuk heeft met een 1 en 2. A, dat zal een beveiliging zijn zodat je niet per ongeluk vooruit kunt gaan. Die ‘Muricans toch, haha.

Rij de garage uit en de straten van San Fran op. Begin op te merken dat de motor best wel lawaai maakt. Geen stille auto gehuurd. Rij met een brede smile over de Golden Gate Bridge, maar het begint toch serieus op te vallen dat we luider tegen elkaar moeten praten. Rij dan richting Vegas over een Interstate, EN BEGIN HET WEL VERVELEND TE VINDEN DAT WE BIJNA MOETEN ROEPEN OVER HET GELUID VAN DE AUTO OM ELKAAR TE VERSTAAN! Zie ook dat Amerikaanse wagens echt wel benzine zuipen, het metertje staat al een kwart lager.

Realiseer u na 20 minuten dat dit echt niet normaal is en verwissel van plaats met de passagier. Misschien rijdt hij anders? Nope, motor echt luid, en zuipt naft. Doe iets wat je anders als man nooit doet: kijk in de handleiding, ondertussen met schele koppijn. Voel uw ogen uitpuilen bij een bepaalde paragraaf.

Duw de versnellingspook, tot paniek van de huidige chauffeur die aan het rijden is, richting die “1” en merk dat het lawaai verminderd is. Doe dat nog drie keer en rij in fantastische stilte verder. Leg aan Jon uit dat dit een sportmodel is, en als je bij de D in die zijkant gaat staan, dat je dan manueel moet verleggen, en dat we dus al bijna een half uur in eerste versnelling aan het rijden zijn. Zucht eens diep.
Verschiet van uw eigen luide zucht in de complete stilte van de auto. Kom aan in Vegas met nog een kwart tank over.

Zucht nog eens. Diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #13

Werk aan ’t unief. Kleed u voor een gala-avond helemaal op, wees in uw nopjes dat ge er zo goed uit ziet in uw chique kleedje.
Glip tussen twee lezingen door even weg uit het auditorium om naar het toilet te gaan. Wees zodanig verstrooid dat ge u pas bij het horen wegvliegen van een paar duiven realiseert dat ge de branduitgang hebt genomen. Stel vast dat de nooduitgang, zoals het hoort, enkele richting is en dat ge dus niet terug naar binnen kunt. Stel ook vast dat ge uw gsm binnen hebt laten liggen. Raak stilletjes aan in paniek omdat ge op zo’n brandtrap staat met aluminium roosters en dat dat niet goed is voor uw hoogtevrees. Verzeil op het dak van het gebouw. Vind geen uitweg. Panikeer een beetje meer omdat ge intussen ook wel dringend dringend naar het toilet moet.

Geraak met enige moeite toch weer beneden. Vind een deur die duidelijk nog nooit gebruikt werd. Trotseer de spinnenwebben en spinnen in uw schoon kleedje. Griezel een beetje. Stel vast dat dat niet positief is voor uw volle blaas.
Kom buiten en sta voor een gesloten hek. Heb de keuze tussen een steile helling vol struiken en bomen afrollen of over de poort klimmen. Wees iets minder trots op uw galajurk en uw nylonkousen. Bekijk uw opties. Wurm u uiteindelijk James Bond-gewijs *onder* het hekken door, zoek de eigenlijke ingang van het gebouw, trek op uw hakken een spurtje naar het toilet.
Kom buiten adem terug aan in het auditorium boven. Trotseer de verbaasde blikken, probeer uit te leggen hoe het komt dat ge een kwartier weg waart en uw schoon kleedje vol modder zit.
Zucht eens diep.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #14

Vier kerst samen met een vriendin. Geniet van het samen koken. Beschouw dat als deel van de pret.
Snij samen de groenten voor de soep. Geef uw vriendin de prei en de ajuin, snij zelf pastinaak en biet. Zeg dat ze niet in haar ogen mag wrijven en dat de ajuin echt niet zo fijn gesnipperd hoef te zijn, want dat hij dan minder zal pieken. Zeg nog eens dat ze niet in haar ogen mag wrijven.
Concentreer u op het snijden van pastinaak en biet. Stel vast dat dat toch gemakkelijker is met uw eigen kookgerief.
Bedenk u plots dat een kookselfie wel een fijne herinnering zou opleveren. Pak uw gsm. Open de camera-app. Zoek een deftige compositie – ge volgt niet voor niets fotografieles. Poseer.

Kijk naar uw schermpje. Kuis uw schermpje af. Kijk nog eens naar uw schermpje. Kuis uw lens af. Kijk nog eens naar uw schermpje. Denk dat er iets mis is met uw ogen. Snap niet waarom er zwarte vlekken te zien zijn rond de ogen van uw vriendin. Draai u om, kijk zonder schermpje naar uw vriendin. Schiet in de lach.
Zeg tegen uw vriendin dat ze misschien best eens naar de badkamer gaat, want haar mascara is uitgelopen van het wrijven in haar ogen. Denk in uzelf dat ze eigenlijk best nog wel een schattige panda is.

Lach daar nog eens goed mee bij een glas bubbels.

Stommiteiten van de vrienden van Rombaut #15

Heb een vergadering. Merk dat die vergadering langer uitloopt dan gepland. Kom thuis. Stel vast dat ge eigenlijk direct terug zou moeten beginnen werken, maar dat eten ook interessant kan zijn. Schiet dus in een vijfde vitesse. Zet uw eten in de microgolf, spurt naar het schoenenrek om daar uw schoenen en kousen uit te doen. Buk u enthousiast, trek schoenen en kousen uit. Hou voldoende afstand van de spiegeldeur. Hou géén rekening met het feit daar een kleine klink op zit. Sta zeer enthousiast en haastig weer recht. Knal met uw hoofd tegen de klink. Bewonder de sterretjes die ge ziet.

Loop naar de keuken, zet uw microgolf uit, pak een washandje, hou dat even onder de kraan, druk dat tegen uw hoofd. Stel vast dat het aan het bloeden is.
Vloek op het feit dat uw man en kinders naar het zwembad zijn en ge dus alleen thuis zit. Pak uw sleutels, ga naar de buren. Zit een uur op een stoel bij uw buurvrouw, terwijl die de wonde verzorgt.

Stuur een berichtje naar de collega’s dat ge door omstandigheden een uur later gaat zijn. Vervloek uw excellente gevoel voor timing.

Zucht eens diep.

Stomme stoot

Jaja, ik zal deze nog wel eens uitschrijven in de “stommiteiten van Rombaut”, maar dus eerst in gewone prozaversie…

Het was de bedoeling dat ik deze voormiddag zou douchen met behulp van Bart. Het is niet alsof ik nog niet eerder in de plaaster heb gezeten, ik ken het klappen van de zweep. Bart zou toch de hele dag thuis zijn, lekker gemakkelijk dus.

Toen ik rond half tien naar beneden wilde, riep ik Bart. Geen gehoor. Ik probeerde de walkie-talkie functie van de smartwatch, maar geen gehoor. Dju, dacht ik, die mens hoort mij gewoon niet! Die zit in zijn bureau of in de keuken met zijn oortjes in…
Enfin, ik met enig gestommel de trap af richting badkamer. Na nog wat enthousiast en stilaan wanhopig geschreeuw aan de trap, concludeerde ik dat Bart me écht niet hoorde. Bon, dan maar alleen douchen, zeker? Ik heb dat vaker gedaan, ik weet hoe het moet. Alleen had ik niet de plastiekfolie waarmee ik normaal gezien de plaaster netjes omwikkel en dus droog hou. Ach ja, een handdoek ging het ook wel doen.

Bon, de douche in, een krukje naast de douchebak om mijn voet op te leggen en een handdoek rond het horizontale been, dat houdt het normaal gezien ook wel droog. Alleen… slaagde ik erin om eerst het krukje te doen wegschuiven en het daarna zelfs te doen omvallen. Resultaat: mijn been hing naar beneden en het water liep zonder meer de handdoek en daarna de gips binnen. Euhmm… Maar ik hing vol shampoo en zeep en kon moeilijk stoppen.

Gelukkig kwam toen Bart binnen: hij was simpelweg om boodschappen geweest en hoorde bij het thuiskomen het water lopen. Meteen zette hij het krukje overeind, nam een droge handdoek en probeerde de gips droger te krijgen, maar het kwaad was al geschied. En uiteraard kreeg ik onder mijn voeten, terecht, omdat ik niet gewacht had op hem. Maar ik dacht echt dat hij, zoals gezegd, gewoon thuis ging zijn en me niet gehoord had!

Hij hielp me uit de douche en hielp me met afdrogen, maar terwijl ik in tranen met mijn knie op een stoeltje zat, begon zich een rode plas te vormen onder mijn gips: het water liep eruit, samen met de rode kleurstof van het ontsmettingsmiddel, maar de rode kleur was donkerder dan dat… Dat, samen met het feit dat de wonde behoorlijk begon te pieken, stelde me niet meteen gerust. Ik had gisteren al tegen Bart gezegd dat ik het gevoel had dat het verband in de wonde bleef plakken, want het trok behoorlijk tegen.

Maar toen ik beneden bij het ontbijt de voet op een keukenstoel legde – met een handdoek eronder wegens echt wel doornat – begon ik me pas echt zorgen te maken toen Nazgûl ook op de stoel sprong en zeer aandachtig, zeer intens de voet begon te besnuffelen, waar de vorige dagen de gips hem echt niet interesseerde. Vers bloed, met andere woorden. Meh.

Een telefoontje naar de huisarts leerde me dat ik best gewoon naar de dienst orthopedie van het ziekenhuis belde met de vraag voor een nieuwe plaaster.

Om half twee zaten Bart en ik dus netjes in de wachtzaal, iets voor drie werd de natte plaaster opengeknipt. Nu, het nat zijn op zich was niet zo’n probleem, het feit dat de wonde effectief behoorlijk aan het bloeden was gegaan, iets meer. Ze belden zelfs Wouter op en stuurden hem een foto van de toch wel openstaande wonde, maar hij vond dat niet meteen een probleem. Alleen bleken ze – de chirurg? de verpleging? – geen speciaal ‘netje’ op de wonde gelegd te hebben om te voorkomen dat het verband erin zou plakken, zoals wel de bedoeling was geweest. De verpleegster viste zelfs speciaal de gips nog eens op uit de vuilbak om dat te checken.

Soit, een half uurtje later had ik wél zo’n speciaal netje op de wonde en een propere en vooral ook droge nieuwe gips.

En een extra stommiteit om neer te schrijven, dus. Al een chance dat ik zo’n geduldige, begrijpende echtgenoot heb.

Met de fiets op de trein… of toch niet.

Als ik zelf vrij ben en er nog plaatsjes over zijn, ga ik al graag eens mee met de Cultuurcel naar een of andere voorstelling.

Vandaag was het in Brussel te doen, ‘De Woordenaar’ van Bruno Vanden Broecke. De hele groep ging zoals gewoonlijk met de trein, netjes gereserveerd. Alleen doet mijn voet echt lastig en vond ik dat allemaal nogal moeilijk. Ik was zelfs speciaal met de fiets naar het station gereden – fietsen is echt geen enkel probleem – zodat ik de afstand tussen parkeerplaats en stationshal niet moest stappen. De fiets heb ik dan ook gewoon op het plein gezet, niet in de reguliere fietsenstalling.

Ideaal was geweest dat ik mijn fiets gewoon meenam op de trein, want dan hoefde ik geen taxi te nemen naar de KVS heen en terug, maar kon ik ook ginder fietsen. Maar het fietsbeleid van de NMBS is op zijn minst een beetje wereldvreemd te noemen. Ik kan namelijk voor vier euro extra mijn fiets meenemen, alleen kan ik dat niet reserveren. En kan ik dus niet op voorhand weten of er überhaupt plaats zal zijn voor mijn fiets. Ik moet het namelijk aan de treinbegeleider vragen op het moment zelf. En wat als de fiets dan niet meekan? Gaat die trein dan wachten op mij tot ik mijn fiets terug ergens in een fietsenstalling heb gezet? Uiteraard niet. Maar hem gewoon achterlaten op het perron, netjes vastgemaakt, mag uiteraard ook niet. En dus kon ik mijn fiets niet meenemen en heb ik in Brussel een taxi genomen.

Mijn collega’s geloofden het gewoonweg niet, tot ik hen de website van de NMBS onder hun neus duwde.

Oh, en de voorstelling? Schitterend, maar die bespreking komt later nog op de schoolwebsite.