Iets met bloemen

Even schaamteloos reclame maken voor de zus van mijn schoonzusje, Siska. Maar geloof me, ik zou het niet doen moest ze het niet waard zijn.

Siska doet namelijk iets met bloemen. Enfin, niet zomaar iets met bloemen: op bestelling maakt ze prachtige boeketten in de stijl en kleur die jij wil. Bart bestelde op het feestje van Marne een mooi boeket voor Nelly voor op kerstdag, en jawel, op de 24ste werd het netjes gratis aan huis geleverd, per bakfiets dan nog. Dat laatste kan in Gent centrum, Wondelgem en Mariakerke, trouwens. Batist had meteen ook een klein extraatje mee, met overschotjes gemaakt, zei hij. Leuk! Om je een ideetje te geven: het boeket voor Nelly:

En het kleine extraatje? Dat staat nog altijd even mooi:

Met andere woorden: heb je in het Wondelgemse een boeket nodig, en mag het iets speciaals zijn? Kijk dan even op

https://www.facebook.com/uitdebol/

Wedden dat je je goesting wel vindt?

Ampla House revisited

Eind februari was ik met Bart naar de officieuze opening gegaan van het Ampla House, de luxe coworking space aan de Coupure waar hij kleine aandeelhouder van is.

Ik had toen gezegd dat ik wel eens wilde terugkomen om er iets te eten, en Véronique was uitermate geïnteresseerd om foto’s te nemen. Dus ja, deze middag togen we gezellig samen in Ionesco (Bart elektrische auto met nummerplaat UBU, vandaar) richting Coupure.

De lunch was simpel maar echt wel lekker: een vegetarische pasta met courgettes en curry. En toen gingen we rondlopen, toonde ik Véronique het hele gebouw, nam ze tonnen foto’s, en was ze er weg van. Qua werkplek kan dit wel tellen, ja. Amai!

En ja, Véronique is ook wel een goede fotografe, ja.

Er was geen tijd meer voor verdere plannen, dus reden we naar huis, maar met alweer een mooie middag op ons conto.

Ampla House

Het was een stevige vrijdag vandaag, met boodschappen doen, vergeten koekendozen nabrengen, verloren voorwerpen doorzoeken én dingen vinden, nerfgeweren bespuiten met zwarte verf en goudverf, lesgeven, kapper, enfin, the usual dus.

Maar vanavond trokken Bart en ik tegen kwart over zeven richting Coupure, voor een preview van Ampla House. Bart is daar een kleine aandeelhouder van, en dus mochten we, een paar dagen voor opening, al eens een kijkje nemen. Awel, ’t is de moeite, al zeg ik het zelf. Het was nog niet afgewerkt: de trap moest nog aangepakt worden, er lag nog boorsel en stof hier en daar, nog niet alle lichten werkten, maar dat maakt eigenlijk niet uit.

Het gebouw is een oud herenhuis aan de Coupure, met prachtige ruimtes en een stijlvolle trap naar boven, en dan achteraan de diensttrap met boven de kamertjes voor het dienstvolk. Ik heb er een paar foto’s getrokken, maar het geeft niet echt een volledig beeld. Moest ik dat nodig hebben, zo’n werkplek, dan betaalde ik met plezier 120 euro voor een flexplek in de gewone gemeenschappelijke ruimtes beneden, goed voor zo’n vijftal keer per maand. De tuin was nog niet ingericht, en ook de fitnessruimte konden we niet bekijken, maar ik was heel erg gecharmeerd door de bureau’s en vooral de bibliotheek.

Voor de hapjes en de walking dinner zijn we niet gebleven, mijn rug deed te veel pijn en we wilden liever allebei thuis zijn bij de kinderen. Maar ja, ik ga daar toch wel eens binnenwaaien met een vriendin of zo. Me eventjes heel rijk en belangrijk voelen en zo ^^

Claus

Toen een vriendin me vroeg of ik vanavond mee wilde naar de voorstelling ‘Claus’ in Tinnenpot, hoefde ik geen moment na te denken: uiteraard! Ik vind het Tinnenpot een bijzonder charmant theater, ik heb het wel voor de teksten van Hugo Claus, en ik zie Guido Vanderauwera best wel graag spelen.

Zij kwam met de dochter langs om pannenkoeken te eten, die installeerde zich daarna in de zetel bij mijn kinderen, en wij trokken ’t stad in. Tram was wegens de pijnlijke rug geen optie, maar we vonden, ondanks het lichtfestival, toch bijzonder vlot een plekje, oef.

IMG_1481

De enscenering – regie van Decaluwé, overigens – is eenvoudig maar bijzonder doeltreffend: een bank met boeken, een tapijt, een lezenaar, en centraal een beeldscherm met daarachter een projectiescherm. Vanderauwera brengt de monoloog heel sober: hijzelf speelt de figuur Claus die episodes uit zijn leven vertelt aan de hand van zijn verschillende vrouwen. Tussendoor leest hij zelf authentieke teksten van Hugo Claus voor – duidelijk te herkennen omdat hij dan aan de lezenaar staat. Regelmatig worden er ook gedichten die Hugo Claus zelf voorlas afgespeeld, terwijl de tekst geprojecteerd wordt. Of luister je naar de liederen van Kitty Courbois, Lisbeth List en anderen die de teksten van Claus zingen.

Ik kende  de teksten van Claus eigenlijk niet zo goed, maar echt, die man heeft pakkende, beklijvende dingen geschreven. Mooi, raak, to the point, soms scabreus. Ook dat maakt deel uit van de figuur Claus die jong was in de jaren ’60. Helaas maakte ook zijn rookverslaving deel uit van zijn persoonlijkheid, maar dat was nu niet echt een aspect waarmee ik graag wilde geconfronteerd worden. Een rokende acteur op scene had voor mij echt niet gehoeven, hoe kenmerkend dat ook was: ik had aan de teksten en het spel meer dan genoeg.

Laat me het zo samenvatten: deze voorstelling heeft me zin gegeven om in de bibliotheek een bundel van Claus te ontlenen en die langzaam te savoureren. Een aanrader voor wie van de teksten van Hugo Claus houdt of er graag kennis mee wil maken. Jawel.

De voorstelling speelt nog op 10 februari en 16/17 maart, in Tinnenpot.

 

BeerSelect

Sta me toe om hier eens schaamteloos reclame te maken voor een oudleerling, een startup waar Bart mentor van is, en gewoon een cool concept.

Cadeaus voor peters en meters zijn niet makkelijk, vind ik, en ik heb in vroeger jaren nog een vriend van me die veel afwist van bieren, een biermand laten samenstellen, omdat ik daar zelf totaal niks van ken. Geen alcohol, weet u wel? Zo’n biermand is een ideaal geschenk, maar begin er maar eens aan.

Dat vonden Miel en een paar vrienden van hem ook, en daarom begonnen ze een bedrijfje dat precies dat doet: bier selecteren en in pakketten steken. En dan gaat het niet om de alom gekende soorten, maar minder gekende bieren van kleine brouwerijen.

En dus staan er hier zes kartonnen dozen klaar. Tsja, dat moeten ze blijkbaar wél nog in hun service steken: dat ook de beerbox voor liefhebbers (18 flesjes) in een soortement cadeauverpakking komt.

Enfin, als u dus nog een cadeautje zoekt voor peters of meters of zoiets, ik kan u BeerSelect aanraden. En niet omdat ze het gevraagd hebben.

 

Ganda

Gisterenavond stond plots Dirk Willaert hier. Ik ken hem van de VZW Legia, een forum voor experimentele archeologie, vooral dan in het Gentse. Dirk is, naast enthousiast amateur-archeoloog, ook schrijver geworden, en meer bepaald van de Ganda-reeks. Hij weet zeer veel over Gent in de brons- en ijzertijd en ten tijde van de Romeinse overheersing, maar wou niet het zoveelste droge geschiedeniswerk schrijven.

16266337_1136478969813962_4879858608379117267_n

Daarom is hij aan een ganse reeks historische romans begonnen, onder de naam Ganda. Het eerste boek luistert naar de naam “Iunagos”, en het tweede heet “Volk van de Adelaar”. Dat laatste verwijst uiteraard naar de Romeinen, maar dan vanuit het standpunt van de lokale bevolking. De Romeinen zijn wel degelijk de agressors, de overheersers, de onderdrukkers die ze ook echt waren, maar waarover Julius Caesar schitterende propaganda heeft geschreven in het voordeel van de Romeinen.

Dirk had hiervoor af en toe eens een frase nodig in het Latijn, en daarvoor kwam hij bij mij terecht. Ik hielp hem met veel plezier, zonder enige moeite. Het was er echter nog steeds niet van gekomen om de boeken te lezen, en toen ik er toevallig op uit kwam dat hij een wedstrijd houdt waarbij je de twee boeken kan winnen, dacht ik: “Ik doe eens mee”. Dirk zag dat passeren, en was verwonderd: hij had me het tweede boek opgestuurd, maar dat was hier blijkbaar nooit aangekomen. En toen dacht hij: “Ik kom ze gewoon binnensteken zeg!”

Pas toen hij weer weg was, zag ik dat hij in elk boek een fijne dedicatie had geschreven, en dat ik in het tweede boek zelfs in het dankwoord vermeld sta! Môh! Dat was echt niet nodig, maar wel een leuke verrassing.

Zijn ze goed? Geen idee, ik moet ze nog beginnen lezen, maar ga eerst de Malazanreeks waar ik al een behoorlijk tijdje in bezig ben (11.000 + bladzijden) uitlezen. Maar het gaat over Gent in de tijd van de Romeinen, en de boeken krijgen goede kritieken, dus ik ben er vrij gerust in.

Ze zijn ook geschikt voor een jeugdpubliek, want eigenlijk zijn het een soort van coming-of-age romans, en als ik ze goed vind, ga ik ze alvast aanraden voor onze schoolbibliotheek. Kan maar interessant zijn!

Enfin, wil u ze zelf ook als cadeautje geven – ideale periode – dan kan je in de boekhandel terecht of op Dirks site, en wel hier. Of doe mee met zijn wedstrijd, nog tot 30 december. En weet me dan vooral te zeggen wat je van de boek vond. Ik zal hier nog een bespreking zetten, van zodra ik ze gelezen heb.

The Expanse

Wie me kent, weet dat ik een grote fan ben van zowel science fiction als fantasy. Dat mogen boeken zijn, strips, films, larps… Regelmatig vraag ik op Facebook naar nieuw kijk- en leesvoer, en dankzij mijn geweldige, diverse en geeky vrienden krijg ik massa’s aanraders.
Eentje die telkens terug kwam, was de reeks The Expanse op Netflix.

Ik geef het toe, Bart en ik waren na de eerste twee afleveringen – die kans geven we zo goed als altijd, het moet al echt erg zijn al we na één aflevering afhaken – nog niet helemaal overtuigd. Als in: had ik niet aangedrongen, dan hadden we opgegeven. Maar man, die reeks groeit! En groeit!!!

Het is voor een keer ook een zeer realistische sci-fi: geen glimmende omgevingen en prachtige uniformen, maar het grauwe, het grijze, het vettige, de worsteling om lucht en water, het algemeen menselijke tegenover daarnaast een schitterend geopolitiek – zeg gerust: interplanetair macropolitiek – thema. Om maar iets te zeggen: je vindt intussen hele wetenschappelijk onderbouwde theorieën over de snelheid van de ruimtetuigen in de reeks, en ook de garderobe van een van de hoofdpersonages heeft haar eigen website. Terecht ook, ik heb er ook al op zitten kwijlen, op die kleren.

Ik durf gerust beweren dat The Expanse de beste sci-fi is die ik in jàren heb gezien. Na een aflevering blijft die even doorzinderen. En ik heb erover gedroomd, dat ook. En ik vind het ongelofelijk spijtig dat ik einde seizoen twee zit, en dat het dus wachten is.

Met andere woorden: ben je nog op zoek naar een nieuwe reeks, heb je niks tegen sci-fi, en heb je Netflix? Niet aarzelen. U mag me achteraf op een koffie trakteren als bedankje, jawel.

Bizar Café

Deze zomer moesten we in het UZ zijn, en een vakantiedag zonder ijsje vinden wij hier ten huize geen vakantiedag. Alleen… geen idee waar in de buurt van het UZ er ijsjes te krijg zouden zijn. Op goed geluk liepen we richting de De Pintelaan, om eventueel gewoon een chocomelk te drinken, maar kijk! We zagen zowaar een bord van ijsjes!

Het bleek echter niet zomaar om een ijsjeskraam te gaan, maar een heus Bizar Café. En bizar zou je het eigenlijk wel kunnen noemen, want er wordt geen alcohol verkocht, wel heel veel andere dingen, waaronder quasi een ganse brocantemarkt. Bijna alles wat in het café staat, is te koop.

IMG_0040

We installeerden ons met onze ijsjes buiten op het kleine terrasje vooraan, en pas achteraf heb ik gezien dat er ook achteraan een zeer fijn terrasje was, én een kinderspeelhoek. Het is er sowieso gezellig zitten, vonden we.

Je mag er trouwens gerust je eigen boterhammen of broodje komen opeten, en je kan er bijvoorbeeld, naast verschillende soorten thee en koffie, ook dranken uit de Wereldwinkel krijgen, of snacks en desserts. De taarten bakt de uitbaatster vooral zelf, met regelmatig ook veganistische, lactosevrije of glutenvrije exemplaren. De dame in kwestie is iemand waar je spontaan goed gezind van wordt, maar inderdaad, misschien wel een tikje bizar. Het café heeft volgens ons zijn naam niet gestolen, maar wij vonden het er wel de max. Misschien zegt dat vooral iets over ons?

Oh ja, op acht oktober kan je er terecht voor een herfstbrunch vanaf tien uur. Een ideetje?

Bizar Café
Zwijnaardsesteenweg 454
9000 Gent
Highlights info row image09/311 80 77
Facebook: Bizar Café

 

Paarl

Wat doet een mens als zij met haar dochter tijdens de zomer in een nietsontziende stortbui verzeilt? Dekking zoeken, natuurlijk. Maar wat als er zo niet meteen dekking te vinden is? Wel, dan ben je heel erg blij dat er op de hoek een winkel blijkt te zijn die je nog nooit gezien had, maar waarvan de deur uitnodigend openstaat, en de eigenares je vriendelijk binnen wenkt.

En dan sta je daar, druipend, te midden van een schitterend pareltje, en ben je met nog net niet open mond naar de handtassen aan het staren die aan de muur hangen. Want dat, dat zijn duidelijk handgemaakte unieke stukken, zoveel is duidelijk.

paarl

Terwijl buiten de plensbui het beste van zichzelf geeft en de Gentse Feesten totaal uitgeregend worden, krijg ik zowaar een heuse rondleiding door winkel en atelier van Pearl, de handtassenmaakster in kwestie. En jawel, de liefde voor het vak is duidelijk te merken.

Zijn ze goedkoop, die Paarl handtassen? Nee, maar dat kan ook niet anders: eigen ontwerp, handgemaakt, in een hoge kwaliteit leder. Het is duidelijk iets anders dan wat je in de gemiddelde schoenwinkel vindt, en een pak origineler dan de zoveelste Delvaux of Gucci. Ik vind ze prachtig, maar ik heb niet meteen een handtas nodig, en het budget is er ook niet. Maar de prijs is wel correct, naar mijn bescheiden mening.

Wat ik wel weet, is dat ik de webshop in de gaten ga houden, en dat ik misschien wel zo’n tas op mijn verlanglijstje voor kerst of zo ga zetten. Want ja, ze zijn effectief prachtig, en desnoods laat ik gewoon een van de modellen in zelfgekozen kleuren maken. Ik denk er nog over na…

Zoek je dus een originele, handgemaakte en vooral ook Gentse handtas in hoge kwaliteit, waai dan eens binnen in Nieuwland, aan de MIATbrug. U hoeft echt niet te wachten tot het nog eens aan het stortregenen is.

Paarl Handbags with a twist
Nieuwland 1
9000 Gent, Belgium

(En is dit schaamteloze reclame? Misschien wel, maar dat heeft Pearl keihard verdiend, gewoon door die deur open te zetten alleen al.)

IJsjesweer

Dat ik hier eens schaamteloos reclame ga maken, se. Volledig uit eigenbelang, want hoe groter de verkoop, hoe kleiner de kans dat het product na dit seizoen uit de rekken verdwijnt…

Ik heb het namelijk over ijshoorntjes van het merk Delhaize. En dan niet zomaar de klassieker van vanille met chocolade bovenaan en nootjes, nee, het ijsje waar wij hier thuis compleet aan verslingerd zijn, is het caramelhoorntje met gezouten boter. Maar lekker!

Bovenaan liggen er krullen karamel, maar binnenin, tot diep in het koekje, zit ook een kern van vloeibare caramel. Ik wil niet weten welke additieven erin zitten, ’t is gewoon gigantisch lekker! En nee, het zijn vooral niet de prijzen van een Häagen-Dazs of een Ben & Jerry’s.

Dus: uitproberen, die handel. En laat me weten of u het ook zo goed vond!

IMG_3103