Haven 7.5: Baken

Het zijn barre tijden voor het larpen, tegenwoordig, zoals voor zovele dingen. Maar larpen, dat kan je op quasi geen enkele manier coronaproof uitvoeren. Ik bedoel maar: op de grote evenementen zijn er ongeveer 150 mensen op een relatief kleine oppervlakte die samen in een herberg zitten, in grote slaapzalen slapen – van die scoutsdingen met stapelbedden per twee naast elkaar – eten in grote eetzalen en op tijd en stond stevig met elkaar op de – latex – vuist gaan, close combat en vaak full contact. En dat vermijden, tsja, dan heb je geen larp meer.

Larpen is dus al meer dan een jaar – wat zeg ik, anderhalf jaar – geschrapt, en het ziet er niet naar uit dat het binnenkort weer zal mogen. Meh.

In december was er nog een online Aether, deze keer ging het om een heuse Haven. Jawel, compleet met volledige setting, figuranten, en zes verhalen waarin je telkens met zes spelers een probleem moest zien op te lossen, eigenlijk zoals je op een evenement een missie gaat doen met een groep van zes.

Ik had gekozen voor het onderzoeken van een ruîne van een vorige beschaving, iets waarin ik intussen een beetje een expert ben geworden en zowat de enige, naast mijn medevossen, die de taal kan begrijpen.

Ik heb eigenlijk een zeer amusante avond gehad, en het leuke is dat je dingen kan doen die je in het echt niet kan waarmaken, zoals bijvoorbeeld aangevallen worden door een honderdtal kurkdroge mummies, en die dan in brand steken. En dan er eentje van die brandend op mijn staf spietsen en daarmee een mumakil doen, zijnde van links naar rechts zwieren – die dingen wegen niks – en er de rest mee omverkegelen en in brand steken.

Na het avontuur zijn we nog aan een virtueel kampvuur beland, met toch wel nog wat spelers, en zijn we zoals in het echt tot vier uur blijven kletsen. Net echt.

Yup.

Ik miste de koude voeten, de rook van het vuur in mijn kleren, en de doorgegeven fles mede – dat laatste komt nu ook wellicht nooit meer terug – maar verder was het wel right in them feels.

Ik mis het larpen zo keihard, maat…

Een cape: de heel eenvoudige werkbeschrijving

Ik had het in 2016 al over hoe je zelf een poepsimpele cape maakt met kap. Ik had er toen wel de beschrijving bij gestoken hoe je het doet, maar niet met foto’s. Nu had ik al een hele tijd geleden stof gekocht voor een cape voor Wolf, maar het was er nog niet van gekomen die ook effectief te maken. Veel werk is dat nochtans niet: op een uurtje is dat klaar, van begin tot einde. Hij kreeg de cape dus als kerstcadeautje, maar mocht zelf nog de kleur van de kraag en de sluiting kiezen.

Op zich zijn die capes zowat het simpelste dat er is, als je een beetje rechtdoor kan stikken met een naaimachine.

Je neemt een rechthoekige lap stof, breedte zo lang als je je cape wil hebben (voor mij dus 1.50 meter, voor de kinderen uiteraard een pak korter), en de lengte exact twee keer de breedte. Je neemt een stuk touw en een krijtje, en tekent een perfecte halve cirkel af op je stof. Met hetzelfde middelpunt teken je dan ook nog een kleine halve cirkel voor de halsuitsnijding.

Je knipt de halve cirkels zeer zorgvuldig uit, want de twee overblijvende, min of meer driehoekige stukken heb je nodig voor de kap.

Nu heb je twee opties: ofwel een kap met een zéér lange punt of eentje met een kortere punt.

Voor de lange punt: je legt de twee weggeknipte stukken op elkaar (als het goed is, zijn beide rechte zijden exact even lang) en stikt één van de rechte zijden aan elkaar. Je vouwt het resultaat open en maakt een mooie ‘zoom’ rond de gezichtsuitsnijding (of werkt met een bies). Daarna leg je het opengevouwen stuk op de halsuitsnijding, en past een beetje tot je het juiste plekje vindt waar de kap even breed is als de halsuitsnijding. Teken dat af, knip uit en naai vast langs de halsuitsnijding. Daarna nog het overblijvende stuk van de kap dichtnaaien, en voilà, een kap met een heel lange staart.

Voor de kortere punt: neem een van de weggeknipte stukken, vouw dat dubbel en stik de schuine kant samen. Maak een mooie zoom rond de gezichtsuitsnijding of werk met een biesje.

Leg nu je ‘hals’ op de ronde halsuitsnijding van de cape, teken af, knip en naai samen.

Wil je toch ruimer rond het gezicht, neem dan de beschrijving voor de langere punt, maar knip de punt eventueel wat bij.

Voor de afwerking kan je de cape nog een mooie zoom geven, of een biesje, of om het even wat. Je kan ook met wol en een grove biessteek een tekening op de rug maken. Zelf heb ik bij de volwassen capes zo’n nepbonten kraag genomen die je soms bij winterjassen krijgt en die vastgestikt aan de kraag, aan de binnenkant. Dat geeft een mooi effect als de kap naar beneden is en een lekker warm gevoel aan je nek als je de kap opzet.

Een lichte cape kan je gewoon twee haakjes geven als sluiting, of een mooie knoop, of een houtje-touwtje. Voor de zware varianten maak je ter hoogte van de schouders aan de binnenkant twee zeer lange, zeer stevige linten vast. Op die manier kan je die knopen rond je lichaam in plaats van jezelf de keel dicht te snoeren. Voor een versie die wat openhangt, knoop je de linten eerst onder je armen door, kruisen op de rug en een knoop vooraan. Als het koud is of het regent, knoop je de linten vooraan over de borst, en knoop je ze achter de rug. Heel stevig, en vooral geen druk aan je keel.

Enfin, een ideetje voor in deze lockdowntijden?

 

LARP talk

Nu we niet kunnen larpen, zijn er op Facebook regelmatig memes rond de Larp. Met deze moest ik echt lachen, maar was ik eigenlijk ook wel een beetje trots. En ja, ik weet dat mensen elkaar op FB enkel maar complimentjes geven en niet afbranden, maar het is toch wel goed voor het ego hoor. En dat kunnen we in een jaar als nu best wel gebruiken. En uiteraard zitten er heel veel inside jokes in.

De vraag luidde: “Je neemt je maat voor het eerst mee op een LARP. Hij/zij ziet me staan, en vraagt: “Wie is dat?” Wat zou je antwoorden?

  • Awel, als die u mee op sleeptouw neemt, ge verveelt u geen moment. Kennis van de bricocatalogus heeft zijn voordelen. Maar hou enige commentaar op pluimen voor uzelf.
  • Gudrun? Ohh, echt meegaan met haar! Je zult de leukste en gekste tijd meemaken! Maar … pas toch een beetje op…
  • “naart schijnt heeft die iets met collars en boytoys…..”
  • Oh lord. Laat u niet misleiden door haar als persoon. Topwijf, maar absoluut zotte speelster. Altijd wat anders, altijd plezant. Eentje die ervoor zorgt dat er spel gegenereerd wordt. Blijf maar in de buurt om meegetrokken te worden.
  • Hou die maar efkens goed in het oog, eerst kijken wat voor iemand ze speelt, die houdt niet in omdat het uwe eerste keer is, of omdat ge ze goed kent for that matter. Disrespect her and suffer the consequences.
  • Top top top! Als je haar niet hebt zien larpen dan heb je iets geweldig gemist. Zowel als character of als zichzelf een top vrouw en zo een toffe!
  • Zalige dame, altijd goed voor leuke ingame babel.
  • ‘N Barbarenvrouw. Als je ‘t lief vraagt geeft ze je de tiet.
  • Da’s Gudrun, die heeft een stalen BH.
  • Kijk, mocht ge ergens twee soepkommen vinden die met een leren bandje aan elkaar gemaakt zijn, die zijn van haar.
    Voor de rest? Toplarper. Speelt altijd mee (zolang hare rug dat toestaat) en is niet klein te krijgen. Als ze op u roept, is dat IC. Ze geeft u daarna met plezier OC ne knuffel. En begint nie over op hoorns blazen. Alstublieft nie.
  • “Als ge dacht dat ik niet spoorde… volg haar…”
  • In haar borsten zit drank
  • She’s hard and soft at the same time. Also, the missus has one heck of a voice
  • Als ze blaft… weet dat ze niet bijt 😉!
  • Wa ge ook doet, als uwe rol is hare stiefzoon te zijn, gedraag u. Ni denke ‘ik heb een groot bakkes, ik ga da hier is opentrekken’… I tried it. Ni doen..
  • Heerlijke madam om met te praten over een random onderwerp. Als je er tegen kan maak het een dodgy of schunnig onderwerp en je hebt zo de komende uren gevuld met prachtige humoristische momenten. Niet te serieus gaan doen want dat kan je nooit winnen, ze eet je op terwijl je er bij staat… dus hou het licht of volg haar wensen op de letter…
  • Ons Gudrun, altijd goedlachs en een ouwe rot in het larpen. Altijd te vinden voor een heerlijk directe confrontatie. Als je vast loopt, weet zij wel een uitweg!
  • Ken je niks van Omen? Ga dan maar eens 2 uur met haar in een auto zitten. Daarna ben je wel mee (en hen je een overload aan informatie te verwerken) 😘

Aether online

Al sinds maart kan er niet meer gelarpt worden. Ook maar logisch: het is intens samenspel met zo’n 150 mensen samen, in herbergen, gevechten, tenten, aan kampvuren… En nee, het is niet mogelijk om zoiets coronaproof te laten verlopen: je kan misschien nog wel mondmaskers dragen, maar die anderhalve meter afstand, da’s een utopie. Tsja. Dus blijven we met zijn allen op onze larphonger zitten…

Nu ben ik vorig jaar in december voor de eerste keer gaan meespelen met Aether, een steampunklarp waarbij eigenlijk nauwelijks fysiek gevochten wordt, maar waar des te meer gesproken en gepalaverd wordt. Nog niet te doen om coronaveilig te spelen, maar wel goed genoeg om online een verhaal uit te spelen. De Aethercrew heeft een weekend in elkaar gestoken waarbij de spelers elkaar konden ontmoeten via verschillende kamers op Discord en waarbij je je ook kon aanmelden om online een tabletop te spelen, compleet met een volledig uitgewerkt scenario en kaarten en alles, ingevoerd in een computersysteem. Vorige week heeft Wolf meegespeeld als figurant – het viel wat tegen voor hem, jammer genoeg – maar mijn spelleiding was ziek, zodat we het vandaag hebben uitgespeeld.

Tegen acht uur zat ik in volledige outfit voor de camera in Barts kantoor, en man, ik heb me keihard geamuseerd. Eigenlijk waren er zelfs twee groepen simultaan en was het een opdeling van de mannen en de vrouwen, elk met eigen spelleiding erbij. We moesten hulp gaan bieden bij een gigantische treinramp in besmet gebied, en wij vrouwen hadden de instructie gekregen “ons nuttig te maken”. Wat resulteerde in het kapen van een zeppelin – altijd interessant als je een mechanicien/piloot mee hebt – het uitmoorden van een vijandelijk nest, het redden van een gijzelaar, het onklaar maken van een zendmast en het kapen van een tank. Jawel. Oh, en het redden van de mannen, dat ook. Waren we een beetje zelfingenomen? Goh…

Oh, en nooit gedacht, maar een slappe lach gekregen van een kwartier met tranen en tuiten. Echt. Het moest een spannend horrorverhaal zijn, maar dan mag je niet naast een lekkende heliumzeppelin staan, want dan kan je toch niet anders dan plots met een hoog stemmetje spreken, toch? Toch?

Enfin, zeker voor herhaling vatbaar, dit Aether online. Zeer, zéér aangename avond gehad.

Vosje aan het vuur

Alle Vossen uitnodigen op mijn winterterras, dat zit er voorlopig niet in. De meeste wonen ook een beetje te ver: twee in Dordrecht, eentje in Kapelle-op-den-Bos, eentje in Bornem en eentje in Brugge. Maar onze jongste aanwinst mag dan wel in Wingene wonen, hij zit nog steeds op kot in Gent en had vanavond toch niks te doen.

Hij is dan maar op de fiets gesprongen en zat om half acht aan het vuur. Ergens rond half elf heb ik hem naar huis geshot: het begon toch ietwat frisjes te worden, en het was welletjes geweest. Maar opnieuw hebben we heerlijk zitten praten, genieten, soep gedronken, marshmallows geroosterd en uiteraard vooral over Larp zitten kletsen.

En ik blijf het vreemd vinden dat een gast van net 23 zich zo ongelofelijk thuis voelt tussen een trits ouwe wijven (en vent). Maar we gaan er een volwaardige Vos van maken, en misschien komt Arwen ook nog eens mee. Dat zou helemaal de max zijn!

Vossenweekendje

Het is een beetje een lastige bevalling geweest om een datum te vinden die voor iedereen ging, maar bon, vandaag spraken we met de Vossen af in Dordrecht, in het nieuwe huisje van Hanneke.

Ik kon maar vertrekken na het middageten en Jarne, onze nieuwste Vos, reed met mij mee. Stefaan en Mireille waren er al vroeger.

Het werd andermaal een zeer gezellige middag: de boekhouding van Haven werd in orde gebracht, Jarnes personage kreeg vorm, er was koffie en taart en ’s avonds een zeer lekkere curry, we gingen even langs bij Sabrina thuis om haar larpspullen te bekijken en te zien wat we zouden overkopen, en Mireille leerde ons dreads te maken. Het is blijkbaar echt niet moeilijk, het is gewoon een kwestie van het juiste materiaal en wat geduld.

Yup yup, die Vosjes van me, het blijft een hele fijne vriendengroep, en dat doet echt deugd. En net daardoor ben ik compleet vergeten foto’s te nemen, zelfs onze traditionele groepsfoto. Ach ja…

Haven Mini

Ik was wel verbaasd toen ik ergens in december de uitnodiging kreeg: de mensen van de Blauwe Lotus (voor wie niet mee is: dat is een van de facties op de Havenlarp, waar ik die beschilderde met haar pluimen speel) wilden eens met ons samenzitten en dus een avond een mini plannen. Enkel Blauwe Lotus en Taoxka. Euh, oké dan?
Mireille, Sabrina en ik konden ons vrijmaken, net zoals een tiental mensen van de Lotus en twee van spelleiding. Jawel, het was gesanctioned met scenario en al.

We zaten in een kleine hoeve met slaapplaats in Rijmenam, en er is die avond vooral veel gediscussieerd en informatie samengelegd, wat wel eens nodig was, ja. Veel bijgeleerd, inderdaad.

Ook wel een fijne avond gehad, dat ook. En netjes tegen twee uur gaan slapen. Ik had nog getwijfeld of ik ’s nachts nog naar huis zou rijden, maar daar zag ik eigenlijk toch tegenop. Bart is grieperig, en morgen moet Kobe om tien uur in Sleidinge staan voor zijn GEJOconcert. Dan moet ik nog koken, de was doen en mijn vader ophalen, het wordt nog druk.

Goh ja, als ik hier dan om kwart voor negen kan vertrekken, moet dat wel lukken, zeker?