Waterratten

Deze middag gaan zwemmen met de kroost, in Puyenbroeck. Het is wat verder dan de andere zwembaden, maar het is op zondag wel open tot acht uur ’s avonds, terwijl de anderen sluiten om vier uur. En als je een baby hebt die haar namiddagslaapje nodig heeft, dan is dat wel zo handig.

De jongens zijn verzot op zwemmen: Wolf zwemt alleen, en Kobe heeft nog zwembandjes nodig, maar is verder absoluut niet bang: hij gaat vlot onder water, en gaat zelfs op de bodem zitten. Merel vond het overigens ook fantastisch: er is een kleuterzwembad met water van ongeveer 15 cm, en dat vindt ze zalig. Maar nog veel leuker is in mama’s of papa’s armen in het kinderzwembad rondzweven: dan kan ze ongestoord trappelen en spatten, en moet ze niet zelf zitten.

Zalig toch?

Slotshow

De titel mag u met een korrel zout nemen hoor! De jongens zijn de voorbije week namelijk op Ideekidskamp geweest, en ze bereiden altijd een ‘slotshow’ voor, van een half uurtje, voor de ouders. Meestal is dat niet meer dan een dansje, maar ach, ze vinden het wel leuk.

Kobe was op ‘Mijn beroep is…’ kamp, en ze beeldden dus ook allemaal een van de beroepen uit die aan bod gekomen waren. Drie keer raden wat mijn stoere kerel was…

kamp1

Antiglibberkrokodil

Wel, die antiglibberkrokodil, dat was een van mijn beste kopen van het jaar. Want Merel zit dolgraag in bad bij haar broers, maar kan dat eigenlijk nog niet. De badstoel is niet handig, daar zit ze hoegenaamd niet graag in, en die is ook nogal scherp aan de onderkant, bizar maar waar.

Maar als ik haar zomaar in bad zet, dan glibbert ze gegarandeerd omver. Want ze kan wel zitten natuurlijk, maar zo’n glad bad, da’s nog iets anders. En ik daag u uit om eens vijf volle minuten op uw knieën naast een bad te zitten met uw hand tegen het poepje van uw kleine zonder kramp te krijgen.

En nu is er dus de antislipkrokodil, waardoor ze stevig kan zitten, zich draait en keert zoals ze dat zelf wil, en er gigantisch van geniet om in dat water te pletsen en te spelen. En haar broers, die lijken dat even leuk te vinden.

bad1

bad3

bad2

Kobe wordt vier

Jawel, mijn klein Kobetje wordt morgen ook al vier jaar. En daarom gaven we vandaag een feestje. Voor foto’s moet je bij zijn peter Dirk zijn, die heb ik (nog) niet.

In de voormiddag heeft Kobe me geholpen met koken en bakken: dat doet hij dus enorm graag. Hij heeft me geholpen bij het maken van een kaastaart met speculoosbodem, en heeft eigenlijk vooral speculoosjes gegeten dus :-p. Dat is namelijk de lievelingstaart van zijn peter, en het recept leek me wel lekker. Verder waren er drie kleine taartjes van Ikea, ook heel lekker, en daarna aperitief met hapjes, een enorme hoop oliebollen, en dan nog broodpizza. Dat laatste is een ideetje van mijn schoonzus: je belegt een bakblik vol met wit brood (of toastbrood, zoals ik heb gedaan) en dan beleg je dat net zoals je gewone pizza zou maken. Lang hoeft het niet te bakken, het is zeer makkelijk, en vooral: lekker! En wat die oliebollen betreft: die pakjes van Dr. Oetker zijn poepsimpel en zeer lekker, maarre… Niet geloven dat je er maar een twintigtal uit een pakje haalt! Ik had om zeker te spelen toch maar drie pakjes gemaakt: 60 oliebollen voor 10 volwassenen en 4 kinderen, dat was toch niet zo overdreven, en 40 ging wat weinig zijn, dacht ik. Juist. Ik heb een ganse kom doorgegeven aan Delphine van achter den hoek, mijn ma heeft er meegenomen, en ik had er dan zelf ook nog wat over. Ugh!

Kobe sprong een gat in de lucht (echtig waar) toen hij van zijn peter een doos plasticine kreeg met de vormpjes om ijsjes te maken. De rugbybal (van Gilbert, uiteraard) kon op meer bijval onder de volwassenen rekenen :-p Van omaly en bompa kreeg hij dat voornoemde keukentje van Ikea, en van oma, opa, wijzelf, en uiteindelijk ook nonkel Jeroen en tante Delphine alle toebehoren, en ook nog vier CDtjes van kapitein Winokkio. Hij was gigantisch opgetogen met alles, en knuffelde zowat iedereen omver. Ik ben dan maar meteen aan de slag gegaan met schroevendraaiers en bouwplannen, en heb de keuken al dadelijk in elkaar gezet, tussen de bedrijven door. Kobe was dolcontent. En toen Alexander tegen zes uur ook nog arriveerde, was die ook niet meer weg te slaan van dat keukentje. Zalig gewoon!

Eigenlijk was het een zeer gemoedelijke, aangename bedoening, en vond vooral Kobe het super.

Om half negen lagen ze uiteindelijk in bed, doodop. En een uurtje later ploften Bart en ik in de zetel, en kon je zelfs niet meer zien dat er een feestje was geweest. Oef!

Concentratie

Omdat het buiten echt geen weer is, speelden de jongens binnen. Ze mogen maar een beperkt (lees: eigenlijk nog veel te veel) aantal uur met schermen bezig zijn (tv, computer, iPad, Nintendo DS, dat soort onzin) en dus waren ze plots aan het schilderen geslagen. En ondertussen stond er een CDtje van Kapitein Winokio op 🙂

schilder1

schilder2

Mereltje

Ik weet het, ik weet het, ik ben totaal stapelzot van mijn kleine meisje, en daarom nog een paar fotootjes:

Merelbuiten

buiten, boterhammetjes eten (maandag 4 juli)

buiteneten

merelrood

Tandarts

Spelen in oma’s tandartsenstoel, wij deden destijds ook niets liever: op en neer, spuiten met water, met lucht, en achter elkaar aanzitten met de boor. Al denk ik dat zij dat laatste (nog) niet hebben gevonden.

tandarts2

tandarts

Vingertjes

Ugh!

Ik was net klaar met mijn mondelinge examens af te nemen voor mijn middagpauze, toen mijn telefoon ging: de kleuterschool! Kobe had met zijn vingers tussen de zware deur gezeten, en het zag er wel niet zo erg uit, maar of we toch maar met hem naar de dokter konden…

Ik kon dus niet weg, ik had amper tijd om te eten (gelukkig heeft onze lieve secretaresse mijn eten opgewarmd terwijl ik aan het telefoneren was), en dus moest ik Bart wel inschakelen. Die was gelukkig op zijn kantoor en niet ergens in Brussel of Antwerpen of zo, en ging hem halen. Intussen verwittigde ik de dokter dat hij op komst was, en belde ik terug de school om hetzelfde te zeggen. Bart heeft een paar afspraken afgezegd, en zelf was ik thuis met Wolf om vier uur.

En toen bleek het allemaal niet erg te zijn: gewoon wat gekneusd, niks gebroken of zo. Kobe was wel zodanig gedaan van de alteratie, dat hij in de zetel in slaap was gevallen en daar twee uur heeft liggen slapen.

Bart sprintte prompt terug naar kantoor voor een volgende afspraak, en ik was was behoorlijk opgelucht dat het allemaal zo erg niet was. Maar ik kan u verzekeren: zo van die telefoontjes, da’s allemaal niet goed voor het hart. En de zen.

Bananenmuffins!

Eerder vandaag zag ik bij Elke (@welkelke) een heerlijk postje staan. Heerlijk, in de zin dat het water me in de mond liep bij het zien van de foto van de bananenmuffins. Mmmm. En laat ik toch wel nog drie bananen liggen hebben die op moeten, zeker?

muffins

Toen ik thuis kwam met de jongens, hebben Kobe en ik die muffins gemaakt. Moeilijk is het niet, en amper vijf minuten werk. Ik heb ze wel in twee keer moeten bakken, want er is deeg voor twaalf muffins, en ik heb maar een bakvorm voor zes. Niet dat dat erg was, want zo kwamen we op het idee om er de tweede keer chocoladestukjes en rozijnen door te roeren. Succes!

Geef toe, ze zien er lekker uit, he!