Geplaatst op

Tupperware

Tupperware, daar zit een levenslange garantie op (toch bij gewoon gebruik, niet als je ze in de oven steekt of zo natuurlijk). Als er dekseltjes scheuren, kan je dat inwisselen, zo zeker zijn ze van hun stuk.

Ik heb net een hoop Tupperware geërfd van mijn grootmoeder. Zij zit inmiddels in een rusthuis, en kan er dus niet veel meer mee aanvangen. En ik ben er blij mee, want Tupperware is duur, en dit zijn nog zo van die lekker ouderwetse stukken. Maar waar ik het meest content mee ben, is de brooddoos. Mijn ma heeft er al altijd zo ene, en ik was daar jaloers op. Want ze maken ze helaas niet meer, toch niet in dat grote formaat. Ik heb zo’n ding van Brabantia, maar dat sluit niet luchtdicht af, en is dus niet hetzelfde. En met een gezin van vijf was de kleine doos soms gewoon te klein.

Nu heb ik ze dus, zo’n grote ronde witte brooddoos van Tupperware. Oud, gekrast, maar nog niet versleten. En sowieso onvervangbaar.

brooddoos

(ter vergelijking heb ik er een lepeltje op gelegd, dat je ziet hoe groot ze is)

Geplaatst op

Uitersten

Het was weer zo één van die dagen van uitersten.

Stevig doorgedaan (eigenlijk zonder stress) deze morgen om de jongens op tijd af te zetten en zelf op tijd op school te zijn om examens af te nemen.

Dan toezicht. Geloof me: er zijn weinig dingen zó saai als examentoezicht in een grote zaal. Tachtig leerlingen die zich focussen op hun papieren, en jij die daartussen moet rondlopen, zo stil mogelijk zijn, en vooral goed kijken of ze geen verboden dingen uitspoken. Dat eerste uur, dat valt nog mee. Maar daarna begint het aftellen. En af en toe koffie halen, want in zo’n grote zaal sta je natuurlijk niet alleen. Zen…

En dan plots weer de rush om de jongens op tijd van school af te halen. Ha ja, want anders zitten ze hongerig te wezen in de opvang. Ik vond het trouwens te laat om te koken, dus zijn we McDonalds gaan halen. Een slaatje zag ik niet zitten, maar een wrap zal hopelijk toch nog beter zijn dan een echte burger. Soit.

En dan een rustige namiddag, met puntenschema’s voorbereiden, examens sorteren en dat soort onzin. En winkels: Delhaize, bakker, bibliotheek, Aveve… Wolf, die initieel niet graag las, leest nu vlot zijn vijf boekjes per week uit. ’s Avonds, in zijn bed, dat wel. Maar eerlijk gezegd vind ik dat niet erg: zolang hij leest, ben ik content.

En dan is er weer de avondspits, waarin ze alledrie tegelijk aandacht en eten willen, en dan ook nog tegelijk in bed moeten.

En daarna? Rust. En Diablo :-p

Geplaatst op

Alles moet weg (bis)

Bij het uitmesten van garages en andere dingen is er nogal wat dat eigenlijk weg mag, maar waarvan ik het zonde vind om het gewoon weg te gooien. Bij deze dus een weggeefactie. Ik hoef nergens geld voor, maar je moet het wel zelf komen halen. Een aantal dingen stonden al op dit lijstje, en staan er nu helaas opnieuw op. Tsja… Als je iets wil: laat hier iets achter in de comments, mail me, of twitter. Of vraag het gewoon :-p First come, first serve.

1. setje van zes espressokopjes met metalen staandertje

espresso1

espresso2

Er is blijkbaar één bordje verdwenen, en één tasje is zijn oortje kwijt

2. Hek

weg1

2 panelen, en in één daarvan een deurtje

3. Brievenbus

weg7

Was een noodoplossing voor ons. Sluit nog perfect. Bovenaan aan het randje zie je een klein beetje roest, en het vierkant vooraan zijn lijmresten van het plakkaatje dat erop hing.
4. Matrassen

weg8

Drie oude matrassen, beetje stoffig intussen. We hielden die als logeermatrassen en die hebben daar ook vaak voor gediend. Nu we wat ouder worden, willen onze logés meer comfort :-p

5. Plafondlampen

weg9

Twee identieke stuks. Weg wegens spuuglelijk en nog van de vorige eigenaars: de rand is echt wel goudkleurig metaal, maar dat zie je niet zo goed op de foto.

6. Vijvertje

vijvertje1

vijvertje2

Hard plastieken vijvertje om in te graven. Gebruikt voor de schildpadden, maar die zijn weg intussen.

7. Dienblaadje

dienblad

In hout, met afbeeldingen van old timers, en 6 onderzettertjes met dezelfde afbeeldingen.

8. Beeldje

beeldje

Geen gedacht waar het vandaan komt, maar ik moet het sure as hell niet hebben.

Geplaatst op

Merels eerste zelfgemaakte jurkje

Het is bijna middernacht als ik dit post, maar ik ben een tevreden mens: Merels jurkje is af, en best goed gelukt. Er zitten hier en daar nog kleine foutjes in, maar da’s dan voor de volgende keer.

Het was de allereerste keer dat ik iets wilde maken ‘voor echt’. Ik heb al altijd broeken ingelegd, ritsen gerepareerd, losgekomen naden hersteld, en vooral ook verkleedkleren gemaakt. Maar deze keer wilde ik het, naar aanleiding van Van Katoen, toch eens écht proberen.

Het werd – hoe kan het bijna anders voor een beginner – een jurkje van Mme Zsazsa, met haar schitterende uitleg, handleiding en tekeningetjes. Ze zei dat je een goed uur moest rekenen, maar ik heb er toch drie over gedaan. Proberen uitvissen hoe de tekening in elkaar zat, wat ik vooral met dat beleg moest aanvangen, dat soort dingen.

naaien1

Maar hey, ik heb ontdekt dat mijn bijzonder oude Bernina ook een ritsvoetje heeft, en ik heb zelfs helemaal uitgevist hoe ik dat moest gebruiken.

naaien2

En ja, ik ben best wel trots op het resultaat, toch wel. Hier zie je het origineel, ik heb nummer twee gekozen.

Zsazsajurkje

Morgen eens zien of het niet nog veel te groot is voor mijn meisje. Ze mag het dragen voor het feest.

Geplaatst op

Van Katoen

Ik was serieus aan het twijfelen – wanneer ging ik dat naaien er nog bij nemen? – maar ben uiteindelijk rond een uur of vijf toch op de moto gesprongen en naar het Miat gereden, voor Van Katoen.

De grote drukte was gelukkig een beetje weg, en het was er ook niet meer snikheet, zoals aangekondigd in de voormiddag, maar het was er wel wijs. Veel stoffenkraampjes, afgewerkte dingen, een bataljon naaimachines met naarstige dames achter, een breihoek, een – tot mijn grote hilariteit – mannenhoek waar net aan whiskyproeven werd gedaan, een tafeltje waar de boeken en patronen werden verkocht en dat bemand werd door Patricia en Kathleen, en ook San die er rondliep en met wie ik staan kletsen heb.

Ik heb er, ondanks mijn voornemen, tóch een mooi paars stofje gekocht voor een kleedje voor Merel.

VanKatoen

Duur, dat wel, als je de Turkse stoffenwinkels hier in ’t stad gewoon bent, maar wel mooi. Alleen zie ik het patroon van Van Katoen niet zitten: heel mooi, dat wel, maar veels te moeilijk. Ik heb nog nooit iets deftigs genaaid, alleen herstellingen en verkleedkleren. Ik denk dat ik ga voor de jurkjes van Madame ZsaZsa, die gebaseerd zijn op de ZsaZsagilet. Ik ben nog niet zeker dat ik weet wat ze bedoelt met dat beleg en al, maar ik zal het wel uitvissen, ik ben nu ook niet achterlijk en zo.

Al bij al blij dat ik geweest ben. Op naar volgende editie!

Geplaatst op

Koekjes bakken

Wolf is op het onverwacht gaan spelen bij een vriendje in Sleidinge. Dat vriendje ging normaal de volgende week aan zee doorbrengen, maar het appartement is niet op tijd afgewerkt geraakt. Zijn mama belde of Wolf dan volgende week ginder wilde gaan spelen, maar aangezien hij op sportkamp gaat, lukt dat niet. Dan stelde ze voor dat hij vandaag kwam spelen, en waarom dus niet? Het is wel koud buiten, maar droog, en dan kunnen ze voetballen.

Kobe vindt de afwezigheid van zijn broer niet erg (toch als het niet te lang duurt): zo kan hij eens onder de dominantie van Wolf uit, en lekker zijn eigen ding doen. Zo hebben we daarstraks samen koekjes gebakken en versierd: hij doet dat soort dingen dolgraag, en het is ideaal als cadeautje voor Marie-Julie.

koekjes

Mijn metekindje wordt vandaag twee jaar, en mijn ma belde gisteren of we geen pannenkoeken kwamen eten ter harer ere, want zij en haar broer waren vandaag toch de ganse dag bij oma. Ik moest het voorstel geen twee keer zeggen tegen mijn jongens: ze sprongen een gat in de lucht.

En dus rijden we straks naar oma, met een doos vol vrolijk en vooral vrouwelijk versierde koekjes voor de kleine meid. Ik zie het wel zitten, ja 🙂

Geplaatst op

Wijvenweek

ww_banner_500x150

Voor het geval dat u het nog niet zou gemerkt hebben: uw feedreader zal binnenkort weer roze uitslaan.

In maart 2008 had ik al eens meegedaan met die wijvenweek, en dat vond ik eigenlijk wel fantastisch. Kerygma en Lilith zijn momenteel weer zodanig enthousiast bezig, dat er nu al meer dan honderd wijven zijn die vrolijk gaan meedoen.

Zoals ik het dus zie, heeft u nu twee keuzes: ofwel blijft u gewoon een week weg van het internet, ofwel doet u zonder meer mee. Ik opteer voor het laatste :-p

(Oh, en bij het herlezen van mijn eigen wijvenweekgedoe, kwam ik weer op deze post van Bart uit. Ik word nog telkens helemaal week vanbinnen als ik het herlees. Die man van mij, hij kan toch wel schrijven, ja.)

Geplaatst op

Huisvlijt.

Ik had een aanval van huisvlijt vandaag. Helaas niet de kuisige soort, nee, dat zou een brug te ver zijn.

Maar eindelijk had ik nog eens een dag waarop ik een beetje kon doorwerken, zonder peutertje aan mijn rokken of dergelijke dingen. Wolf was wel thuis – die is al sinds gisteren geveld door een snode vileinige buikgriep – maar bezorgde me totaal geen last.

Dus vatte ik de koe bij de horens, en hing eindelijk weer eens mijn verlichting op in mijn bureau. Die is destijds naar beneden gehaald bij de verbouwing, zo’n twee jaar geleden, en ik wilde die niet terughangen  voordat het glas vervangen was in mijn bureauveranda. Dat gebeurde op 11 mei 2010. Jawel, ik heb het voor u opgezocht.

En toen moest die verlichting weer omhoog. Tsja. Overdag dacht ik er niet aan, en ’s avonds, toen het donker was, was het -jawel- te donker. Stel u voor. Enig procrastinatiegedrag was mij overigens ook niet geheel vreemd.

Tot vandaag. Ik haalde de lampen uit de garage, diepte al mijn gereedschap op, voorzag mezelf van een laddertje, en toog aan het werk. Ik goochelde met boormachines, vijzen allerhande, gipskartonpluggen die op geen ene *** trokken, hete koffie, spankabels, transformatoren en nog wat van dat soort onzin, en slaagde erin alles op te hangen. En zelfs meteen te doen branden ook. Go me. Ik heb er dan maar meteen ook mijn klimplant weer deftig rond gedrapeerd.

lux

Aangezien ik toen toch on a roll was, deed ik maar meteen wat voor op datzelfde elan. Ik hing de tekening van Max op, nog een kader met een houtskooltekening van een oudleerling die ook was blijven staan sinds de verbouwing, en reorganiseerde een hoop meubels. De woonkamer oogt een pak ruimer nu, en rustiger ook.

living1

living2

Al in al een goeie dag, medunkt.

De was is wel blijven liggen, en de keuken ligt er nog even rommelig bij als gisteren, maar alla. Ge kunt niet alles willen.