Platte-omaatjesconfituur

Een van de favoriete dingen hier in huis van ons ma, was haar aarbeienconfituur. Omaatjes confituur met platte aardbeien, en dat werd dus platte-omaatjesconfituur. Vorig jaar heb ik er ook gemaakt, en dit jaar, goh, met gans de perikelen rond Els en Wols was het er gewoon niet van gekomen.

En toen passeerde op Wondelgem Leeft het bericht dat iemand hier op de Evergemsesteenweg nog een ganse hoop confituuraardbeitjes in de tuin staan had, maar dat ze geen zin meer had om die te plukken, en wie wilde, mocht er zelf komen trekken. Ik reageerde snel, en tegen half twee wandelde ik met Merel door de hitte richting aardbeienveld.

Effectief, het stond vol met felrode, zeer smaakvolle en sappige kleine aardbeitjes, en na twintig minuten hadden we een gans vergiet vol.

IMG_0440

Een uur gesnij door Kobe en Merel later stond een stevige ketel te pruttelen, en nog wat later hadden we zeven mooie potjes platte-omaatjesconfituur. Win!

IMG_0441

Ongeplande knipbeurt

Bart was zaterdag de hele dag weg, en Wolf moest naar de AMC aan de Poel. Kobe kon gerust alleen blijven, maar Merel wilde wel mee: dan konden we gezellig met ons tweetjes in ’t stad lopen. Maar toen kreeg ik een ingeving: zou het niet het moment zijn om met Merel even tot aan de kapper te gaan? Haar puntjes moeten dringend bijgeknipt worden, het ziet er wat slordig uit – zoals Delphine me al meermaals wist te vertellen. Ik wou het echter niet laten knippen voor haar communie, omdat net die dunne witblonde sliertjes zo mooi waren.

Enfin, ik gebeld naar Marie-Jeanne, en die zag het zitten om dat bij te knippen. Wij dus de halve ring afgereden om in vogelvlucht toch wel 500 meter te overbruggen, en het knippen was een feit.

Daarna reden we de rest van de ring af, terug naar de Poel, waar we gezellig op het terras iets dronken tot Wolf afkwam.

IMG_3057

Geen idee waar en wanneer Wolf volgend jaar AMC heeft, maar voor mij mag dat gerust opnieuw op zaterdag op de Poel zijn. Beetje duur in parkeerkosten, maar bon, dat nemen we er graag bij.

IJsjesweer

Dat ik hier eens schaamteloos reclame ga maken, se. Volledig uit eigenbelang, want hoe groter de verkoop, hoe kleiner de kans dat het product na dit seizoen uit de rekken verdwijnt…

Ik heb het namelijk over ijshoorntjes van het merk Delhaize. En dan niet zomaar de klassieker van vanille met chocolade bovenaan en nootjes, nee, het ijsje waar wij hier thuis compleet aan verslingerd zijn, is het caramelhoorntje met gezouten boter. Maar lekker!

Bovenaan liggen er krullen karamel, maar binnenin, tot diep in het koekje, zit ook een kern van vloeibare caramel. Ik wil niet weten welke additieven erin zitten, ’t is gewoon gigantisch lekker! En nee, het zijn vooral niet de prijzen van een Häagen-Dazs of een Ben & Jerry’s.

Dus: uitproberen, die handel. En laat me weten of u het ook zo goed vond!

IMG_3103

Aardbeien

’t Is uiteraard volop ’t seizoen, maar nu we zelf ook aardbeien in de tuin staan hebben, is het nog anders. De tien plantjes van vorig jaar hebben zichzelf volledig verdergezet en verspreid, en de aardbeien tieren welig. Het is nochtans niet groot, ons moestuintje.

En gisterenavond had ik nog eens een grub (een extra taak) op de rugby. Meestal doe ik de bar, maar nu had ik me opgegeven om een snack te voorzien. De opbrengst gaat dan naar jouw team. In de winter is dat meestal vrij simpel: soep of hotdogs of zo. Maar in dit weer?

Ik haalde een bak aardbeien, kocht een bus slagroom, nam bordjes en dergelijke mee, en verkocht een bordje verse aardbeien aan anderhalve euro. Het duurde eventjes, maar we waren zo goed als uitverkocht!

IMG_0330

En vandaag wilde Merel een dessert maken, en mocht ze van mij Saroma maken. Mét een gesneden aardbei erop, uiteraard. En trots dat ze was!

IMG_2977

Enfin, ’t is duidelijk aardbeientijd!

 

Kobiaans

Kobe bekijkt de wereld toch met heel eigen ogen, en een heel eigen perspectief. Af en toe komen daar dan van die verrassende uitspraken van, die op zich wel een doordenkertje zijn.

Zo is er bij ons in Wondelgem een kapper met de naam Roos, en een prachtig geschilderde roos op het venster. Nooit verder bij stilgestaan. Maar toen verklaarde Kobe: “Zeg mama, die naam voor een kapper, da’s toch echt niet goed gekozen, he? Want wie wil er nu roos in zijn haar?”

Of neem nu de slogan van de Aveve: “Tuin, dier en bakplezier”. Kobe dacht even na, en besloot toen: “Eigenlijk, mama, komt die slogan toch gewoon neer op barbecue?”

Ik lag gewoon strijk…

Haarstijlen

Merel wil graag dat haar haar opgestoken is op haar communie. Nu, de mis is al om negen uur ’s morgens op Hemelvaartdag: om dan een kapster te vinden, is niet zo eenvoudig. En daarbij, opsteken, dat kan ik eigenlijk ook zelf wel min of meer. Wolf en ik reden deze voormiddag even langs de Action om een hoop haarspullen in te slaan, en deze middag probeerden Merel en ik een paar dingen uit.

Eerst gingen we voor de donut, zowel de grote als de kleine. Daar was Merel zelf behoorlijk zot van, maar ik vind het niet echt zo mooi…

Ik probeerde dan iets met opgerolde sliertjes dat bij mij altijd heel mooi uitkwam, maar waar Merels haar te lang voor is, zo blijkt.

IMG_9885

Daarna probeerde ik iets uit met rolletjes, maar neuh… Ik heb het zelfs niet volledig afgewerkt.

IMG_9886

Toen probeerde ik zo’n halfvlecht, die achteraan wel heel mooi was, maar vooraan niet zo mooi uitkwam, en eerder een Heidi-gevoel gaf.

Daarop maakte ik twee kleine halfvlechtjes, die ik achteraan in een dotje draaide, omdat Merel ergens toch graag een dotje wilde, maar ook dat gaf niet het beoogde effect.

Maar op zich vond ik het wel iets hebben, dat lange haar, terwijl er toch een opgestoken element in zit. Ik ging erop verder, hield de twee halfvlechten, en begon te variëren.

En dit, dit vond ik wel heel geslaagd. De speldjes zijn er wel wat klungelig ingestoken, ik ga blekere nemen en ze beter wegsteken, maarre… Het lange haar met het krooneffect en de parels, yup, dat wordt het wellicht.

Wat denken jullie? Of heb je nog andere suggesties?

Tuin

Awel, als het zo verder gaat, word ik gewoon nog een tuinmens! Komt dat tegen!

Nee, serieus: de laatste tijd zit ik graag en veel in de tuin. Dan niet alleen als toerist, languit in mijn nieuwe zetel – al gebeurt dat wel regelmatig, dat geef ik toe – maar ik rijd gewoon regelmatig het gras af, loop rond met zo’n uitsteekding om de paardenbloemen in de kiem te smoren – liefst letterlijk – en geniet keihard van mijn bloemen.

Het begon al met de ene, unieke sneeuwklok – het moet niet altijd een sneeuwvlok zijn –

365-feb10

en toen kwam de japonica praecox in al zijn glorie.

365-maa15

Die werd vergezeld van de narcissen,

365-maa21

blauwe druifjes,

IMG_9334

en daarna kwamen de zwarte tulpen.

365-apr09

De tulpen hebben intussen ook hun beste tijd gehad, de narcissen en de muscari zijn verdwenen, maar nu is het tijd voor de deftige japonica, de gele struiken die ik destijds van mijn grootmoeder heb gekregen voor onze verloving, en de rozerode struik die nog uit de tuin van mijn grootvader komt. Een van beide gele struiken is helaas gesneuveld, maar bon, daar zet ik dan wel iets anders. Wie weet een donkerpaarse hibiscus, of een acer? Enfin, ik zie nog wel.

Intussen is er een waar odorama bijgekomen, van de honderden meiklokjes die je niet echt ziet, maar wel ruikt.

IMG_9867

Daarna zal het de beurt zijn aan de rhododendra, en nog later, voor de rest van de zomer, bloeit de hibiscus.

Ik, zot van bloemen? Maar nee gij…

Meetkerkse Moeren

Ik zeg het al een paar maanden dat ik dringend eens in Brugge moet geraken om een zieke vriendin te bezoeken. In de krokusvakantie was het ronduit rotweer, maar vandaag zagen de kinderen en ik dat helemaal zitten. Want Brugge, dat is voor sommige mensen misschien gaan winkelen en rondlopen in ’t stad, maar wij, wij gaan geocachen. Ik heb niks nieuws nodig, de kinderen ook niet, en we winkelen geen van allen graag.

Bon, tegen elf uur stonden we voorbij ’t Sint-Janziekenhuis, voor een tocht van maar liefst 27 caches + bonus. Geen idee hoe ver we gingen raken, we gingen wel zien hoe lang we goesting hadden. Eén ding stond vast: met mijn zere voet en Wolfs zere rug gingen we de 15 kilometer niet te voet doen, maar per auto, voor zover mogelijk.

We reden naar Meetkerke, en begonnen dus aan de Meetkerkse Moeren. De wandeling is opgedeeld in twee stukken, een van 11 en een van 16 caches, en we gingen proberen het eerste deel nog voor het middageten te doen. Ha ja, want de bezoekuren zijn maar vanaf 14.00 uur, vroeger moesten we er niet zijn, en Els had ons toch wel het restaurant van het ziekenhuis zelf aangeraden. Nog zo gemakkelijk dus.

We reden rond door een prachtig landschap, stelden vast dat we bijna wegwaaiden bij momenten en dat de winterjassen dus zeker geen overbodige luxe waren, en dat de caches echt mooi gedaan waren. En we genoten, ja.

We haalden het eerste deel nog net voor we blauw van de honger zagen, en pikten zelfs de bonus op. De vol-au-vent, respectievelijk spaghetti smaakte nog dubbel zo goed, en dat zonder wachten!

Tegen half drie stonden we bij Els op de kamer. Toegegeven, het was erger dan ik verwacht had. De vorige chemokuren waren al bij al nog doenbaar geweest, maar deze laatste viel echt zwaar. Maar het deed echt wel goed om haar te zien, ook al zijn we niet lang gebleven, daarvoor was ze veel te vermoeid.

Enfin, wij terug naar Meetkerke voor deel twee van de Moeren. Hier hebben we ons geriskeerd om met de auto over een boebelige veldweg te rijden, en we konden 12 van de 16 caches oppikken. Voor de laatste vier werd het te laat, waren we te moe, en moesten we een stevig eind stappen. Die zullen dus helaas voor een volgende keer zijn. Maar man, geocachen is echt wel een zalige hobby! Of hoe ga je anders drie kinderen zomaar aan het wandelen krijgen, dacht je?

IMG_2721

Tussendoor waren we verzeild in een klein biercafé ergens op den buiten, dat eigenlijk wel vol zat, en waar ze zeer lekkere wafels en pannenkoeken verkochten. En warme choco, of wat dacht u?

En ik, ik was nog netjes op tijd thuis voor mijn generale repetitie.

Nieuwe tuinmeubels en stoelen!

Nu ik toch ongemeen veel geld aan het uitgeven was, kon ik daar maar evengoed mee verder doen. Na de nieuwe grote zetel, de salontafel, het ei van Wolf en de nieuwe tuinmeubelen kon ik evengoed eens kijken voor nieuwe stoelen. Niet dat de keukenstoelen die we nu hebben, zo erg zijn, verre van, ik vind die nog steeds mooi. Maar onze buitenstoelen zijn aan vervanging toe, en de huidige keukenstoelen zijn daar prima voor geschikt. En Merel gaat ook stilaan op een grote stoel beginnen zitten, en dan hebben we er eentje te kort. Ik had het er hier trouwens al over in 2012, ’t is dus geen bevlieging.

Ik ben dan eens gaan kijken op tweedehands sites, en lo and behold, daar stonden toch wel zwarte .03 stoelen van Vitra te koop voor 275 ipv 475 euro zeker? Ze waren blijkbaar uit een advocatenpraktijk geweest, maar nu overbodig, vandaar. Er is ook effectief niks aan. Enfin, ik nam contact op, en reed deze namiddag met de kinderen naar Laarne om vier van die stoelen op te pikken. 1100 euro, dat wel, maar da’s nog altijd een pak minder dan 1900, en zoals gezegd, het is niet bepaald een bevlieging :-p

In Laarne pikten we in ’t passeren nog een paar geocaches op, en reden toen naar de Weba. Onze auto werd ingeruild voor een camionette – je had Kobe en Merel moeten zien glunderen! – en we konden fluks de nieuwe salontafel en de tuinmeubelen opladen. Thuis werd alles afgegooid, en de camionette terug ingewisseld voor de auto met de stoelen.

Een en ander zag er ietsje later als volgt uit:

Heerlijke kussens, en weinig geld. Toch in vergelijking met de stoelen :-p

IMG_9869

De salontafel in elkaar steken zal voor morgen zijn, ik ben nu al zo content als een katjen. Maar eerst is er vanavond nog koor.

De eerste échte zonnige dag!

Dat het gisteren toch wel echt prachtig weer was, zeg! Ik had ongelofelijk veel chance met mijn gedwongen wandeltocht, maar ook de kinderen vonden dat ze moesten genieten van het weer. En bij hen betekent dat: water!

Zodra Kobe en Merel thuis kwamen, vroegen ze naar het zwembadje. Ik heb hen zot verklaard, maar ze mochten wel met water spelen. Rhune kwam ook nog af, mét zwembroek, en dus waren er waterspelletjes. Wolf had eerst geen zin om mee te doen, en hing een beetje de puber uit in de plaats :-p

Waterballonnen en waterpistolen, meer moet dat duidelijk niet zijn.