Geplaatst op

Kuisdagje

Chantal, onze kuisvrouw, is drie weken met vakantie. Ik hoop in elk geval dat ze het naar haar zin heeft in Antalya ^^

Dat betekent natuurlijk dat ons huis niet gekuist wordt. De keuken wordt sowieso onderhouden wegens alle dagen koken en afwas, da’s zo het probleem niet. En er wordt ook regelmatig gestofzuigd, omdat Saruman allerhande blaadjes binnenhaalt en de kinderen nogal wat af kruimelen. En opruimen moeten ze alle dagen doen.

Maar badkamers en dergelijke? Hmm.

’t Was toch geen weer om over naar huis te schrijven vandaag, dus zette ik iedereen aan het werk: opruimen, maar ook alles van de grond zetten en heel grondig stofzuigen met de grote stofzuiger – dweilen is nog een brug te ver, zo vuil ligt het nu ook weer niet. Boven moesten ook alle slaapkamers opgeruimd zijn en gestofzuigd worden, net zoals de gang. En ik, ik poetste intussen badkamers en toiletten eens grondig.

Ik geef het eerlijk toe: ik doe dat zelden. Ik heb voor een reden een kuisvrouw, ik betaal haar met veel plezier om te doen wat ik zelf niet graag doe, en waar ik ook niet graag tijd in steek.

Enfin, we waren daar samen toch wel een paar uur mee bezig, en het heeft bij de kinderen vooral veel respect voor Chantal opgeleverd. Naast een proper huis zou ik zo zeggen: mission accomplished. Want respect voor mensen die jouw vuile werk opknappen, dat vind ik een basisprincipe. Kwestie van opvoeden dus.

Geplaatst op

Journée française

Journée française vandaag, met croissants, verse vol-au-vent, javanaistaart, en vanavond baguettes aux fromages. Ah ouais!

Ik had nog kipfilets in de diepvries zitten die dringend eens op moesten, en dus ging ik wel koken vandaag. Bart was helemaal in zijn nopjes, maar deed wel de boodschappen, en maakte een hapje vooraf. Oh, en niet in het minst: deed de afwas!

We begonnen de dag met croissants, en tegen half elf stond er een grote ketel met verse groenten te pruttelen, met de kipfilets in. Ik zette mijn kinderheir in om gehaktballetjes te rollen, en gooide de champignons door de eiersnijder, terwijl eerst Stromae en daarna Brel het beste van zichzelf mocht geven.

De kipfilets werden uit de bouillon gevist, de gezeefde bouillon werd gebruikt om de balletjes te koken, en daarna om de saus te maken. Ik geef het toe, mijn verhoudingen waren niet optimaal: iets te veel witte saus voor de vulling, maar het bleef wel machtig lekker. En van de bouillongroenten maakte ik een redelijk fantastische groentensoep. Win-win!

Daarna moest er dringend buiten gejakkeleurd worden, en tot mijn grote blijdschap deed Wolf dapper mee. Hij moest daarna wel even gaan liggen, maar bon. En opa, die keek en zag dat het goed was. En raapte af en toe eens een kind op. En genoot daarna samen met ons van de taart: tarte au caramel beurre salée, en javanais. Oh, en ook nog du vlaai, zelfgemaakt door mijn dochter.

En toen kreeg ik zowaar ons pa nog zo ver dat hij even mee ging wandelen, eigenlijk gewoon bij gebrek aan uitvlucht. Wolf bleef liggen, maar Kobe en Merel wandelden mee, gewoon tot het einde van de straat (’t is een lange) om het natte logrolletje van een geocache te vervangen. We waren een half uurtje weg, en genoten daar eigenlijk wel van. Enfin, ikke toch.

Toen pufte ons pa nog wat uit over een berg te sorteren kousen, en een laatste koffietje, maar het was al rond zes uur tegen dat hij vertrok.

En wij, wij breiden een eind aan onze Franse dag:

IMG_1622

Geplaatst op

Geocache initiatie

Toen Thomas toekwam, was het nog aan het regenen, maar eigenlijk klaarde het vrij snel op. De jongens speelden Arq, en haalden daarna de Kolonisten van Catan uit, kwestie van geen schermen meer te mogen :-p

Barbara, mijn nicht én steun en toeverlaat als het op kinesiologische avonturen aankomt, had gevraagd om aan Thomas eens te tonen hoe Geocaching eigenlijk werkt, want ze vermoedde dat hij dat wel leuk zou vinden. Na een ijsje trokken we er dus op uit, en legden eerst een nieuwe cache in de buurt van het Meulesteedse Ei. Zo had Thomas meteen door hoe het in elkaar zat. Daarna reden we verder richting Oostakker, om er een cache op te pikken op de fietsbrug over de Kennedylaan. We waaiden er bijna af, maar het was een aangename, warme wind, en de cache was snel gevonden.

Daarna reden we richting Oostakker Dorp, waar we drie caches oppikten, eentje op de markt, eentje in een voortuin, en eentje in een parkje wat verderop.

Wolfs rug hield het nog wel even uit, verklaarde hij, en dus gingen we nog voor de multicache “Bootje varen” rond de twee veren over de haven. Het is echt wel een fijne multi, alleen de eindstache ligt een beetje op een groezelige plek. Maar de wind en het water waren een fijne combinatie, met poëzie op het veer!

Merel nam nog een selfie met mijn grote toestel, en toen was het meer dan welletjes voor iedereen. Het was dan ook tegen zessen toen we weer thuis waren, maar het was alweer een fijne middag. En ik denk dat Thomas de geocache app wel zal downloaden…

IMG_1599

Geplaatst op

Oostakker, begot

Het werd een maandagochtend zoals elke maandag zou moeten zijn: traag, sloom, met cornflakes en niks haastigs… Eten moest er ook al niet gekookt worden wegens overschot van gisteren, alleen opwarmen dus.

Maar rond een uur of twee stapten Merel en ik de auto in, en reden we naar Oostakker. Dat gebeurt wel vaker als we nieuwe kleren nodig hebben: nogal wat winkels, zowel kleren als schoenen, op een rij. Nu moest ik echter bij Partena zijn om allerhande prutsen in orde te brengen, en had ik een afspraak om half vier. Merel en ik waaiden dus eerst binnen in de C&A (en vonden niks), en gingen dan maar twee koptelefoonverlengkabels halen in de Mediamarkt. Ik geef het u op een briefje: het is gewoon hemels als die irritante stemmetjes van Disney Channel of zoiets enkel voor haar hoorbaar zijn ^^

We liepen nog even de E5 Mode binnen (niks), en gingen dan voor het papierwerk. En daarna… had mevrouwtje honger, en zijn we dan maar de Colmar binnengestapt, waar ik 18 euro betaalde voor een koffie, een Fanta en twee dessertbordjes. Toegegeven, het dessert was uitgebreid, maar ik vind dat niet weinig, nee.

IMG_0001

Enfin, we genoten, maar hadden het wel gezien wat het shoppen betreft. Dan maar richting geocaches: de eerste bracht ons naar een visvijver, waar Merel een balletshow ten berde gaf, en zij de cache opduikelde.

En toen stelden we tot onze grote verbazing vast dat er nota bene drijfzand is in Oostakker! Moh!

Daarna reden we een klein beetje verder, richting executieoord, waar ook een geocache ligt. Ik had al vaak de wegwijzer zien staan, maar nog nooit bij stilgestaan wat daar precies mee bedoeld wordt.

Wel… Laat ons zeggen dat Merel en ik onder de indruk waren, en dat ik haar veel rond de oorlog heb moeten uitleggen. Maar daar ga ik echt een aparte post aan wijden, want dat heeft het echt wel verdiend. En een vermelding op Gentblogt.

We moesten ons nog reppen om tegen kwart voor zes thuis te zijn, zodat ik snelsnel mijn voeten kon wassen en Wolf en ik tegen zes uur bij de kinesist stonden.

En daarna? Toen was er een salade van mijn liefje!

IMG_1535

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje voor tiener Kobe

Eigenlijk waren we het niet van plan, maar dinsdag dacht ik: waarom vragen we zondag niet gewoon iedereen voor koffie en taart? Een impromptu feestje, wie kan, kan, en wie er niet kan zijn, ook niet erg.

Ons pa en Nelly kwamen sowieso al eten, dus waarom niet? En tot mijn grote verbazing konden zowel Koen, Roeland als Dirk. Enkel Jeroen had al andere plannen, maar daar was niks aan te doen.

En dus maakten Merel en ik gisterenavond nog tiramisu, en bakten we deze voormiddag een glutenvrije, lactosevrije chocoladetaart voor Ilse. Lekker! En deze namiddag, terwijl Nelly zat te lezen en ons pa zat te mijmeren, bakten we ook nog de fantastische confituurtaart uit de Aveve af.

Gelukkig had Kobe intussen zijn kamer volledig opgeruimd, en stonden al zijn elanden netjes op zijn rek.

IMG_1434

Tegen vier uur druppelden de gasten binnen, en was er taart. We bleven eerst nog wat binnen zitten, want het was nog frisjes buiten en het waaide behoorlijk. Een uur daarvoor was het zelfs nog aan het regenen geweest…

Voor het aperitief trokken we echter naar buiten. En daar moest ook Kobes nieuwjaarsbrief gelezen worden. Nieuwjaarsbrief? Jawel, dat heeft u goed gelezen: Dirk was nog steeds niet tot bij ons geraakt om te nieuwjaren, en dus moest het maar vandaag ^^ Kan eindelijk dat nieuwjaarscadeautje weg van de piano :-p

Intussen was het heerlijk weer geworden, en genoot iedereen er zichtbaar van om buiten te zitten, een glas witte wijn of zoiets te drinken, wat knabbels te eten, en gezellig te zitten praten. En de kinderen? Die waren naar boven getrokken en zagen we nog nauwelijks. Fijn feestje, voorwaar…

Geplaatst op

Voetsteuntjes

Tegen half twaalf liepen Merel en ik lekker te voet naar de fietsenmaker – ’t is niet alsof het ver is. Mijn fietsband had het vorige zaterdag opgegeven, en woensdag had ik de fiets binnengebracht, waarop ze beloofden dat hij vandaag klaar zou zijn – ze gaan hierna twee weken dicht. Nu, ik had geen zin om de bijzonder onhandige aanhangfiets mee te zeulen, en dacht: ik zet Merel wel op de bagagedrager.

En toen dacht ik, bij de fietsenmaker: zo van die voetsteuntjes die je op de as zet, waarmee je eigenlijk volledig in orde bent om iemand te vervoeren op je fiets, wat zou dat kosten? 6,95 euro, juist ja. Ik kocht er prompt, en monteerde ze snel eventjes. “Snel eventjes”, moet ik schrijven, want dat ging niet zomaar. Eerst kreeg ik de vijs niet los, en daarna had ik blijkbaar het wiel lichtjes scheef getrokken bij het monteren, dus mocht ik herbeginnen. Nog een chance: die mens heeft alle gerief in huis. Want nee, hij kon het niet snel even zelf doen, daar had hij echt de tijd niet voor op zijn laatste werkdag, en daar had ik alle begrip voor. En ik ben ook nogal ne prutser, dat viel best wel mee.

Maar bon, Merel dus achterop, met een kussentje én voetsteuntjes.

Goeie raad als uw tiener “nee mama, ik neem echt nóóit iemand mee op mijn fiets hoor!” niet graag 60 euro gasboete betaalt: 7 euro voor voetsteuntjes. Wel zelf te monteren :-p

Geplaatst op

Una giornata Italiana

In 2013 deden we het ook al eens: themadagjes, maar toen op zondag. Zo hadden we toen ook een Italiaanse dag.

Vooral Kobe had er nu ook al naar gevraagd, maar op zondag is dat wat moeilijk, aangezien Bart dan kookt en ons pa hier dan is.

Maar vandaag, vandaag was het dus Italiaanse dag. Toegegeven, we hebben wel ontbeten, enkel koffie zoals de Italianen, is een brug te ver. Maar de kinderen hebben wel degelijk koffie gedronken hoor!

Enfin, ze begonnen te knutselen aan een reeks Italiaanse vlagjes, ik hing een vlaggenlijn op, en zette Italiaanse muziek op. Italiaanse folkloremuziek, met accordeons en zo, werd al na drie liedjes afgevoerd, en vervangen door Eros Ramazotti. Ook niet mijn favoriet, maar wel al pakken beter. Bart had zaterdag spaghettisaus gemaakt, het eten was dus niet moeilijk.

Intussen was het min of meer gestopt met regenen, en trokken Merel, Kobe en ik naar de winkel, voor verdere Italiaanse dinges. In het terugrijden kwamen we ook nog Rhune tegen, en dus zaten iets later vier kinderen tegelijkertijd tiramisu en Amarettikoekjes te maken.

Die koekjes, dat zijn trouwens de simpelste koekjes die er zijn om te maken: tien minuten werk, kwartier in de oven, klaar. En ideaal als aanvulling bij de tiramisu, want daar heb je twee eierdooiers voor nodig, en voor de koekjes twee eiwitten.

Het recept heb ik gehaald van Dishcover, maar herhaal ik hier even omdat het zo simpel is.

Klop twee eiwitten stijf, spatel daar voorzichtig 120 g. amandelpoeder, 60 g. amandelschilfers (eventueel nog wat fijner gehakt) en 150 g. suiker onder, en giet er eventueel een scheut Amaretto bij. Maak van dat deeg kleine bolletjes, leg die op een bakplaat met bakpapier, en bak op 160° tot ze mooi bruin zijn (zo’n kwartiertje). Dat is het.

Toen werd er opgeruimd, nog wat gespeeld, en ’s avonds was er ciabattabrood met Italiaanse charcuterie. En als dessert tiramisu, natuurlijk.

La vita è bella!

Geplaatst op

Pizzabeloning

Ik had tegen de kinderen gezegd dat ze eerste alle drie hun kamer moesten opruimen – vooral die van Merel was een stort – en dat we dan richting Pizza Hut zouden gaan, en wat T-shirts voor Wolf gaan kopen.

De drie kamers zijn opgeruimd geraakt: ze pakken ze alle drie samen een voor een aan, dat gaat sneller zo, vinden ze, en vooral leuker. Met de muziek vollen bak, natuurlijk.

Maar toen ze iets voor twaalven beneden kwamen, zag ik aan Wolfs gezicht dat het eventjes welletjes was geweest: hij was weer helemaal bleek en getrokken. Met een uitstapje naar de Pizza Hut zou ik hem geen plezier doen, wel integendeel. Ik stelde dus voor om pizza te laten komen, en meteen klaarde zijn gezicht helemaal op, en kwam er een diepe zucht van opluchting. Ha ja, want hij had niks willen zeggen om het niet te verpesten voor zijn broertje en zusje.

Twee medium pizza’s: 32 euro. Ik vind dat niet weinig. Maar toen googelde ik even een kortingscode, en werd dat 16 euro voor de twee: mooi meegenomen! En ook mooi meegenomen dat mama niet hoefde te koken :-p

IMG_1053