London baby, dag twee

Als ge wakker wordt omdat ge naar het toilet moet, mag het bed nog zalig zijn, dat helpt niet veel. Ik was dus om half acht wakker, las een beetje over wat we gingen doen vandaag, en niesde rond half negen Bart wakker. Arme jongen…

Enfin, het zorgde er wel voor dat we iets over negen in The Kitchen zaten, een hip, helder ontbijt- en lunchplekje hier wat verderop, met veel wit en een open keuken. We namen elk een sloot koffie,

IMG_1149

ik nam pancakes met maple syrup en pecans, Bart ging, tot mijn grote verwondering, voor porridge. Hij ontbijt normaal gezien niet, vandaar.

Een omwegje langs London Bridge Railway Station om een Oyster Card te kopen later, liepen we langs het water om de boot te nemen naar Greenwich. We lachten ons even een kriek met een Japans selfiegadget (dat we overigens een paar keer gezien hebben)

IMG_9879

en stapten op de boot. Het waaide wel, maar de zon scheen heerlijk, en echt koud was het niet. En die boot: da’ een immense aanrader! Bedankt iedereen die ons de tip heeft gegeven! Voor 16,50 £ per persoon – Londen is duur, jong! – hadden we een dagticket, en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Die boot is eigenlijk gewoon een waterbus, met een hoop haltes, en af en toe maakt hij behoorlijk wat snelheid. We stapten af aan Greenwich,

IMG_9882

wandelden voorbij de Cutty Sark,

IMG_9884

wat andere gebouwen

IMG_9885

stelden ons vragen over wat ze hiermee bedoelen

IMG_9886

zagen een prachtige “boekenbank” zoals die overal in Londen staan,

IMG_9883

liepen door het zonovergoten park naar boven naar het Royal Observatory,

IMG_9887

vonden 7 £ om aan te schuiven om op de officiële nulmeridiaan te gaan staan wat veel, en liepen er dus maar over langs de andere kant ^^

Er stonden wat verderop een paar vrijwilligers met een speciale zonnetelescoop: wijs, jong! Nog nooit eerder met eigen ogen de zon, inclusief zonnevlekken, erupties en pokdalige oppervlakte gezien.

IMG_9894

Enfin, we dronken koffie,

IMG_9892

genoten van het park en de prachtige uitzichten over de stad,

IMG_9895

IMG_9890

IMG_9889

IMG_9896

gingen iets eten in een echte pub,

IMG_9900

IMG_9901

IMG_9898

IMG_9899

en namen de boot in de andere richting, tot het eindpunt aan de London Eye (dat reuzenrad). De tocht duurde veertig minuten, en ik heb dus een massa foto’s genomen. Het is de beste sight seeing die je je kan dromen!

IMG_9902

IMG_9903

IMG_9904

IMG_9907

IMG_9909

Het inhammetje waar we te voet over gingen, komende van onze logeerplek. Ik heb het er later nog wel over ^^

IMG_9911

The Shard, volgens hun zeggen het hoogste gebouw van West-Europa. Heel dominant in het straatbeeld, en ook echt wel mooi.

IMG_9912

IMG_9914

Links de Teelbal, ofte City Hall. Ook wel scheef ei genoemd en zo.

IMG_9915

IMG_9916

IMG_9917

De HMS Belfast, oorlogsschip dat daar definitief voor anker ligt, en te bezoeken is.

IMG_9920

IMG_9922

Southwark Cathedral

IMG_9923

IMG_9924

IMG_9925

Tate Modern met de Millennium Bridge

IMG_9926

IMG_9927

IMG_9929

IMG_9930

IMG_9931

Aan de Eye zullen we geweten hebben dat we in toeristisch gebied kwamen: we moesten ons een weg banen door de massa! Over de brug, langs Big Ben en the Houses of Parliament beterde het eigenlijk niet zo.

IMG_9934

IMG_9937

En aan Trafalgar Square zag het zwart van het volk, het leek wel Gentse Feesten.

IMG_9941

IMG_9938

Intussen was het behoorlijk warm geworden, en zochten we toevlucht (en een vieruurtje) in de Costa Coffee boven de boekhandel Waterstones. We vonden meteen ook cadeautjes voor de kinderen, oef.

En toen was het stilaan tijd voor wat cultuur in de National Gallery, waar we het segment van de impressionisten gingen bekijken. Prachtige dingen gezien van zowel Monet als Manet, maar ook Van Gogh, Renoir, en veel Degas. Mooi mooi.

IMG_9939

Verder ging de tocht, naar Picadilly Circus, waar we gewoon op straat een hoek om stonden aan te schuiven om over te steken. Zot gewoon!

Enkele beelden tussendoor:

IMG_9945

IMG_9943

IMG_9944

We wandelden naar Covent Garden,

IMG_9946

dronken daar een veel te dure maar wel lekkere aardbeiensmoothie,

IMG_1150

en vonden het welletjes. Terug naar de Thames dus, via een klein parkje,

IMG_9947

en opnieuw de boot op naar de London Bridge.

IMG_9950

IMG_9949

En dan opnieuw langs het water

IMG_9952

voorbij dat odeon waarover ik het al eerder had, en waar ze nu muziek aan het spelen waren

IMG_9951

met tussenstop bij een Italiaan voor avondeten

IMG_9953

richting huis.

IMG_9954

Daar stelde Bart vast dat zijn gezicht toch eigenlijk wel goed verbrand was, en ik ben daarnet nog even naar de supermarkt wat verderop gelopen om after sun. Wel handig, zo van die winkels die open zijn tot elf uur ’s avonds. Hij ligt wel al meer dan een uur te slapen intussen, ik ga hem moeten wakker maken. Maar we hebben vandaag ongeveer achttien kilometer gestapt, en we zijn dat beiden niet gewoon, vandaar de vermoeidheid.

Morgen gaan we de fiets op. Het gaat minder warm worden dan vandaag, hooguit achttien graden, zeggen ze, en af en toe een bui. Laat ons hopen dat we daar dan tussen fietsen…

Dag drie met vakantiegevoel

Fietsen door de heldere zomerse ochtendlucht, als alles nog fris is en de beloofde warmte nog moet komen, is een van de kleine geneugten waar ik dol op ben.

Edoch.

Fietsen met drie kinderen, waarvan eentje nog echt moet leren in het verkeer fietsen en nog alle kanten uit zwiebelt, valt daar echter niet onder. Geloof me. Wolf reed voortreffelijk voorop, Merel genoot in het stoeltje achterop bij mij, en Kobe… Tsja, Kobe maakte kennis met de goot, knuffelde een paal, en zorgde ervoor dat ik een jaar van mijn leven kwijtspeelde, of zo voelde het toch aan. Over de twee kilometer doorheen de woonwijk, met nauwelijks auto’s onderweg, deden we bijna twintig minuten, zodat we royaal te laat waren op sportkamp. Gelukkig zijn het daar ook geen stipte beginners.

IMG_1130

Een en ander zorgde er wel voor dat de koffie thuis, in alle rust, dubbel zo hard smaakte.

Tegen half elf was het uit met de rust: ons ma arriveerde, om gezellig samen, als moeder-dochtermoment, te gaan shoppen in datzelfde Lochristi van gisteren. Missie: een nieuw paar sandalen voor haar, een T-shirt of zoiets voor op haar nieuwe groene rokje van Desigual dat blijkbaar een onmogelijk kleur heeft, en dat was het zo ongeveer. Vrij beperkt, dus.

Het begon eigenlijk al zeer goed: in de eerste schoenwinkel hadden we al prijs. Al duurde het toch wel een klein uur voor ze beslist had welk paar ze nu eigenlijk ging meenemen. Wijven!

Maar omdat een tweede paar sandalen eigenlijk ook nog wel moest kunnen, vond ze, stopten we ook nog bij een resem andere winkels. Helaas. We waaiden zo wel per toeval nog de C&A binnen, omdat die toch naast een schoenwinkel lag, en we kwamen nota bene allebei buiten met een felgroene jas: zij een regenvestje, ik een kort nepleren ding dat ik ongelofelijk wijs vond. Tot zover mijn voornemen niks te kopen.

We waaiden nog winkel in, winkel uit, kochten brol bij de Action, gingen de boogpees in de Decathlon inwisselen voor een korter exemplaar, en togen naar Lochristi Dorp voor een late lunch. Alwaar de ober me vergat te vertellen, bij het bestellen, dat een hammetje toch minstens een half uur wachttijd is. Tegen kwart over twee hadden we alsnog ons eten, en ik moet zeggen: het was het wachten waard. Heerlijk!

IMG_1132

Veel winkels wilden we eigenlijk niet meer doen, we hadden het zo wat gehad, en gingen eventueel nog even in Evergem kijken voor een stevige beha voor haar. Maar in het passeren stopte ik nog even in de Cassis/Paprika, en jawel, zelfs twee mooie witte T-shirtachtige dingen voor ons ma op dat fameuze rokje. Score!

Missie geslaagd.

In Wondelgem leende ik fluks een fiets van de immer fantastische apotheker, en troonde ma mee om de kinderen op te halen. Lag het nu aan het feit dat oma mee was of niet, feit is dat Kobe deze keer geen aandrang voelde om palen te knuffelen of iets in die strekking. Hij leert echt snel.

Enfin, drukke dag met totaal geen verplichtingen, en alweer een fijn vakantiegevoel. Dank u, ma!

Shopping spree met Wolf

Eigenlijk zelfs totaal onverwacht, om eerlijk te zijn.

Kobe moest deze middag naar Lochristi voor een verjaardagsfeestje in de bowling. We waren een dikke twintig minuten te laat, dankzij onder andere dertien minuten voor Meulestee brug, maar bon.

Ik had al afgesproken met een andere mama dat die hem terug mee zou nemen, en ging dan even met Wolf nog op zoek gaan naar een korte groene broek voor zowel hem als Kobe, voor op kamp. Oh, en om loombandjes gaan. Voor wie dat nog niet kent: dat is die rage om met kleine felgekleurde rekkertjes armbandjes en dergelijke te maken, en figuurtjes en zo op een soortement van raam, een “loom” dus. Ook op de lagere school is het een echte rage, en Wolf, die sowieso al een prutser is, wilde er ook heel graag. En omdat het toch quasi het einde van het schooljaar is, kon dat wel, vond ik. We moesten dan ook nog een pak knutselgerief hebben voor een verjaardagsfeestcadeautje, en dan is de Action ideaal.

Bon, wij twee dus op ons dooie gemakje naar de JBC, de H&M, en dat soort onzin. Overal was het al “actie”: twee kopen, en de korting kickt in. Helaas, stelden we vast toen we al meer dan een kwartier hadden aangeschoven aan de kassa van de H&M, was dat in sommige winkels twee willekeurige stuks, en in andere twee afgeprijsde stuks. Voor zeven euro extra ging ik niet nog eens een kwartier aanschuiven, dus volle pot dan maar. Nog niet duur, eigenlijk. We vonden de gewenste groene broeken, en voor Wolf nog een trainingsachtige bermuda voor sportkamp volgende week.

Op naar de volgende halte, waar het ook al zwart van het volk zag en bijna vechten was om een parkeerplaatsje. Ja, je hebt daar in Lochristi/Oostakker wel alle winkels op een rij, maar het tekort aan parkeerplaatsen en de lange file moet je er maar bij nemen, toch op een zaterdag en zo. In de Action vonden we voor 12 euro een grote zak aan divers knutselgerief, en Wolf vond ook nog, tot diens immense vreugde, pakjes van dertig extra pijltjes voor de nerf guns. Oh, en een verentooi voor Kobes indianenpak voor op kamp. Al bij al, met een kwartier aanschuiven, toch ook weer goed voor 40 minuten. En toen gingen we nog binnen daarnaast in de Lola & Liza, waar ik nog een tegoed had van 23 euro. Wolf zette zich gezellig op de sofa’s in het midden van de winkel en speelde spelletjes op mijn GSM, en ik deed rustig mijn ding, zijnde het kopen van een niet-afgeprijsde Tshirt met kant, en eentje met lange mouwen en halsdrapage – of, zoals mijn leerlingen het noemen, een spuugbakje – voor tien euro. Dik in orde.

Maar toen hadden we nog steeds geen loombandjes. We reden “iets verder” – dat was wat een winkelbediende zei, en wat uiteindelijk 4 km bleek te zijn   naar de Loods 3, en die hadden net hun laatste verkocht. Juist. En toen waren we net op tijd om Kobe op te halen op de bowling…

We reden alsnog door naar Evergem, naar de volgende Loods 3, die wél nog bandjes had. Twee gelukkige jongens, en ik die een onverwacht, maar eigenlijk best wel fijn winkelnamiddagje had met mijn oudste. Goed voor heerlijke gesprekjes, trouwens.

Van oranje en rood

Vijf minuten, meer heb ik blijkbaar niet nodig om schoenen te kopen ^^

Ons ma had me gisteren gebeld: “Zeg, ge moet ne keer binnenspringen in den Bel&Bo, want daar hebben ze schone oranje schoenen. Wel geen feloranje, maar toch oranje, en voor niet veel geld. Ik weet wel niet of het uw goesting gaat zijn, want ’t is mee zo ne strik op, enfin, een strikachtig iets, maar ge kunt maar gaan kijken hé. Oh, en ze hebben der ook zo ne wreed schonen krans, met gelijk oranje parelmoer en kubuskes, ik kan het niet goed uitgelegd krijgen, maar ik vond hem in elk geval wreed schoon”.

En wat doet een dochter dan, die op zoek is naar oranje schoenen voor bij de communie-outfit, als ze vijf minuten op overschot heeft en een Bel&Bo op vijf minuten van het werk? Jawel, naar die schoenen gaan kijken.
Ons ma had gelijk: dat strikachtige iets was niet helemaal mijn smaak, maar de schoenen zijn wel het juiste kleur, en voor 25 euro ging ik nu niet moeilijk doen. En de krans heb ik ook maar meteen meegenomen, ook al heb ik zelf iets gemaakt intussen. Ik zal nog wel zien wat van de twee ik zal aandoen.

Enfin, ik was tien minuten te laat op mijn lunchafspraak met mijn echtgenoot, maar daar ging hij nu ook weer niet dood van: mijn queeste was eindelijk volbracht.

Na de lunch ben ik dan richting kapper gereden, voor een fris kort kopje. Voorlopig is het nog oranje, net zoals de schoenen, maar ik ga het vanavond of morgen nog rood kleuren: dan is het kleur optimaal tegen diezelfde communie.

Goh, ne mens heeft daar nog werk mee zeg!

 

Efkes weg. Gewoon efkes.

Ik heb het al zowat gehad met deze vakantie: de twee jongsten maken geregeld ruzie, en ik heb nog een pak werk dat ik niet afkrijg. De chaos in mijn hoofd is een pak minder tijdens de werkweken: dan is alles tenminste netjes geregeld, en heb ik tijd voor mezelf tussendoor.

Maar vandaag kwamen mijn ouders langs: die wilden de verbouwingen nog wel eens zien, want het was een serieus tijdje geleden dat ze hier nog waren geweest. En ik, ik zag mijn kans schoon: ik gaf mijn vader koffie en soesjes, liet hem bij de kinderen (+ 1, want neefje Alexander was ook meegekomen, tot groot jolijt van de jongens) achter, joeg mijn ma in de auto, en reed fluks naar de Sint-Michielsgarage. Zij had namelijk geklaagd dat het al zo lang geleden was dat ze nog eens in ’t stad was geweest, en dat het voorzekers serieus veranderd was in de winkelstraten. Kopen gingen we niet doen, nee hoor.

En toen keek ze haar ogen uit in de Desigualwinkel – “Moh, sinds wanneer is dat hier? Zo wijs! Ik draag dat al van sinds dat dat nog niet bekend was, meegebracht uit Spanje, jaja.” – en kreeg ze voor haar Moederkesdag-verjaardag een groen rokje van mij, waar ze beeldig mee staat.

Het was dik na zessen toen we weer thuis waren, maar dat kon me niet schelen: de kinderen hadden goed gespeeld, mijn pa had ze intussen morse-oefeningen gegeven, en ik, ik was een paar uur weg geweest van hun gezaag.

Thuis zijn als uw kinderen thuis zijn: het is een echt gemak, maar soms niet goed voor de mentale gezondheid. Geloof me maar.

 

Rondcrossdagje

Dat het weer een van die noodzakelijke rondcrossdagjes was.

Het was nochtans rustig gestart, met een koffietje, terwijl de kinderen naar de dagelijkse Ketnetfilm keken. Maar daarna hesen ze zich in hun kleren, en aansluitend in de auto, op naar Lochristi-Oostakker.

Wolf kreeg een echte zonnebril – een duur ding – omdat hij evenveel last heeft van licht als ik. Hij is gewaarschuwd: hij krijgt er maar eentje. Als hij die kwijtspeelt/beschadigt, worden het weer goedkope supermarktmodelletjes.

Aansluitend kreeg Kobe nieuwe schoenen uit de Brantano, want de vorige waren echt versleten – lees: gaten in de zolen. Ach ja, ik heb me er intussen al bij neergelegd dat hij niet langer met een paar doet dan een maand of twee. Gelukkig waren er nog de bonnen van VISA, waardoor er toch weer tien euro korting was.

En toen hadden ze honger, en lonkte de Pizza Hut. Alwaar we allemaal het buffet namen, en Merel niet hoefde te betalen omdat ze maar één stukje had gegeten. Chique van die mannen, echt waar.

Er sloeg al enige vermoeidheid toe, zeker bij Merel die nog wat met de pokken in het kleine lijfje zit, maar onversaagd togen we naar de Decathlon voor een nieuwe lange sportbroek voor Wolf, en reden daarna door naar de Zeeman om te kijken of ze er toevallig goeie wol hadden voor de punnikset. Helaas, maar Merel kreeg wel een aantal nieuwe leggings, en vooral ook een schattig knaloranje Dorakleedje. Had ik haar niet tegengehouden, ze had het ter plekke aangetrokken. Wat ze overigens wel deed met haar nieuwe roze petje. Een kinderhand, nietwaar.

Enfin, geen wol gevonden, dus richting de Veritas. Daar hadden ze ook niet de gewenste wol, maar gelukkig wel de nieuwe manchetten voor de gekregen, en aan de manchetten versleten fleecetruien voor Wolf. Zalige truien van ’t unief, en hij wil ze graag dragen op school.

Toen was iedereens pijp uit, en vegeteerden we allemaal een uurtje in de zetel thuis. Maar no rest for the wicked: om vier uur zaten we alweer in Mariakerke bij de orthodontist. Niet dat we al aan beugels toe zijn, maar Wolfs melkhoektanden zitten in de weg voor zijn definitieve, en de orthodontist bevestigde dus het vermoeden van de tandarts: ze moeten eruit. Volgende week afspraak maken bij de tandarts dus. Ook Kobe kreeg een onderzoek en een voorschrift: infantiel slikpatroon, iets wat een logopedist kan wegwerken.

Enfin, vermoeiende dag, en dat noemen ze dan vakantie…

Nieuwe bril

Mijn oude bril moet van zeker tien jaar geleden dateren. Een fijn model, met opengewerkte zijkanten en zo. Alleen… Ik had een paar weken geleden al de neusjes moeten laten vervangen, en had toen een bril gezien die ik echt wel zag zitten. Als ik een nieuwe bril nodig had gehad, vond ik. Want die montuur was niet zo duur, maar ik heb, wegens de grote afwijking in mijn ogen, pokkedure glazen. En het is niet alsof ik die bril veel draag in het openbaar. Thuis wel, ja, maar als ik de deur uit ga, steek ik doorgaans mijn lenzen in.

Geen bril dus.

Tot ik vorige week plots, bij het opzetten van de bril, het oor half afbrak. Een teken dat de bril eigenlijk écht wel versleten was. Er was hier en daar ook al wat kleur af, maar vooral: de glazen zijn na al die tijd intussen zó beschadigd en gekrast – de krasvrije laag is er gewoon afgesleten – dat ik hem niet meer proper krijg, en dus altijd wat troebel zie.

Dus tóch tijd voor een nieuwe bril.

Ik ging woensdag, ondanks de bronchitis, even langs bij de brillenwinkel, en dat was eigenlijk rap geregeld: de montuur die ik wilde was er nog, en mijn dioptrie zit daar standaard in de computer. De rekening was wat anders: 99 euro voor de montuur, en ongeveer 275 voor de glazen. Gelukkig krijg ik als vaste klant nog een mooie korting, maar toch: 322 euro. Tsja.

Vandaag ben ik de bril gaan ophalen, en jawel, het is goedgekeurd. Beetje streng, beetje anders, maar wel oké. Vind ik toch.

IMG_0898

Ik weet weer waarvoor ik gewerkt heb deze maand.

Rommel en brol, mét budget

Ik moest vandaag dat vestje van Merel ophalen, dat ik besteld had. Meteen nam ik de kinderen mee naar Lochristi, want ik had ze beloofd dat ze knutselgerief uit de Action kregen, nadat ik vorige week zo’n gigantische hoop mee had gehad voor tien euro.

Het is dus echt niet te schatten welke rommel en brol ze daar verkopen, en hoeveel volk er dan ook in zo’n winkel staat. Het was er druk en heet, en toch hebben de kinderen zich voorbeeldig gedragen.

Ik had hen elk een budget van tien euro gegeven. Daarmee mochten ze uitkiezen wat ze wilden, maar ze mochten er niet over gaan. Snel schoten de jongens elk een andere richting op, terwijl ik met Merel in de rekken snuisterde. Zij koos al snel een boekje met een uitdrukbaar prinsessenkasteel in karton, dat je daarna nog helemaal in elkaar moet puzzelen. Daarnaast wou ze stempelstiften, en had ze ook nog een leuke zeemeerminprinsespop (sic) gezien. Plots zag ze echter een Disney prinsespop, en toen wilde ze die. Toen ik zei dat ze die mocht hebben, maar dat ze dan wel het boekje en de stiften moest terugleggen, dacht ze even héél diep na, en besloot toen toch maar voor de zeemeermin + boekje + stiften te gaan.

Ook voor de jongens was het een prima oefening: Kobe koos een aantal ponsen, een doos met hele grappige zelf te maken figuurtjes in fluffy staaldraad en een pak dik metalig papier. Eigenlijk bleef hij nog een eindje onder budget, maar hij vond het genoeg. Wolf daarentegen was vastbesloten het maximum uit zijn budget te halen, maar had iets waarvan hij niet wist hoeveel het kostte. Hij had een groot flashy geweer met mousse projectielen mee, een duimkickerspel, iets dat je moet opdraaien met twee touwen, en dat dan snel draait en lawaai maakt (geen idee hoe het heet, maar wij hadden het vroeger ook, in de categorie van een jojo en een tol en zo) en een scheetkussen. Dat laatste stond niet geprijsd, maar hij hoopte onder de tien euro te blijven. En jawel, de kassa zei 21, 70 euro voor de drie. Mooie oefening in budgettering dus.

Dat het brol was, bleek intussen ook al: de duimkicker legde bijna onmiddellijk het loodje, maar het draaiding was een groot succes, vooral op de scoutsfuif ’s avonds. En dat geweer, dat schiet verdomd ver. Met Merel ben ik het kasteel aan het bouwen, en Kobe heeft al massa’s figuurtjes uitgeponst in het metaalpapier, met een heel mooi resultaat. Dik in orde dus. Lang leve de brol uit de Action ^^

Productieve dag, enfin, min of meer

Dat zalige weer, dat doet wonderen voor mijn humeur! Helaas nog niet voor mijn longen, maar dat komt hopelijk nog wel.

Ik heb rustig de was buiten gehangen, gekookt, en ik heb zelfs een uur buiten in de zon gezeten, ongestoord, terwijl ik zat te lezen! Du jamais vu gewoon! Ik had ook de Fatboy uitgehaald, en daar werd enthousiast in gespeeld, vanzelfsprekend.

IMG_8072

IMG_8070

IMG_8071

Helaas moest ik ook nog richting Lochristi naar de winkels, om die bestelde schoenen voor Kobe, en eens kijken of ze dat giletje voor Merel daar in de juiste maat hebben. Oh, en knutselgerief vinden voor Nands verjaardag. Zeggen dat ik er geen zin in had, was een understatement: veel te mooi weer om in winkels te gaan lopen, en door die heftige verkoudheid voel ik me nu niet bepaald super.

Maar bon, wat moet dat moet, dus ik naar de Torfs. Ik heb daar het record gebroken, denk ik: twee minuten, binnen en buiten. Ha ja, want het stond netjes te wachten.

Omdat mijn auto toch geparkeerd stond voor de Lola & Liza, ben ik ook daar binnen gewipt. Ik moet namelijk ook zelf nog een outfit hebben voor die communie, vandaar, en dan is het kwestie van op het juiste te vallen. Mijn oog viel meteen op een kleedje in donkerblauw met felpaars en feloranje, maar ik twijfelde nog toen ik uit de kleedkamer kwam. Meteen kwam een van de verkoopsters op mij af: dat het me te breed maakte in de heupen, en of ze me een paar andere kleedjes mocht voorstellen en komen brengen? Uiteraard, ondanks het feit dat ik de meeste prints die er hingen, niet zo graag zag. En dus liep Claudia om een kleedje of vijf, waarbij ze al meteen na het tweede vaststelde dat ik blijkbaar een moeilijke was, want dat die fletse kleuren me echt niet gingen. Of ik dat eerste kleedje, dat ik graag zag, niet nog eens kon aantrekken? Maar deze keer met een corrigerende slip eronder?

Dat vond ze een heel pak beter, en ik eigenlijk ook wel. Ze haalde er nog een fantastisch oranje blazertje in een soort tricotstof bij, en ik vond het prachtig. Ikke, oranje, jawel. En voor 116 euro heb ik dus een kleedje, een blazer, bijpassende nagellak, en ik heb meteen de slip ook maar meegenomen. Score, zou ik zeggen! Totaal onverwacht, eigenlijk, en met dank aan Claudia!

Het giletje voor Merel hadden ze niet binnen, maar konden ze wel laten overkomen uit Zelzate, zodat ik volgende week nog eens naar ginder mag kletsen. Maar dan neem ik de jongens, en vooral Kobe, mee: voor tien euro heb ik in de Action een ganse zak knutselgerief gevonden, en voor die prijs mogen de jongens dan ook eens een ganse hoop knutselspullen kiezen.

Allez vooruit.

Strooptocht

Mijn schoonmoeder nodigde de kinderen en mij uit om in Ronse iets te komen eten, en dan kleren te gaan kopen voor Kobes communie in haar favoriete kinderboetiek. Ik zei uiteraard geen nee, en dus tuften we vrolijk in de zon naar Ronse.

Nelly nam ons prompt mee richting Avelgem (en geloof het of niet, de Kwaremont was afgesloten, enfin, voor verkeer boven de 3,5 ton, maar toch…) maar het Konijntje, waar ze een fijne buitenspeeltuin hebben, was blijkbaar gesloten in de vakantie. We reden naar Kwaremont zelf, om daar vast te stellen dat ook In ’t Palet gesloten was. Dan maar richting Ronse zelf, in de buurt van de Markt zijn wel wat eetgelegenheden.

Bon ja: La Différance? Dicht. De Acte? Toe. We liepen wat verder, en hadden plots wél geluk: de Look was open. Helaas geen speeltuin of buitenruimte, maar tegen dan hadden we toch al zodanig honger, dat daar niemand meer wakker van lag. De kinderen aten fantastische garnaalkroketten, en ik had een meer dan serieuze portie gegrillde scampi’s met frietjes.

IMG_0877

Tegen dan was het al zo goed als twee uur, en gingen we post vatten aan de boetiek. Kobe kreeg een donkerdonkerblauwe broek, met bijpassend Tshirt met de max van een tekening op, en een felrode gilet. Echt knap. Wolf werd gelijkaardig uitgedost: een felblauwe broek met wit Tshirt met knaloranje gilet: net iets minder klassiek, maar hij is dan ook niet degene die zijn communie doet. Voor Merel had ik al een kleedje, en dus vond Nelly het welletjes.

Er kon natuurlijk nog wel een taartje, respectievelijk ijsje bij, en dat gingen we dan ook halen.

IMG_0879

Rond vier uur begonnen we aan de tocht naar huis, evenwel niet zonder tussenstops: Kobe moest nog schoenen hebben die erbij passen, en die hadden ze niet meer gehad in Ronse. Op de N60 is er tegenwoordig ook al zo’n koopcentrum, en daar is een Torfs: de moeite waard om te stoppen dus. En jawel, een paar prachtige AllStars gezien in donkerblauw met felrood. Alleen hadden ze – uiteraard – zijn maat niet meer, maar ze gingen een paar opzij houden in de Torfs in Lochristi. Ik weet weer wat gedaan zaterdag.
We zijn dan ook nog even de JBC binnen gelopen om een vestje voor Merel, en daar ook hetzelfde verhaal: het perfecte giletje gezien, maar alweer niet haar maat. Helaas kunnen ze bij JBC enkel zien of het voorradig is in de regionale winkels, en was Lochristi te ver. Soit, ik moet er zaterdag toch naartoe, ik kan even goed even gaan kijken.

En toen was het welletjes, begonnen mijn longen weer serieus lastig te doen – ik heb al een serieus tijdje een behoorlijke hoest – en reden we naar huis. Moe, maar wel met de goeie buit. Score!