Cadeautjes

Cadeautjes geven is leuk, maar er krijgen toch ook wel hoor! Met andere woorden: er volgt een behoorlijk materialistische post, u weze gewaarschuwd!

Ik heb me zitten amuseren met dingen uitzoeken dit jaar.

* Merel: een prinsessencomputer van ons (enfin, eigenlijk Freecycle: niet dat we het niet kunnen betalen, maar ik vind het onnozel dat iemand een perfect stuk plastiek in de vuilbak gooit, en ik dan een nieuw stuk plastiek ga kopen), de DVD Frozen van oma, twee puzzels van Omaly, boekjes van meter Sarah, een minikeukentje en een hoofddoekje van meter Else.
* Kobe: twee elandenknuffels van ons, twee Skylanders van oma, geld van omaly, het boek De Hobbit in het Nederlands van peter Roeland. Peter Dirk moet nog eens komen nieuwjaren.
* Wolf: een envelopje en een knutselskelet van ons, een prachtige verlichte wereldbol van oma, geld van omaly én peter Jeroen. Hij wilde dat eigenlijk het liefst, maar met die wereldbol kon oma hem dus ook verleiden, dat wou hij bijzonder graag. Hij is er dan ook  al uren zoet mee geweest. En van peter Koen kreeg hij dé klapper: vier boeken van Minecraft, waarmee ze dingen kunnen maken in het spel.

De drie kinderen hebben samen ook nog een paar dingen gekregen: het nieuwste Heerlijk Hoorspel, een DVD van kapitein Winokio, cinematickets voor de Hobbit.

* voor ons ma had ik een bon van M.A.R.T.H.A., waarvoor ze dus met mij eens in ’t stad zal moeten. Dubbel score, dus ^^ Voor haar nieuwjaar had ik een allerschattigst keramieken hangding gevonden voor een theelichtje.
* ons pa kreeg zijn standaard zeurkalender.
* Bart had als antwoord gegeven op de vraag wat hij wilde: “eens lekker lang kunnen slapen”. Als gimmick – want hij mag elk weekend minstens een dag uitslapen, meestal zelfs de twee – kreeg hij dus een pyjama. Tsja. Hij heeft ook nog een paar Moleskine schriftjes gekregen, gewoon omdat hij een moeilijke mens is om cadeautjes voor te kopen.
* meter Sarah kreeg een bon van COS, omdat Roeland me wist te vertellen dat ze dat leuk vond.
* meter Else wilde een armband om te gaan lopen met haar iPhone, en een paar rode gastendoekjes. Lang gezocht – wegens nergens rood te vinden – maar uiteindelijk toch gescoord.
* Nelly kreeg de laatste nieuwe van Pascale Naessens, op eigen aanvraag blijkbaar.
* Marie-Julie kreeg de twee prinsessenjurken uit de vorige post
* Marne kreeg een schattig houten poppenhuisje, waar ze hopelijk veel mee zal spelen. Sarah denkt alvast van wel.
* Voor Liv en Bo heb ik elk een opbergdoos van Lego gekocht, in de vorm van een groot blok. Else wil er een muur mee bouwen, en dan komt dat perfect uit natuurlijk.
* voor de vier peters heeft Bart gezorgd, namelijk een fles goeie cognac.

Eigenlijk heb ik dus vooral veel rondgecrosst om alles te vinden en te halen, en ook wel veel gedacht. Maar bon, missie geslaagd dus.

En wat heb ik zelf gekregen? Mooie dingen!

Van Bart kreeg ik zelfs twee cadeautjes: een bon van 100 euro voor het Vijgeblad: ha ja, zo had hij er zelf ook nog wat aan, zei hij ^^ En dan nog het boek Persepolis van Marjan Satrapi, wat op mijn verlanglijstje stond.
Sarah voorzag dan weer een bon van Cora Kemperman, en aangezien ik daar zelf zo stilaan een winkel mee kan beginnen, is dat een prima idee! Ik draag eigenlijk bijna niks anders…
Ons ma gaf me een heel mooie rode ketting, recht in de roos.

IMG_2934

Delphine gaf me voor het kerstfeestje een zeer royale portie koffie van Hoorens, en schitterende thee, met nog een zakje koekjes en chocolade bij. En als meter kreeg ik een prachtige orchidee in een hele mooie pot. Ik dik content zeg!

IMG_2936

Nelly gaf me mijn traditionele, zeer gewaardeerde cadeau: een nieuwe fles Trésor van Lancôme. Ik zat er eigenlijk al op te wachten, want de vorige was al een paar weken leeg…

Enfin, ik heb eigenlijk zeer fijne dingen gekregen, en ik heb zo de indruk dat de ontvangers van de cadeautjes ook allemaal wel tevreden waren.

 

Kerstmarkt? Nee bedankt.

Na alweer een rustige ochtend vond ik dat Bart nog wel wat rust verdiende, en dat de jongens wel wat beweging konden gebruiken. Ha ja, door gans de toestand met Bart is hun vakantie zo’n beetje in het water gevallen. Niet helemaal natuurlijk, maar we hebben niet echt uitstapjes gedaan en zo.

Bon, wij dus rond een uur of drie richting ’t stad. Omdat ik zo snel wagen- en-alles-wat-beweegt-ziek ben, is een volledige tramrit voor mij echt geen optie. We namen dus de auto, en reden tot aan de Ferrerlaan, daar waar de tram in een eigen bedding langs het Guislain rijdt. Om daar vast te stellen dat die halte afgeschaft is, en we dus te voet naar de volgende mochten.

We zijn doorgereden tot het eind van de Veldstraat, over de Kouter naar de hoek van de Vogelmarkt gewandeld om daar een cadeautje op te pikken, en dan rustig via de Mageleinstraat op het Sint-Baafsplein verzeild. In de kerstmarkt dus. Poeh. Da’s dus echt niks voor mij, he: veel volk, en vooral veel brol en eten. En eten en brol. Maar wel een cadeautje voor ons ma gevonden. Schaatsen konden we niet wegens Merel nog te klein – toch tussen al dat volk – en we zijn dan maar verder gewandeld tot aan de Damass: ijsjes voor Kobe, Merel en mezelf, een warme wafel voor Wolf.

IMG_0896

Wolf mocht daarna van mij op de grote glijbaan, en Kobe kreeg een minipoesje in speksteen.

IMG_0895

Tegen dan was het donker, en hebben we de tram teruggenomen. Op blijkbaar ook al een onorthodoxe wijze: blijkbaar via een halte die alleen in de Gentse feesten bestaat. Maar de chauffeur had ons opgemerkt, was toch gestopt, maar was toen we uitstapten ons toch even komen zeggen dat er eigenlijk geen halte was, en dat hij in de problemen had kunnen komen door toch te stoppen. Ik heb hem hartelijk bedankt – er zijn toch nog lieve mensen – en we hebben het genoteerd voor een volgende keer.

T-shirts en andere rommel

Wolf moest dringend T-shirts hebben: door zijn recente groeischeut waren plots de mouwen van al zijn T-shirts te kort, en meestal nog geen klein beetje ook. Strikt genomen zijn het nu nog geen solden, maar met die koppelverkoop zit je ook al goed natuurlijk.

Bon, Wolf zat wel nog bij Wout, en ik ging hem daar dus ophalen. Maar eerst mocht ik om twee uur Kobe afzetten bij Jonathan, en Pascale had speciaal gewacht met koffie te drinken tot ik er was, en ze haalde zelfs taart boven. We hebben een dik uur gezellig zitten kletsen, tot ik het zo langzamerhand toch wel tijd vond om Wolf op te halen.

DSC_0237

We reden nog snel even langs huis om Merel op te pikken – zodat Bart rustig kon slapen – en reden daarna naar Decathlon voor een cadeautje voor Merels meter, en verder naar Oostakker, om voornoemde T-shirts. In de H&M hadden ze ongelofelijk wijze T-shirts voor helaas de jongere reeks, voor Wolf was er totaal niks te vinden. Merel kreeg twee diadeems, en wij liepen verder naar de JBC. Daar vond hij een aantal heel knappe stuks, 50 euro voor vijf. Kon erger, dus. Tegen dan hadden we het al gehad met alle drukte – nooit verwacht, eigenlijk – en reden we nog naar de Carrefour.

IMG_0890

Ik had van Pascale stickers gekregen, en kocht me een Brabantia grillpan voor 25 euro in plaats van de vooropgestelde 99. Goed gereden dus ^^ We zochten er nog naar brood en yoghurt, namen nog twee T-shirts mee voor samen zes euro, en pikten tegen half zeven Kobe op, die het nog altijd veel te vroeg vond.

Ik viel doodop in de zetel. Serieus zeg, hoe moe kunt ge worden van wat in de winkels rond te dweilen?

Ook Sinterklaas, maar dan voor mezelf

Ik heb gisteren ook Sinterklaas gespeeld, maar dan voor mezelf: een nieuwe computer! Het was dringend nodig: ik leef achter dat ding, en hij liep regelmatig vast de laatste tijd. Hij was ook al van de snelste niet meer, er zaten standaard foutmeldingen bij het opstarten, enfin, ’t was dat niet meer.

Ik heb lang getwijfeld, maar uiteindelijk ben ik voor een laptop gegaan, met extern scherm en al. Hier thuis ga ik het verschil met een PC niet merken: het ding staat op de hoek van mijn bureau, en alles zit zonder meer ingeplugd. Het grote verschil zit hem in het veel grotere scherm, en het feit dat ik hem ook kan meepakken, als ik dat wil. Dat zal niet zo vaak gebeuren, eigenlijk, aangezien ik op school ook in elk lokaal een PC staan heb, maar bijvoorbeeld tijdens de klassenraden kan het wel handig zijn.

Enfin, het is een ASUS geworden met sdd, 22 inch scherm, en serieus wat gewicht :-p Het scherm is er eentje van Samsung, op een elegante voet. Ik ben wel behoorlijk wat geld kwijt, ja, maar dat heb ik ervoor over: het is mijn grootste hobby, ik zit er elke dag enkele uren op te werken.

Het ding is intussen ook zo goed als volledig geïnstalleerd: mail en dergelijke syncen automatisch. Alleen de data moet ik nog overzetten, en daar zie ik een beetje op tegen. Maar bon, ook dat lukt wel allemaal.

Ik ben in elk geval zo content als een katjen ^^

Sinterklaas

Ook al weet Wolf al dat hij niet echt bestaat, toch komt de Sint nog voor hem.

Ze kregen elk een rijkgevulde snoepverzameling, Merel kreeg het felbegeerde kleedje van K3, Kobe kreeg Skylanderkristallen voor zijn nieuwe spel, en Wolf kreeg een brief van de Sint, waarin vermeld stond dat hij een downloadcode voor Minecraft op PC kreeg. Alledrie content dus ^^

IMG_2772

IMG_2773

IMG_2771

IMG_2776

Hoe je op een uur eigenlijk toch veel geld kwijt kan zijn, zonder die bedoeling

Ik was het daarstraks gewoon beu, die kapotte lampen in onze woonkamer. Nu, het zijn blijkbaar van die speciale lampen die je niet in de gemiddelde Brico of Gamma vindt, en dus moesten we naar De Lampenwinkel. Je weet wel, die vroeger van Hans Rosseau was in de Dampoortstraat, maar nu overgenomen is door AST in de Albertlaan. Ook wel mijn favoriete elektrowinkel, komt dat even goed uit :-p Je kan het zo gek niet bedenken qua lampen, of ze hebben het wel. Of ze kunnen het bestellen, zonder problemen. De mijne hadden ze gelukkig in voorraad, en dus nam ik meteen drie stuks mee, en een speciale buislamp voor de bureaulamp van Kobe.
Maar nu Merel en ik toch op stap waren – Wolf is op scoutsweekend, en Kobe zit in Schilde om in de gietende regen te rugbyen, den duts – konden we maar meteen ook eens kijken voor nieuwe zwarte laarsjes voor mezelf. Zij vond dat niet erg, en ik dus ook niet. Enfin, een dik kwartier later had ik de gewenste laarsjes 🙂 Maar tegenover ’t Fabriekske ligt nog een vree wijze klerenwinkel. Vooral de kinderkleren zijn de moeite daar, voor relatief weinig geld. Ik ben er dus buitengekomen, zonder dat dat bedoeling was, met een heel amusant kleedje voor Merel en een bijpassend coltruitje, en een rood-zwart kleedje voor mij. Vooral dat laatste was niet de bedoeling, maar bon.

En dan deze namiddag nog de bestelde laarsjes voor Merel afhalen, en we weten weer waarvoor we werken. Dju toch :-p

Gewoon: wow!

Bart had me een tijd geleden gevraagd om woensdagavond 1 oktober uit te blokken in de agenda, en een babysit te voorzien. Hij had uiteindelijk de verrassing niet voor zich kunnen houden: we gingen eten in het driesterrenrestaurant Hertog Jan van Gert De Mangeleer!

Ik ben ooit al driesterren gaan eten met de schoonfamilie in het Hof van Cleve, en was toen ook serieus van mijn sokken geblazen.

Hertog Jan – de Hoeve is helemaal, maar dan ook helemaal anders. En ook weer niet. Anders als in: het restaurant is ingebed in een gigantische moestuin, er is een keuken waar je kan inkijken, en er hangt een, tsja, frisse sfeer. En gelijk? Het niveau van koken, de aandacht voor details, dat soort dingen.

We kwamen aan, en onmiddellijk wist de dame aan de receptie dat ik geen komkommer mag eten, zoals Bart bij reservatie had doorgegeven. Je krijgt namelijk bij aankomst een fris drankje, en de mogelijkheid om te gaan wandelen in die reusachtige moestuin. In dat drankje zat komkommer, en dus stond er voor mij iets anders klaar. Ik heb niet onthouden wat het was, maar het was alleszins iets bizars. En die moestuin was overigens best indrukwekkend, ja.

Daarna kregen we een tafeltje in de grote, maar ondanks dat toch gezellige zaal. Aan de zijkant zijn er grote glazen deuren naar de oude schuur (vermoed ik), waar je heel erg ijverige koks in overall kon zien rondlopen, en waar ook Gert De Mangeleer voortdurend aan het uitleggen, bijsturen, roeren en proeven was. Leuk om zien.

Bij het aperitief kwam een pleiade aan hapjes, het een al origineler en lekkerder dan het andere. Bart en ik kozen voor het verrassingsmenu van vijf gangen, en hebben het ons geen moment beklaagd.

Het eten trachten te beschrijven zou het oneer aandoen, en dus ga ik dat ook niet eens proberen. Maar het is wonderlijk hoe je blijkbaar iets kan maken dat eerst volop naar rode biet smaakt, en waar pas na een paar seconden een serieuze smaak van zoethout bij komt. Of hoe ongelofelijk mals Wagyurundsvlees is. Of hoe hemels iets met gelakte paling en gerookte ham kan smaken. Bart en ik zaten regelmatig met halfopen mond naar elkaar te kijken, in een poging uit te drukken hoe lekker iets was.

IMG_0770

Na het dessert kwam bij de koffie nog een snoepkar langs, en ik heb me serieus moeten inhouden bij al die ‘friandises’. Ik had namelijk meer dan genoeg gegeten, maar zat niet ‘poefedik’, en het zag er allemaal even smakelijk uit.

Is het voor herhaling vatbaar? God ja! Maar we zullen er toch eerst nog even voor moeten sparen. Want de rekening was evenredig met het eten, jammer genoeg. Ik had in elk geval een ronduit zalige avond.

Dank u, liefje!

Met de fiets in ’t stad, en verliefd op een jas. Zo’n dag dus.

Deze morgen begon lekker vroeg – half negen op de muziekschool, jawel – maar was dan ook productief. Maar vooral de namiddag was heerlijk: ik bracht Merel naar een verjaardagsfeestje, stopte Bart onder een dekentje – hij is intussen toch wel behoorlijk ziek – en ging met Wolf de fiets op. Kobe mocht helaas niet mee, die zaagt al dat de 800m naar school te ver zijn…

We fietsten langs het Gaardenierspad, de brug over, en de stad in.

IMG_1784

Daar was OdeGand bezig, en er heerste een ongelofelijk gezellige drukte, met overal muziek.

Eerst haalden we een ijsje, en dat aten we op op de kademuur van de Graslei, terwijl een sitarspeler het beste van zichzelf zat te geven op het waterpodium, en wij keken hoe de kano moede naar zee schoof.

IMG_1787

Daarna wandelden we naar de Cora Kemperman, omdat er nieuwe wollen jassen waren binnengekomen. Ik werd meteen verliefd op een getailleerd prachtexemplaar met grote kap. Duur, dat wel, maar bon, het is een winterjas met alpaca en mohair. En vooral ongelofelijk mijn goesting.

4539_450_675_0

Daarna liepen we nog verder rond, naar de Kouter, om even hoogte te nemen van de Cultuurmarkt (fotoverslag op Gentblogt). We hebben ons er helaas weg moeten haasten: ware het niet dat Bart ziek in zijn bed lag, en we om vijf uur Merel moesten ophalen op dat feestje, we waren veel langer blijven rondhangen.

Maar Merel had zich schitterend geamuseerd bij haar Louis – die ging eerst enkel zijn drie meiden vragen, de onafscheidelijke Merel-Lieze-Flore – en was heel knap geschminkt als ijsprinses.

IMG_1817

IMG_1814

IMG_1816

Enfin, een heel erg fijne namiddag gehad. Ik moet dat vaker proberen doen, zo’n moeder-zoonmoment.

Fotoboeken

Elk half jaar probeer ik een fotoboekje te maken. Daar ben ik mee begonnen toen Merel werd geboren, en dat lukt eigenlijk vrij deftig. Enfin, toch tot deze winter: toen had ik in de kerstvakantie, met gans die verbouwing, écht de fut niet om daaraan te beginnen, ik geef het toe.

Maar de promoties en aanbiedingen bleven toekomen in mijn inbox, en na wat vergelijken werd het Photobox: alle fotoboeken van minstens 70 pagina’s waren aan halve prijs! Die aanbieding was geldig tot gisterenavond, en dus heb ik nog als een zot foto’s zitten selecteren van een jaar ver, ze in het juiste programma geüpload, het ding zelf een layout laten opstellen, en daar dan in zitten prutsen. Het resultaat mag er zijn, vind ik: een vierkant boekje, min of meer chronologisch, met af en toe een foto over de hele pagina, en een zwarte achtergrond. Eigenlijk compleet hetzelfde als ik eerder al gedaan had, zodat ik een mooie reeks krijg. Dit is al het zesde boekje, en het blijft aangenaam om in te bladeren. En als het kan voor 25 euro in plaats van 50, dan is dat mooi meegenomen.

Met andere woorden: laat voor een keertje de reclame toch maar in je inbox toekomen, af en toe is het wel de moeite, ja.

Ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.

Dag drie: London by bike!

Misschien wel de ultieme tip voor Londen, nog veel meer dan de boottrip van gisteren: de Blue Bikes! Londen heeft een systeem ingevoerd van huurfietsen met 700 docking points verspreid over het (uitgebreide) centrum. Je betaalt 2£ voor 24 uur, en je mag zoveel fietsen lenen als je wil. Enige restrictie: het is in periodes van een half uurtje. Gebruik je hem langer, dan betaal je bij. Maar dat hoeft dus niet: er zijn zodanig veel stallingen dat je dan gewoon je fiets stalt, vijf minuten wacht, en dan hem opnieuw ontleent voor een half uur. Maar wijs! Ge moet wel durven, en u gewoon smijten in het verkeer. Het is echt niet voor bange zielen.

We hebben deze morgen wat langer slapen, zijn opnieuw gaan ontbijten in dat hipsterplaatsje van gisteren

IMG_1152

– ze hebben er dus ook croissants en bananen – en hebben daar voor de deur onze eerste fietsen ontleend, gewoon om even uit te proberen. We moesten nl. maar iets verderop zijn, namelijk Southwark Cathedral. Dat was ons voorgespiegeld als bijzonder mooi en het oudste gothische gebouw in Londen, maar eigenlijk was dat een gewone grote gotische kerk. We waren dus snel weg, naar de Tate Modern. Helaas begon het toen te regenen, ook al had het weerbericht ons voorgehouden dat het wellicht toch wel droog ging blijven tot na de middag. Tsja. Gelukkig bleef het bij een zachte motregen, en is het niet beginnen doorregenen. We passeerden ook even de Golden Hinde, replica van het schip van Francis Drake.

IMG_9960

In de Tate zijn we vooral de cubisten gaan bekijken – die Duchamp!

IMG_9965

Nooit geweten dat die mens écht zo kon schilderen! – maar ook bijvoorbeeld Rothko

IMG_9967

Robert Mapplethorpe, en een van mijn all time favourites, Louise Bourgeois, vooral gekend van haar gigantisch grote spinnensculpturen ‘Maman’. Als iemand daar ooit een figurine van vindt: bijzonder graag! Maar het mens tekent, schildert, sculpteert, naait

IMG_9966

en doet grafisch werk. Chapeau.

Of deze mij onbekende Friedrich Vordemberge-Gildewart

IMG_9963

Het gebouw van de Tate Modern is trouwens ook bijzonder: een oude energiecentrale met een reusachtige turbinezaal. Mooi! De foto doet de afmetingen helaas geen eer aan, wat je beneden ziet zijn werkmannen met een fluo hesje.

IMG_9962

In de miezerende regen liepen we dan maar over de Millennium Bridge,

IMG_9968

een metalen voetgangersbrug die ondanks het slechte weer intensief gebruikt wordt. We liepen wat verder, tot aan Fleet Street, om op aanraden van Kim en Wim te gaan lunchen in de Wagamama, Japanse fastfood. Lekker, en blijkbaar vooral kantoormensen uit de buurt.

IMG_1153

Na de lunch gingen we weer de fiets op, en het stopte zowaar even met regenen. Fietsen in London is trouwens een avontuur op zich: je hebt overal Blue Bikes, er zijn redelijk wat fietspaden, er is veel fietssignalisatie, maar de auto’s en vooral bussen zijn blijkbaar de fiets in het straatbeeld nog niet gewoon: ze zouden je ongegeneerd van je sokken rijden!
Enfin, ongedeerd kwamen we aan het Barbican Center, zetten onze fietsen in de stalling – ze staan dan meteen ook weer veilig vast, je hebt er geen omkijken naar – en gingen voor 12,50 pond de man de tentoonstelling Digital Revolution. Zeer interessant: eerst een overzicht van de allereerste computers, tot en met de eerste Tetris, Leisure Suit Larry, Duke Nukem, en dat soort dingen.

IMG_9971

IMG_9970

Daarna loop je door een aantal digitale (kunst)toepassingen: een installatie van onder andere Will.I.Am,

IMG_9973

IMG_9972

camera’s die je capteren en je laten zien met speciale effecten, zoals kleurenstrepen – op de bovenste foto zie je mijn rood haar, en daaronder de camera

IMG_9974

en hier heb ik de camera op mijn buik en zwaai ik met de andere hand

IMG_9975

of vlammende ogen waar rook uit lijkt te komen.

IMG_9978

IMG_9977

Zeer poëtische beelden waarbij iemand vleugels krijgt, en als hij dan met zijn armen zwaait, ook begint te vliegen

IMG_9980

Of uitgesproken woorden die veranderen in een vlinder.

Deel twee waren oude spelletjes op computers, but: been there, done that, got the high score. Wij zijn ouder dan het gemiddelde doelpubliek, vrees ik ^^

Deel drie was een interactief gegeven met lasers: je kon ze besturen, er ping-pong mee spelen, gordijnen van maken… Helaas was het daar veel te donker om foto’s te kunnen nemen.

Intussen was het helemaal gestopt met regenen, en fietsten we fluks naar de British Museum, waar we eerst – tradities moeten gerespecteerd worden – een koffie dronken in de Starbucks tegenover de hoofdingang. Veel tijd hadden we niet in het British, maar dat was genoeg om te genieten van de tijdelijke tentoonstelling van de Anglo-Saxons. Mooie dingen zeg!

IMG_9986

IMG_9984

Intussen was het half zes, waren we buitengegooid uit het museum, en hadden we nog wat tijd te doden. Want half zes is nog wat vroeg om al te gaan eten, nee? We overwogen even een comedy show, maar die zijn moeilijk te vinden op donderdag. Uiteindelijk besloten we – het weer was nog altijd best te pruimen – om een serieus eind naar het noorden te rijden, naar Upper Street in Islington (dank u, Arnold, voor de aanrader) en daar een Indiër te zoeken. We reden wat verkeerd, kwamen tot de constatatie dat de kaart met docking points geen goed idee is om je op te oriënteren, en reden alsnog naar Islington. De chicken tikka wrap was overigens bijzonder lekker!

IMG_1154

Ik wist Bart ervan te overtuigen geen taxi te nemen – ik word altijd zo ziek in die ondingen! – maar de fiets naar huis te nemen, een goeie vijf kilometer door het Londense verkeer en voorbij de talloze lichten. We moesten halverwege wel even stoppen om te docken en een nieuwe fiets te nemen, maar alla.

Dit is dus even een markthalletje waar we doorfietsten.

IMG_9989

IMG_9988

Het voordeel aan fietsen is dat je veel meer ziet, in buurten komt waar je anders helemaal niet zou komen, en dus veel meer de sfeer opsnuift. We zijn dus uit Islington naar beneden gefietst, de Thames over, en zo verder tot in Southwark, eigenlijk dus gans centraal Londen door, of, om u een idee te geven: van net de bovenrand van onze gekochte toeristische kaart van London tot net voorbij de onderrand. Hadden we het geweten, we hadden gisteren ook onze voeten wat meer gespaard, en ook fietsen gehaald. Voor twee pond per persoon per dag kan je niet sukkelen, vind ik.

Bart heeft sinds de laatste update van zijn iPhone ook de app Moves staan, iets dat perfect bijhoudt hoever je op een dag wandelt, fietst, en je sowieso verplaatst. Dinsdag hebben we in totaal 11,2 km gewandeld, gisteren was dat 17,3 km, en vandaag was dat 11,3 km. te voet, en 16,4 km per fiets. Over die laatste hebben we trouwens net geen twee uur gedaan, om maar aan te geven hoe vaak en hoe lang je dus voor de lichten staat te wachten. Maar ook: we fietsten echt rustig, en keken vooral veel om ons heen.

Zo’n fiets: dikke dikke aanrader dus, als je zonder kinderen in Londen bent. Het is uit je doppen kijken, maar je ziet gigantisch veel meer.

Morgen rustig ontbijten, dan het Designmuseum hier vlakbij, lunch, ons gerief inpakken en de valies gaan afzetten in St-Pancras station, en dan te voet naar Camden Town. We moeten toch nog iets doen op onze laatste dag? En wie weet vind ik er wel een geschikte, betaalbare middeleeuwse jurk!