Omen

Een aantal maanden geleden vroegen goeie vrienden van me of ik het niet zag zitten om te komen figureren op een nieuwe larp. Er waren namelijk massaal veel inschrijvingen, vooral van doorgewinterde spelers die het ongelofelijk goed zagen zitten om te spelen. En nu hadden ze figuranten nodig natuurlijk, en liefst ook anciens.

Na een weekend of 70 denk ik dat ik wel een ancien ben, en ik had er wel zin in, zeker toen ze met een rolletje af kwamen dat me op het lijf was geschreven (misschien wel letterlijk). Het kostte me niet eens veel moeite om Bart te overtuigen, en dus trok ik vrijdagavond richting Geel. Ik moet toegeven: eerst zag ik het niet zitten. Ik had eigenlijk nog te veel werk, nog te veel dingen aan mijn hoofd, en had ik gekund, ik was thuisgebleven. Maar dat kon ik niet maken tegenover spelleiding, en maar best ook: ik heb me gigantisch geamuseerd!

Ik had eigenlijk maar twee rollen: een uberdominante druïde met een verouderingsprobleem, en een huurling, de beste vechter van het land. Jammer dat ik dat outgame niet waar kon maken, zo goed vecht ik nu ook weer niet ^^

Tussenin heb ik nog even gezelschapsdame gespeeld voor de koningin, met een lange jurk en een blonde pruik. Hilarisch.

Enfin, ik heb weer eens veel te weinig geslapen ( zaterdagnacht was het half zes, en dat was lang geleden), en me gigantisch als manwijf gedragen, in mijn harnas en met mijn attitude. Dat wordt weer overcompenseren morgen, met lange rokken en juwelen en zo.

Maar eerst ga ik een lange lange douche nemen: ik voel me ronduit smerig. En, geloof me, da’s altijd een goed teken.

Ankoria 9, alweer

Wolf wist me vanmorgen te melden dat hij nauwelijks geslapen had van de spanning, en hij liep sowieso al weken te popelen. Want ja, vandaag was er weer Ankoria, de kinderlarp. Omdat het nogal ver rijden was – Scherpenheuvel – kon ik hem niet zomaar even afzetten en terug rijden, en dus bleef ik als figurant.

Ik had me voorzien op redelijk fris weer en nogal wat buien, maar ik denk dat het vlot twintig graden was, en een zalig zonnetje! Wolf heb ik niet veel gezien, die was meestal weg op queeste, maar ik heb wel wat piraat gespeeld, en verder eigenlijk vooral rondgehangen, genoten van de rust, en veel foto’s genomen. U krijgt er hieronder een paar, de rest kan u bekijken op de Facebookpagina van Ankoria.

IMG_8588

IMG_8639

IMG_8641

IMG_8665 - kopie

IMG_8731

IMG_8738

IMG_8830

IMG_8878

IMG_8888

IMG_8910

Op de terugweg was Wolf behoorlijk moe, maar nam hij vanuit de auto nog een paar foto’s van de prachtige zonsondergang.

IMG_8978

IMG_8958

Heerlijk, zo’n moeder-zoondagje.

Brussels Girl Geek Dinner 62

Niet alleen ben ik op de vorige Girl Geek Dinner geraakt, ik was er ook deze keer gewoon weer bij!

Samsung had ons uitgenodigd op zijn beurs in Paleis 3 van de Heizel, met alles erop en eraan. Er werd vanalles gelanceerd, en ik wilde de uitleg wel eens horen.

Maar eerst kreeg Murielle Scherre, gekend van (en eigenlijk ís ze) La Fille d’O, het woord. Met bijzonder veel overgave vertelde ze hoe ze de Apple producten beu was en ze buitengekegeld had, en hoe blij ze was met de dingen van Samsung. Promotiepraatje, zei u? Ik ben er zeker van dat Murielle een paar van haar spullen wel gesponsord gekregen heeft, maar zo uitgebreid demonstreren, met zoveel toepassingen die duidelijk écht in gebruik zijn, dat kan je maar als je zelf ook echt enthousiast bent. Ik had het hiervoor niet zo voor la Scherre, maar eigenlijk feitelijk is ze een serieus wijs wijf.

IMG_0908

Helaas heb ik zelf het geld niet voor nieuwe hoogtechnologische snufjes, en ben ik met een Apple fanboy getrouwd (wiens spullen ik telkens krijg, dus mij hoor je niet klagen) en dus ging het eigenlijk allemaal een beetje aan mij voorbij. De ‘guided tour’ heb ik gevolgd tot bij het education program dat ik bijzonder frustrerend vond: prachtig allemaal, met ongelofelijk veel mogelijkheden, en ook ongelofelijk buiten budget. Zucht. Wij zijn op school (ASO-school van meer dan 600 leerlingen) al blij dat elk lokaal een eigen internetPC heeft met beamer, en er twee computerlokalen zijn met elk zo’n 25 PC’s. Oude, maar tegenwoordig wél al allemaal met een flatscreen, wat een hele verbetering is. Tot een jaar of twee geleden draaiden ze zelfs nog op win 95…

IMG_0911

En toen was er dus die frustratie, en ook de lokroep van een heerlijke visburger. En haakte ik af. Ook al was de intelligente wasmachine, bestuurbaar met smartphone, best wel interessant, en zagen die gebogen tvschermen er echt wel super uit: ik heb al mijn toestellen al, en door de verbouwing is er niet echt budget voor vernieuwing.

Maar het mag gezegd worden: Samsung is blijkbaar écht wel goed bezig, als ik zo de vernieuwingen zie.

Waar ik eigenlijk wel jaloers op ben, zijn de tectiles: voorprogrammeerbare NFC tags die je ergens op kan kleven, en als je er dan je (Samsung)telefoon tegen houdt, neemt die automatisch die instellingen over. Of zoals Murielle zei: “Ik heb er ene in mijn auto plakken, en als ik mijn telefoon erop leg, schakelt die automatisch over op Spotify”. Nice!

Ik heb er in de goodiebag zelfs een setje gekregen, maar kan er dus helaas niks mee doen. Wie met andere woorden tot hier heeft gelezen, een Samsungtelefoon heeft die daarmee compatibel is, en ze wil: laat een commentaar achter, en ik verloot de tiles op 7 april.

Wat zat er nog in die goodie bag? Een leuke Rayban zonnebril, mini producten van Dove (altijd welkom!), gadgets van Cointreau en een grappige tanktop.

Dank je, Samsung! Dank je, Murielle, en vooral ook: dank je, Clo, voor de organisatie!

Vossen

Het was een weekend van

– fijne dames om me heen
– een Britse vriendin op bezoek die mee kwam als woudelf
– ongelofelijk veel Engels
– nieuw plaatstaal aan mijn lijf, ofte schouderkappen en een kraag
– massa’s gevechten
– lap krijgen, en ook geven
– orken, weerwolven en andere weerbeesten, barbaren, gouden wezens, een steenbeest, en vooral nog meer orken
– rondlopen in de bossen en verse lucht opdoen
– heling en vooral veel reparatie aan mijn harnas
– eten op de meest bizarre uren, maar wel voortreffelijk eten
– vreemde rituelen
– gelakte nagels
– jonge liefde, altijd mooi om zien

Kortom, het was weer larp.

Sprekercadeau’s

Ik heb het al een paar keer eerder over de ‘sprekerscadeau‘s’ gehad, en ik blijf erbij: een persoonlijk cadeau is zoveel leuker!

Uiteraard zijn er mensen die vaak en veel champagne drinken, en die zal je daar wellicht dan ook wel een plezier mee doen, maar noch Bart noch ik zijn fans van champagne – ik drink eigenlijk al helemaal geen alcohol. Wij hebben hier dan ook een aparte plek in de berging voor ‘doorgeefflessen’. Want Bart gaat echt geregeld spreken, en voor commerciële dingen vraagt hij uiteraard gewoon een betaling, maar andere dingen doet hij dan voor niks. En zo’n fles met een strikje rond is echt onpersoonlijk.

Ik heb echter de indruk dat ze hem de laatste tijd geregeld vragen: “En, waarmee doen we u dan een plezier?” en dat hij dan antwoordt: “Iets voor mijn vrouw”. Want de laatste weken heb ik al heerlijke dingen gekregen, wanneer hij dan rond een uur of elf ’s avonds doodop thuis komt.

Half februari was er de Battle of Talents, en had Bart heerlijke chocolade mee. pralines, en zelfs een flesje chocoladelikeur.

IMG_7932

IMG_7933

Een paar dagen later was er iets anders, en kreeg hij een mand vol Gentse streekproducten.

IMG_7944

En een paar dagen geleden – ik dacht voor Talent in Motion – hadden ze bijzonder goed geluisterd, en waren ze precies wel héél dankbaar. Bart kwam namelijk thuis met een grote zak en een prachtige bos bloemen.

IMG_8239

En de zak? Die was zonder meer ‘wauw’: drie dozen van Neuhaus:

IMG_8237

IMG_8238

Vooral de Irrésistibles zijn écht onweerstaanbaar, en de designerpralines zijn… speciaal, maar ongelofelijk lekker. En die doos van die ontwerperspralines alleen al, magnifiek. Ik denk dat de verpakking alleen al meer kost dan een gemiddelde doos pralines, maar ik ga er niet wakker van liggen: ze zijn fantastisch! Zo elke avond snoep ik er een of twee van, en ik weet nu al dat ik het jammer ga vinden als ze op zijn.

Bedankt, lieve mensen!

Plog: dinsdag 25 februari 2014

Een plog? Jawel, een picture log, oftewel: mijn dag in foto’s. Niet alles staat erop, want ik vergeet nog wel eens van een foto te nemen, maar het geeft je wel een goed idee. Ik zag het voor het eerst bij Lilith, en vond dat eigenlijk wel zo’n klein beetje de max.

Het begon trouwens al goed: het opstaanritueel en zo, dat is voor mij pure zombiemodus. Geen pasgewassen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om foto’s te nemen. Misschien maar goed ook.

De kinderen waren al met Bart de deur uit, toen ik rustig kon ontbijten, en aan de eerste foto dacht.

IMG_0820

Stipt om acht uur stond de aannemer hier met iemand van de ramen, om naar de specificaties van het verrotte, en dus te vernieuwen ronde raam te kijken.

IMG_0821

Mijn spullen stonden wel al netjes klaar: handtas, boekentas, eten voor ’s middags, en het onvermijdelijke hoedje.

IMG_0822

Een kwartier later zat ik in de auto, tussen het randstedelijke Wondelgem en Mariakerke.

IMG_0823

Tijdens het lesgeven nam ik uiteraard geen foto’s, maar het tweede lesuur had ik studietoezicht bij een aantal doodbrave eerstejaartjes, en kon ik rustig verbeteren (en een foto nemen).

IMG_0824

Na een uur lesgeven had ik alweer een springuur, waarbij ik deze keer in de leraarszaal zat te verbeteren.

IMG_0825

Soep voor zestig cent: altijd welkom!

IMG_0826

Omdat ik ’s middags toezicht heb en dus amper een kwartiertje om te eten, probeer ik om kwart voor twaalf al te eten: net iets rustiger. De lasagne kon ik opwarmen in de bijkeuken.

IMG_0827

Dan lesgeven, nog even in de klas blijven om nog wat te verbeteren, en dan op naar mijn toezicht, achteraan aan de ingang van de fietsen. In het passeren even een OMG-moment gehad toen ik het kleur van de nieuwe meisjestoiletten zag:

IMG_0828

En dan een half uur staan koekeloeren achteraan, en elke leerling om zijn pasje vragen. Al een chance dat het niet meer regende.

IMG_0829

IMG_0830

Lesgeven, en dan een uurtje tussen, vooraleer ik met de Cultuurcel naar Brussel moest vertrekken. Niet de moeite om naar huis te gaan, wel nog net genoeg tijd om naar het Kruidvat te gaan om pampers voor Merel

IMG_0831

en even een koffietje te slurpen bij een vriendin die daar quasi naast woont, en al ettelijke weken in ziekteverlof is. Meteen er dan maar een selfie van gemaakt:

IMG_0832

Net op tijd terug aan de kerk om te parkeren en de bus op te gaan naar Brussel. We vertrekken lekker vroeg om alle files te vermijden, want de voorstelling van de Carmina Burana is pas om acht uur in de Bozar.  Ik zit naast de chauffeur omdat ik zo snel wagenziek ben, en zelfs met de twee Touristils voel ik me niet optimaal. Maar ik kan gelukkig wel een inleiding geven op de Carmina Burana.

IMG_0833

We komen aan aan het Warandepark, en gelukkig regent het niet meer. Het is vijf uur, en er is dus nog tijd genoeg voor een flinke wandeling. In het passeren trek ik snel een van de mooiste gebouwen van Brussel.

IMG_0836

Het weer ziet er nochtans niet veelbelovend uit.

IMG_0837

De trappen van de Kunstberg af, en meteen een foto van de hele groep. De Cultuurcel van het Koninklijk Atheneum Mariakerke mag trots zijn!

cultuurcel

We wandelen verder, voorbij het Manneke Pis, waar ik zowat de slechtste selfie ooit neem.

IMG_0839

Gelukkig is er een leerlinge die een véél betere neemt:

1961424_703494726369530_49309649_n

We komen voorbij de Grote Markt

IMG_0840

en laten op de Grasmarkt de leerlingen vrij. Met de leraars reppen we ons door de galerijen, om aan de andere kant in een quiche- en pastahuis iets te eten. Ik krijg een heerlijke scampischotel met gember, koriander en verschillende soorten pasta.

IMG_0841

De sfeer aan de tafel is ronduit gemoedelijk

IMG_0842

en ik deel zelfs een stuk taart met de eega van een collega (sorry, kon het rijmen niet laten). Om te onthouden, overigens: brooddeegbodem, abrikozenmoes, slagroom, massa’s witte chocoladeschilfers.

IMG_0843

We komen in de gietende regen terug op de Grasmarkt. Ik ben blij dat ik een hoedje op heb, sommige leerlingen waren zelfs inventiever.

IMG_0844

Samen stappen we naar de Bozar, en verzamelen binnen om de tickets uit te delen.

IMG_0845

Iets later zitten we allemaal vrolijk op het balkon, voor 6,5 euro. Dik in orde.

IMG_0847

Het orkest van Anima Eterna komt stemmen.

IMG_0849

We krijgen een fantastische uitvoering te zien: het Collegium Vocale is in grote doen, Van Immerseel doet dat schitterend, en de solisten, wel… Laat me het erop houden dat het een van de allerbeste uitvoeringen is die ik al gezien heb. Het applaus mag er dan ook wezen, en hier en daar wordt het zelfs een staande ovatie.

IMG_0850

Ik heb het geluk dat ik terug mee naar Mariakerke kan met de auto, waarin ik toch net iets minder snel misselijk word dan in de bus. We moeten er wel nog een avondwandeling voor maken, maar het regent niet en het gezelschap is zeer aangenaam, ik vind het dus niet erg. Brussels by night heeft zijn mooie kanten.

IMG_0851

We lopen op een bepaald moment zelfs door een bizar kunstwerk dat geluid maakt.

IMG_0852

Het is vrij laat als ik terug in mijn eigen auto zit:

IMG_0856

Tien minuten later sta ik thuis, steek ik de vuile borden in de afwasmachine, laat de was draaien, en plof in de zetel onder een dekentje. Met een zakje lekkers. Poeh.

IMG_0858

 

iPhoneperikelen

Toen Bart vorig jaar (enfin, in 2012 bedoel ik) in oktober een nieuwe iPhone 5 kocht, bleek er van in het begin iets mis te zijn met de wifi-ontvangst. Maar omdat hij zijn telefoon niet kwijt wilde zijn en toch een zwaar data-abonnement heeft, lag hij er eigenlijk niet zo wakker van.

Jammer.

Want aangezien hij voor zijn verjaardag een 5S kreeg, erfde ik de ‘kapotte’ 5. Op zich vond ik het ook zo erg niet, want ik heb quasi overal waar ik kom een vaste computer, maar toch: reserve-kopieën maken van het toestel zit er blijkbaar niet in, want daarvoor heb je wifi nodig, en nog wel zo’n paar dingen. Verder een prachtig toestel, met vooral een goeie camera, en daar gaat het me om.

Maar bon, ik dus met de factuur naar de Mobistarwinkel, de enige winkel waar je destijds die iPhone kon kopen. “Ha mevrouw, maar u heeft maar zes maanden garantie op dit toestel”. Tiens, ik dacht dat de wet twee jaar voorschreef? Niet dus: zes maanden ‘volledige’ garantie, en dan anderhalf jaar garantie als jij als consument kan bewijzen dat de fout zich al voordeed van in het begin. Quasi onmogelijk dus, maar wel Europese wetgeving.

Zucht.

Hij wilde het toestel gerust voor me opsturen, maar kon nu al het verdict voorspellen: 36 euro kosten, een zware herstelkostenraming, en het voorstel om een nieuwe te kopen aan de helft van de prijs. Dus nog 450 euro, slik.

Ik ben maar teleurgesteld afgedropen.

Switch blijkt intussen ook herstellingen te doen aan iPhones die zij niet zelf verkocht hebben, op voorwaarde dat de garantie voorbij is. Ik heb gebeld met hen, en ik kreeg bijzonder vriendelijk en welwillend alle nodige info. Als ik langs kan komen, gaan zij het toestel bekijken, en eventueel kan ik daar ruilen voor een nieuwe voor 299 euro, als de herstelkosten te groot zijn.

Hoe dan ook: geen wifi.

’t Is dat ik zo zot ben van die iPhones en dat deze écht beter is dan de 4S, of ik hoefde ze niet meer. Maar toch he…