365 – 25 juli 2022 – vijftien
Communiefeest van Marie-Julie
Eerder had ze al haar communie en vormsel zelf gedaan, vandaag was het Marie-Julies grote feest. Waarom niet de dag zelf? Euh, omdat wij oorspronkelijk die dag Merels feest gingen houden, maar het dan toch een week vervroegd hebben omwille van de examens van de jongens. Mijn broer was daar niet zo blij mee, maar bon…
Tegen twaalf uur waren we present in de salons Valkenbulcke in Merendree, samen met ruim 100 andere gasten. Ja, mijn broer ziet het groots, maar is dan ook een ongelofelijk sociale mens én een zelfstandige in een boerengemeente, wat wil je dan…
Ze hadden heel erg het weer mee: we zaten de hele tijd buiten, er was een buffet, zowel voorgerecht als hoofdgerecht, en er was een ijslam met alles erop en eraan, zoals dat hoort.
En een wedstrijdje tussen Kobe en Roeland over het kortste haar, dat ook.
Marie-Julie strààlde, gekleed in feloranje wat haar duidelijk perfect af gaat. Ik heb eigenlijk gewoon haar kaartje en de menu gefotografeerd, wat de slechte kwaliteit verklaart, maar de foto’s zijn wel bijzonder, bijzonder knap.
Meestal houden we met zijn allen niet zo van dit soort feesten, maar het was na zessen tegen dat we vertrokken en de jongens vonden het ergens zelfs nog jammer, want ze hadden vooral gigantisch veel spikeball gespeeld. Nog een chance dat Nand dat mee had!
Ik heb er eigenlijk niet eens aan gedacht om foto’s te nemen, en dat overkomt me niet vaak. Enfin, het was dik in orde, zoveel is duidelijk.
365 – 03 juli 2022 – de neven
Proclamaties!
Jawel, meervoud, jammer genoeg.
De ochtend verliep vrij probleemloos met klassenraden, maar waar ik gedacht had nog naar huis te kunnen vooraleer er gerepeteerd werd voor de proclamatie, was ik eraan voor de moeite. Ach ja…
Ik had nog voldoende tijd om me te douchen, klaar te maken, even de rug te laten rusten, en om half zeven stond ik alweer op school, klaar om de jaarfoto’s te maken.
Tegen zeven uur begon Wolfs proclamatie, maar enkel Kobe was er, Bart en Merel waren er niet want die waren naar… Merels proclamatie!
Zonde dat die op hetzelfde moment vielen, maar bon… Bart was dus naar die van Merel, ik naar die van Wolf (aangezien ik ook verantwoordelijk was voor de muziek) en Bart ging daarna achterkomen naar Mariakerke, terwijl Merel bij haar vriendinnen ging blijven en dan met Lieze mee naar huis komen.
Bart nam wel wat foto’s en filmpjes voor me, zodat ik ook kon meegenieten.
Bart kwam goed halverwege toe, nog op tijd voor de speciale prijzen. Arwen won die van Ambassadeur van Scholengroep Gent, Wolf greep blijkbaar net naast de prijzen, tot mijn teleurstelling, dat geef ik eerlijk toe.
Kobe ging quasi onmiddellijk naar huis, wij bleven nog wat hangen, dit keer in mijn capaciteit als moeder en minder als die van leraar, hoewel…
Ik werd toch nog verschillende keren aangesproken door ouders die me bedankten, en ik voelde Bart naast me stralen van trots. Het was uiteraard de eerste keer dat ook hij aanwezig was op een proclamatie van mijn school en hij vond het wel leuk de complimentjes voor zijn vrouw te aanhoren. En ik glom zo mogelijk nog harder van trots, net omdat hij naast me stond.
En uiteraard omdat ik een stralende, afgestudeerde, volwassen zoon heb die nu richting unief trekt.
Livs lentefeest
Waar Merel haar lentefeest echt graag buitenshuis wilde, stond Liv erop om het bij haar thuis te houden, maar dan wel tot in de puntjes voorbereid. Ze had een dresscode van zwart, wit en goud, mooie zelf ontworpen uitnodigingen, een hoop versiering maar vooral ook het juiste bestek met de juiste tafelkleden, servetten en naamkaartjes, jawel. Het zag er schitterend uit!
Ook het eten was meer dan oké: eerst gezellig buiten een keur aan Italiaanse aperitiefhapjes – bijna een maaltijd op zich – en dan drie verschillende soorten ravioli, waaronder een schitterende soort met truffel. Njam!
En dan was er dessert: Italiaans ijs met alle mogelijke toppings, en vooral ook gigantisch veel tiramisu. Kobe is daar ongelofelijk zot van en heeft gewoon vijf porties binnengespeeld. Dat dat kind niet misselijk was, ik snap het niet.
We hebben dan ook nog, tot zijn grote vreugde, een hele schotel meegekregen naar huis. Zij gingen die nooit op krijgen, en aan Kobes gezicht te zien, ging dat hier zo het probleem niet zijn. Tsja…
Maar het was een fijne, goudkleurige middag en meer moet dat, alweer, niet zijn.
365 – 28 mei 2022 – feestje in wit, zwart en goud
Merels lentefeest
We zagen het al bij het opstaan: dit zou een topdag worden!
Alles stond al klaar, we moesten ons na een rustig ontbijt enkel nog aankleden, Merels haar vlechten en haar een klein beetje opmaken. We stonden nota bene gewoon een kwartier te vroeg klaar! Maar Merels haar was echt wel mooi geworden.
Tegen kwart voor twaalf stonden we in Merendree en keken we onze ogen uit naar de sfeer. De lange tafel stond buiten gedekt, onder een kiwiboom, en het gaf de sfeer van Zuid-Frankrijk of zo. Meteen zette Merel alle glazen zodat ze haar nichtjes rond zich had. Ietsje later kwamen de eerste gasten al toe en konden we buiten rustig aperitieven.
Intussen had de chef wat juten doeken over de stalen constructie boven de tafel gehangen, omdat de zon toch wel behoorlijk brandde. Het zorgde wel voor wat extra opruimwerk, maar al bij al had het wel iets.
En toen was er een zeer fijne maaltijd in een prachtig kader. De jongens hadden gevraagd om geen vis te krijgen, en Merel en ik hadden dan maar geopteerd voor rivierkreeftjes. Daarna kwam er een vegetarisch gerechtje met asperges, en dan het hoofdgerecht met eendenborst. Ik moet zeggen: het was echt, echt goed.
Na het hoofdgerecht – de jongere kinderen hadden het hunne al gekregen tijdens ons tweede voorgerecht – werd er uitgebreid gekubbt, en tussendoor was er een fotosessie.
Oh, en ook wel een glamoureuze selfie van mezelf, vond ik.
Oh, en onze M3tjes niet vergeten!
Afsluiten deden we met een succulent dessert: “iets met chocolade en aardbeien” voor de kinderen, zoals Merel had gevraagd. Wij hadden de keuze tussen beide: ofwel iets heel erg knaps met aardbeien dus, ofwel een zeer verrassend iets met chocolade: ze hadden de vorm van de chocoladevrucht nagemaakt en die gevuld, en dat was echt knap gedaan.
En tot slot een foto van mijn vader met zijn kleinkinderen. Zalig, toch?
Al bij al een heerlijke dag met ongelofelijk veel chance met het weer.
Pasen in ’t Konijntje
Nelly had ons ook dit jaar uitgenodigd om samen te gaan eten voor Pasen. Het viel ook nog samen met Bo’s verjaardag, twee vliegen in één klap.
We tutten ons op, Bart ging zijn moeder ophalen en ik reed met de kinderen achterna naar ’t Konijntje, tegenwoordig ons vast restaurant, en dat vind ik helemaal niet erg.
We vierden eerst Bo’s verjaardag, aten daarna gezellig, en toen was er een mega verjaardagstaart. Dik in orde allemaal!
Lekker eten, fijn gezelschap, mooie omgeving: meer moet dat voor ons absoluut niet zijn op zo’n paasmaandag…
Aards Paradijs
Ha, eindelijk! We hebben een zaal voor Merels lentefeest!
Ik was eerst op zoek naar iets tussen Gent en Ronse, maar dat bleek een bijzonder moeilijke opgave op een zondagmiddag voor 20 personen, met een tuin en een deftig niveau van eten.
Uiteindelijk is het het Aards Paradijs in Merendree geworden, het restaurant van Lieven Lootens waar we ooit zelfs nog een etentje van het toenmalige Netlash hebben gehouden. Het heeft een heel fijn terras, een tuin die ideaal is voor pakweg kubben, maar niet voor voetballen. Tot vorig jaar had het ook een Michelinster, maar die is intussen verdwenen. Het eten is dus wel degelijk nog steeds op niveau.
Merel en ik zijn vandaag naar ginder gereden en hebben het menu besproken: aperitief met hapjes, iets met langoustines, dan iets met asperges, dan eendenborst en dan een dessert met aardbeien en chocolade. En voor de kinderen garnaalkroketjes, biefstuk met frieten en sla en hetzelfde dessert.
Hij ging ons eerst in het restaurant zelf zetten, maar besloot daarna toch om ons aan de andere kant van de ingang en de bar te zetten, in de tuinkamer met heel erg veel licht en een eigen tuin. Dik in orde!
Merel zat te glunderen, ze zag het helemaal zitten. En duindoornbessap is blijkbaar bijzonder lekker, zo verzekerde ze me. Ik kreeg een koffie en at ook de meeste hapjes erbij op :-p
En uiteraard moesten we daarna nog een enkele geocache oppikken, dat was ze me wel verplicht, toch?
