feest – Pagina 18

14/09/201418/09/2014

Familiefeest

Het jaarlijkse septemberfamiliefeest met Barts familie, en jawel, een zeer geslaagde editie.

We dronken aperitief bij de schoonma, ik legde tussen de hapjes door nog even de zoom in van haar rok, en reden toen naar het Muziekbos om er te eten in Bistro Boekzitting. En dus opnieuw te aperitieven, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, dessert, koffie. Ofte:

Cava met likeur van framboos

~

Amuse bouche:
Schotse gerookte zalm met wasabimayonaise
Soepje van ossestaart met Madeira
Quiche van knolselder met pas de bleu

~

Koningskrab uit de Beringzee met citroentijm, blanke boter en limoen
Griekse pasta met tuinkruiden

~

Soepje van gele paprika met crème van bieslook en croutons

~

Chateaubriand met groene asperges en tuinboontjes
Gesauteerde truffelaardappelen met bacon en kruidenkroepoek
Wortelmousseline

~

Sabayon met chocolade en meringue, huisbereid Bourbon vanille-ijs
Gepofte rijstvermicelli

~

Mokka of thee met mignardises

Het was in orde, echt.

De kinderen zaten aan een aparte tafel, en konden kiezen van de kaart.

Het hele leuke, naast het lekkere eten, is dus de locatie. Er is buiten voor de kleintjes een uitgebreide speeltuin, en Merel en Liv hebben er zich kostelijk geamuseerd, terwijl Bo een fijne dut deed.

En de grote? Die zijn een kamp gaan bouwen in het Muziekbos. Louis had zijn gsm bij, we hoefden hen maar te bellen als het eten er was. Na de maaltijd wilden ze me het kamp perse tonen, en ben ik met de jongens het bos nog even ingetrokken, terwijl zieke Bart nog even op zijn tanden beet, en met Merel op de klimtoren ging.

We waren pas tegen kwart voor zeven thuis, maar niemand hoefde nog eten (enkel een beetje yoghurt), en we hadden een zeer fijne middag gehad.

17/08/201418/08/2014

365 – 17 augustus 2014 – peter Dirk

15/08/201416/08/2014

Verjaardagsfeestje Kobe

Om één of andere reden kon ik mezelf er precies niet toe brengen uitnodigingen voor Kobes kinderfeestje rond te sturen. Het bleef maar aanslepen, en het ventje had nochtans echt een feestje verdiend.

Toen hij woensdag op het feestje van Ayo was, en ik daar de meeste andere ouders zag, hakte ik meteen de knoop door: “Nu vrijdag bij Kobe?” Het kon voor Sebastiaan en Jonathan, zijn twee beste vrienden, en ook Ayo kon. Helaas was dat niet het geval voor Xander, Nomi, Kaat en Bo, maar bon. Op die manier konden ze ook niet te snel in ruzie slaan.

Sebastiaan was hier al van elf uur, en bleef meteen ook slapen: een extra verjaardagstraktatie!

Er was taart

Er was een schattenjacht, waarbij Wolf ze van de ene locatie naar de andere stuurde, via tien verstopte briefjes, en waarbij ze uiteindelijk de met snoep gevulde gegraveerde glazen vonden.

Er waren oliebollen, en daarna werd er op de Kinect gespeeld

Er was eigenlijk vooral ook veel lawaai, geroep, gelach en geloop. En na afloop een serieus moeë Kobe, vrees ik. Maar ik denk dat het wel in orde was, ja.

14/08/201416/08/2014

Graveren

Ik had per toeval deze middag gewoon geen kinderen in huis! Serieus: Kobe en Merel waren bij vriendinnetjes gaan spelen, en Wolf was met Wout mee naar de film. Deze voormiddag was de kuisvrouw geweest, en dus had ik een proper, muisstil huis voor mezelf alleen. Ik voelde me zowaar verloren!

Maar ik genoot: ik was boodschappen gaan doen, en had voor mezelf een merveilleuxtje meegebracht, dat ik hier in alle rust zalig heb opgegeten. Gewoon om te vieren.

En toen was ik wellicht de stilte beu. Of ik wilde glazen maken tegen Kobes feestje morgen, dat kan ook. Ik heb hier namelijk al tijden een klein graveermachientje liggen, dat ik nog nooit gebruikt had. Onlangs kreeg ik van een collega een glas voor Merel met daarop haar naam en Hello Kitty, en toen zag ik effectief de mogelijkheden, temeer omdat ze me verklapte hoe ze het deed: een tekening uitprinten, aan de binnenkant van het glas kleven, en dan over de lijntjes gaan. Poepsimpel, maar wel een fijn resultaat!

En dus ging ik aan het werk. Eerst nog met mijn gewone bril en een T-shirt met décolleté. Iets later plukte ik een stukje glas uit mijn oog – gelukkig geen schade – en trok ik een werktrui met hoge kraag aan en zette een veiligheidsbril op. Serieus zeg.

Maar het resultaat mag er wel zijn. De drie vriendjes die morgen komen, zijn alledrie grote Skylandersfan, en dus vroeg ik aan de mama’s wat hun favoriete Skylander was. Dit is het resultaat, op gewone Ikea-glazen:

We hadden ze opgevuld met snoep, en ik denk dat ze ze wel leuk vonden.

10/08/201414/08/2014

Familiefeest

We hadden helaas geen geluk met het weer vandaag: de familie was namelijk gezellig bij elkaar om de verjaardagen van Wolf en Kobe te vieren. Die hebben elk natuurlijk een eigen kinderfeestje, maar zo’n familiefeest, daar zeggen ze ook geen nee tegen.

Ik had het geweldig lastig met mijn rug, waar het zaterdag bij het wakker worden plots was ingeschoten, en dus had Bart voor alles gezorgd: heerlijke taarten, en ’s avonds een uitgebreide koude schotel. Die vent van mij, die is toch onschatbaar soms.

Enfin, het was in elk geval weer dik in orde, en er werd uitgebreid gespeeld, zoals het hoort.

10/08/201414/08/2014

365 – 10 augustus 2014 – taart voor Wolf en Kobe

23/07/201426/07/2014

Kindernamiddag

Na de voorstelling in de Bargiekaai, die rond twaalf uur afgelopen was, reden we fluks door de hitte naar de Zuid. we vonden een parkeerplaatsje, gratis en voor niks, voor het rectoraat, en gingen dan maar lunchen op het terras van de Vooruit.

Aansluitend liepen we verder naar het park van de Zuid, waar Gentopia zijn tenten had opgeslagen. Er werd eigenlijk veel tamtam rond gemaakt, vond ik, maar eigenlijk was het niet zo bijzonder. Een verslag van een collega kan u hier vinden op Gentblogt. We hebben er een uurtje doorgebracht, denk ik. Er waren springkastelen per leeftijd, en ja, de jongens hebben er zich wel wat op geamuseerd, maar toen werd het te druk, vonden ze. Ook Merel heeft heel even op de springkastelen van de kleintjes gezeten, maar op haar eentje vond ze er niks aan, en ze had geen vriendjes, zei ze. Tsja. Dan kwam ze maar bij mama zitten.

Enfin, we liepen nog even rond, gingen met de Gentopiaburgemeester op de foto,

en probeerden het even op het gewone speeltuintje. Merel vloog echter al bij de eerste draai in het zand, en zette het op een onbedaarlijk huilen.

Enfin, we passeerden nog langs de tent met gitaren, klavieren en drums,

en eindigden in het Clicskasteel, waar Wolf het eigenlijk vooral frustrerend vond dat een op de twee clics beschadigd was. Merel liet het alvast niet aan haar hartje komen, en maakte een kroon met de kleuren die wij niet hebben thuis.

En toen moest er uitgepuft worden op het bankje…

Enfin, we gingen dan maar naar het shoppingcenter, want ik had hen een ijsje van de Australian Homemade beloofd, en we gingen nog even kijken voor sandalen voor Merel. Die hebben we er niet gevonden, wel een paar schoenen voor Wolf. We liepen nog wat van boven naar beneden, weer naar boven (toilet) en weer naar beneden (water), pikten intussen nog haaknaalden, haarbanden en een poging tot verjaardagscadeautjes op, en reden tegen vier uur richting de Brantanto, waar we alsnog sandalen vonden, en passeerden langs de Standaard in Mariakerke, waar ze wél de boeken hadden die Kobe zo graag wou voor zijn verjaardag.

Tegen vijven waren we thuis, heet en moe. Poeh (alweer).

En als je wil weten wat Wolf en ik die avond nog gedaan hebben, dan moet je eerst hier het verslag van de Bandits lezen, en dan daarna onze zwerftocht door de stad lezen. Ik ga die hier echt niet kopiëren…

29/05/201406/06/2014

Communie!

We waren er al weken mee bezig, keken er volop naar uit, en om half tien zaten we effectief in de stampvolle kerk, en popelde Kobe toch wel wat zenuwachtig. Maar alles liep voorbeeldig: Kobe las voor, Merel zat geduldig op mijn schoot – en anderhalf uur is lang voor een driejarige – en Wolf zat bij zijn vrienden. Oma en opa stonden achteraan in de kerk, er was helaas niet genoeg plaats. Maar Kobe werd voorbeeldig “een kindje van Jezus”, zoals hij het zelf uitdrukte, en was daar zeer blij om. En wij dus ook.

Daarna reden we naar huis, waar de kookploeg al druk bezig was, en de gasten vrij snel arriveerden.

De kinderen kregen macaroni met hesp, kaas en champignons, op uitdrukkelijke vraag van Kobe, en vonden het ongelofelijk lekker.

Wij kregen iets meer en iets verfijnder, en eigenlijk ook bijzonder lekker. Vond ik toch.

Er kwam uiteraard ook een toost op de communicant:

En intussen hadden we ongelofelijk veel chance met het weer, en werd er warempel buiten gezeten en gestaan, zowel voor het aperitief (met massa’s hapjes) als voor het dessert.

Er werd enthousiast een ijslam geslacht, dat helaas aan het smelten was, en niet alleen de kinderen wilden er een stukje van. Maar de ‘grote mensen’ kregen ook nog een “kolonel”: sorbet met wodka en citroen. Blijkbaar ook zéér lekker.

En toen had Bart zelfs nog voor taart gezorgd, waarvan er, zoals altijd, veel te veel over was.

De kinderen amuseerden zich rot, vooral eigenlijk met de fatboy.

En Dirk nam even een gezinsfoto. Of twee.

Het was dik na zessen toen iedereen naar huis was, en dat zegt eigenlijk al bijzonder veel. Jawel, het was een fijn feestje.

29/05/201404/06/2014

365 – 29 mei 2014 – feest!

01/05/201408/05/2014

Tienerverjaardagsfeestje

Jawel, Wolf is intussen een tiener – met casueel tienergedrag – en dus verdiende hij een ‘cool’ verjaardagsfeestje. Ik liet hem kiezen, deed een paar suggesties, en we waren het bijzonder snel eens, eigenlijk. En waarom pas nu, terwijl hij al in februari is verjaard? Dat hing uiteraard samen met zijn kamer: zolang die niet klaar was, kon er geen feestje zijn, toch geen slaapfeestje.

Hij nodigde maar twee vriendjes uit, zijn twee beste maten: “Ha ja, mama, liever maar twee met wie ik gegarandeerd een superavond heb, dan dat er daar vijf zijn, waarvan er een begint te zagen of ambetant te doen en gans het feestje naar de knoppen helpt.” Gelijk heeft hij.

Ik haalde extra donsdekens boven, Bart sleepte een beamer aan en stelde die op in zijn kamer, en er waren de nodige knabbels en drankjes.
Toen ze om half zes arriveerden, werd er eerst een “megacoole schatkaart” opgelost, waarop er code was geschreven in citroensap. Daarna kregen ze de toer van het huis, werd er boven al wat gegoefeld en onnozel gedaan, en kwamen ze beneden om croques monsieur te eten. Aansluitend hielpen ze me om vanille-ijs te maken, waar vooral Wout grote ogen trok. Toen moest er blijkbaar nog wat in de zetel “gehangen” worden terwijl ze naar Ketnet keken. Op dat moment viel het me gigantisch op dat ze geen van drieën nog kleine jongens waren, maar echt al pubergedrag vertoonden. Tsja…

Er werden pyjama’s aangedaan, en ze gingen zich installeren, terwijl de film ‘Turbo’ werd opgestart. Kobe mocht meekijken, en gedroeg zich bijzonder lief, zonder de aandacht op zich te trekken. Wolf mixte cocktails, ik bracht chips en M&Ms naar boven, en ik zag dat het goed was.

Toen er blijkbaar een onderbreking werd ingelast om meer drinken te halen, was ook het ijs klaar, en kregen ze heerlijk versgedraaid ijs met aardbeien. En toen moest er uiteraard verder gekeken worden.

Rond tien uur hoorden we gestommel: blijkbaar was de film gedaan. Kobe vloog in zijn eigen kamer, de drie jongens kregen nog een kwartiertje babbeltijd, en om kwart over tien was het effectief stil.

En Wolf? Die glunderde, en fluisterde me toe: “Mama, dit is het coolste feestje ooit! Dank u!”

Ik denk dat ik zo mogelijk nog harder glunderde dan hij.