Geplaatst op

Honderd

omavanzomergem

Mijn grootmoeder is honderd. Jawel.

Een eeuw. Geboren in 1911. Getrouwd in 1936, nog voor de tweede wereldoorlog, stel je voor.

Tien kinderen op de wereld gezet, waarvan er zes zijn blijven leven tot ze volwassen waren. Vijf leven er nog steeds, twee zijn gescheiden en (de ene al jaren) samen met een andere partner, de rest is nog steeds bij hun eerste.

Dertien kleinkinderen, waarvan de meesten intussen ook al getrouwd en/of samenwonend zijn. Eentje is intussen ook alweer gescheiden, de rest doet het blijkbaar nog prima.

Twaalf achterkleinkinderen en een dertiende voor elk moment, tussen acht jaar en tien maanden.

Vandaag waren we allemaal bij elkaar, om feest te vieren. Er werd gespeecht, er werd gezongen, er werd gegeten en gedronken, en we zagen dat het goed was.

En oma? Ik denk dat die trots was op wat zij allemaal veroorzaakt had. Ze liet het zich in elk geval allemaal welgevallen, at stevig door, liet de wijn smaken, en zat zonder bril de speech na te lezen die een van haar zonen geschreven had.

Mijn oma, da’s een taaie. Echt waar.

(de foto is van in april, want ik had mijn fototoestel niet mee)

Geplaatst op

Sinterklaas op bezoek

Gisteren werd nichtje Liv een jaar, en Else wou er meteen een traditie van maken om op haar verjaardag de Sint te laten komen. Een overigens schitterend idee. Wolf zit net op die leeftijd dat hij nog gelooft in de Sint, maar dat hij wel al cool-onverschillig doet. Kobe was door het dolle heen, en wist niet hoe snel hij mij moest aanklampen. In elk geval hier een paar fotootjes, en zelfs een filmpje.

sint1

Op de veilige schoot van papa

sint2

De jarige, die de Piet toch maar argwanend bekijkt

sint3

Als Sint en Piet met anderen bezig zijn, is het al vééél beter

sint4

sint5

Toch maar even naar mama kijken, of alles wel in orde is

Langzame Piet: een mij onbekend liedje. Als trouwens iemand weet hoe je dat filmpje kan draaien: graag!

Sint6

Onverstoorbaar en ongenaakbaar. En groot.

sint7

sint8

sint9

Geplaatst op

Feestje

Merelstapt

Ook kleine Mereltjes krijgen een verjaardagsfeestje, ook al slapen ze door het meeste heen, en snappen ze toch niet wat er aan de hand is.

Nonkel Jeroen, tante Delphine, Alexander en Marie-Julie kwamen al voor het aperitief, en nonkel Roeland, meter Sarah met de kleine Nand ook. Ik heb dan maar meteen opa en oma ook gevraagd, aangezien het toch hun kinderen waren die zo vroeg kwamen. We zijn eventjes naar nCube (Barts kantoorgebouw) gaan kijken, en toen moesten Roeland en Sarah al door. De rest is stoverij met frietjes blijven eten, en na het eten moesten ook Jeroen en familie al weg (de Sint kwam in Zomergem, vandaar).

Het werd een rustige vroege namiddag, tot rond half vier ook Dirk en Ilse toekwamen, en nonkel Koen en meter Else met Liv. Er werd taart verorberd, Merel keek met grote ogen naar haar kaarsje, en besloot dat een simpel koekje toch lekkerder was dan taart. En ze werd ook algemeen bewonderd toen ze toonde dat ze bijna alleen kan stappen. Bijna.

Het was echt wel een gezellige middag. Alleen ongelofelijk jammer dat Omaly en bompa er niet bij konden zijn. Volgende keer beter, daar reken ik op!

Geplaatst op

Verjaardagsdinges, nog eens

Deze keer van mijn grootmoeder (van mijn moeders kant): die wordt morgen negentig, en gaf vandaag een groot feest.

Ik ben haar gaan halen in het rusthuis hier drie kilometer verderop, en daar ook weer afgezet zo’n zes uur later. In de tussentijd hebben we lekker gegeten in de Duyventooren in Bellem, is er gespeecht, heb ik honderduit gekletst met broers en schoonzussen, heb ik de obligate zatte nonkel ontweken, heb ik massa’s complimentjes gekregen over hoe goed ik er wel uitzag, heb ik met bewondering naar mijn ei zo na honderdjarige andere grootmoeder gekeken, en heb ik me eigenlijk wel best geamuseerd. En in diezelfde tussentijd hebben Dirk en Ilse zich blijkbaar kostelijk geamuseerd met de kinderen. Er is in elk geval gigantisch veel gespeeld, want Merel is om half zes nog even in haar bed gegaan, en pas wakker gemaakt om zeven uur de volgende morgen. Zonder avondfles of zo. En ik heb de indruk dat Dirk en Ilse het ook reuze gezellig vonden.

Bedankt, iedereen!

Geplaatst op

Spelen

Omdat ik op weekend ben, dan maar een paar fotootjes intussen, van de drie kinderen zoals ze woensdag zaten te spelen. Zalig toch?

spelen1

spelen2

Geplaatst op

Brunch

Wij, he, wij zijn vanmiddag gaan brunchen op de coolste plek in Gent!

Eind april had ik er al voor Gentblogt mogen gaan eten met het gezin, en dat was ons toen gigantisch goed bevallen. We waren toen al van plan om dat tijdens de zomer eens te herhalen, maar toen hadden we een rotzomer (sorry Frank, gij moogt beweren wat ge wilt, dit was géén fijne zomer!) en is het er dus niet van gekomen.

Korenhuis1

En toen zei Bart gisteren plots: “Zeg, willen we morgen gaan brunchen met zijn allen in het Korenhuis?”  Ik moest er geen seconde over nadenken, en dus zaten wij vandaag 2 oktober tegen half twaalf aan een tafeltje op de Korenlei. Onder een grote parasol, want het was verdorie te warm om in de zon te blijven zitten! De jongens zijn volop voor ontbijtkoekjes en daarna de chocoladefontein gegaan, Bart en ik hebben het iets traditioneler aangepakt: koud voorgerecht, warm hoofdgerecht, en dessertbuffet.

Korenhuis2

Ik heb me laten gaan in de garnalen, de gerookte zalm en heilbot, een paar sushi, de parmaham, dat soort dingen. Bart zat te glunderen boven een bordje kraakverse sushi. Daarna heb ik een portie stevig gekruide wok binnengespeeld, om dan over te gaan tot het buffet. Man man man, voor dat buffet alleen al zou je er gaan! Diverse soorten taartjes, de crème brûlée, maar vooral ook de chocomoussedingetjes: een omhulseltje van witte chocolade, opgevuld met mousse. Wow.

Korenhuis3

En dat allemaal terwijl je kijkt naar de bootjes op het water, en de toeristen watertandend naar je bord kijken.

Of zoals Bart het zei: “Je hoeft niet rijk te zijn om je rijk te voelen.” Wel, vandaag kon zelfs de sjeik van Saoudi-Arabië er een puntje aan zuigen!

Geplaatst op

Familiefeest

Vandaag stond er _alweer_ een familiefeest op het programma. Deze keer wel met actieve participatie van onze kant: wij gaven het aperitief in de kantoren van Netlash, en daarna gingen we ergens eten met de familie van mijn schoonmoeder: 12 volwassen, 5 kinderen en 2 baby’s.

Het oorspronkelijke restaurant vond het nodig om dinsdag plots af te bellen, zodat we even met de handen in het haar stonden, maar gelukkig was de Stekvogel in Merendree bereid om ons van het nodige lekkere voedsel te voorzien, oef.

En dus stond ik deze morgen rond acht uur Boursinsoep te koken, maakte ik glaasjes met wilde gerookte zalm en aspergemousse afgewerkt met rode kaviaar en een takje dille, snipperde ik sla in andere glaasjes en legde daar garnaaltjes op, en belegde Bart intussen een aantal aperitieflepels met verschillende soorten paté en dergelijke. De champagne lag al sinds gisteren te koelen in de koelkasten aldaar.

En toen was er een aantal ongelukken op de E40, was iedereen dus te laat, en gingen we pas tegen twee uur aan tafel in de Stekvogel, die dat gelukkig probleemloos kon opvangen. Lekker eten, en een fijne lokatie voor de kinderen door het grote grasveld en de speeltuin, en een heerlijk zonnig terras.

Al bij al een fijne dag, jawel 🙂

Geplaatst op

Zaterdagdrukte

Dat het een drukke dag was vandaag!

Om half elf stond ik in Kolegem om een trouwmis te zingen van een ex-koorlid en allround fijne gast. Zoiets is altijd fijn om te doen.

Het maakte wel dat ik pas om half twee thuis was, alwaar mijn liefste voor eten voor de kinderen had gezorgd, en nu ook snel voor mij nog een kipfilet in de pan keilde. Want om twee uur werden de jongens al in Zomergem/Beke verwacht, in de Eurocity voor het verjaardagsfeestje van hun neefje Alexander. Het is dus helaas half drie geworden, want eerder zijn we er niet geraakt.

Omdat ik dan toch al een serieus eind richting Eeklo was, ben ik maar meteen doorgereden om mijn grootmoeder in de kliniek met een bezoek te vereren, en en passant ook nog even te versieren met mijn hoedje.

omahoed

Omdat ik het niet zag zitten om voor dat anderhalve uur dat nog over was terug naar Wondelgem te rijden, om dan na een half uurtje opnieuw richting Eurocity te moeten, heb ik wat winkels afgelopen in Eeklo: Wolf moest dringend nieuwe Tshirts hebben met lange mouwen, en ik wilde nog een zwarte jeansbroek en eigenlijk ook een nieuwe dikke warme zwarte gilet tot voorbij mijn knieën. Dat laatste heb ik niet gevonden, de rest wel.

En toen was het toch echt wel tijd om de jongens opnieuw op te halen – doodmoe en bijzonder zweterig – hen in de douche te steken, te eten, en zelf in de zetel te crashen.

Geplaatst op

Ziekenbezoek (nou ja)

Het is een bezigheid als een ander, zo bij uw vrouwelijke familie op ziekenbezoek gaan.

Op donderdag ben ik klaar met lesgeven om 12.55u: ideaal om nog op school te eten, en dan een paar andere dingen te doen.

Zoals mijn ma gaan opzoeken, die gisteren aan haar knie is geopereerd. Niet dat ze dat bezoek eigenlijk van doen had: ze had totaal geen pijn, en stapte vrolijk rond. Ze had al gekookt, was al voor vanalles-en-nog-wat aan het rondcrossen, en was zich van geen rust bewust. Stilzitten na een knieoperatie? Da’s voor mietjes! Zeker als het maar om het weghalen van kapot kraakbeen en lastige stukken meniscus gaat, wat denk je wel.

Ik heb dus rustig wat zitten kletsen met haar, en ben dan naar Eeklo gereden, alwaar mijn grootmoeder (mijn moeders moeder, uit hetzelfde hout gesneden) in de kliniek ligt. Ze is ei zo na 90, zo goed als blind, en heeft maar één been meer, maar dat belette haar niet om nog alleen thuis te wonen. Met Familiehulp en verpleegsters aan huis en zo, dat wel, maar dan nog. Maar vorige week is ze gevallen, met een barstje in haar schouder tot gevolg. Gelukkig had ze haar alarmknop om de hals, zodat er zeer snel iemand was om haar op te rapen. Ze mag alleen zes weken niet steunen op haar arm, zodat ze niet met haar looprek rond kan lopen, en dus ook niet thuis kan zijn (er is een niveauverschil tussen living/slaapkamer en keuken/toilet). Ik heb er een uur gezeten: ook haar beste vriendin Odette en kuisvrouw Monique waren er, en we hebben oeverloos gezellig zitten kletsen, want zelfs ik ken die mensen al jaren.

Soit, op die manier was mijn namiddag snel gepasseerd. Maar ik ben toch blij dat ik nu maar 4/5 werk, of dit had niet tot de mogelijkheden behoord.

Geplaatst op

70

Vandaag wordt mijn vader zeventig. Een verjaardag waarvan hij zelf dacht dat hij die nooit ging halen. Wij eigenlijk wel, hoor: krakende wagens lopen het langst, of hoe zeggen ze dat?

Er was een feest voor de familie en dichte vrienden in Merendree, een dorp verder dan Zomergem, waar mijn ouders wonen.

Mijn ma had speciaal dit restaurant uitgezocht omdat het absoluut geen stijve bedoening is, en er ook een ruim terras en speeltuin is. Het weer bleek maar zo-zo, maar toch veel beter dan verwacht: we hebben buiten geaperitiefd, en de jongens hebben heel veel buiten gespeeld. Ook het dessert hebben de meesten buiten opgegeten, en iedereen is gewoon kweetniehoelang blijven hangen omdat het zo gezellig was. Ik heb op een bepaald moment zelfs iedereen buiten moeten kuisen (letterlijk: van in het restaurant naar het terras) omdat het personeel de zaal opnieuw in orde wilde zetten voor de avondshift.

Een heerlijk feit was dat ook mijn twee grootmoeders aanwezig waren, en een groottante. Wie kan dat eigenlijk nog zeggen, dat hij op zijn zeventigsteverjaardagsfeest zijn eigen moeder, schoonmoeder en tante kan uitnodigen om te komen eten? Ze zijn per slot van rekening respectievelijk maar (bijna) 100, 90 en 98. En ze hebben er alledrie enorm van genoten, want ook zij zijn blijven hangen en nog buiten op het terras komen zitten.

Eigenlijk, ook al ben ik niet zo aan familiefeesten, heb ik er deze keer enorm van genoten. En – ik trek nogal wat op hem, zeker emotioneel – mijn vader ook. En daar ging het toch om, nee?

Gelukkige verjaardag, pa!