Feest van nonkel Ignace en tante Lucie
Wolfloos
Wolf is voor twee daagjes op kamp. Gisterenavond is hij vertrokken, morgenmiddag komt hij al terug.
Kobe en Merel genieten ervan. Pas op, ze missen hem, dat heb ik al gemerkt, maar het is duidelijk dat Wolf de regulator is hier in huis. Zeg gerust: baasmaker. Wolf bepaalt welke spelletjes er gespeeld worden, gaat Kobe helpen met een puzzel, of werkt het kamp af dat Kobe beginnen maken is met kussens en dekens.
Vandaag heb ik de twee kleintjes prachtig zien samenspelen. Kobe maakte een bedje, en Merel ging erin slapen. Ze joelden, deden onnozel, en lachten zich te pletter.
Maar deze avond vroeg Kobe wanneer Wolf terug naar huis kwam. Want ja, hij miste zijn grote broer.
Toch mooi he, als ze zo samenhangen?
Verjaardagsfeestje deel 2
Wolf vindt het nog steeds fijn om een familieverjaardagsfeestje te houden. Voor de cadeautjes moet hij het niet doen: die krijgt hij anders ook wel. Maar het is inderdaad leuk om de familie bij elkaar te hebben, taart te eten, en te kletsen.
Wolf had een hele hoop Skylanders gekregen (iets met een computerspel, je moet het maar googlen) en zat dus naarstig op de Wii te spelen – met het geluid af – en genoot er intens van. Voor de rest waren het envelopjes, omdat hij verder niks anders wilde, en de andere Skylanders (er zijn in totaal 32 figuurtjes) compleet uitverkocht zijn.
Het was trouwens ook mooi om het klein grut samen te zien; spijtig dat mijn oudste broer er niet was, die was net op weekend, want dan hadden we nog een extra klein meisje 馃檪
Het was best gezellig, eigenlijk. Alleen jammer dat mijn schoonvader zich niet goed genoeg voelde om mee te komen, en dat vonden mijn ouders ook, want het was al lang geleden dat die hem gezien hadden. Volgende keer beter, Jeroom!
Voor de foto’s zal ik eens in de richting van Dirk moeten kijken. Ik heb er enkel eentje van de cupcakes die de jongens gemaakt hebben voor de gasten.
Artichaud
Sinds Barts peter vijfenzestig is geworden, gaan we met de ganse familie (12 volwassenen, 7 kinderen) jaarlijks eten voor zijn verjaardag.
Het restaurant is telkens hetzelfde: zeer lekker, en vooral ook kindvriendelijk en vlakbij 馃檪
Ook vandaag was eigenlijk zeer aangenaam: een glaasje champagne (water in mijn geval) bij nonkel thuis, en dan richting het restaurant. Ik hield mijn hart vast voor Merel, want die was gisterenavond plots behoorlijk ziek: 39,5 graden, en serieus lastig ook. Ik had zelfs overwogen om gewoon thuis te blijven.Maar deze morgen was ze weer springlevend, vrolijk, goedgezind, en deed ze nog een mooi dutje.
Ik bleef mijn hart vasthouden: ik zag het al voor me dat we nog voor het hoofdgerecht naar huis zouden moeten, maar nee hoor: ze at, speelde, at nog wat meer, speelde nog veel meer, en amuseerde zich best, zonder ook maar een moment lastig te doen of hangerig te worden! Oef!
Intussen kregen wij een heerlijk menu voorgeschoteld:
Aperitief Cava met degustatiebordje
~
Koolvishaasje 聽met choronsaus,
knolselderchips en veldsla
~
Tuinbonensoep met ham
~
Filet van konijn, 聽portsausje met rozijnen
kruidenaardappelen
~
Chocoladetaart met gelei van veenbessen
~
Koffie met versnaperingen ((werd – net zoals vorig jaar – een dessertbord, met cr茅me br没l茅e, chocoladebavarois, iets panna cotta-achtigs,聽 en nog een paar dingen)
Het voorgerecht ben ik vergeten fotograferen, de rest krijgt u hier even mee:
De kinderen zaten aan een aparte tafel, met een aparte menu, die trouwens ook veel sneller aan tafel kwam. Zoals gezegd: kindvriendelijk 馃檪
Beide baby’s zaten bij ons aan tafel, maar mochten ook gewoon op de grond zitten spelen.
En toen was er Nelly, die bij de kinderen ging zitten, en mijn twee jongens in de verdrukking bracht :-p
Yup, een fijne dag.
366 – 5 februari
Memorabel nieuwjaren
Kobes peter, Dirk, moest nog komen nieuwjaren, en we hadden vandaag afgesproken. Die afspraak lag al van in december vast, en Kobe keek er enorm naar uit.
Dat ik zonder klank zit, ging de pret niet drukken: Bart was er per slot van rekening ook nog.
Dacht ik.
Want rond een uur of tien in de voormiddag begon Bart zich plots misselijk te voelen, met buikkrampen, en kroop hij in zijn bed. De kinderen waren gelukkig rustig, zodat ik op ’t gemak mijn lasagne kon afwerken.
Tegen twaalf uur riep ik Bart op, maar die zag maar bleekjes, en rond half een waren Dirk en Ilse hier, m茅t heerlijke aperitiefhapjes en een fles champagne. Bart zat erbij en keek ernaar, en was ook weinig van zeg. Gelukkig waren de kinderen dolenthousiast over het cadeautje van peter Dirk: het spel Skylanders voor de Wii, met in totaal vier ventjes.
Na het voorgerecht – scampi’s geflambeerd in de pastis – zag Bart er intussen zo lamentabel uit, dat hij maar weer in zijn bed is gekropen. De tafelconversatie was zo een beetje bizar: geen gastheer, en een gastvrouw die niet mag spreken. Goed bezig :-p Gelukkig lieten Dirk en Ilse het niet aan hun hart komen, en genoten ze van de grote schotel verse lasagne met massa’s groenten.
Na die hoofdschotel werd het nieuwe spelletje opgestart, en Wolf was er meteen mee weg, het was een plezier om naar te kijken. Naar het dessert – een schitterende chocoladetaart – keken de jongens zelfs met moeite om, z贸 wijs was dat spelletje.
Dirk en Ilse zijn nog gezellig blijven plakken tot rond een uur of vijf, zo’n groot impediment was mijn spraakgebrek dus blijkbaar nog niet.
Ik had in elk geval een fijne middag, en de kinderen ook. En Bart? Die is blijven slapen tot zeven uur, heeft dan wat gegeten, en is dan opnieuw in de zetel gekropen onder een dekentje. De duts.
Nieuwjaren
Eigenlijk feitelijk een fijne dag gehad bij de schoonouders (zoals altijd, eigenlijk).
Er is begonnen met de nieuwjaarsbrieven en de bijhorende cadeautjes en envelopjes. Wolf kreeg een stapel boekjes van zijn peter (waaronder twee Kuifjes), Kobe kreeg een DVD, en Merel kreeg een knalroze Lego opbergbox, waar ze prompt in ging zitten :-p
Kobes nieuwjaarsbrief vond ik de max, vooral met bijhorend snoetje en gebaren:
Liefste,
Vandaag ben ik een tovenaar!
Ik tover voor het nieuwe jaar
pinkel pankel perretjes
een huis vol met sterretjes!Een sterretje dat blinkend is,
een sterretje dat vrolijk is.
Een sterretje dat je zo graag ziet,
en dat sterretje is je kleine deugniet!
Er is lekker gegeten, al was het gelukkig iets minder uitgebreid dan anders. Toostjes met foie gras blijven mijn favoriet, maar de jongens stortten zich met gusto op de prikkertjes met kaasblokjes en druifjes.
Het voorgerecht was een (gelukkig reeds van zijn schaal ontdane) halve kreeft:
De soep was er deze keer niet, al is die altijd bijzonder lekker, maar het is altijd gewoon veel te veel.
Het hoofdgerecht was gebraad met gratin dauphinois en diverse groenten: lekker, maar niks bijzonders. Maar w茅l lekker 馃檪
Dessert = de traditionele ijsb没che 馃檪
En toen waren er nog kleine taartjes bij de koffie, en pralines van bij Marcolini, die dringend op moesten. H茅茅rlijk.
En hadden we uiteindelijk t贸ch alweer teveel gegeten :-p
Tussenin heb ik voor kapster gespeeld, heb ik rondgezeuld met twee dertienmaanders, heb ik gewordfeud met mijn schoonvader, en heb ik een heerlijk rustige dag gehad.
En dat afgerond met nog drie uur stevig zingen. Ha ja, want over twee weken is er koortoernooi!
Gelukkig nieuwjaar!
We wensen je een prachtig 2012, waarin niks moet, alles kan, en je vooral gezond en gelukkig moge wezen.
Kerstdag
Naar aloude traditie wordt die met de schoonfamilie gevierd, en daarna opnieuw naar mijn familie.
We aten een feestelijk kerstdiner (mijn schoonmoeder was z贸 bang dat het niet genoeg ging zijn dat ze nog een extra taart had gekocht, na de hapjes, het uitgebreide koud buffet van vis, de pompoensoep, het wild met amandelkroketten, wilde champignons en opgevulde appel, en het dessertbuffet met chocomousse, advocaatmousse, javanais, cake en tiramisu), kletsten honderduit, en de jongens kregen pakjes, zijnde elk een computerspelletje en de vierde en laatste doos van Lego Heroica, die prompt werd gebouwd en gespeeld.
We namen nog eten voor zes man mee naar huis, en reden naar mijn ouders. Mijn jongste broer was er uiteraard niet, die was in het ziekenhuis bij zijn kersverse dochter, maar mijn oudste broer was er wel met zijn gezin.
We hebben de taart wijselijk laten staan, zijn meteen naar de aperitief gegaan, en hebben dan brood gegeten met er vanalles bij. Het was een fijne, fijne dag, maar ik was blij dat we thuis waren, dat de kinderen in bed lagen, en dat we zelf in de zetel konden zitten. Oef.
Kerstavond
Met drie kinderen in huis wil je geen gedoe meer met grote kersttafels. Merel is echt nog te klein om lang op te blijven, die wordt ronduit ongenietbaar.
En dus deden we, zoals vorig jaar, wafels. Het hele huis was verlicht met kaarsen en theelichtjes. Mijn ouders kwamen tegen een uur of zes, we aten aperitiefhapjes, openden pakjes, en aten wafels. En na afloop chocoladefondue en voornoemde kerstboom.
Ik had de indruk dat iedereen wel tevreden was met zijn cadeautjes. Groot waren ze meestal niet, wel telkens in de roos, en dat is belangrijker.
– mijn ma kreeg een ring en een set oorringen. De ring had ik oorspronkelijk voor mezelf gekocht, maar zij was er stekezot van. En de oorringen waren een type en kleur dat ze nog niet had.
– mijn pa kreeg zijn klassieker: de scheurkalender van Peter Van Straaten, de Zeurkalender dus. Hij lacht er zich een breuk mee.
– de jongens kregen van ons twee Disneyfilms (een reclame uit de Blokker) en de uDraw die ik onlangs op de BGGD gekregen heb. Bart had ook nog voor elk een tof boek mee: een griezelverhaal voor Wolf, een koekmannetjesverhaal voor Kobe, en Merel kreeg een boekje van Rupsje Nooitgenoeg, met een vingerpoppetje. Ze is er zot van!
Mijn ma had voor elk ook een boek: de GVR deed Kobe een rondedansje maken, Matilda werd voorlopig nog op enige scepsis vanwege Wolf onthaald, maar zal zeker in de smaak vallen! Ze waren in elk geval opgetogen met de cadeautjes.
– Bart kreeg van mij twee strips (ik weet nooit wat ik moet kopen, hij koopt altijd alles zelf), en had voor zichzelf de biografie van Steve Jobs gekocht
– ik kreeg van mijn ma een keramieken olifant om een kaarsje in te branden, en van mijn dierbaarste een kweetniehoecoole lamp en de twee boeken van Goe Gebakken. Precies wat ik wilde dus 馃檪
Tegen negen uur zaten de jongens in bed, mijn ouders waren weg om half elf, en Bart en ik hebben nog rustig in de zetel wat tv gekeken, lekker onder een dekentje. Perfect!