Een vrolijk kerstfeest gewenst van ons allemaal!
Kerstavond
Aangezien wij blijkbaar met het omgekeerde patroon zitten dan mijn broers (zij gaan op kerstavond naar de schoonouders, wij op kerstdag) kwamen mijn ouders, net zoals vorig jaar, bij ons.
Er waren cadeautjes, er waren hapjes – véél hapjes, teveel hapjes – en er waren kaarsjes en een brandende haard.
– Mijn vader kreeg zijn klassieke Zeurkalender
– Mijn ma had eerder dit jaar al een beha van Marlies Dekkers gekregen als cadeautje, en kreeg er nu nog verzorgingsproducten van Marlies Dekkers en een melkkannetje uit de kringwinkel bij. Don’t ask.
– Wolf kreeg van ons een Skylander en een houten pteranodon om zelf in elkaar te knutselen en te verven. Kobe kreeg hetzelfde, maar een T-rex in de plaats.
– Van oma en opa kregen ze elk een doos strijkparels, met nieuwe kleuren en patroontjes.
– Merel kreeg een setje plastieken bekertjes (met en zonder voetje) voor haar keukentje, en was door het dolle heen.
En toen hadden we hapjes voorzien. Enkel maar hapjes. Gaande van kaasjes met worstjes en tomaatjes of druiven op een prikkertje (gemaakt voor en door de kinderen), everzwijnenpaté, toastjes met foie gras, zalmsalade of garnaalsalade, glaasjes met garnaaltjes of een andere zalmbereiding, lepels met vanalles, mosseltjes met een currysausje, boursinsoep in een glaasje, gefrituurde kaas- of garnaalballetjes, gevulde witloofblaadjes, champignons gevuld met kruidenkaas, halve eitjes gevuld met een dooiermengeling, en ik ben zeker dat ik er nog wel een paar vergeten ben.
We hebben ongeveer de helft nog niet eens klaargemaakt: mini pizza’s, gebakken scampi’s, gebakken Sint-Jacobsvruchten, verschillende soorten ham, gebakken Camembert…
En als dessert waren er soesjes met witte chocoladesaus, macarons, vers fruit, en een resem verschillende snoepjes.
We hebben teveel gegeten, en we zullen de komende dagen nog veel te veel eten, en hopelijk niet teveel moeten weggooien.
Maar weet je, het was een fijne avond, en dat is wat telt.
Verjaardagsfeestje Liv
Met al die kleine meisjes die zo kort op elkaar geboren zijn, zijn er hier nogal wat verjaardagsfeestjes. Zo bevonden we ons vandaag in Brussegem, om Livs tweede verjaardag te vieren. Er waren cadeautjes, er was taart, en er was zelfs nog een gevulde zak van Sinterklaas, waarin voor elk kind een cadeautje zat. Ze vonden het in elk geval heerlijk.
366 – 9 december
Twee jaar
Kleine Mereltjes worden groot. Maar ook kleine Mereltjes krijgen een feestje, wanneer ze verjaren.
Het is misschien dan wel al meer dan twee weken geleden, maar zo’n hoop oma’s, opa’s, tantes en nonkels bij elkaar krijgen is geen sinecure.
Maar vandaag kreeg Merel dus haar feestje. Met taart, uiteraard, en met cadeautjes. Een nieuwe pop die ze nauwelijks nog loste, met bijhorende kleertjes en een bedje. Vier kleurrijke retropotjes voor in het keukentje, en nog een paar envelopjes. En een felroze retro metalen auto, die helaas nog wat te moeilijk is om te trappen, maar waarin ze wel haar voeten op de grond kan zetten en zo kan voortbewegen.
Ze genoot van het volk, ze genoot van de taart en ’s avonds de kaas, ze genoot van alle aandacht, ze genoot van de cadeautjes, en ze genoot van haar twee leeftijdsgenootjes.
Al had ze uiteraard aan geen kanten door wat al die heisa eigenlijk betekende.
366 – 15 november
Omdat een mens per ongeluk toch al eens een foto vergeet te trekken: eentje van vroeger. Nee, dit is dus niet Wolf, dit is mijn broertje Roeland, een goeie vijfentwintig jaar geleden, schat ik. Wolf mag dan wel op Bart trekken, er zit duidelijk ook Rombautbloed in zijn aderen.
Familiediner
Naar jaarlijkse traditie kwamen we vandaag samen voor het familiediner van de De Baeres, de familie van mijn schoonmoeder. Het is om beurten aan de kleinkinderen om het te organiseren (vorig jaar uitzonderlijk bij Barts nonkel, zodat iedereen zijn huis nog eens zag), en zo kregen we aperitief en een schare aan hapjes voorgeschoteld in de apotheek van Barts nicht in Roosdaal.
Aansluitend reden we naar een restaurant, De Wingerd, ook nog in Roosdaal, maar toch wel een kwartiertje rijden doorheen veld en dal. The scenic route, zeg maar.
Een gezelschap van tien volwassenen en maar liefst zes kinderen (Wolf was naar de scouts), tussen de elf en de nog-net-geen-twee. En een menu van zeven gangen. In een zaal zonder daglicht, terwijl buiten heerlijk de zon scheen. Gelukkig was er een zeer fijn speeltuintje, zodat onze kinderen een hele tijd hebben buitengezeten, en wij eigenlijk ook.
Op het eten viel niks aan te merken, alleen dat het eigenlijk nogal veel was, en vooral zeer lang duurde. We gingen aan tafel om één uur, en vertrokken onmiddellijk na de koffie, zijnde kwart na zes, jawel. En met twee peuters van net geen twee is dat geen sinecure, zo lang aan tafel. Ook zij hadden trouwens vier gangen: hapje (teriyaki brochette en een loempiaatje), voorgerecht (garnaalkroket met garnituur), hoofdgerecht (biefstuk-friet) en dessert (kinderijs – met opzet zonder -je). En Merel heeft daar, tot ieders grote verbazing, het merendeel van binnengespeeld.
Ons eten was ook zeer te pruimen: lekker, evenwichtig van smaak, en mooi gepresenteerd.
Stoofpotje van goudmosseltjes
met julienne van groentjes,
jus van Zeebrugse grijze
en kruidenroom***
Italiaans slaatje
met heerlijke caprèse, rauwe ham,
bruschetta en saltimbocca.***
Mosselsoepje met kerrie
en brunoise van selder en wortel.***
Zonnevis op de bakplaat
risotto met mossel, Parmezaan en zeekraal
afgewerkt met een mosseljus.***
Gebakken Duroc-varkensrug,
preistoemp met zongedroogde tomaat
en een krokantje van Duroc-ham.***
Gebakken ananasspiesje
met gegratineerde sabayon,
munt en vanille-ijs.
Met aansluitend de koffie met nog allerhande zoetigheden, uiteraard.
Ik heb ’s avonds niet meer gegeten. Of verbaast u dat misschien nog?
Boudewijnpark
Omdat we nu toch in de buurt van Brugge waren – vooral omdat het anders ùùren rijden is, nietwaar? – gingen we gisteren met de kinderen naar het Boudewijnpark. De oudjes zijn rustig thuisgebleven en genoten van het nietsdoen, maar wij wilden dus wel de dierenshows zien. Geloof me: die zijn de moeite!
Het Boudewijnpark zelf is op het eerste zicht een beetje vergane glorie: afgebladderde verf, toch wel wat verouderde dingen, dat soort dingen. Maar er zijn een pak meer attracties dan we eigenlijk verwacht hadden, en we hebben niet eens alles gedaan, ook al moesten we nergens echt lang aanschuiven. En met het weer hadden we eigenlijk ook dikke chance!
We waren er rond kwart over tien, toen het al een kwartiertje open was. Er was veel volk, maar dat lag blijkbaar vooral aan het feit dat het een bedrijfsdag was voor één of ander bedrijf met zowel Vlaamse als Nederlandse als Franstalige werknemers, te oordelen aan het taaltje.
Om half elf schoven we aan bij de dolfijnenshow in de overdekte hal, en man, ik wist dat dolfijnen intelligente dieren waren, maar ik had er geen idee van dat die zo getraind konden worden!
Na een tiental minuten heb ik mijn fototoestelletje gewoon weggelegd, en ben blijven kijken. De dieren sprongen, tuimelden, gooiden hun trainers de lucht in, voerden ze rond, duwden ze verder, speelden voetbal, zwommen ondersteboven, achteruit, stonden op hun staarten in het water en gingen op die manier vooruit, en zoveel meer. Wijs om zien!
Merel was maar matig geboeid door de dolfijnen, maar vond de roofvogelshow dan weer mateloos interessant: thuis kijkt ze ook altijd naar elke vogel die passeert.
En toen werden er voze frieten gegeten met koude volauvent, moest er druk op de speeltuin gespeeld worden, werd op paardenmolens en gewone molentjes gezeten, ging ik met Wolf in de rollercoaster (en kwam ik er misselijk terug uit, schuld van de frieten), zagen we de zeeleeuwenshow, zat Wolf met zijn nonkel op de botsauto’s, liepen we nog wat te genieten van de heerlijke zon, keken we naar de diertjes op de kinderboerderij, en gingen de mannen (alle vier) op de waterglijbaan. En toen was het half vier, en vonden vooral de kleine meisjes dat het welletjes was.
Bootjes, gigantisch wiebelende en draaiende attracties hebben we wijselijk overgeslagen. En het treintje zat overvol.
Maar eigenlijk was het wel een fijne dag, ja.
Lissewege
Elk jaar gaan we op weekend met de schoonfamilie: omaly, bompa, Barts broer Koen, diens vriendin Else en hun dochtertje Liv, en wij dus. Het is al vanalles geweest: Oostende, De Panne, Nederland in de buurt van de Efteling, Center Parcs Frankrijk, een bungalow in de Ardennen, een hotel in Luxemburg…
En dit jaar waren we uitgenodigd in een luxe B&B in Lissewege. Koen had meteen ook gereserveerd in de plaatselijke restaurants, want met de peuters wilden we wel telkens vroeg eten.
Luxe Bed and Breakfast, er zijn vaak gelegenheden die zichzelf die naam toedichten, maar die toch nog te wensen overlaten. Deze B&B in een volledig opgeknapte boerderij had zijn naam meer dan verdiend. Onze familiekamer was echt wel luxueus, met een groot bed beneden, een ruime badkamer, en een mezzanine met een tweede groot bed voor de jongens. Merels reisbedje kon er nog probleemloos bij. Het thema was overigens ‘koe’, maar dan op een luxueuze manier die aan geen kanten meer aan stallen of zo deed denken. Het enige jammere was dat de kamer nogal donker was door de zwarte muren, maar anderzijds had dat ook wel iets. Oordeel zelf:
Yep, wel degelijk Le Corbusier…
Ook de andere kamers waren zeer in orde. Mijn schoonouders hadden de suite genomen, omdat we daar dan ’s avonds altijd nog samen zitten om rustig te kletsen en een glas te drinken, terwijl de kinderen in bed liggen.
Van de derde kamer, de junior suite waar mijn schoonbroer zat, heb ik geen foto’s genomen, maar ze was wel vergelijkbaar. Dik in orde dus.
Van zomerweer was er geen sprake meer, al hadden we zeker niet te klagen. Maar ik kan me voorstellen dat het er in de zomer zalig buiten zitten is, temeer omdat het zwembad verwarmd is.
Ze zijn alleen duidelijk niet voorzien op kleine kinderen, maar dat zeggen ze dan ook op hun website. Maar verder was alles prima!
Zomaar
Omdat het eigenlijk gewoon een drukke dag was, met gehol van het een naar het ander, en u daar totaal geen boodschap aan heeft: een fotootje van 19 augustus, Wolf en Marne, mijn metekind. Gewoon omdat ze allebei zo prachtig lachen.
