Acta Diurna de muliere ludenti
* Stommiteiten van Rombaut #36 Ga een dagje naar Parijs. Loop de voormiddag rond in een museum, ga dan iets eten in zo’n typische Parijse brasserie. Ge weet wel, met van zo die kleine tafeltjes. Zie hoe de dienster vlak voor uw neus een tafeltje afruimt, een verse papieren nap oplegt, snel de tafel dekt, …
Jawel, de eerste zit erin! Deze namiddag reed ik richting Flanders Expo, en inderdaad, ik kan alleen maar bevestigen wat zovelen me al verteld hadden: het is schitterend georganiseerd! Bij het oprijden werd me gevraagd of het voor een vaccin was, mijn parkeerplaats werd me toegewezen, een andere steward wees de weg naar de voetgangerstunnel, …
Oei, zei ook de specialist daarnet. Ze vond dat de kaak wel serieus dik en blauw – eigenlijk geel – zag, spoelde alles zeer grondig, en verklaarde het een kanjer van een infectie, eentje die intussen vooral in het kaakbeen zat. No shit, Sherlock. Ik krijg dus nog een tweede soort antibiotica erbij, tegen anaerobe …
Na het flauwvallen van gisteren was ik vandaag nog de hele dag bijzonder slapjes. Resultaat: we zijn de hele dag gewoon binnengebleven. Ik heb zelfs naar Bart gemaild met de vraag of hij brood kon meebrengen, want in dit rotweer hadden we geen van allen goesting om zelfs maar een stap buiten te zetten. Blah. …
Ik was het eerlijk gezegd, in de après-larp-zombieroes, bijna vergeten. Nog een chance dat mijn broer belde: “Gij gaat straks met ons pa naar de neurologe, juist?” Ja dus. Bij ons pa is het simpel: er valt niks aan te doen. Hij heeft Parkinson, maar ook nog een ander degeneratief hersenletsel. Kan eigenlijk zowat vanalles …
Ik ben vandaag weer wat tegengekomen… En ik vrees dat ik wellicht een van mijn studenten een levenslang trauma heb bezorgd :-p Ik had dus de hele voormiddag mondeling examen met mijn zesdes. Dat betekent bijna vijf uur lang opperste concentratie, zonder pauze. Voeg daarbij een behoorlijk warm lokaal dat heel moeilijk af te koelen …
Slaapkousen – ge weet wel, van die extra dikke in een soortement fleece met van die plastieken nopkes aan de onderkant – zijn toch nog gemeen glad, ondanks de nopkes. Het kan ook gelegen hebben aan het feit dat ik echt nog niet goed wakker was, deze morgen. Dat kan ook. Feit is dat ik …
Koppijn, man! Mijn hoofd is een en al buil (ik moet gisteren behoorlijk hard gevallen zijn bij het flauwvallen), zowel opzij als vooraan. Opzij wellicht door tegen het lavabootje te vallen, vooraan door tegen de grond te slaan. Zelfs mijn wenkbrauwen optrekken doet pijn. Gelukkig ben ik niet lichtgevoelig of zo, ik denk niet dat …