Oudejaarsavond

Het werd een voor ons traditionele oudejaarsavond: hapjes en films. Eigenlijk had ik nog even een wandeling willen maken in de Bourgoyen, zoals ook een beetje een traditie is, maar om nu in de regen te gaan lopen… Nee, bedankt.

Bart en ik hadden gisteren al boodschappen gedaan, en dus waren er verschillende soorten chips, kaasstokjes, worstjes, dat soort onzin, en vooral ook zelfgemaakte pizzaatjes: pizzabodems gekocht, rondjes uitgestoken met een kommetje, en die dan apart belegd. De kinderen vonden het fantastisch!

En dus begonnen we rond een uur of zes met een eerste film die Merel had gekregen voor haar verjaardag: Trollen. Licht, maar er zaten echt wel een paar goeie vondsten in, vond ik. En intussen waren er dus massa’s hapjes. Daarna vonden we het nog wat vroeg om haar al in bed te steken, en kozen we nog een tweede film: “Isra en het magische boek”. Man man man, wat was dat? Zo slecht, zeg! Acteurs die gekozen zijn voor het politiek correcte, en die dan slecht nagesynchroniseerd zijn, regie die op niks trekt, een verhaaltje dat nog minder dan flinterdun is, een beeldvoering… Enfin, u snapt het wel. Merel vond het best te pruimen, maar wij hebben ons blauw geërgerd…

Daarna kwam er wat vuurwerk dat we nog liggen hadden van twee jaar geleden – ja, we waren voorzichtig, en ja, alles werkte nog – en zelfs nog vuurspatters, en toen was het tijd voor Merel om te gaan slapen. Op zich had ze wel mogen opblijven, maar hoe laat ze ook gaat slapen, ze is tussen zeven en acht uur wakker, en dan de rest van de dag niet meer te genieten…

En toen keken wij met de jongens nog naar Jason Bourne. De vorige drie Bourne films hadden we in de loop van de week bekeken, en dus nu het sluitstuk. Om middernacht keken we naar de gigantische hoop vuurwerk hier in de buurt, gaven elkaar een welgemeende knuffel, en dat was het wel zo’n beetje.

IMG_3615

 

Straatgedichten

Als je erop begint te letten, is er eigenlijk ongelofelijk veel poëzie in het straatbeeld. Gent spant de kroon met zijn restanten van de poëzieroute uit een ver verleden. Maar het blijft leuk om die pareltjes te ontdekken. Maar ook overal elders duikt er poëzie op. Dit is wat ik verzamelde in 2017, en misschien ook nog wel 2016.

Blijkbaar was er in het najaar iets met gedichten in etalages in Gent. Ik heb er maar een paar gefotografeerd, eigenlijk…

Onderstaand gedicht staat aan de Zwadderkotmolen in de buurt van Oudenaarde.

IMG_3151

Dit is dan weer een overblijfsel van de poëzieroute, en is te vinden aan de voet van het Belfort in Gent.

IMG_0414

Nog eentje aan het begin van de Oude Houtlei, naast Café Labath:

IMG_9218

Dit hangt aan de kerk in Ursel:

IMG_1160

Gespot op de veerboot van Langerbrugge:

IMG_1592

Op het domein De Campagne in Drongen:

IMG_2981

Ergens in Kopenhagen. Misschien eerder spreuk dan gedicht, maar bon.

IMG_3342

Temidden van de Zomergemse velden:

IMG_1652

 

 

BeerSelect

Sta me toe om hier eens schaamteloos reclame te maken voor een oudleerling, een startup waar Bart mentor van is, en gewoon een cool concept.

Cadeaus voor peters en meters zijn niet makkelijk, vind ik, en ik heb in vroeger jaren nog een vriend van me die veel afwist van bieren, een biermand laten samenstellen, omdat ik daar zelf totaal niks van ken. Geen alcohol, weet u wel? Zo’n biermand is een ideaal geschenk, maar begin er maar eens aan.

Dat vonden Miel en een paar vrienden van hem ook, en daarom begonnen ze een bedrijfje dat precies dat doet: bier selecteren en in pakketten steken. En dan gaat het niet om de alom gekende soorten, maar minder gekende bieren van kleine brouwerijen.

En dus staan er hier zes kartonnen dozen klaar. Tsja, dat moeten ze blijkbaar wél nog in hun service steken: dat ook de beerbox voor liefhebbers (18 flesjes) in een soortement cadeauverpakking komt.

Enfin, als u dus nog een cadeautje zoekt voor peters of meters of zoiets, ik kan u BeerSelect aanraden. En niet omdat ze het gevraagd hebben.

 

Van geocaches, omoe en buiten lopen…

Stralend weer vandaag, en dus geen zin om binnen te blijven zitten. Eerst dachten we nog van in ’t stad te gaan, maar het zou daar niet te doen zijn van de drukte, en daar hadden we dan weer totaal geen zin in. De andere richting uit dan maar, naar Ursel, op bezoek bij mijn grootmoeder, met onderweg een paar geocaches.

We begonnen in Zomergem, meer bepaald den Hulsemwegel. Toch wel veertig jaar geleden dat ik daar had gelopen, denk ik, maar wel nog steeds landelijk.

IMG_1159

Koud was het wel, met die gure wind, en eigenlijk waren we blij dat we terug in de auto zaten. We reden dan maar door naar Ursel dorp, waar er eentje zit op het marktplein aan de kerk. Er was sprake van een koffiebar, maar die was nergens te bespeuren. Tiens. Bleek dat ze er aan het renoveren waren: de werkman stond rustig even een praatje te maken met een oudere heer, en dat bleek ook een cacher te zijn die net de cache daar had gevonden. Ik bleef even sociaal doen met beide heren, terwijl de kinderen de cache ontdekten, en tot hun vreugde vaststelden dat er zowaar “flokken” in zaten! Yay!

IMG_1164 IMG_1175

Er moest ook nog even op het Kamielken gespeeld worden, een eerbetoon aan de oude vroegere paardentram waar mijn grootvader en ons ma zo liefdevol over konden spreken. Blij dat er hem toch op deze manier nog herdenken!

Enfin, we reden naar omoe, installeerden ons daar, en toen kwam Fred binnen, de vroegere parochiepriester die ik toch al in geen dertig jaar meer gezien had. We hebben hartelijk zitten babbelen met ons drieën, terwijl de kinderen zich braafjes en beleefd op de achtergrond hielden. We hadden er natuurlijk niet meer aan gedacht dat de cafetaria dicht is op donderdag…

Toen we alweer buiten waren, merkte Merel op: “Zeg mama, als omoe volledig blind is, waarom draagt ze dan nog haar bril?” Goeie vraag, inderdaad…

Zoals het stilaan ook weer traditie wordt, stopten we bij de bakker tegenover de kerk, kochten er brood en koffiekoeken, en aten die op aan de picknicktafel die daar staat. En nee, het was eigenlijk niet echt koud…

IMG_1285

We probeerden in het passeren nog één cache te vinden, maar die zat helaas in een diepe buis, en we hadden geen touw en magneet bij, dus het zal voor een volgende keer zijn. We weten hem in elk geval wel al zitten.

Enfin, we waren thuis tegen vijf uur, netjes op tijd om op te ruimen en ons te installeren in de zetel. Mooie dag, voorwaar.

Kobenamiddagje

Wolf was om half twaalf vertrokken richting ’t stad met zijn liefje, en Merel werd om half twee opgehaald door de mama van Lieze voor het verjaardagsfeestje van Jeanne, om te gaan zwemmen in de Rozenbroeken.

Dat zorgde ervoor dat Kobe en ik nog alleen overbleven. Blijkbaar wilde Nathan komen spelen, maar we hadden gepland om eerst nog naar de Atita in Mariakerke te rijden om te kijken of we daar nog lijm voor slijm konden vinden. Meh, we hadden beter eerst even gebeld. Ook in de Carrefour ernaast hadden ze geen lijm, maar gelukkig wel nog brood. Toch maar even gebeld naar de SupraBazar, en nee, geen lijm. In ’t passeren zijn we dan wel nog schoenen gaan kopen voor Kobe. Ha ja, op het moment dat we op kerstavond klaar staan om naar Zomergem te vertrekken, komt Kobe doodleuk vertellen dat zijn schoenen kapot zijn. Als in: de zool helemaal los vooraan. Gelukkig stonden er nog robuuste schoenen die van Wolf waren geweest, maar toch… Allez, hij heeft nu toch weer nieuwe Vans, zijn lievelingsschoenen, en ik heb meteen ook twee coltruitjes mee uit de Bel&Bo.

Alleen was Kobe zijn gsm vergeten, kon hij dus al geen berichtje meer sturen, en later antwoordde Nathan ook niet meer, dus nee, geen Nathan voor Kobe. Maar gelukkig was er wel een donut, en mocht hij dan nog wat Zelda spelen van me. En toen kwam Merel terug thuis, en was ook Wolf terug, en was ons warme huisje weer gevuld.