In oktober kreeg ik een berichtje van Linked In: dat ik al 23 jaar aan het lesgeven ben.
Hmm. Da’s eigenlijk niet weinig, nee.
En toen merkte Bart op: “Ge zijt dus al de helft van uw leven aan het lesgeven”.
Dat stemde even tot nadenken. Zeker toen ik daarop liet volgen: “Yup. En da’s waarschijnlijk nog maar de helft, want wellicht moet ik er nog 23 jaar bij doen”.
Ik vermoed namelijk dat onze pensioenleeftijden nog wel zullen opgetrokken worden. Dan zal ik er 69 zijn. Ik zie me al staan, voor de klas.
Tsja.
’t Zijn dinges.