Interimaris

Ik denk dat het zo goed als de eerste keer is dat ik een interimaris heb – zwangerschapsverlof niet te na gesproken. Eigenlijk ben ik zo goed als nooit ziek, gelukkig maar, en als ik al ziek ben, is het meestal maar een paar dagen. Je moet al meteen twee weken thuis zijn, wil je in aanmerking komen voor een interim. Dat betekent ook dat, als je ziek bent, je leerlingen in de studie zitten met een collega die daar extra voor opdraait, en dat jij zelf de gemiste uren achteraf moet inhalen. En met die zware, volgestouwde leerplannen is dat geen evidentie. Dat betekent ook dat de meeste leraars eigenlijk alweer voor de klas staan als ze nog niet genezen zijn, of soms halfziek blijven volhouden.

Blijkbaar was dan ook de reactie onder mijn leerlingen, toen ze het briefje zagen uithangen dat ik afwezig was: “Oi, Rombaut afwezig? Dan moet die al halfdood liggen!”

Om maar iets te zeggen: toen ik bij Burssens was voor mijn voet vorig jaar, en we meteen ook een operatie afspraken, vroeg hij ook: “En, zit het nog oké voor uw arbeidsongeschiktheid?”. Ik trok een wenkbrauw op, en verklaarde: “Dokter, u denkt toch niet dat ik al één dag heb gemist door die voet, of wa?” Waarop hij, stomverbaasd: “Euh, u weet toch dat u hier al gerust zes maanden mee kon thuisblijven?” Euh ja, en dat wil ik niet? Ja, die voet deed pijn, maar het is niet alsof ik hem echt nodig heb om les te geven, toch?

Maar bon, één week hebben de leerlingen effectief in de studie gezeten, en nu heb ik dus voor twee weken een uitstekende interimaris. Ge kunt niet geloven hoe rustgevend dat dat is: ik kan thuis rustig uitzieken, en mijn lessen zijn in goede handen, ik moet achteraf me niet opjagen om alle gemiste leerstof er alsnog door te draaien.

En hoe weet ik of het een goeie is? Wel, ze durft vragen stellen als ze onzeker is over iets, en dat zegt al veel. Van de leerlingen hoor ik niks, en da’s nog veel veelzeggender: als ze niet goed zou zijn, zouden ze steen en been klagen. Het feit dat ik niks hoor, zegt veel over het feit dat ze goed is.

Tsja. Gemoedsrust heb ik dus al, nu nog die rug goed krijgen…

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *