Ik ken er hier eentje dat grandioos aan het profiteren is van het feit dat ik thuis ben. In het begin voelde hij blijkbaar aan dat ik pijn had, en kwam hij ook effectief urenlang tegen me aan liggen. Het kan ook gewoon zijn dat hij me gemist had hoor.
Nu drapeert hij zich elke ochtend en elke avond over me heen: ’s morgens als ik me in de zetel installeer, en ’s avonds als ik tv lig te kijken of te lezen. Of kruipt zelfs gewoon bovenop mij tussen mijn hoofd en mijn computerscherm. En na een tijdje installeert hij zich wat verderop, omdat ik natuurlijk niet echt stillig.
Maar ook wanneer ik, zoals vandaag bij dat heerlijke weer, gewoon buiten lig, komt hij in de buurt rondhangen, snuffelen, kopjes geven, en slapen.
Het is een heel contrast met Gandalf, die echt niet aanhankelijk was. Die is trouwens vandaag nog eens opgedoken in onze tuin, al blazend naar Saruman, dat wel, maar voor de rest wel rustig rondkijkend. Tsja. Ik vrees dat we hem voorgoed kwijt zijn aan de buurvrouw…
