’t Is weer voorbij…

Ik heb altijd van die woeste plannen in de grote vakantie, en als dan puntje bij paaltje komt, voer ik geen klop uit. Zucht. Al is dat een eerder subjectief gevoel, want als ik zoals vorige jaren oplijst wat we allemaal hebben gedaan, valt het al bij al wel mee. Zeker als je er rekening mee houdt dat mijn voet eind juni geopereerd was, en vooral dat Wolf, door zijn rug, bijna niks kan tegenwoordig. Een dagje Dordrecht zat er dus niet in, of een pretpark of zo. Tsja…

Wat hebben we dan wel gedaan? Veel gegeocachet, zo blijkt.

en toen was de vakantie zo goed als gedaan. En ja, dat geocachen was eigenlijk een constante: je laat dat zo lang of kort duren als je zelf wil, en dat is ideaal voor jongens met pijnlijke ruggen. In Kopenhagen hadden we er 44, in de ganse vakantie haalden we liefst 135 caches. Goed bezig!

 

Geocache les.

Geocachen is blijkbaar aanstekelijk: Sandra (mama van een schoolvriendje van Kobe) had me al even geleden gevraagd om eens uit te leggen hoe het nu precies zat met dat cachen. Ik had met haar afgesproken hier thuis om half acht, zodat ik op de PC kon uitleggen wat het precies is, en een en ander kon tonen.

Intussen was het gestopt met regenen, en dacht ik: ik heb toch nog geen cache gedaan vandaag en ik moet aan die streak werken, en dus stapten we samen in de auto en reden naar Ertvelde, zodat ik er een paar kon tonen. Het motregende, ik liet een stylo achter en mijn voeten waren nat, maar Sandra had meteen vijf caches gezien, verschillende soorten dus, en was verkocht. Dik in orde! En ik, ik had mijn streak :-p

Geocaching mysteries: iemand die graag raadsels oplost?

Dat geocachen momenteel mijn grote hobby is, dat had u wellicht wel al door.

Nu, er bestaan verschillende soorten caches. De gewone traditionele zijn simpelweg een potje of doosje op een aangegeven coördinaat, al dan niet listig verstopt. Een multi wil zeggen dat je van punt A naar B naar C (soms wel 20 stappen) moet, met telkens een aanwijzing naar de volgende stap, voor je de ‘container’ vindt.

Een derde, veel voorkomende soort is de mysteriecache. Die staan wel op de kaart, maar niet op de exacte coördinaten. Je moet eerst een raadsel oplossen voor je de juiste coördinaten kan berekenen en daar dan kan gaan zoeken. Die raadsels variëren nogal: het kan iets vrij simpels zijn, het kan pure wiskunde zijn, het kan een echte nerdy oplossing vragen, enfin, alle mogelijke soorten dus. De moeilijkheidsgraad varieert dan ook van1 tot 5.

Gisteren heb ik me kostelijk zitten amuseren met het oplossen van een aantal raadsels rond Star Trek, en eentje met Priemwoorden. U weet wel, van die woorden die nergens op rijmen. De oplossing had ik eigenlijk bijzonder snel, moet ik toegeven. Na de personeelsvergadering ben ik dan twee caches van de Star Trek reeks gaan zoeken, en dat viel een beetje tegen: bij de ene zal mijn oplossing niet juist geweest zijn, want midden in een woest stuk tengels, en bij de andere heb ik een half uur staan zoeken, zonder iets te vinden. Prachtig stuk natuur naast de R4, dat wel. Oh, en bijzonder griezelige bomen, want volledig ingepakt in spinnenwebben, het leek wel plastiek. Ugh!

Omdat we aan een ‘streak’ bezig zijn, een periode waarin we elke dag minstens één cache moeten vinden, ging ik dan maar richting Priemwoorden, langs de weg naar huis. Ook hier viel het wat tegen, want met sandalen aan in een tengelveld, dat is het niet meteen.

IMG_0151

Maar bon, na serieus wat gezoek toch gevonden. En ik geef het op een briefje: zo’n opgelost raadsel geeft véél meer voldoening dan een gewone cache.

Maar ongelofelijk veel van die raadsels laten me gewoon bijzonder gefrustreerd achter: ik voel me dan eigenlijk bijzonder dom. Je zit er dan op te kijken, en het zegt je compleet niets.

Mocht er hier iemand zijn die graag raadsels oplost: ik heb er wel een paar voor u. Gewoon even laten weten! Oh, en mocht iemand een handGPS liggen hebben die hij/zij niet gebruikt? Graag!

Vriendjes over de vloer

Bijna het einde van de vakantie, en toen kwamen Liam en zijn zusje Dhailien nog spelen. Liam is een van de beste vriendjes van Kobe, en toen ik hem de vorige keer ging ophalen, klikte het precies goed tussen Merel en de twee jaar oudere Dhailien. Aangezien Katrien de tijd vandaag best kon gebruiken, mochten ze allebei hier komen spelen. Wolf was er gisteren dus al conveniënt van onder gemuisd richting Stijn.

Het was eerst zelfs gewoon te warm om veel buiten te spelen, en dus was er een spel voor de jongens, en een poppengedoe voor de meisjes.

Intussen had ik buiten een zwembadje opgezet, en terwijl het nog aan het vullen was, waren er ijsje. Uiteraard.

Daarna konden de zwempakken niet snel genoeg aan zijn, en werd er duchtig gespeeld. En ruziegemaakt. En geschoten met waterpistolen en gegooid met waterballonnen. Ha ja.

IMG_2068

Liam deed wel degelijk mee, maar door het nogal acute spatgevaar heb ik maar mijn toestel binnengelegd. Juist ja.

 

Geocachen in Kalken

Kalken, jawel. Bij Laarne. Wolf heeft er namelijk een vriendje wonen die vorige week al bij ons was geweest, en waar hij nu een dagje ging slapen.

Rond drie uur reden we – Wolf, Merel en ik – dus richting Kalken om er in het passeren, letterlijk, nog een geocache of drie mee te pikken. Ze hebben daar blijkbaar een rondje Kalkse Kapelletjes, en één daarvan was bijzonder mooi verstopt. De kapel, bedoel ik, niet de geocache.

Net toen ik Wolf wilde afgooien bij Stijn, ging mijn telefoon: Bart die vroeg of het de bedoeling was dat daar nog een sportzak stond.

Zucht.

Mag ik straks nóg eens een uur in de auto zitten dus…

Maar bon, ik liet het niet aan mijn hart komen, zette Wolf af, en ging met Merel een fijn wandelingetje maken doorheen veldwegels, bloemenvelden en boomkwekerijen, langs 7 caches. We genoten ervan, en zagen dat het vooral warm was. Merel had de bonus van het rondje vrij snel in handen.

En ’s avonds, na het eten, reed ik dan nog maar eens richting Kalken, mét sportzak deze keer. In de namiddag hadden we al twee Kalkse kapelletjes opgepikt, nu deed ik de overige vijf, ook met de auto. Ik moet het toegeven: kapelletjes zijn een bizar iets. De meeste stonden gewoon open, waren netjes gekuist, en hadden zelfs brandende kaarsen. Wat betekent dat ze zorgvuldig onderhouden worden door iemand. Vreemd. Zeer vreemd.

Uiteindelijk stelde ik vast dat er een cijfer ontbrak om de coördinaten van de bonus te berekenen. De logica leverde me drie mogelijke cacheplaatsen op. In het halfduister ging ik nog op twee van de drie zoeken, zonder resultaat. Nummer drie lag volgens mijn kaart in een huizenblok, maar via Google Earth stelde ik vast dat dat blijkbaar een grote dorpsparking was, en dat de cache daar dus wél kon liggen.

Het zal dan morgen voor Wolf zijn om daar eens te gaan kijken.