Dat zo’n katje in huis toch wel een bezigheid is. Maar ook wel zalig, eigenlijk feitelijk. Het is echt een aanhankelijk beestje: hij komt steevast bij ons liggen. Het is vooral Wolfs katje, zoals de bedoeling was: als hij kan kiezen, kruipt hij bij Wolf.
En Gandalf? Die is ongelofelijk op zijn tenen getrapt: hij komt enkel binnen om te eten, en blaast dan naar de indringer. Gisteren zat hij daarna van op een afstand in stilte naar Saruman te kijken, tot ik iets zei tegen hem: toen begon hij te blazen, te grollen, en vooral gigantisch klaaglijk en verontwaardigd te miauwen tegen mij. Wolf lag gewoon plat!
Maar verder is hij vooral gigantisch schattig: oordeel zelf!
En Bart? Wel euh…
