Examens opstellen

’t Is toch ook een werkje apart, dat opstellen van examens. Ge zijt daar gemakkelijk een paar uur mee kwijt: de vragen moeten evenwichtig zijn, zeer duidelijk, netjes verspreid over de cursus en het belang en tijd dat je aan dat specifieke stuk hebt gegeven, en in mijn geval ook heel netjes uitkomen qua punten.

Bij een mondeling is het nog erger: de leerlingen krijgen op voorhand de (meeste) vragen, die samen de hele cursus vormen. Op basis van die 50-of-zo vragen stel ik allemaal aparte vragenreeksen op, met elk een eigen tekstblad. Dat betekent dus telkens 25 aparte tekstbladen opstellen. Nu had ik die van vorig jaar wel, maar heb ik lichtjes andere stukken gegeven, zodat dat niet meer uitkomt. Daarnaast moest ik vanaf dit jaar ook echt alle niet-gekende woorden erbij zetten, zoals afgesproken in de vakgroep.

Ik ben wel een paar uur bezig geweest, deze week, ja. Temeer omdat ik dit weekend ga larpen, en de deadline voor het indienen van de mondelinge op maandag ligt.

Bezigheid, bezigheid.

En toen hadden onze gasten gasten…

Het was een beetje een vreemde situatie vandaag…

Mireille en Arend, twee vrienden van de larp, hadden gevraagd of zij vanavond met de twee kinderen bij ons konden blijven slapen. Ze maken lange fietstochten met de tandems – vier maanden China en zo – en maakten van het lange pinksterweekend gebruik om Vlaanderen rond te rijden. En dus ook hier.

Ze arriveerden rond zessen, we gingen buiten zitten, en we kletsten honderduit.

Daarna aten we samen, en gingen de kinderen een spelletje spelen, terwijl ik met Mireille en Arend in de zetel ging zitten, en Bart achter zijn computer kroop, as usual.

IMG_0376

En toen ging Mireilles telefoon: dat Yan in het land was, en of hij mocht afkomen? Yan was een Chinees uit Shanghai bij wie ze gelogeerd hadden, en die ze eigenlijk wel graag nog eens wilden zien. Hij logeerde nu bij een bevriend koppel uit Bastogne, maar ze waren in Gent. Ook toevallig! Mireille legde uit dat ze niet thuis waren, maar bij vrienden in Gent zaten, waarop Yan vroeg of ze hier dan even mochten binnenspringen.

Euh… ja, zeker?

We dachten allemaal dat ze eigenlijk maar eventjes goeiedag kwamen zeggen, maar ze zijn een dik uur gebleven. Ik heb me dan maar ook achter mijn computer gezet, terwijl de rest zat te praten in de zetel. Vreemd, maar bon…

Uiteindelijk ben ik gaan zeggen dat ik de kinderen in bed wilde steken, want het was al half elf, en toen zijn de gasten van onze gasten ook maar doorgegaan. Enfin, nadat ik nog een paar foto’s had genomen.

De sfeer was er toen wel een beetje uit, en na een tijdje zijn we dan ook maar gaan slapen.

’s Morgens waren er stapels koffiekoeken, en tegen tien uur zaten ze weer op de fiets, want ze moesten ’s middags in Londerzeel zijn voor een barbecue.

IMG_0382

Al bij al een redelijk bizarre avond, toch wel. Maar wel leuk om Mireille en Arend nog eens gezien te hebben!

Een Griekse λυρα

Wolf moet voor het vak AMC (Algemene muziekcultuur) een instrument zelf maken. Het mag om het even wat zijn, als er maar geluid uit komt.

En toen kreeg ik een ambitieuze ingeving: waarom geen Griekse lier proberen namaken? Enfin, toch het principe?

In Vergilius’ Georgica heeft hij het over de lier van Orpheus, en hoe die gebouwd is op een holle lier. Ik deed wat opzoekingswerk, en had een idee in mijn hoofd, dat ik gelukkig aan Wolf kon uitleggen. Samen gingen we aan het werk. Aangezien we niet over een schildpadschild beschikken, hebben we zelf een soortement kom gemaakt met sneldrogende klei (DAS), waarin twee stokken zijn bevestigd. Die stokken hebben ons wel even werk gekost, want die komen gewoon uit onze houtstapel, en moesten dus nogal wat bijgewerkt en schoongemaakt worden.

Amusant, jong!

Nog geen idee of al de rest wel zal lukken, en dus nemen we foto’s van het proces, in de hoop dat het instrument de volgende stappen ook overleeft.

Wordt vervolgd.

Venusvliegenvanger

Toen ik in de bloemenwinkel stond, viel mijn oog op een schattig klein vleesetend plantje, een Dionaea muscipula, voor ocharme een euro of twee. Normaal gezien vind ik zoiets gewoon een hype, want die dingen gaan doorgaans snel dood, maar de winkeldame gaf me wat tips, en verzekerde dat dat eigenlijk heel goed meeviel. Nu, voor twee euro kunt ge niet sukkelen, dus ik nam dat plantje mee, voor op mijn bureau.

Intussen staat het hier al even, maakt het ijverig blaadjes bij, en heb ik het daarnet een vlieg gevoederd. Maar zo wijs zeg!

De vlieg had ik bewusteloos gemept met een vliegenklopper, bij een vleugel gepakt, en op de plant gelegd. Een halve second later klapte die dicht, en het verwonderde me nog dat er geen geluid bij kwam. Zo cool!

Nu is er dus, als je goed kijkt, nog een glimp te zien van het groenglimmende rugschild van die vlieg. Benieuwd hoe lang het duurt voor die verdwenen is.

IMG_0437

Maar hoe wijs is dat, zeg!

 

Passiflora

Vorig jaar beleefde ik intens veel genoegen aan de passiflora Victoria die hier achteraan langs de muur groeide. Heerlijke plant, prachtig kleur.

Alleen…

Ze heeft de winter niet overleefd. Ik had nog wat hoop op een paar sprietelingen, maar helaas, een bruine muur was mijn deel. Intussen heb ik gelezen dat de meeste cultivars inderdaad niet winterhard zijn. Boeh.

Ik heb deze week dus maar een nieuwe plant gekocht. Ze heeft een paar dagen in de woonkamer gestaan, en daarna heb ik ze ook buiten geplant, in de hoop dat ze het deze keer wél overleeft. Het is helaas geen rode Victoria, maar wel een gewone paars-groene caerulea. Enfin, die vind ik ook prachtig, daar niet van, maar toch.

IMG_0334

Op hoop van zegen, zeker?