Hij staat eigenlijk zelfs al publiek, maar nog niet geïndexeerd, dus voorlopig nog niet te vinden via Google en consoorten: de nieuwe website van de school. Dik twee jaar geleden had ik in een overmoedige bui een wordpressblog opgezet met alle info van de school, omdat de bestaande website eigenlijk echt niet voldeed. De nieuwe website was toen een hele vooruitgang, maar ook niet ideaal. Alleen moet je je eigen beperkingen kennen, en daar zat ik dan ook aan. Ik kan schrijven, ik kan mensen enthousiasmeren om dingen door te sturen, en ik kon dus wel het blog bijhouden, maar de website zelf was eigenlijk bijzonder simpel gehouden, omdat ik het eenvoudigweg niet beter kàn. En ja, ik ergerde me daar ook vaak aan, maar ik was al bijzonder blij dat ik, na een jaar voor niks aan de website te hebben gewerkt, eindelijk daar een paar lesuren voor vrijgesteld werd. Ik doe dus de website, maar ook alle andere communicatie van de school, zoals de brochures en flyers en dat soort onzin. Een budget voor een deftige website is er niet.
Soit, het was wat het was.
En toen kwam Michel. Michel, die wél bijzonder bedreven is in het coderen én het schrijven, en vooral niet kan verdragen dat er iets mis is op het internet. Toch niet als hijzelf dat kan verhelpen. En dus sprak hij me aan over de website, en maakte zomaar, vanuit het niets, een voorstel over hoe het met een ander wordpress theme en een hoop gepruts en gepriegel er zou kunnen uitzien. Ik sloeg steil achterover, mijn hart maakte een sprongetje, zowaar! Ik ging ergens in oktober met hem samenzitten, besprak doelgroepen, noodzakelijke info, informatiearchitectuur en nog wel zo’n paar broodnodige buzzwords, en ik leerde stapels bij. Ik kreeg zelfs de directie zover dat ze een uur met mij wilden brainstormen over de inhoud van de website, en wat zij er allemaal wilden zien staan, en wat bij wat hoorde. Post-itjes, quoi. En Michel, vanuit de goedheid van zijn hart, zette alles om in de nodige bits en bytes die ik niet deftig gecodeerd krijg.
En toen viel het stil, want er was geen serverruimte. De bestaande serverruimte was gehackt, per definitie onveilig, en alles moest gemigreerd worden. En er was geen geld voor een nieuw contract met een deftige aanbieder.
Enfin, het liet op zich wachten, er kwam een nieuw kalenderjaar met een nieuwe begroting, en ik kreeg de nieuwe domeinnaam, serverruimte, en een date met Michel tot een kot in de nacht om alles op te zetten. Dat was maandag. Sindsdien heb ik nog niets anders zitten doen dan pagina’s aanmaken, inhoud toevoegen, en discussiëren over de kleinigheden die moesten getweakt worden, en die hij gelukkig allemaal kan.
Ik voel mij als een katjen met een vers bolleke wol.
Er gaan machtig veel uren in gekropen zijn, in die nieuwe website, maar man, ik word daar zó gelukkig van se! Binnenkort online, dus ^^