Vroeger spraken we altijd in de namiddag af bij mijn ouders om te nieuwjaren. Dit jaar, tsja, dit jaar zou anders zijn, dachten we. Maar een paar dagen op voorhand, op amper vijf minuten, regelde ik het volgende met mijn broers: we spraken af om zes uur bij mijn pa, ik zou kant-en-klare hapjes zoals kaasblokjes en chips meenemen, en toastbrood, Jeroen zou zorgen voor champagne en drank voor de kinderen, en Roeland moest om kaas en hesp. Jeroen zou dan ook nog zijn grote toaster meenemen, en dat was dat.
Ons pa zag dat ook helemaal zitten: toen we toekwamen, was het huis netjes opgeruimd, de grote tafel vrijgemaakt, stonden de champagneglazen klaar en brandden de kaarsen. We installeerden ons, de kinderen begonnen meteen te spelen zoals altijd, en er waren nieuwjaarsbrieven.
En daarna waren er ook croque-monsieurs.
Weet je, het voelde gewoon goed. Het zat ook goed. We misten ons ma wel, maar de sfeer was eigenlijk niet anders. En mijn pa en ik, we waren het er over eens: ons ma zou het fantastisch gevonden hebben, al haar volk in haar huis.