Gisteren was dus een dokterdagje. Zodra de kinderen thuis kwamen, vlogen ze naar boven om hun tanden te poetsen, want om vier uur moesten we bij tandarts Saar staan. Merel kreeg het compliment dat haar tanden zo goed gepoetst waren, en ook Kobe kreeg datzelfde complimentje. Het is ooit anders geweest.
Ook Wolfs tanden waren prima gepoetst, maar hij staat zelfs achterop tegenover Kobe wat het wisselen betreft. Alweer zat er een melktand veel te hard vast, eentje die zelfs roze kleurde omdat er tandvlees in was gegroeid. Een teken dat hij heus niet uit eigen beweging ging loskomen. Twee jaar geleden in juni zijn er al vier tanden getrokken bij Wolf, en nu dus nog eentje. Erg vond hij dat niet, die prop watten in zijn mond was al veel irritanter. En mijn tanden? Die werden gecontroleerd, goed gevonden, gepolijst, en dat was dat. Oh, en 185 euro, dat ook.
Enfin, we gingen naar huis, deden elk ons ding, aten, en gingen weer op weg naar de volgende dokter. Wolf sukkelt nu al een week of twee met pijn aan zijn knie, de andere dan het vorige probleem. Omdat ik dat echt niet vertrouw, zijn we dus maar richting orthopedist afgezakt. Ik had eerder aan Vallery gevraagd – zij woont schuin tegenover de praktijk – of ik de twee kleintjes bij haar mocht afzetten, en toen bleek dat zij de afspraak na ons had bij de dokter. Juist ja. Scheelde voor haar ook weer een babysit, want ik heb iets over zeven Kobe en Merel bij Bo afgezwierd, en toen wij binnen gingen, heb ik Vallery een smsje gestuurd. Zij stak de straat over, en in het kruisen gaf ze ons de sleutels en bleven wij rustig bij Bo. Netjes opgelost dus.
En Wolfs knie? Blijkt niks ernstigs te zijn, gelukkig maar. Hij is in de vakantie zodanig explosief gegroeid, dat het peesblad in zijn bil met aanhechtingspunt onder de knie niet voldoende mee is gegroeid, en voortdurend onder spanning staat. Hij moet stretchoefeningen doen, en het zal uiteindelijk zichzelf wel oplossen. Oef, weer een zorg minder!