Zalige zondag

De voormiddag was er eentje van “alles kan, niks moet”. Er waren uiteraard versgebakken croissants, maar we sliepen lang, er was met moeite was te doen, en Bart ging koken. Heerlijk rustig, en dus wat bloggen, wat lummelen, de puzzel afwerken, dat soort onzin.

IMG_5483

Ons pa kwam tegen half één – hij had zitten wachten bij de telefoon en uiteindelijk rond twaalf uur toch zelf gebeld of hij mocht komen – en er waren alweer hapjes, dan zalm met gevulde pasta en spinazie, voor de heren een kaasbordje, en dan in de namiddag nog taart. Alweer een waar feestmaal, dus. We aten binnen, maar gingen daarna naar buiten, in de stralende zon.

We begonnen uiteindelijk, terwijl ons pa een middagdutje deed en ik nog even naar de Brico was geweest, een heel fijn spel te spelen: Warhammer Quest. Een bordspel, maar volgens het principe van Dungeons and Dragons, en dus eigenlijk een vorm van roleplay. Vroeger – en dan spreek ik van 20 jaar geleden – hebben we dat gigantisch veel gespeeld, maar ik was het compleet vergeten. Tot ik dus vandaag een kast op ons slaapkamer uitkuiste, en achter de lakens een ganse stapel spelletjes vond, zoals onze oude Risk, Twister, Trivial Pursuit, dat soort dingen. En dus ook Warhammer Quest. Bart had snel even de regels doorgenomen, en we speelden het met ons drie, terwijl Kobe laaiend enthousiast was.

Maar een ganse dag spelen, dat zou te veel van het goede zijn. Ik maakte yoghurt, en ik zette vooral een eerste laagje primer op de betonplaten buiten. Nog niet eens allemaal, twee stuks maar, maar het is een begin. We gaan er ooit nog geraken, als het nog eens een paar dagen droog blijft.

En daarna? Daarna speelden we nog een spelletje Warhammer Quest, tot ongelofelijke blijdschap van Kobe. Hij vond het alleen doodjammer dat Wolf er niet bij was, en ik begrijp hem. Ik denk dat Wolf het de max zou vinden.

 

 

 

Zwemmige, maar niet zo zonnige zaterdag

Ik was alweer van plan om die platen achteraan te schilderen, en alweer stak het weer er een stokje voor. Tsja.

Het werd een voormiddag van lummelen, en de pyjamakast uitkuisen. De tabouleh van gisteren was meer dan voldoende voor vandaag, we bakten er enkel een paar worstjes bij, en dat was dat.

Merel hield in de namiddag nog een ‘fotoshoot’ met Kobe, en ook Bart moest eraan geloven:

Maar tegen vier uur stonden we aan het zwembad van Ertvelde: dat hadden de kinderen gevraagd. Jammer genoeg is het kleine glijbaantje verdwenen, en is er dus niet veel te doen ginder: enkel een klein aflopend zwembad, zonder extra’s, en een groot baantjeszwembad dat ook een pak kouder is. Mja. Gelukkig hadden we zelf wat speelgoed mee, en neemt Merel het zwemmen heel ernstig nu: ze durft probleemloos onder water zwemmen, maar kan helaas nog niet boven water blijven :-p Al heeft ze vandaag wel leren drijven, toch voor een paar seconden al. ’t Is een begin…

Enfin, we kwamen thuis, en er moest nog dringend gepuzzeld worden, vond Kobe. Oh, en een potjesschuif uitgekuist, dat ook. Pff. Project 2016 going strong!

Typische vakantievrijdag

Het is niet alsof het vandaag echt mooi weer was, en dus bleven we voornamelijk binnen, de kinderen en ik.

Er werd geslapen, ontbeten, en toen vond Kobe dat het tijd was dat we een van die nieuwgekochte puzzels uithaalden. Maar aangezien hij vaak snel interesse verliest, wilde ik hem gerust een handje helpen. Ik sorteerde alle randjes eruit, en hij puzzelde die samen. En toen… Tsja, toen lag er dus een half afgewerkte puzzel op mijn tafel, en daar kan ik niet afblijven. Tegen ’s avonds lag er dus een afgewerkte puzzel klaar ^^ En Kobe wilde die per se fotograferen.

Tussendoor had ik ook al een nieuw werkje moeten opzetten op het weefgetouw: een eenvoudig groen sjaaltje voor Elandje ^^

En verder? Verder ruimde ik nog de grote kast in onze slaapkamer op, met lakens, pyjama’s en blijkbaar ook spelletjes. Mijn vreugde was groot toen ik daar niet alleen onze oude Risk, Twister en Trivial Pursuit terugvond, maar ook Warhammer Quest! Man, dat spel heb ik uren gespeeld, en ik ben er zeker van dat ook Wolf dat de max gaat vinden.

En natuurlijk werd er geëindigd met een fietstochtje onder de intussen stralende ondergaande zon, om nog wat meer pokémon te vangen. Samen met mijn lief op de fiets, het heeft toch wel wat, ja.

Opruim

Niet alleen hier thuis ben ik druk bezig aan het opruimen, ook bij mijn pa mag ik daar stilaan eens aan beginnen. Niet dat ik het bruusk wil doen, de kleren en spullen van mijn ma opruimen, maar toch beetje bij beetje. Ik heb vandaag dus haar juwelen en oorbellen en zo meegenomen. Niks fancy, gewoon alle ringen en kettinkjes en zo die ze in de loop van de jaren verzameld had, en waarvan een groot deel door mij gegeven was, trouwens. Ik heb ook een keukenkast onder handen genomen en alle dingen die over datum waren, weggegooid, en alle andere dingen, zoals pakweg bouillonblokjes, meegenomen. Mijn pa is niet van plan ooit nog te koken, vandaar. Meteen heb ik ook al een eerste stapeltje kleren bekeken. Martine, de kuisvrouw sinds jaar en dag, gaat ook nog eens kijken of zij eventueel er iets van wil, en de rest gaat naar een goed doel. Tsja, wat moet ik er anders mee?

Mijn pa moeide er zich gelukkig niet mee, en daar ben ik blij om. En hijzelf lijkt ook wel wat opgelucht: hij heeft zelf geen idee hoe hij er zou moeten aan beginnen, en wat we ermee zouden moeten doen.

Ik had ook eten mee, en zelfs de overschot van de pokémoncake, en daar was hij bijzonder blij om.

In Roelands oude kamer heb ik trouwens ook iets teruggevonden waar ik het eerder deze week nog met Kobe over had: mijn oude kinderweefgetouw! Kobe en Merel hebben er nog wat aan verdergewerkt, maar de wol is compleet aan het vergaan, we zullen opnieuw moeten beginnen. Niet erg, dan vervelen ze zich tenminste weer niet.

IMG_5462

Pokémon cake

Kobe wist vrij snel welke taart hij wilde: een pokémon taart! Hijzelf speelt geen Pokémon Go!, maar zoals bij alle andere spelletjes wil hij er wel alles over weten, en dus leest hij vanalles, bekijkt hij filmpjes, en is hij onze wandelende encyclopedie. Handig, dat wel.

Ik zag het niet meteen zitten om een pikachu of zo te maken – zoals drie jaar geleden de Wrecking Ball – maar zo’n pokéball, dat moest wel lukken. De cakevorm hadden we eergisteren gehaald, de cake zelf gisterenavond gebakken. Om de voetbalzeshoekjes te maskeren, ging er eerst een dikke laag slagroom over. En daarna was het een kwestie van marsepein uit te rollen. Ik dacht dat ik nog bruikbare suikerpasta had, maar dat bewaart dus blijkbaar niet: keihard, en met een voze smaak. Wij dus naar de Aveve om verse marsepein.

Kobe en Merel rolden, ik sneed in vorm en legde over de cake, en werkte dus ook af. Het resultaat mag er best zijn, maar volgende keer doe ik er nog een extra rondje bij, denk ik.

Kobe was in elk geval in zijn nopjes, en het smaakte nog ferm lekker ook.