Den Haag

Het begon allemaal prima vandaag: zo goed als alle leerlingen present, en een bijzonder vlotte rit richting Den Haag. Alleen… Op de bus kregen we het nieuws al te horen, en we reageerden, zoals het halve land, met ongeloof. Zó erg kon het toch niet zijn? Een knal? De berichten bleven binnenstromen, er volgden beelden, en de ontzetting groeide.

Maar wij zaten in Nederland met 43 leerlingen, en lieten ons project doorgaan: 6 kleine groepen trokken doorheen de Haagse binnenstad op verkenning, bekeken de architectuur, trokken foto’s, lazen hun opdrachten. De school nam contact op, vroeg ons terug te keren, en wij zeiden nee. Wat konden we anders? Onze leerlingen zaten verspreid doorheen de hele stad, we konden die niet echt terugroepen. En dan was er nog de buschauffeur, die pas om 15.00 uur terug aan zijn bus ging zijn, en wiens telefoonnummer we niet hadden. Oké, ik weet het wel, voor alles was een oplossing te vinden, maar wij zagen daar in Den Haag de noodzaak niet van in. En dus lunchten we en trokken daarna met onze leerlingen naar het Eschermuseum.

We kortten het museumbezoek toch een beetje in op aandringen van de school, en tot ergernis van zowel leerlingen als gidsende leerkrachten, maar bon. Een half uur vroeger dan voorzien zaten we op de bus, en maar liefst een uur vroeger dan aangekondigd stonden we terug op school, want zelfs de standaard file bij het buitenrijden van Den Haag was er niet.

En toen kwamen thuis de beelden, het nieuws, de details… en ik was blij dat we in Den Haag zaten vandaag. Echt waar.

Neutraal verslag met foto’s is hier te vinden.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *