CRPS

Vandaag eindelijk met Wolf naar de orthopedist, nogmaals, na de MRscan van vorige week. Bij een vorig bezoek had hij een vermoeden, maar dat wilde hij bevestigd zien door medische beelden.

En jawel, er is eindelijk een diagnose, maar of ik daar nu zo gelukkig mee ben?

Wolf heeft namelijk een Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS), beter gekend als een Sudeck. Met andere woorden, zoals ik het aan hem heb uitgelegd: toen hij zijn voet omsloeg, is een van zijn pijnsensoren geactiveerd. Normaal gezien moet die, bij het genezen, langzaam uitgeschakeld worden, maar dat is dus niet gebeurd. Het letsel is intussen volledig weg, maar zijn hersenen willen dat blijkbaar niet geloven, en blijven pijnsignalen doorgeven. Mechanisch kan hij dus perfect sporten, maar die pijnsensor merkt belasting, en gaat dus nog meer pijn beginnen doen als tegenreactie.

Wat is daar de behandeling van? Wel… geen. We gaan proberen met gerichte kinesie, en ook eens langsgaan bij een fysisch geneesheer, maar verder moet dat er gewoon langzaam uitgaan. Blijkbaar is het zeldzaam bij kinderen, zo’n CRPS.

Zucht.

Wellicht geen rugby meer dit jaar, en een zwaar gefrustreerd kind. En ik snap hem.

 

Eén antwoord op “CRPS”

  1. dikke knuffel aan wolf
    ik begrijp de frustratie, je zou al bijna wensen dat er wel iets fysisch was.
    hopelijk snappen zijn hersenen snel dat het vals alarm is.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *