Tandarts

Eigenlijk is dat wel handig, zo’n geautomatiseerde terugroep-email van de tandarts. Om de zes maanden stuurt ze een berichtje dat het tijd is voor een controle. Eigenlijk hadden we in september ook moeten gaan, maar om een of andere reden is dat overgeslagen geweest.

Enfin, vandaag dus alle vier naar de tandarts. Bij Wolf komen zijn nieuwe tanden traag maar gestaag door, daar waar zijn melktanden getrokken zijn. Al de rest was prima, net zoals bij Merel. Bij Kobe zat er weer een roze melktand tussen, een melktand die heel moeilijk vanzelf zou uitvallen, omdat het tandvlees er vanbinnen in was gekropen – vandaar de rozige kleur – en hij dus niet ging loslaten. Ze ging hem laten staan, maar van mij mocht ze hem meteen trekken. Kobe kreeg een lichte verdoving, en de tand was er meteen uit. Saar heeft nog even zitten prutsen om het tandvlees effectief uit de tand te prutsen, zodat ze hem als trofee kon meegeven.

En bij mij? Daar haalde ze weer enkel wat tandsteen weg en polijstte ze alles even, en dat was dat. Alle vier goedgekeurd, en weer in orde voor een tijdje. Oef!

We reden onmiddellijk door naar Evergem, om Kobe af te gooien op zijn muziekles, en reden daarna verder naar Sleidinge, op bezoek bij mijn oma van 104. Die was nog volop aan haar middagdut bezig, maar toen ik bij de verpleegsters een papiertje ging halen om een briefje achter te kunnen laten, kwamen ze haar wakker maken: ze had genoeg geslapen, anders ging ze vannacht niet in slaap geraken, zeiden ze.

Oma protesteerde toen ze wakker werd gemaakt: het was veel te koud, en ze wilde verder slapen. Helaas, geen medelijden, en iets later was ze naar toilet geweest en zat ze in haar stoel aan haar bureau. Sinds ze een aantal weken geleden gevallen is, is er serieus iets veranderd in haar, al is dat blijkbaar bij momenten. Ze is een pak minder responsief, leest ook bijna niet meer, en zit meestal gewoon naar buiten te kijken. Jammer! We probeerden een beetje een gesprek aan te knopen, vertelden vanalles, en zij had vooral oog voor Merel, wier haar ze prachtig vond. Mijn ongelofelijk vibrante, scherpzinnige oma is een beetje aan het verdwijnen, en hoe jammer ik dat ook vind, het is wel logisch, gezien haar leeftijd. 99 jaar verschil met Merel…

IMG_1535

We pikten een geocache op aan een kapelletje wat verderop, dat ik nog nooit had zien staan, en reden opnieuw richting Evergem. Daar stond zowaar Merels juf aan de bushalte te koekeloeren, en ik stopte om haar een lift te geven. De hele rit naar Ertvelde zou ons te ver leiden, maar in Evergem dorp kon ze haar volgende bus nemen, het scheelde al een pak.

Omdat we nu nog een kwartiertje over hadden tegen dat we Kobe moesten ophalen, was het redelijk onzinnig om naar huis te rijden, en deden we nog deel 1 van een multicache midden in Evergem dorp. Het leuke aan geocachen is dat je dingen opmerkt die je daarvoor nog nooit had gezien. Zo wist ik helemaal niet dat er achter de kerk nog een grote kapel stond. Bizar!

Enfin, we pikten Kobe op, reden naar huis, maakten ons op voor Kobes rugbytraining, en Merel, Wolf en ik reden nog verder naar de Ikea. De laatste tijd is er nogal wat van ons servies gebroken, en we wilden aanvullen. En uiteraard waren er ook nog een hoop kleine dingen, zoals je die altijd meeneemt als je naar de Ikea gaat.

Goed gevulde dag dus. Maar eigenlijk ook wel een fijne dag. Meer van dat!

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *