Voor de post van vandaag kan ik kort zijn: ga hem lezen op mijn schoolblog, en wel hier.
365 – 05 juni 2015 – binnentuin van de school
Skeeleren
Vandaag weer voor het eerst geskeelderd sinds vorige zomer, en begonnen met een voorzichtige vier kilometer. Man, kramp in de eerste honderd meter! Maar daarna ging het eigenlijk wel vrij snel een pak beter. Ik had nog wel wat verder gekund, maar durfde niet goed, want ik moest nog terug ook natuurlijk. En de straten hier rond ons huis zijn niet in een zodanige staat dat ik hier nog een extra rondje doe: ik rij meestal tot in Mariakerke want de straten daar zijn een pak gladder.
Enfin, zoals ik vorig jaar al postte, kan ik nog steeds niet stoppen. Ik zou echt eens iemand moeten hebben die me dat snel kan leren, of voortonen hoe het moet. Voelt niemand zich geroepen?
365 – 04 juni 2015 – watervriendje
Passie
Ik zag dit passeren, las het, en kreeg tranen in mijn ogen. Want dat, dàt is waarom we het doen. Al eenentwintig jaar.
De auteur, Taylor Mali, is zowel leraar als stand-upper. Hij had eigenlijk eerst de speech, en heeft die daarna pas omgezet in tekeningen. De speech kan je hier bekijken.
365 – 03 juni 2015 – vliegen met Marion
Onverwacht fijne dag
Om 12.05u was ik klaar met de les, en reed ik linea recta naar de Fordgarage in Ledeberg. Enfin, dat was het plan, want linea recta kon je het niet noemen, met alle omleidingen van dienst. Kwart voor een was ik toch op de Brusselsesteenweg geraakt, en ruilde ik de auto in voor een fiets. Ik kon namelijk mijn remmen horen knarsen bij elke rembeurt, en dat is niet zo de bedoeling.
Fluks fietste ik tot aan de Zuid, haalde geld af, en zocht de Pacha Mama op, mijn favoriete veggie restaurant. Niet dat dat zomaar lukte: ik kwam voortdurend oudleerlingen toe die net van een examen kwamen of stevig aan het blokken waren, en deed uiteraard telkens een klapke. Enfin, iets voor twee vleide ik me op een stoel met een grote kan vers kraantjeswater, een groot bord heerlijke groenten, en de krant. Dik in orde!
Ik had nog wel een paar uur zoet te maken, en ging de lichte miezer me de pret niet laten ontnemen. Kleren heb ik genoeg, en gewoon shoppen doe ik niet graag. Maar ik wilde wel eens gaan snuisteren in de ThinkTwice, de tweedehandswinkel waar ze ook vaak larpkledij hebben. En effectief, ik vond een leuke middeleeuws aandoende jurk, een hesje, en een paar oorringen. Ik had trouwens nog geluk: het waren net de laatste dagen van de maand, en blijkbaar betaal je dan maar 2 euro, of soms zelfs maar 1 per stuk. Ik was dus 6 euro kwijt… Ijverig ging ik ook nog een kijkje nemen in de tweede vestiging, en daar vond ik de max van een superkleurrijke vest, ook voor twee euro. Ik liep te glunderen, denk ik.
Enfin, blijkbaar waren ze nog steeds aan mijn auto bezig, en dus passeerde ik langs de Or om er een koffie te drinken en nog een krant, of toch iets wat er voor moest doorgaan, te lezen.
Uiteindelijk kon ik de fiets weer inwisselen voor de auto, en was ik nog net voor vijf uur op school om de kinderen op te halen.
En toen zag ik plots op FB een oproep van een vriendin, dat ze nog een kaart over had voor het toneelstuk ‘De Kersentuin’ van Tsjechov vanavond. Ik antwoordde dat ik dat zeker zag zitten, maar dat een babysit vinden op zo’n korte termijn wellicht ondoenbaar was. Maar nee hoor, ik had amper de oproep online gezet, of er reageerde al een oudleerlinge. Fantastisch dus!
Kwart voor acht liep ik dus met Patricia de Minard in voor de Kersentuin van Tg Stan. Een aanrader: fris en modern gebracht, met niet minder dan tien spelers, en toch heel herkenbaar. Sommige acteurs spelen echt de pannen van het dak. Als je het nog ergens kan zien: doen!
Patricia en ik dronken nog iets, en tegen kwart over elf was ik thuis, na een toch wel onverwacht fijne dag!
365 – 02 juni 2015 – Ave Caesar, morituri te salutant
Kids ID
De naam alleen al: brrr! Maar ook de kinderen hebben dus een vorm van identiteitskaart nodig, als we naar het buitenland willen. Dat heeft de episode van Wolf in Frankfurt me pijnlijk duidelijk gemaakt. De pasfoto’s waren twee weken geleden al gemaakt, maar de aanvraag, dat wilde maar niet vlotten. Ha ja, want het dienstencentrum is open tot vier uur, behalve op donderdag, dan is het tot één uur. Om diverse redenen – langer les, schoolreis, rugby – wilde het om vier uur maar niet lukken. We waren woensdagnamiddag even langs geweest, en hoewel ze me gewaarschuwd hadden dat het dan druk was, had ik niet bepaald verwacht dat er meer dan dertig mensen zouden staan aanschuiven. Maar het dienstencentrum in Wondelgem is dicht voor renovatie, en dus moet iedereen naar Mariakerke. Lekker druk dus. Bon, deze morgen stonden we er om een minuut over acht, en er zaten al vier wachtenden voor ons. Wat op zich geen probleem zou vormen, mochten ze inderdaad om acht uur hun loketten opengedaan hebben. Helaas, de eerste mocht pas binnen om twintig over acht. Een bijzonder vriendelijke dame wisselde van nummertje met ons, zodat we nog een plaatsje opschoven, maar de kinderen waren effectief acht minuten te laat op school. Op zich helemaal niet erg voor een keertje, maar ik was er toch niet vrolijk door.
In elk geval zijn de identiteitskaarten intussen aangevraagd, en komt het allemaal nog in orde. Nu alleen nog zorgen dat we ze niet kwijtspelen :-p
365 – 01 juni 2015 – eentje voor Kobe
