Het blijkt typisch te zijn voor ons stadium in het leven: druk bezig met werk, druk bezig met kleine kinderen, druk bezig met vanalles, en dus weinig tijd nog voor vrienden. Ja, ik weet het, tijd maak je, maar ook daar zijn grenzen aan. Ik voel me dus soms schuldig omdat ik onze vrienden verwaarloos, maar het is blijkbaar wederzijds :-p
Gelukkig is er Doodle, en helpt dat wel iets om af te spreken, maar toch: ik denk dat we al meer dan drie maanden bezig waren om af te spreken met twee andere koppels, bij een van hen thuis. We zijn allemaal vol goeie wil, maar onze agenda’s denken daar anders over.
Enfin, afgelopen zaterdag was het eindelijk gelukt, en zijn we kaas en wijn gaan eten in Lovendegem. We hadden een fantastische, gezellige avond, en telkens weer zeggen we: “We moeten dit vaker doen, we moeten sneller afspreken.” En keer op keer gaat het mis, en zien we elkaar één keer per jaar of zo. Het fijne is wel, dat we allemaal zo zijn, en dat het onze vriendschap niet aantast. Gelukkig maar.
En toch, tóch neem ik me voor om deze keer niet zo lang te wachten. Echt waar, beloofd. Plechtig en al.