Keukenrobot of food-processor, of allebei?

Bart heeft vanmiddag excellent gekookt, maar zijn recept kostte bijna het leven aan mijn soepmixer. Ik hoorde vanuit mijn bureau het ding een amechtig geluid maken, en ging dus een kijkje nemen. Zodra ik het ding echter in handen kreeg, trok ik het uit het stopcontact en zwierde het in de ijskast: het was gloeiend heet!

Bart stond er schaapachtig op te kijken: zijn recept vereiste dat hij blokjes kipfilet fijnmaalde en ze vermengde met vers wit brood. Maar een soepmixer is natuurlijk geen vleesmolen, en het lukte aan geen kanten. Ik heb dan de handhakmolen van Tupperware bovengehaald, waarmee het min of meer lukte. Wel bijzonder lekker, eigenlijk: fijngehakte kipfilet vermengen met wit brood en room, en dan quenelles van maken en die koken.

Maar het zette me wel aan het denken, en bracht me op een idee voor een Vaderdagcadeau: een keukenrobot en/of foodprocessor. Ik ben zot van Kitchenaid, maar daar kan je geen groenten mee versnijden, en dat is nu net wat Bart vaak doet. Aan de andere kant is zo’n ding wel excellent om te bakken, en dat doe ik dan weer vaak. Hmmm.

Met andere woorden: wat raden jullie aan, en vooral ook: wat raden jullie af?

Ik had de vraag al op Facebook gesteld, en had massa’s commentaren gekregen. Ik geef ze hier even weer, kwestie van niet redundant te zijn (en ja, ik heb ze gefilterd op idiotieën).

 

  •  kitchenaid is de top
  • Absolute aanrader: thermomix
  • Kenwood chef titanium… Niet de goedkoopste maar wel de stevigste en de de met de meeste accessoires bij. Wel uitkijken want er zijn een paar modellen van de chef…
  • ik: ik heb naar Kitchenaid zitten kijken, en je kan er niet echt groenten mee snijden, die optie is er niet. Vond dat ook meh…
  • Alle gudrun hoe kunde daar nu geen groenten mee snijden? Met uw bladen kunt ge raspen en snijden zonder problemen.
  •  ik: Awel, dan moogt ge mij een productinformatiefiche geven waar dat opstaat. Kijk bv bij VDB: http://www.vandenborre.be/…/kitchen-aid-artisan…
    Geen multifunctioneel mes
  •  Ah merde ik heb het op een food-processor. Wij hebben een aparte food-processor en een keukenrobot.
  •  ik heb de masterchef 8000 van Moulinex. Niet zoveel ervaring met deeg weliswaar!
  •  ik:  Ik wil iets dat bij voorkeur beide kan: ik bak zeer graag, Bart kookt dan weer uitgebreid…
  •  Ge gaat nooit iets hebben wat beiden even goed kan. Ofwel heb je een keukenrobot die wat kan snijden of een foodprocessor die wat kan kneden/kloppen. Dat is wat mijn ma toch zegt.  In de kokschool is het ook kitchenaid.
  • Ik: Dus, basically: twee toestellen? Wordt een duur affaire :-p
  • Jup. Afhankelijk wa ge het meeste gebruikt. Wij hebben een ‘dure’ kitchenaid en een ‘goedkopere’ keukenrobot.
  •  kitchenaid is heel goed, maar je moet er rekening mee houden dat dat niet zo krachtig is. Ik wou bv vaak eigen brood bakken en er werd me aangeraden om voor een kenwood te gaan. Ik ben er nog altijd heel content van. Je kunt losse stukken bijkopen, een foodprocessor en een hakker zit ook in het gamma (en ook een stuk om ijs te maken, hakkertjes voor hardere zaken enz enz) (maar het blijft een duur affaire)
  •  De Moulinex werd mij voor de combo al aangeraden
  • Ik wil me niet teveel moeien, maar met een thermomix heb je slechts één toestel nodig. Je kan hakken, kneden, stomen, opkloppen, wegen,… Niet goedkoop maar elke eurocent waard.
  • Thermomix is ZEER goed maar een goed hoopje duurder dan 2 aparte goede apparaten als ik mij niet vergis.
  •  Misschien, maar zal dan zeker niet zelfde kwaliteit zijn
  •  Magimix Cuisine 5200XL, wordt zelfs door larp leukenploegen gebruikt
  • Bij Kenwood alles in1
  •  Ik: blijkbaar dus ofwel twee Kitchenaid dingen, of 1 Kenwood of Magimix. Ik denk dat ik Bart De Waele ga laten kiezen.
  •  Groenten fijn maken doe ik met de ExtraChef van Tupperware of met de Mandochef Tupperware (afhankelijk van de gewenste vorm). Kneden doe ik met de Bosch MUM5. En om brood te bakken schakel ik Wout in.
  •  Wegblijven van Domo Pro. Kneedhaak komt niet tot onderaan, wel krachtige motor.
  • Kitchenaid voor mij number 1!!!!!!!!

     Petra Vanhoutte ik maak feilloos brood deeg met mijn kitchenaid. Super machines zijn het. Heb ook de food processor

  •  Wij hebben ne Magimix 5200. Kan veel, alleen botercreme maken lukt me niet met dat ding…
  •  Wij hebben al jaren Kenwood (al 3 generaties lang). Zijn geld meer dan waard. Kan alles. Nog nooit miserie mee gehad.

En nu jullie…

 

Etentje met vrienden

We weten ondertussen zelf niet meer hoe lang het geleden was… Maar feit was, dat we vandaag weer samen zijn gekomen met Barts uniefvrienden, en dat het nog altijd even vertrouwd aanvoelt als altijd.

Wouter en Katrien hadden ons uitgenodigd, maar door een blijkbaar hectische week waren ze niet aan koken toegekomen. Op zich geen enkel probleem, natuurlijk. We gingen bij hen thuis uitgebreid aperitieven, en trokken daarna naar de Grade, voor een stevige brok vlees. Goeie bistrokeuken, meer moet dat ook niet zijn. Het gezelschap was fijn, de verhalen bij momenten hilarisch, de vriendschap oud en vertrouwd.

Meer moet dat echt niet zijn.

IMG_1103

 

In De Wulf

*Waarschuwing: hier volgt een uitgebreide restaurantpost met een massa slechte foto’s!*

We wilden het eigenlijk al een paar jaar, eens gaan eten bij In De Wulf, het driesterrenrestaurant – blijkbaar heeft hij maar één ster – van Kobe Desramaults. Poging een en twee werden gedwarsboomd door het feit dat ik twee keer zo ziek als een hond was, maar juicht ende jubelt: derde keer goeie keer!

Wij tuften dus meer dan een uur richting Dranouter door de pletsende regen, en ik hield een paar keer mijn hart – en mijn stuur – vast voor de capriolen van blijkbaar minder regenbestendige chauffeurs.

Maar eenmaal ginder was het leed geleden, en kreeg ik voor het eerst een alcoholvrije cocktail die ook echt een cocktail was, niet zomaar wat sapjes bijeengegooid. Lekker! Maar vraag me nu niet meer wat erin zat. Alleszins vlierbloesem.

IMG_1075

En toen begon een spervuur aan hapjes, het een al verrassender dan het ander. Bart nam er de aangepaste wijnen bij, en kon helemaal niet volgen. Hij vond dat dus totaal niet op elkaar afgestemd: 7 glazen wijn en 1 glas bier was wat van het goeie teveel. Ik nam er de aangepaste sappen bij, maar ook daar had ik moeite om te volgen: 7 sapjes, zoveel drink ik doorgaans niet. Maar het was wel een unicum, en daarom alleen al eens de moeite: een zeer groen iets, dat ook zo smaakte: lavas-angelica. Het tweede was een dik sap, dat eerst bijzonder raar aandeed, maar wel paste bij het gerecht, na een paar slokjes: gerst-honing. Het derde was wortel-witloof, daarna volgde appel-aardpeer, en dan mijn favoriet kweepeer-braambes bij het rundsvlees. Bij de nagerechten kwam sap van duindoornbes, en daarna rabarber-salie.

Ik heb ook niet alle gerechten gefotografeerd – gewoon vergeten – en de foto’s zijn met de GSM in het halfduister, dus ook niet ideaal, maar je krijgt wel een idee. Het menu was trouwens altijd zeer kort van stof.

* Daslookstengel. Lekker! Moet ik zelf eens zoeken, die daslook.

* “Mille Couleurs”. Bart moest lachen: te veel bloemetjes! Maar allemaal zeer lekker. De decoratieve lindebladeren waren niet om op te eten, dat niet. De bloemen wel.

IMG_1076

* Makreel, kerrieplant.

IMG_1078

* Wulken.

IMG_1077

* Het ei.

IMG_1079

__

Na de hapjes kwamen de eigenlijke voorgerechten, maar eigenlijk waren die niet echt groter dan de rest. Wel weer veel, dat wel.

* Hondshaai, lavas.

IMG_1080

* Krab, bloemkool.

IMG_1081

 

* Asperges van boer ‘Deswarte’, gerookt eigeel, geuze.

* Kreeft uit ‘Audresselles’

IMG_1082

* Zurkelstoemp. Het patatje was gegaard in een dikke zoutkorst, en moest je zelf in je bord vermengen met de verse zurkel en de saus. Lekker, dat wel, maar inderdaad: stoemp.
IMG_1083

IMG_1084
* Tarbot, preihart

IMG_1086

* Slakken uit ‘Comines’, daslook, jonge sjalot

* ‘Holstein koe’, warmoes, sleedoorn, klaproos. De klaprozen waren ook eetbaar, en het rundsvlees was eerst gebakken, en daarna versneden tot tartaar. Het ontlokte Bart de opmerking: “We gaan zeker geen honger meer hebben, maar toch blijf ik ergens op mijn honger zitten: ik wil eens een stevig stuk vlees waar ik mijn tanden kan inzetten, in plaats van het ene hapje na het andere. Ook dit vlees is weer hapklaar versneden. Het heeft een beetje een te hoog “Kijk eens wat ik kan!”-gehalte.” Ik volg hem daar wel in.

IMG_1089

18055795339_05a8d4201e_k

* Flamiche Vieux gris de Lille

IMG_1092

Tussendoor was ook nog plots een hapje van de chef opgedoken, dat niet op het menu stond. Iets met kleine taartjes varkenskop. Lekker!

IMG_1090
__

En toen ging het richting desserts. Allez, of toch op zijn minst nagerechten, want er zaten ook hartige dingen tussen.

* Verse geitenwrongel, oude geitenkaas, ijzerkruid en spar. Geserveerd in een kommetje van ijs om alles goed koud te houden. Het kommetje was trouwens niet bedoeld om op te eten.

IMG_1095

* Kersen, lijsterblad, vlier. Machtig lekker!

IMG_1097

* Rabarber, zuring

IMG_1101

En toen werden we uit de toch wel vrij luidruchtige eetzaal naar het salon gebracht. Een vuur brandde er niet, dat was ook niet nodig, maar het was er wel aangenaam zitten. We bestelden nog koffie – matige slow-coffee voor 7 euro per kopje – en kregen er nog de laatste gang bij, en daarna gewoonweg nog een paar oliebollen!

* Millefeuille, hazelnoot

IMG_1102

Wat vonden we ervan? Wel, eigenlijk gewoon wat Bart hierboven al zei. Lekker, zeer lekker, maar te… nerveus. De gangen volgden snel, al mochten we gerust vragen om te vertragen. Er is zaalpersoneel, maar het zijn de koks zelf die de gerechten komen opdienen, en dus ook bij momenten de chef zelf. Ik snap daar de bedoeling wel van, maar het doet allemaal zeer hipster en geforceerd aan, vond ik.

Als ik mocht kiezen – hoor mij, verwende snobistische dikkenekkentrut! – zou ik eerder teruggaan naar de Hertog Jan. Ook zeer innovatief, maar… rustiger, uitgepuurder, en daarom ook net iets vaker een wow-gevoel. Ik herinner me nu nog steeds de smaak van de gelakte paling daar, en ik kan niet zeggen dat er hier me een gerecht zo keihard is bijgebleven. Vergelijk gerust met de bespreking van toen.

Fotoprobleem

Ik heb uw hulp nodig. Toch als u iets van basisinstellingen van computers weet, en van foto’s.

Sinds ik namelijk op mijn nieuwe computer zit, krijg ik mijn foto’s niet meer deftig geüpload in WordPress. Ze komen nog perfect portrait of landscape in mijn verkenner terecht, maar zodra ik ze upload in WordPress, staan ze allemaal landscape, en moet ik ze manueel draaien. Dat is vervelend, maar op zich nog zo erg niet. Vervelender is dat ze dan wel op een PC deftig in mijn bericht staan, maar niet op tablet of telefoon: dan zijn ze gedraaid en met foute verhoudingen. Als ik trouwens op PC dan op zo’n manueel gedraaide foto klik om de grotere versie te krijgen, staat die ook weer plat.

Zucht.

Iemand ook maar enig idee waar ik moet beginnen zoeken?

Ik heb wel degelijk de laatste nieuwe versie van WordPress, en het ligt ook niet aan mijn fototoestel, want het is toestelonafhankelijk: ik heb het zowel bij mijn Canon, als een kleinere Olympus of mijn iPhone.

Uw hulp is me wel wat waard: een stevige gin-tonic (hier te nuttigen dan wel) of een zelfgebakken taart. Want het werkt stevig op mijn zenuwen, en ik krijg het niet opgelost.

EDIT: binnen het uur was mijn probleem opgelost: er bestaat gewoon een plug-in voor! Frederic zette hem in de commentaren, maar ik had hem al eerder gekregen via een ganse discussie op Facebook. Mijn vrienden zijn de max!

Laatste keer rugby… dacht ik toch.

Andere jaren stopte het rugbyseizoen eind mei voor de junioren, omdat de meeste trainers zelf ook examens hadden. Nu zijn de trainers doorgaans wat ouder, en gaan de trainingen blijkbaar toch door. Fijn!

Merel en ik hadden ons vandaag nochtans weer aan de Blaarmeersen geïnstalleerd. Ze wou even nog langs de petanquebaan en tennisvelden lopen – “die mensen doen dat zo wijs, mama!” – bleef even hangen op de speeltuin, en toen trokken we met ons dekentje naar het grasveld aan het strand.

En toen kletsten we nog even met een van de acrobates die we in de loop van het voorbije jaar hebben leren kennen, en aten we, heerlijk in de avondzon, rustig op een dekentje. Oh, en speelde Merel voor fotomodel.

We amuseerden ons zelf nog met wat acrobatische oefeningetjes, en genoten honderd procent.

En veel te vlug was het alweer tijd om de jongens op te halen en naar huis te rijden. “Ik ben echt nog niet moe hoor, mama! Ik wil nog niet naar huis!” En toen viel ze in de auto prompt in slaap, mijn prinses.